5 years ago
Wednesday, December 31, 2008
Happy New Year ၊ Happy New Year နဲ႔ ကမၻာေပၚမွာ ရွိတဲ့လူေတြ နွစ္သစ္ကို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ၾကိဳဆိုေနလိုက္ၾကတာ ေပ်ာ္စရာၾကီး။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အေဆာင္မွာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ ထိုင္ရင္း ဘာလုပ္လို႕ လုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ FIFA2009 ေဘာလံုးဂိမ္းေဆာ့ရင္ ေကာင္းမလား ၊ ဇာတ္ကားေဟာင္းထဲက ဇာတ္လမ္းေကာင္း ကားေတြ ရွာျပီးၾကည့္ရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားရင္း ဂ်ီေတာ့ခ္က သူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ ဘေလာ့ဂ္က သူငယ္ခ်င္းေတြ အကုန္လံုးကုိေတာ့ လုိက္ျပီး နုတ္ဆက္လုိက္ပါတယ္။ က်န္တဲ့သူေတြကလည္း နုတ္မဆက္နိင္လိုက္ရင္ သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္ဘူးလားလို႕ အထင္မလဲြၾကပါနဲ႔။ အားလံုးဟာ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ေမာင္နွမေတြ မဟုတ္လား။
ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာလည္း ေမြးကတည္းက လူေလာကစည္းစိမ္မခံစားရေအာင္ ျဖစ္လာတဲ့ ( အရက္ေသစာ ေသာက္စားရင္ ယားယံတက္တဲ့ ေရာဂါ ) ရွိေလေတာ့ ဘယ္လိုမွကို ထိလို႕မရဘူး။ ဆရာ၀န္ ကိုစိုးထက္ကလည္း ျပန္ခါနီးေျပာသြားတယ္ ( ေသခ်င္ရင္ေတာ့ ေသာက္တဲ့ ) ယဥ္ယဥ္ေလး ဆံုးမသြားတာ ။ ေအာ္..အခုေတာ့လည္း ခ်ဲလ္ဆီးဖန္တူ အစ္ကိုၾကီး ( နွစ္သစ္မွာ မိန္းမနဲ႔ နွပ္ေနလိုက္ျပီ ) ေကာင္းပ့ါ ေကာင္းပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေဖာ္မစံု ဒီေမာင္တစ္ေယာက္တည္းပဲ ။
ေနာက္ဆံုး ဘာလုပ္ရမလဲ ဘာလုပ္ရမလဲ စဥ္းစားလုိက္ေတာ့ ထမင္းအိုးေလးတည္ ၊ လက္ဖက္သုတ္ေလး သုပ္ျပီး ထိုင္စားေတာ့မည္လို႕ပဲ ဆံုးျဖက္လုိက္ပါေတာ့တယ္။ ထမင္းပူပူေလးနဲ႔ လက္ဖက္သုတ္ကို တဲြစားရတာဟာ ကၽြန္ေတာ့္ အၾကိဳက္ဆံုးအစားအစာဆိုေတာ့ နွစ္သစ္ကို အဲဒီဟာေလးစားရင္း ခ်မ္းေအးလွတဲ့ ေမာ္စကို ေဆာင္းညရဲ႕ နွစ္သစ္ကို ေရေႏြးၾကမ္းေလးနဲ႔ ၾကိဳဆုိလိုက္ပါေတာ့မည္။
“ နွစ္သစ္မွာ အလုပ္အကိုင္ ၊ က်န္းမာေရး ၊ လူမႈေရး ၊ ေတြ အားလံုး အစစအရာရာ အဆင္ေျပျပီး ၊ မိသားစု ၊ ခ်စ္သူ ၊ သူငယ္ခ်င္း မ်ားနွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆံုဆည္းနိင္ၾကျပီး ကံေကာင္းျခင္းေတြကို ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြနွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႕ နိင္ငံအေပၚလည္း
အတူက်ေရာက္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါသည္ ”
Welcome To - 2009
အတူက်ေရာက္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါသည္ ”
Welcome To - 2009
Tuesday, December 30, 2008
နွစ္သစ္ကူးအတြက္ ေက်ာင္းကလည္း ပိတ္လုိက္ျပီဆိုေတာ့ ၊ အခုတေလာ ပ်င္းေနတာနဲ႔ ရုပ္ရွင္ေတြပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဒီမွာနွစ္သစ္ကူးကလည္း နိင္ငံတကာနဲ႔ မတူဘူး။ ဇန္န၀ါရီ ( ၁ ) ရက္ကေန ( ၇ ) ရက္ေန႕ထိ ပိတ္ပါတယ္။ သူတို႕ နွစ္ကူးခ်ိန္က အဲဒီရက္ေတြပါတဲ့။ အဲဒါျပီးရင္ေတာ့ ဇန္န၀ါရီလကုန္သည္အထိ စာေမးပဲြမ်ားကို ေျဖဆိုေပေတာ့။ စကားျပန္ဆပ္ရလွ်င္ အခုၾကည့္မိတဲ့ ဇာတ္ကားေဟာင္းနာမည္ကေတာ့ “ ရ၀မ္ဒါ ( သို႕ ) ဟိုတယ္ ရ၀မ္ဒါ ” ဇာတ္လမ္းပါ။
“ ရ၀မ္ဒါ ( သို႕ ) Hotel Rwanda ”
ဒီဇာတ္ကားမွာ လူမည္းနာမည္ၾကီး သရုပ္ေဆာင္ျဖစ္တဲ့ Don Cheadle က ဟိုတယ္ မန္ေနဂ်ာ Paul အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ထားပါတယ္။ ဒီဇာတ္ကားရဲ႕ အဓိကေက်ာရိုးကေတာ့ တနိင္ငံတည္းမွာ အတူေနထိုင္ၾကတဲ့ Hutu လူမ်ိဳးနဲ႔ Tutsi လူမိ်ဳးတို႕ရဲ႕ လူမ်ိဳးေရး မုန္းတီးမႈေၾကာင့္ အျပစ္မဲ့တဲ့ Tusti သိန္းေပါင္းမ်ားစြာ အျပစ္မဲ့စြာ အသတ္ခံခဲ့ရတဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းကို အေျခခံျပီး ရိုက္ကူးထားတာပါ။
လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ Hutu အစုိးရကုိ သတ္ျဖက္ ၊ ပုန္ကန္မႈ႕ေၾကာင့္ နွိပ္နင္းရာကေန ၊ လူမ်ိဳးေရး မုန္းတီးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚျပီး Tusti လူမ်ိဳးေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာ အသတ္ျဖက္ခံခဲ့ရပါတယ္။
Paul နွင့္ သူ၏ Husti လူမ်ိဳးမ်ား
မန္ေနဂ်ာ Paul မွာ ဇနီးတစ္ေယာက္နဲ႔ သားသမီး ( ၃ ) ေယာက္ရွိျပီး ၊ သူ႕ရဲ႕ ဇနီးသည္ကိုယ္တိုင္ကလည္း Tusti လူမ်ိဳးတစ္ဦးပါ။ တစ္ေန႕ေတာ့ Hutu သမၼတ အသတ္ခံရမႈေၾကာင့္ သူရဲ႕စစ္တပ္က Tusti လူမ်ိဳးမွန္သမွ်ကို လုိက္လံ ဖမ္းဆီး သတ္ျဖက္ရင္း ၊ Paul အိမ္သို႕အေရာက္မွာ Paul က သူနဲ႔ရင္းနီးတဲ့ ကပၸတိန္ဗိုလ္ၾကီးကုိ သူနွင့္ သူ႕မိသားစုအား မသတ္ျဖက္ဘဲ လြတ္ေပးခဲ့ပါလွ်င္ ရွိသမွ် ပိုက္ဆံ အကုန္ေအာ၍ ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ကတိေပးျပီး ကယ္တင္ခဲ့ပါတယ္။
ထို႕ေနာက္ လူျဖဴမ်ားတည္းခိုရာ ဟိုတယ္ကို ေခၚေဆာင္သြားျပီး လံုျခံဳစြာေနရေသာ္လည္း တစတစ ဆိုးရြားလာေသာ လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖက္မႈေၾကာင့္ ထိုနယ္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ NU မွ အေမရိကန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတစ္ဦးမွ နိင္ငံျခားသား အားလံုးကို သက္ဆိုင္ရာ နိင္ငံသို႕ျပန္ပို႕ေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း Paul အား ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။
Paul နွင့္သူ၏ မိသားစု
Paul မွ အကယ္၍ ဤဟုိတယ္မွ လူျဖဴအားလံုးထြက္ခြာသြားလွ်င္ အခုဟိုတယ္တြင္ လာေရာက္ခိုလႈံေနေသာ Husti လူမ်ိဳးအားလံုး အသတ္ခံရနိင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားေသာ္လည္း တာ၀န္ေၾကာင့္ မည္သို႕မွ် မတက္နိင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုျပီး အေစာင့္ခ်ထားေသာ UN တပ္မ်ားကို ရုပ္သိမ္းသြားခဲ့ရာမွ.....
မိသားစုနွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ Paul တစ္ေယာက္ဘယ္လုိကယ္တင္မလဲ
လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ Hutu အစုိးရကုိ သတ္ျဖက္ ၊ ပုန္ကန္မႈ႕ေၾကာင့္ နွိပ္နင္းရာကေန ၊ လူမ်ိဳးေရး မုန္းတီးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚျပီး Tusti လူမ်ိဳးေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာ အသတ္ျဖက္ခံခဲ့ရပါတယ္။
Paul နွင့္ သူ၏ Husti လူမ်ိဳးမ်ား
မန္ေနဂ်ာ Paul မွာ ဇနီးတစ္ေယာက္နဲ႔ သားသမီး ( ၃ ) ေယာက္ရွိျပီး ၊ သူ႕ရဲ႕ ဇနီးသည္ကိုယ္တိုင္ကလည္း Tusti လူမ်ိဳးတစ္ဦးပါ။ တစ္ေန႕ေတာ့ Hutu သမၼတ အသတ္ခံရမႈေၾကာင့္ သူရဲ႕စစ္တပ္က Tusti လူမ်ိဳးမွန္သမွ်ကို လုိက္လံ ဖမ္းဆီး သတ္ျဖက္ရင္း ၊ Paul အိမ္သို႕အေရာက္မွာ Paul က သူနဲ႔ရင္းနီးတဲ့ ကပၸတိန္ဗိုလ္ၾကီးကုိ သူနွင့္ သူ႕မိသားစုအား မသတ္ျဖက္ဘဲ လြတ္ေပးခဲ့ပါလွ်င္ ရွိသမွ် ပိုက္ဆံ အကုန္ေအာ၍ ေပးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ကတိေပးျပီး ကယ္တင္ခဲ့ပါတယ္။
ထို႕ေနာက္ လူျဖဴမ်ားတည္းခိုရာ ဟိုတယ္ကို ေခၚေဆာင္သြားျပီး လံုျခံဳစြာေနရေသာ္လည္း တစတစ ဆိုးရြားလာေသာ လူမ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖက္မႈေၾကာင့္ ထိုနယ္တြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ NU မွ အေမရိကန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတစ္ဦးမွ နိင္ငံျခားသား အားလံုးကို သက္ဆိုင္ရာ နိင္ငံသို႕ျပန္ပို႕ေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း Paul အား ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။
Paul နွင့္သူ၏ မိသားစု
မိသားစုနွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ Paul တစ္ေယာက္ဘယ္လုိကယ္တင္မလဲ
အငတ္ငတ္အျပက္ျပက္နွင့္ ပက္ပက္စက္စက္ အသတ္ခံရသည့္ ျဖစ္ရပ္မွန္ဇာတ္လမ္းအား အခ်စ္ ၊ အမုန္း ၊ စစ္ ၊ သံုးမ်ိဳးစလံုးပါ၀င္ေအာင္ လက္စြမ္းျပ ရိုက္ကူးထားေသာ အကယ္ဒမီဆုရ “ Hotel Rwanda ” အား ဇာတ္ကားေကာင္း တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
Monday, December 29, 2008
ေအာင္ဆန္းေပးတဲ့ ျမန္မာျပည္...ေအာင္ဆန္းေပးတဲ့ ျမန္မာျပည္
အရပ္ပုပုမ်က္.....ေမွာင္ကုတ္ကုတ္
ပိုသီပတ္သီ အညာသား။
ဘီေအေက်ာင္းသား
စကားမေျပာ
ေျပာရင္မရပ္
ညႇင္းသိုးသိုး အ႐ိုးခံ
ေခါင္းအမာဆံုး
ဇြဲအရွိဆံုး
စိတ္ဓာတ္အျပင္းထန္ဆံုး လူသား။
သူမသိ နားမလည္တာေတြကအမ်ားသား
ေရမကူးတတ္ဘူး
စက္ဘီးမစီးတတ္ဘူး
စႏၵရားမတီးတတ္ဘူး
သီခ်င္းေကာင္းေကာင္း နားမေထာင္ခဲ့ရဘူး
မိန္းမ မပိုးတတ္ဘူး။
ဘိလပ္ျပန္သန္းကို ေမရွင္သီခ်င္း ဆိုခိုင္းခဲ့သူ
ခ်စ္ရတဲ့နာစ့္မေလးၾကည္ကို လူငွားနဲ႔ ပိုးခဲ့ရသူ
ဗြီအိုင္ပီဆိုတဲ့ စာတန္းကို အလြန္စက္ဆုပ္ရြံရွာသူ
လမ္းေဘးမွာ ေက်ာက္ေက်ာေရေသာက္တဲ့ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္
မဂၤလာေဆာင္မွာ ခဲဖိုးေတာင္းတာ နားမလည္တဲ့သူ။
လြတ္လပ္ေရးကိုစဥ္းစားရင္း စစ္ဖိနပ္ေျပာင္းျပန္စီးတဲ့သူ
လြတ္လပ္ေရးကိုစဥ္းစားရင္း ဆံပင္ညႇပ္မၿပီးခင္ ထထြက္သြားတဲ့သူ
ေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႔ လမ္းမွာတားတဲ့ ရြာသားေတြနဲ႔
အတူလမ္းေဘးမွာအေၾကာ္စားတဲ့ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္
သူ႕ ကုိယ္သူ ျပည္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ခံယူတဲ့ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္
“ - ၾကည္... ပဲျပဳတ္နဲ႔ နံျပားရရင္ စားခ်င္တယ္ - ” ဆိုတဲ့
မိန္းမကို မနက္စာျပင္ခိုင္းတဲ့ သူ႕ ရဲ႕ ကမၻာေက်ာ္စာ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆင့္ရဲ႕ အမွားနဲ႔ သာမန္ရဲေဘာ္အဆင့္ရဲ႕ အမွန္ကို
ကြဲကြဲျပားျပားသိတဲ့သူ
လူငယ္ဘ၀၊ လူ႕ ဘ၀ရဲ႕ စည္းစိမ္အရသာေတြ
ခံစားဖို႔ အခ်ိန္မရခဲ့တဲ့သူ
သူ႕ ျဖတ္သန္းမႈမွာ
လြတ္လပ္ေရးဆိုတာတစ္ခုတည္းနဲ႔
ပကတိ႐ိုးရွင္းသန္႔စင္ခဲ့တဲ့သူ
သူ႔ကို
ဒဂုန္တာရာက ကင္ပြန္းတပ္
ေအာင္ဆန္း သို႔မဟုတ္ “ အ႐ိုင္း ” တဲ့။
လုပ္သက္က ခပ္ႏုႏု
ေက်ာင္းသားေပါက္စ
သခင္ေပါက္စ
စစ္သားေပါက္စ
ႏိုင္ငံေရးသမားေပါက္စ
ဘ၀ေတြက အဖံုဖံု
အသက္က ၃၀ မရွိတရွိ။
ဒီေအာင္ဆန္း လက္ေတာက္ေလာက္ေလးကို
ဘာ့ေၾကာင့္
ေနမ၀င္အင္ပါယာၾကီး ဒူးေထာက္ခဲ့ရပါသလဲ...။
တကယ္ဆိုေတာ့
ငါတို႔ေအာင္ဆန္းက
နယ္နယ္ရရမဟုတ္ -
႐ိုးသားတဲ့ျမန္မာေတြထက္
ပို႐ိုးသားတဲ့ေအာင္ဆန္း
သတၱိေျပာင္တဲ့ ျမန္မာေတြထက္
ပိုသတၱိရွိတဲ့ ေအာင္ဆန္း
စြန္႔လႊတ္ရဲတဲ့ ျမန္မာေတြထက္
ပိုစြန္႔လႊတ္ျပတဲ့ ေအာင္ဆန္း၊
ဒီလိုေအာင္ဆန္း
သူ႕ ေသြးသားအ႐ိုးအခ်ဥ္ေတြအားလံုး
လြတ္လပ္ေရးတစ္ခုတည္းနဲ႔အၿပီး
စုစည္းတည္ေဆာက္ျပတဲ့ ေအာင္ဆန္း
တကယ့္အ႐ိုးခံ ေအာင္ဆန္းေပါ့။
ဒီေအာင္ဆန္းကို
လြတ္လပ္ေရးလမ္း၀မွာ ဘြားကနဲ ျမင္လိုက္ရ႐ံုပဲ
ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဆရာေတြ မႈိင္း၊ ျမ၊ ခ်ိဳတို႔ကအစ
- ငါတို႔ အားကိုးပါရေစ - ဆိုလာၾက၊
ေရွးဘိုးဘြားမိဘျပည္သူေတြက
- ငါတို႔ ကိုကယ္မယ့္ မင္းေလာင္းေပၚၿပီ - ၿပံဳးေပ်ာ္ၾက
လူငယ္ေသြးေသာက္ျမန္မာေတြက
- ငါတို႔ စြန္႔ပါရေစ - ဆိုၿပီး ေရွ႕ထြက္လာၾက
စုၾက၊ ႐ံုးၾက၊ စည္းလံုးၾက။
တကယ့္ဗမာေတြ
မဟာေအာင္ဆန္းအေနာက္က
ျပည္သူ႕ ဒီလႈိင္းလံုးၾကီးေတြရဲ႕
တ၀ုန္း၀ုန္း ႐ိုက္ခတ္သံဟာ
အဲဒီအခ်ိန္က ၀ိတိုရိယဘုရင္မၾကီးကိုေတာင္
အိပ္မက္ေတြ ေအးခဲေစခဲ့သေပါ့။
ေအာင္ဆန္းေရွ႕ ေရာက္ရင္
ရွမ္းေတြက ရွမ္းစကားမဆိုၾက
ကခ်င္ေတြကလည္း ကခ်င္စကားမဟၾက
ေအာင္ဆန္းကို ယံုၾကည္စြာနဲ႔
သူတို႔ သခင္အျဖစ္ သိမွတ္ျပဳၾက
အားလံုးေသာ တိုင္းရင္းသားေတြ။
ဒီျပည္လံုးကြၽတ္အားကို
စုစည္းႏုိင္ခဲ့လိုလည္း
အဂၤလိပ္ေတြက ဒီေအာင္ဆန္းလက္ေတာက္ေလာက္နဲ႔
တစ္စားပြဲထဲ ၀ိုင္းခဲ့ၾကေပါ့
အကင္းပါးသူေတြပီပီ
မတိုက္မီက ႐ံႈးေနတဲ့ ဒီစစ္ကို
ဒင္းတို႔ မတိုက္၀ံ့ၾက
မ်က္ႏွာမပ်က္ ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြာမယ့္လမ္းကို
သူတို႔ ေရြးခဲ့ၾက
ေအာင္ဆန္းနဲ႔အေတြ႕ မွာ။
ယံုၾကည္အားကိုးတဲ့ မ်က္လံုးေပါင္း သန္း ၆၀
ေအာင္ဆန္းမွာ ရွိတယ္
လြတ္လပ္ေရးကို တ႐ႈိက္မက္မက္ေတာင့္တတဲ့ ႏွလံုးသားသန္း ၃၀
ေအာင္ဆန္းမွာရွိတယ္
ေအာင္ဆန္းေသဆို ေသျပ၀ံ့တဲ့သူ
ေအာင္ဆန္းမွာ တျပည္လံုးရွိတယ္
ဒီ မ်က္လံုးႏွလံုးအသက္ ဗို႔ အားသိန္းသန္းခ်ီ မီးဆလိုက္အားေတြနဲ႔
ေနမ၀င္အင္ပါယာကို ျပတ္ျပတ္သားသား လွမ္းထိုးလိုက္တဲ့အခါ
အေျခာက္တိုက္ ဘ၀င္ျမင့္ေနသူေတြ
အားလံုး အရည္ေပ်ာ္သြားခဲ့ၾက။
ဘယ္ရာဇ၀င္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔ ေတြ႕ ဘူးလဲ။
ဂ်ပန္ဆိုတာ မႏူးမနပ္မဟုတ္ဘူး။
အဂၤလိပ္ဆိုတာက ေ၀လာေ၀း
သူငယ္ႏွပ္စားမဟုတ္။
ဒင္းတို႔ေတြေတာင္ ရေအာင္ စည္း႐ံုးႏိုင္တဲ့သူ
ေအာင္ဆန္း။
ဒီေအာင္ဆန္းက စစ္ကို မလို
ဒါေပမဲ့
ရရင္ရ မရရင္ခ် ဆိုတာ ေအာင္ဆန္း၀ါဒ
လြတ္လပ္ေရးကို အျမန္ဆံုးလိုခ်င္ေနတဲ့
အဲ့ဒီအခ်ိန္ ျပည္သူေတြရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ ကိုယ္စားလွယ္
ငါတို႔ ေအာင္ဆန္းေပါ့။
ေအာင္ဆန္း
ဒီအခ်ိန္ဆို
၉၃ ႏွစ္ရွိၿပီ
ေအာင္ဆန္းေျပာမယ္
အဘိုးရဲ႕ စကား နားေထာင္...။
- မေမ့နဲ႔
မင္းတို႔
ကေန႔ ရွဴေနတဲ့ ေလဟာ
ငါတို႔
မေန႔က ေခြၽးစက္ေတြဆိုတာ၊
မေမ့နဲ႔
မင္းတို႔
ျမန္မာဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကိုရဖို႔
ငါတို႔
ဘံုးေဘာလေအာ က်ဆံုးေပးခဲ့ရတာ၊
မေမ့နဲ႔
မင္းတို႔
ကမၻာ႔ေျမပံုေပၚတက္ႏိုင္ဖို႔
ငါတို႔
အေလာင္းေကာင္ေတြဆင့္ၿပီး ထမ္းတင္ေပးခဲ့တာ
မေမ့နဲ႔။
ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္းမွာ
အေဖႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္
တစ္ေယာက္က
ကိုယ့္ေသြးသားအေဖ
က်န္တစ္ေယာက္က
ျမန္မာလူမ်ိဳးကို ေမြးေပးတဲ့အေဖ
ျမန္မာလူမ်ိဳးရဲ႕ အေဖ
ျမန္မာ့အေဖ
ေအာင္ဆန္းေပါ့။
က်ဳပ္အေဖနဲ႔အဖိုးဟာ ေအာင္ဆန္းသားေတြ
ေအာင္ဆန္းက က်ဳပ္အဖိုး
က်ဳပ္သားက ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ျမစ္ေပါ့
သူ႕ အဘိုးကို သူ လြမ္းတတ္ေနၿပီ
သူ႕ သားက်ရင္လဲ သူ႕ အေဘးနဲ႔
ေပးေတြ႕ ႏိုင္ဖို႔
အခုကတည္းက အေသအခ်ာ
က်ဳပ္ မွာထားရအံုးမယ္။
From FW Mail
Sunday, December 28, 2008
ဘယ္သူေတြ ေရးထားလဲေတာ့ မသိဘူး။ ေရးတဲ့လူကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဥာဏ္ရႊင္ပံုရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာမ်ား တင္ျပီးျပီလား ၊ မတင္ရေသးဘူးလား မသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သေဘာက်လို႕ ျပန္တင္လုိက္တယ္။ FW Mail ကေန ရတာပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္ေစရန္ အလို႕ငွာ ျပန္လည္ေ၀မွ်လုိက္ပါတယ္။ ကဲ...အခုခ်ိန္က စျပီး ကၽြန္ေတာ္နွင့္အတူ စာေမးပဲြေျဖၾကရေအာင္။
၂၀၀၈-၀၉ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ျမန္မာစာ ေမးခြန္းလႊာ
ေျဖဆိုခ်ိန္ ( ၃ ) နာရီ
၁။ (က) ေအာက္ပါေမးခြန္းမ်ားကို ေျဖခ်င္သလုိေျဖပါ။
အဂၤလိပ္နာမ္၊ ကုလား၀ိေသသန၊ ဂုဏ္ရည္မျပတျပၾကိယာ၊ နဖူး႒ာန္၊ ေျခမကရိုဏ္း။
(ခ) ေအာက္ပါနာမ္တို႔ကို "ကြက္လပ္" တစ္ခုစီ၌ လစ္လွ်င္လစ္သလို အသံုးျပဳပါ။
ႏွာဘူးၾကီး၊ နင့္ၾကီးေတာ္၊ ဂ်ီပုန္း၊ ေမ်ာက္မ်က္ႏွာ၊ ေကာင္မေလး။
(ဂ) ေအာက္ပါတို႔မွ သံုးခုကို ဆရာမအား ေမး၍ေျဖပါ။
အနမ္း၊ အခ်စ္၊ အလြမ္း၊ အမုန္း၊ အျပံဳး။
၂။ (က) ေအာက္ပါေ၀ါဟာရတို႔အနက္မွ ငါးခု၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ဆရာမလစ္မွခိုးခ်ပါ။
အပ်ိဳၾကီး၊ ၾကက္ငွက္တုပ္ေကြး၊ သူလွတယ္၊ အမုန္းၾကီးသူ၊ အၾကီးၾကီး၊
မနည္းဘူးဟ၊ မခံႏိုင္ဘူး။
(ခ) ေအာက္ပါတို႔မွ ငါးခုကို ၀ါက်တစ္ခုစီ၌ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ထည့္လာေသာ
စာရြက္အခ်ိဳ႕မွခိုးခ်ပါ။
ကန္ေတာ္ၾကီး၊ စံုတြဲ၊ အားရပါးရ၊ အမုန္းဆြဲ၊ မရွက္မေၾကာက္၊ အလြမ္းေျပ၊
အိမ္ကိုျပန္ခဲ့ေတာ့။
(ဂ) ေအာက္ပါအလကၤာတို႔အနက္မွ ငါးခု ကို သက္ဆိုင္ရာ သင္ခန္းစာမ်ားတြင္ မည္သို႔သံုးထားေၾကာင္း ႏွင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုအလကၤာေျမာက္ေၾကာင္း မိတၱဴဆိုင္မွ ခ်ံဳ႕လာေသာ စာရြက္ျဖင့္ ကူးေျဖပါ။
ဘူ……ဘြတ္ (ျမည္သံစြဲ)၊ ပုရြက္ဆိတ္ေခါင္းေလာက္ (အတိႆယ)၊ ဆင္နင္းျမင္းကန္ (ရူပက)၊လင္းတထုိင္သကဲ့သို႔ (ဥပမာ)၊ အေျခာက္တို႔မာယာ (ရူးမတတ္)၊ပိုးေျပာင္ၾကီးပုဆိုး ေပါက္သကဲ့သို႔ (ဥပမာ)။
၃။ (က) ေအာက္ပါတို႔အနက္မွ ငါးခုကို ေျဖခ်င္ေျဖ မေျဖခ်င္ အိပ္ေနပါ။
(၁) "ငါ့သမီး …… စာက်က္ေနတယ္" ကဗ်ာကို မည္သူေရးသနည္း။
(၂) "ဟို… အတံုး၊ ထိန္ထိန္၀ါ" ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
(၃) နာနတ္သီး ကဗ်ာမွ ဆရာမ၏ "တင္" ျပပံုကို ေဖာ္ျပပါ။
(၄) ရွင္မဟာေကာင္းျမတ္သည္ ဆရာမအား မည္သည့္ဂါထာ ခ်ီးျမွင့္သနည္း။
(၅) "ငါ့ရုပ္သည္ သာေခ်ာ၏" ကဗ်ာမွ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ကိုယ္ေနဟန္ထား
ေပ်ာ့ေျပာင္းပံုကို ေဖာ္ျပပါ။
(၆) "သူသာလွ်င္ အသားအမည္းဆံုး" ကဗ်ာကို မည္သူေရးသနည္း။
(၇) "တံခါးေစာင့္ ဗူးေလာက္ရွည္၊ ငါ့မွာေတာ့ လြမ္းေလာက္ေလ" စာသား၏
အဓိပၸါယ္ကို ေရးပါ။
(၈) "ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ …… ယူပါဦးလား" ကဗ်ာမွ ကဗ်ာဆရာၾကီး ေကာင္းျမတ္၏
ခံစားခ်က္ကိုေရးပါ။
၄။ (က) ေအာက္ပါတို႔အနက္မွ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ တစ္ပုဒ္ကိုရႊီးပါ။
"အေမေျပာေတာ့ ငယ္ေသးတယ္၊ ေရခ်ိဳးမွသိကြယ္" ကဗ်ာ၏ အဓိပၸါယ္ကိုွ စာစစ္အဖြဲ႕
အၾကိဳက္ေတြ႕ေအာင္ ျဖိီးျဖန္းေရးသားပါ။
(သို႔)
"ရင္ထဲမွာ ဘာညာဘာညာ" ကဗ်ာမွ ခံစားရေသာ ရသကို ေရးပါ။
(ခ) ေအာက္ပါတို႔မွ ငါးခု ကို အေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္ျပီး ခိုးခ်ပါ။
(၁) မင္းတုန္းမင္း၏ (၆၆) ေယာက္ေျမာက္ သားေတာ္၏အမည္ ကို ေဖာ္ျပပါ။
(၂) မိဖုရားဖြားေစာ ေနာက္ဆံုးယူလိုေသာ ေယာက်္ား၏ အမည္ကို ေဖာ္ျပပါ။
(၃) "ေမာင့္ဘ၀…..လင္းတနား" ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
(၄) စီးခ်င္းတုိ္က္ပြဲတြင္ ေလာက္ေလးဂြ ကိုင္ေသာ သူရဲေကာင္း၏အမည္ကို ေဖာ္ျပပါ။
(၅) သီေပါမင္း၌ ဖြန္ေၾကာင္နည္း မည္မွ်ရွိသနည္း။
(၆) "ပညာသင္ခါ ေဘာင္းဘီမပါ" ကိုမည္သူေရးသနည္း။
(၇) ေကာသလမင္းၾကီး၏ ႏွစ္လံုးအတိတ္ေပးေသာ အိပ္မက္တစ္ခုကိုေဖာ္ျပပါ။
(ဂ) ေအာက္ပါတို႔အနက္မွ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ တစ္ပုဒ္ကို ျဖီးပါ။
သိဃၤသူ႕သမီးေက်ာက္စာမွ သိဃၤသူ႕သမီး၏ အၾကြားၾကီးပံု၊ ေလလံုးထြားပံု၊
သူ႔ကိုယ္သူ သက္မြန္ျမင့္ႏွင့္တူပံု၊ ရဲေလးအား အေသရရ အရွင္ရရ လုိခ်င္ပံုတို႔ကို အစီအစဥ္တက် ရွင္းျပပါ။
(သို႔)
"လင္မယားရန္ပြဲ" မွ လင္မယားႏွစ္ဦး၏ ဂုဏ္ရည္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးသားပါ။
၅။ (က) စကားစပ္ႏွင့္တကြ ရွင္းျပပါ။
ဘီးတစ္လက္၊ အညည္း တစ္ခ်က္မညဴး၊ အျပီးသတ္ေအာင္ရွာမယ္ဟဲ့…"သန္း"၊ အခ်ိန္မေတာ္၊
ၾကည့္ေတာ့ေနျမင့္ျပီမို႔ အိမ္ျပန္ဖို႔လမ္း၊ ေျခေတာ္လွမ္း…ဒီေန႔ဖို႔ကာ၊
၀င္ေၾကးသံုးရာတန္ျပီတကား။
(ခ) ေအာက္ပါတို႔မွ ႏွစ္သက္ရာတစ္ပုဒ္ကို စာစီကံုးပါ။
ကန္ေတာ္ၾကီးမွ စံုတြဲမ်ား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ခ်စ္ၾကည္ႏူးၾကပံု။
(သို႔)
"သန္း" ရွာေနေသာ စံုတြဲႏွစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ အတင္းေျပာၾကပံုတို႔ကို
စိတ္၀င္စားဖြယ္ေျဖဆိုပါ။
ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ရံုးပိတ္ရက္မ်ားကို ခံစားနိင္ၾကပါေစ။
ေျဖဆိုခ်ိန္ ( ၃ ) နာရီ
၁။ (က) ေအာက္ပါေမးခြန္းမ်ားကို ေျဖခ်င္သလုိေျဖပါ။
အဂၤလိပ္နာမ္၊ ကုလား၀ိေသသန၊ ဂုဏ္ရည္မျပတျပၾကိယာ၊ နဖူး႒ာန္၊ ေျခမကရိုဏ္း။
(ခ) ေအာက္ပါနာမ္တို႔ကို "ကြက္လပ္" တစ္ခုစီ၌ လစ္လွ်င္လစ္သလို အသံုးျပဳပါ။
ႏွာဘူးၾကီး၊ နင့္ၾကီးေတာ္၊ ဂ်ီပုန္း၊ ေမ်ာက္မ်က္ႏွာ၊ ေကာင္မေလး။
(ဂ) ေအာက္ပါတို႔မွ သံုးခုကို ဆရာမအား ေမး၍ေျဖပါ။
အနမ္း၊ အခ်စ္၊ အလြမ္း၊ အမုန္း၊ အျပံဳး။
၂။ (က) ေအာက္ပါေ၀ါဟာရတို႔အနက္မွ ငါးခု၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ဆရာမလစ္မွခိုးခ်ပါ။
အပ်ိဳၾကီး၊ ၾကက္ငွက္တုပ္ေကြး၊ သူလွတယ္၊ အမုန္းၾကီးသူ၊ အၾကီးၾကီး၊
မနည္းဘူးဟ၊ မခံႏိုင္ဘူး။
(ခ) ေအာက္ပါတို႔မွ ငါးခုကို ၀ါက်တစ္ခုစီ၌ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ထည့္လာေသာ
စာရြက္အခ်ိဳ႕မွခိုးခ်ပါ။
ကန္ေတာ္ၾကီး၊ စံုတြဲ၊ အားရပါးရ၊ အမုန္းဆြဲ၊ မရွက္မေၾကာက္၊ အလြမ္းေျပ၊
အိမ္ကိုျပန္ခဲ့ေတာ့။
(ဂ) ေအာက္ပါအလကၤာတို႔အနက္မွ ငါးခု ကို သက္ဆိုင္ရာ သင္ခန္းစာမ်ားတြင္ မည္သို႔သံုးထားေၾကာင္း ႏွင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုအလကၤာေျမာက္ေၾကာင္း မိတၱဴဆိုင္မွ ခ်ံဳ႕လာေသာ စာရြက္ျဖင့္ ကူးေျဖပါ။
ဘူ……ဘြတ္ (ျမည္သံစြဲ)၊ ပုရြက္ဆိတ္ေခါင္းေလာက္ (အတိႆယ)၊ ဆင္နင္းျမင္းကန္ (ရူပက)၊လင္းတထုိင္သကဲ့သို႔ (ဥပမာ)၊ အေျခာက္တို႔မာယာ (ရူးမတတ္)၊ပိုးေျပာင္ၾကီးပုဆိုး ေပါက္သကဲ့သို႔ (ဥပမာ)။
၃။ (က) ေအာက္ပါတို႔အနက္မွ ငါးခုကို ေျဖခ်င္ေျဖ မေျဖခ်င္ အိပ္ေနပါ။
(၁) "ငါ့သမီး …… စာက်က္ေနတယ္" ကဗ်ာကို မည္သူေရးသနည္း။
(၂) "ဟို… အတံုး၊ ထိန္ထိန္၀ါ" ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
(၃) နာနတ္သီး ကဗ်ာမွ ဆရာမ၏ "တင္" ျပပံုကို ေဖာ္ျပပါ။
(၄) ရွင္မဟာေကာင္းျမတ္သည္ ဆရာမအား မည္သည့္ဂါထာ ခ်ီးျမွင့္သနည္း။
(၅) "ငါ့ရုပ္သည္ သာေခ်ာ၏" ကဗ်ာမွ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ကိုယ္ေနဟန္ထား
ေပ်ာ့ေျပာင္းပံုကို ေဖာ္ျပပါ။
(၆) "သူသာလွ်င္ အသားအမည္းဆံုး" ကဗ်ာကို မည္သူေရးသနည္း။
(၇) "တံခါးေစာင့္ ဗူးေလာက္ရွည္၊ ငါ့မွာေတာ့ လြမ္းေလာက္ေလ" စာသား၏
အဓိပၸါယ္ကို ေရးပါ။
(၈) "ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ …… ယူပါဦးလား" ကဗ်ာမွ ကဗ်ာဆရာၾကီး ေကာင္းျမတ္၏
ခံစားခ်က္ကိုေရးပါ။
၄။ (က) ေအာက္ပါတို႔အနက္မွ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ တစ္ပုဒ္ကိုရႊီးပါ။
"အေမေျပာေတာ့ ငယ္ေသးတယ္၊ ေရခ်ိဳးမွသိကြယ္" ကဗ်ာ၏ အဓိပၸါယ္ကိုွ စာစစ္အဖြဲ႕
အၾကိဳက္ေတြ႕ေအာင္ ျဖိီးျဖန္းေရးသားပါ။
(သို႔)
"ရင္ထဲမွာ ဘာညာဘာညာ" ကဗ်ာမွ ခံစားရေသာ ရသကို ေရးပါ။
(ခ) ေအာက္ပါတို႔မွ ငါးခု ကို အေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္ျပီး ခိုးခ်ပါ။
(၁) မင္းတုန္းမင္း၏ (၆၆) ေယာက္ေျမာက္ သားေတာ္၏အမည္ ကို ေဖာ္ျပပါ။
(၂) မိဖုရားဖြားေစာ ေနာက္ဆံုးယူလိုေသာ ေယာက်္ား၏ အမည္ကို ေဖာ္ျပပါ။
(၃) "ေမာင့္ဘ၀…..လင္းတနား" ဟူသည္ အဘယ္နည္း။
(၄) စီးခ်င္းတုိ္က္ပြဲတြင္ ေလာက္ေလးဂြ ကိုင္ေသာ သူရဲေကာင္း၏အမည္ကို ေဖာ္ျပပါ။
(၅) သီေပါမင္း၌ ဖြန္ေၾကာင္နည္း မည္မွ်ရွိသနည္း။
(၆) "ပညာသင္ခါ ေဘာင္းဘီမပါ" ကိုမည္သူေရးသနည္း။
(၇) ေကာသလမင္းၾကီး၏ ႏွစ္လံုးအတိတ္ေပးေသာ အိပ္မက္တစ္ခုကိုေဖာ္ျပပါ။
(ဂ) ေအာက္ပါတို႔အနက္မွ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ တစ္ပုဒ္ကို ျဖီးပါ။
သိဃၤသူ႕သမီးေက်ာက္စာမွ သိဃၤသူ႕သမီး၏ အၾကြားၾကီးပံု၊ ေလလံုးထြားပံု၊
သူ႔ကိုယ္သူ သက္မြန္ျမင့္ႏွင့္တူပံု၊ ရဲေလးအား အေသရရ အရွင္ရရ လုိခ်င္ပံုတို႔ကို အစီအစဥ္တက် ရွင္းျပပါ။
(သို႔)
"လင္မယားရန္ပြဲ" မွ လင္မယားႏွစ္ဦး၏ ဂုဏ္ရည္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေရးသားပါ။
၅။ (က) စကားစပ္ႏွင့္တကြ ရွင္းျပပါ။
ဘီးတစ္လက္၊ အညည္း တစ္ခ်က္မညဴး၊ အျပီးသတ္ေအာင္ရွာမယ္ဟဲ့…"သန္း"၊ အခ်ိန္မေတာ္၊
ၾကည့္ေတာ့ေနျမင့္ျပီမို႔ အိမ္ျပန္ဖို႔လမ္း၊ ေျခေတာ္လွမ္း…ဒီေန႔ဖို႔ကာ၊
၀င္ေၾကးသံုးရာတန္ျပီတကား။
(ခ) ေအာက္ပါတို႔မွ ႏွစ္သက္ရာတစ္ပုဒ္ကို စာစီကံုးပါ။
ကန္ေတာ္ၾကီးမွ စံုတြဲမ်ား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ခ်စ္ၾကည္ႏူးၾကပံု။
(သို႔)
"သန္း" ရွာေနေသာ စံုတြဲႏွစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ အတင္းေျပာၾကပံုတို႔ကို
စိတ္၀င္စားဖြယ္ေျဖဆိုပါ။
ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ရံုးပိတ္ရက္မ်ားကို ခံစားနိင္ၾကပါေစ။
Saturday, December 27, 2008
“ အဖိုးမတန္ေသာ အမႈိတ္ေတြနဲ႔ ေနထိုင္ျခင္းဟာ သင့္ဘ၀ တန္ဖိုးကုိ ထိခုိက္ေစပါသည္ ”
စိတ္ပညာ စမ္းသပ္ခ်က္ေတြအရ ရႈပ္ပြေနတဲ့ အိမ္ေတြနဲ႔ ရႈပ္ပြေနတ့ဲ ရံုးေတြမွာ ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ၾကရသူေတြဟာ စိတ္ဖိစီးမႈ ပိုမ်ားတာကို ေတြ႕ရွိရပါတယ္။ သန္႕ျပန္႕ရွင္းလင္း ေနတဲ့ေနရာမွာ ေနထိုင္ရတာ စိတ္တင္းက်ပ္မႈ ပိုေလ်ာ့ေစျပီး အင္အားေတြလည္း ျဖစ္ေစနိင္ပါတယ္။
ေရစီးေကာင္းတဲ့ ျမစ္ေတြက အမိႈက္ေတြကို သူ႕ဘာသာ ရွင္းလင္းတယ္။ သစ္ပင္ေတြက ရြက္ေဟာင္းနဲ႔ အသီးပုပ္ေတြကို သူ႕ဘာသာ ေၾကြက်ေစတယ္။ ကုိယ္လက္သန္႕ရွင္းေရး လုပ္လိုက္တဲ့အခါ ေနရထိုင္ရ ပိုေကာင္းလာသလိုေပ့ါ။ အိမ္မွာလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ။ ရွင္းလင္းပစ္တာနဲ႔ ပတ္သက္လို႕ ေတြးစရာ တခ်ိဳ႕ကေတာ့
(၁) သင့္ရဲ႕ အ၀တ္အစား အေဟာင္းေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ေခတ္ျပန္စားလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေခါင္းေလာင္းေဘာင္းဘီေတြ ေခတ္ျပန္စားလာတယ္ ထားအံုး ၊ ခ်ည္သား ဒါမွမဟုတ္ အေရာင္ေတြက အရင္ကလို မဟုတ္ဘဲ ေျပာင္းလဲသြားျပီ။ ဖက္ရွင္ဒီဇိုင္းဆရာေတြဟာ သိပ္မညံၾကပါဘူး။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဗီဒိုေခ်ာင္ထဲမွာ ဘာေတြရွိတယ္ဆိုတာ သူတို႕ သိျပီးသားပါ။
(၂) တစ္ခါတေလ လႊင့္ပစ္ဖို႕ ကၽြနု္ပ္တို႕ တြန္႕ဆုတ္ေနတတ္ၾကတယ္။ ကိုယ္နွင့္မလုိက္ဘဲ ၊ ပိုက္ဆံအကုန္ခံျပီး ၀ယ္လာတယ္လို႕ အေျပာခံရမွာ စိုးလို႕။ စိတ္ေအးေအးထားပါ။ တကယ္ေတာ့ ကၽြနုပ္တို႕အားလံုး အ၀ယ္မွားတက္ၾကတာပါပဲ။ ကိုယ့္ဆီမွာ မလိုအပ္ပဲ ေကာင္းေနေသးတယ္ဆုိရင္ သူမ်ားကို ေပးလုိက္ပါ။
(၃) ရည္မွန္းခ်က္ အေသးေလးထားပါ။ “ ငါ တစ္အိမ္လံုးရွင္းမယ္ ” လို႕ေျပာမယ့္အစား ဗီဒိုကို အရင္ရွင္းမယ္လို႕ ရည္ရြယ္ပါ။ ျပီးမွာ ေနာက္တခု ေနာက္တခုျဖင့္ အရွိန္ရလာေအာင္ လုပ္ပါ။
(၄) အခက္ခဲဆံုးက အစပိုင္း ျဖစ္ပါသည္။ စမိျပီဆိုရင္ ေနာက္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းဖို႕မ်ားပါတယ္။
ေရစီးေကာင္းတဲ့ ျမစ္ေတြက အမိႈက္ေတြကို သူ႕ဘာသာ ရွင္းလင္းတယ္။ သစ္ပင္ေတြက ရြက္ေဟာင္းနဲ႔ အသီးပုပ္ေတြကို သူ႕ဘာသာ ေၾကြက်ေစတယ္။ ကုိယ္လက္သန္႕ရွင္းေရး လုပ္လိုက္တဲ့အခါ ေနရထိုင္ရ ပိုေကာင္းလာသလိုေပ့ါ။ အိမ္မွာလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ။ ရွင္းလင္းပစ္တာနဲ႔ ပတ္သက္လို႕ ေတြးစရာ တခ်ိဳ႕ကေတာ့
(၁) သင့္ရဲ႕ အ၀တ္အစား အေဟာင္းေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ေခတ္ျပန္စားလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေခါင္းေလာင္းေဘာင္းဘီေတြ ေခတ္ျပန္စားလာတယ္ ထားအံုး ၊ ခ်ည္သား ဒါမွမဟုတ္ အေရာင္ေတြက အရင္ကလို မဟုတ္ဘဲ ေျပာင္းလဲသြားျပီ။ ဖက္ရွင္ဒီဇိုင္းဆရာေတြဟာ သိပ္မညံၾကပါဘူး။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဗီဒိုေခ်ာင္ထဲမွာ ဘာေတြရွိတယ္ဆိုတာ သူတို႕ သိျပီးသားပါ။
(၂) တစ္ခါတေလ လႊင့္ပစ္ဖို႕ ကၽြနု္ပ္တို႕ တြန္႕ဆုတ္ေနတတ္ၾကတယ္။ ကိုယ္နွင့္မလုိက္ဘဲ ၊ ပိုက္ဆံအကုန္ခံျပီး ၀ယ္လာတယ္လို႕ အေျပာခံရမွာ စိုးလို႕။ စိတ္ေအးေအးထားပါ။ တကယ္ေတာ့ ကၽြနုပ္တို႕အားလံုး အ၀ယ္မွားတက္ၾကတာပါပဲ။ ကိုယ့္ဆီမွာ မလိုအပ္ပဲ ေကာင္းေနေသးတယ္ဆုိရင္ သူမ်ားကို ေပးလုိက္ပါ။
(၃) ရည္မွန္းခ်က္ အေသးေလးထားပါ။ “ ငါ တစ္အိမ္လံုးရွင္းမယ္ ” လို႕ေျပာမယ့္အစား ဗီဒိုကို အရင္ရွင္းမယ္လို႕ ရည္ရြယ္ပါ။ ျပီးမွာ ေနာက္တခု ေနာက္တခုျဖင့္ အရွိန္ရလာေအာင္ လုပ္ပါ။
(၄) အခက္ခဲဆံုးက အစပိုင္း ျဖစ္ပါသည္။ စမိျပီဆိုရင္ ေနာက္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းဖို႕မ်ားပါတယ္။
“ သင့္ဘ၀ဟာ စြမ္းအင္စနစ္ တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဖယ္ရွားလိုက္တဲ့ အခါ ေလဟာနယ္ တစ္ခု ျဖစ္လာေစျပီး ေရြ႕လ်ားမႈေတြ ျဖစ္ေစတယ္။ စြန္႕ပစ္လုိက္တဲ့ ေနရာမွာ အသစ္ေတြ ဘယ္လို အစားထိုး ၀င္လာတယ္ဆိုတာ သင္ သတိျပဳၾကည့္ပါ ”
ေနာက္ျပီး ခင္ဗ်ားရဲ႕ စိတ္ထဲမွာလည္း ကိုယ့္အတြက္ အဖိုးမတန္တဲ့ စကားေတြ သူမ်ားေတြေျပာေနရင္ စိတ္ထဲမထားဘဲ လႊင့္ပစ္လုိက္ဖို႕ မေမ့နဲ႔ေနာ္။
Thursday, December 25, 2008
ခင္ဗ်ားရဲ႕ အျမင္ေတြက
သိပ္ကို ရိုးစင္းလြန္းတယ္.......
ဒီအတိုင္းဆက္သြားေနရင္
တစ္ေန႕ေတာ့.....ခင္ဗ်ားလည္း က်ဆံုးရဦးမွာပဲ
ခင္ဗ်ားလည္း စာေတြဖတ္ဖူးမွာေပ့ါ
ေလာကမွာ ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္
ဘယ္လုိမ်က္နွာေပးမ်ိဳး တပ္ဆင္ရတယ္ဆိုတာ
အဟဟဟ....
ဘာလည္း...“ တရားမွ်တမႈ ” ဟုတ္လား
ခ်ာလီခ်က္ပလင္ျပီးရင္ ၂၁ ရာစုအတြက္ ခင္ဗ်ားက ရီစရာအေကာင္းဆံုး
လူပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္
လိမ္သင့္တဲ့ေနရာ လိမ္လိုက္ ၊ ဖားသင့္တဲ့ေနရာ ဖားလုိက္
ေျမွာက္ေပးသင့္တဲ့ေနရာ ေျမွာက္ေပးလုိက္
မေခၚခ်င္တဲ့အခါ ၊ ကန္းေနသလိုသာ ေနလိုက္
သေဘာကေတာ့
ေရလိုက္...ငါးလုိက္ေပ့ါ.....ေပါက္တယ္ မဟုတ္လား
သူတို႕ေတြ ေျပာၾကတယ္ ၊ လုပ္ေနၾကတယ္
တကယ္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္
ေလာကမွာ
“ မ်က္နွာေျပာင္တိုက္ဖို႕ပဲ ” လုိတယ္။
ေအာ္...က်န္ေသးတယ္ က်န္ေသးတယ္
ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ေလာကမွာ ဘယ္လိုပဲ ဆံုးျဖက္ဆံုးျဖက္
“ ကိုယ့္လူကိုယ့္သား ၊ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳးဆိုတဲ့ ” လူေတြအတြက္
အရင္ၾကည့္ျပီး ဆံုးျဖက္ေနတဲ့သူေတြ ရွိေနသ၍
ခင္ဗ်ား...က်ဆံုးေနရဦးမွာပဲ
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ စာမရလို႕ ေလွ်ာက္ေရးေနတာ။ း) ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ နွစ္သစ္ကို ပိုင္ဆိုင္နိင္ၾကပါေစ။
http://s4.dancingsantacard.com/santa_yourself_3.aspx
http://www.dancingsantacard.com/?santa=4564239
http://www.dancingsantacard.com/?santa=4564239
Tuesday, December 23, 2008
ခ်စ္သူေတြ အိပ္စက္ေနၾကတာ.....
သြားမနိးလုိက္ပါနဲ႔....၊
ရာသီဥတုကိုက ဆိုးလြန္းတယ္။
နွစ္ေယာက္သား အတူေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ စၾကၤန္မွာ
သစ္ရြက္ေၾကြသံေတြကလဲြလို႕...
ေၾကြကဲြမႈနဲ႔ တိတ္ဆိတ္
အလြမ္းေတြ အျပည့္အသိပ္နဲ႔
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုယ္ပိတ္ထားတဲ့
အခန္းတံခါးေတြ ရွိတယ္.....။
ေဟာဒီ...မွန္ျပတင္းရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာ ပူျပင္း
ပိုးစုိးပက္စက္ ေသေနတဲ့ ေန႕လည္ခင္းတခုပဲရွိ.......၊
ကိုယ့္အရိပ္ေတြ ရွည္လ်ားလာတာကို
ၾကည့္ ၾကည့္ရင္း
အထီးက်န္ျခင္းဆိုတာ
တစ္ေယာက္တည္း အသက္ရႈရင္းေသေနတာ......လို႕
သိလာတယ္။
သြားမနိးလုိက္ပါနဲ႔....
ခ်စ္သူေတြ အတူတူ အသက္ရႈရတဲ့ တန္ဖိုးက
ကမၻာၾကီး ပိုင္စိုးရတာထက္ သာတယ္။
ေဟာဒီ ေႏြရာသီတစ္ခုလံုး ပုပ္သိုး
ခ်စ္သူေတြ အိပ္စက္ေနၾကတာ....မနိႈးလုိက္ပါနဲ႔
သူတို႕ေတြ....ကံဆိုးျပီဆိုတဲ့အေၾကာင္း
နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္
ေနာက္က်ျပီး သိရတာ ေကာင္းတယ္။
( မင္းခိုက္စိုးစန္ )
Sunday, December 21, 2008
“ မင္းငါ့ကို ၾကည့္တဲ့အခါ လူတစ္ေယာက္လို မျမင္ဘူး ၊ မင္းတကယ္ျမင္ေနတာ
လူမည္းတစ္ေယာက္လို႕ပဲ ျမင္တယ္
မင္းဟာ ဂ်ဴရီလူၾကီးေတြၾကည့္သလို င့ါကုိၾကည့္တယ္ ၊ တကယ္ေတာ့
မင္းလည္း သူတို႕ထဲက တစ္ေယာက္ပါပဲ ” ဆုိတဲ့ ......
လူသတ္တရားခံ.......Carl Lee Hailey
“ သူ႕သမီးရဲ႕ ျဖစ္စဥ္အေပၚ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ နားလည္ေပးနိင္ေပမယ့္
ေဟာဒီလက္ေတြနဲ႔ သူဟာ လူငယ္ ၂ ဦးရဲ႕ ဘ၀ေတြကို အဆံုးသတ္ပစ္လိုက္တယ္
အားလံုးပဲ သိၾကပါတယ္...ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဒီေနရာမွ ရဲရင့္စြာ အျပစ္ကို ေဖာ္ထုတ္မွျဖစ္မယ္ ” ဆုိတဲ့
တရားလို ေရွ႕ေနအျဖစ္.....Mr. Buckley
“ ေက်းဇူးျပဳ၍ ခဏေလာက္ မ်က္လံုးေလးေတြ ပိတ္ျပီး နားေထာင္ေပးပါလား
သူမဟာ မုဒိန္းက်င့္ခံရတယ္ ၊ ကိုယ္အနွံအျပား ရိုက္နွက္ခံရတယ္ ၊ မ်က္နွာကို
က်င္ငယ္ရည္နဲ႔ ပတ္တယ္ ျပီးေတာ့ ေသဖို႕အတြက္ပဲ
ထားခဲ့ၾကတယ္ ၊ တကယ္လုိ႕မ်ား သူမဟာ လူမည္းမဟုတ္ပဲ လူျဖဴျဖစ္ေနခဲ့မယ္ ဆိုရင္ ” လို႕ေျပာတဲ့
တရားခံေရွ႕ေနအျဖစ္ Mr. Brigance
တကယ္ေတာ့ 1996 ခုနွစ္က ရိုက္ကူးထားသည့္ ဒီ A Time To Kill ဇာတ္ကားေလးဟာ အသက္ ( ၁၀ ) နွစ္အရြယ္ သစ္စက္ လူမည္းအလုပ္သမားတစ္ဦးရဲ႕ သမီးငယ္ေလးကို အေမရိကန္ လူျဖဴ ( ၂ ) ေယာက္ မုဒိန္းက်င့္လုိက္လုိ႕ တရားရံုးမွာ တရားစဲြခံရတဲ့ သာမာန္ ဇာတ္လမ္းတစ္မ်ိဳးပါ။ ဒါေပမယ့္...ဒါေပမယ့္ ဒါရိုက္တာဟာ ဒီဇာတ္လမ္းကို စိတ္၀င္စားေအာင္ ရိုက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ကေလးဘယ္ေတာ့မွ မရနိင္ေတာ့ေအာင္ ဘ၀ပ်က္သြားရရွာတဲ့အတြက္
သမီးအေပၚမွာ ျဖစ္လာတဲ့ ဖခင္တစ္ဦးရဲ႕ ခံစားခ်က္
အသက္ေဘးကို ရန္ရွာ ၊ အိမ္ကိုမီးေလာင္ ၊ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါေတြကိုပါ
ေရွ႕ဆက္ လက္မတဲြဘဲ လမ္းခဲြေအာင္ လုပ္ပစ္ခဲ့တာေတာင္
ဘ၀တူ သမီးငယ္အရြယ္ရွိ ဖေအတူခ်င္း လူျဖဴလူမည္းမခဲြျခားပဲ ဒုကၡအခက္အခဲမ်ိဳးစံုၾကားက
အမႈကို ေရွ႕ဆက္လိုက္တဲ့ ေရွ႕ေနတစ္ဦးရဲ႕ စိတ္ထား
KKK ( Ku Klux Klan ) ဂိုဏ္းအား
သြားေရာက္ အကူအညီေတာင္းခံျပီး
ညီအတြက္ ကလဲ့စားျပန္ေခ်လိုသည့္ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဒါသ
တစ္ခ်ိန္တုန္းက နာမည္ၾကီး ေကသံုးလံုးဂိုဏ္း ( Ku Klux Klan )
သမီးအေပၚမွာ ျဖစ္လာတဲ့ ဖခင္တစ္ဦးရဲ႕ ခံစားခ်က္
အသက္ေဘးကို ရန္ရွာ ၊ အိမ္ကိုမီးေလာင္ ၊ ေနာက္လုိက္ေနာက္ပါေတြကိုပါ
ေရွ႕ဆက္ လက္မတဲြဘဲ လမ္းခဲြေအာင္ လုပ္ပစ္ခဲ့တာေတာင္
ဘ၀တူ သမီးငယ္အရြယ္ရွိ ဖေအတူခ်င္း လူျဖဴလူမည္းမခဲြျခားပဲ ဒုကၡအခက္အခဲမ်ိဳးစံုၾကားက
အမႈကို ေရွ႕ဆက္လိုက္တဲ့ ေရွ႕ေနတစ္ဦးရဲ႕ စိတ္ထား
KKK ( Ku Klux Klan ) ဂိုဏ္းအား
သြားေရာက္ အကူအညီေတာင္းခံျပီး
ညီအတြက္ ကလဲ့စားျပန္ေခ်လိုသည့္ အစ္ကိုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဒါသ
စသည္တို႕ကို ပီပီျပင္ျပင္ တရားရံုးအဆံုးအျဖက္ေတြနဲ႔ ရိုက္ကူးျပသထားသည့္ ကားေကာင္းတစ္ခုျဖစ္ပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္း ပါးအပ္ပါသည္။
အဓမၼက်င့္သည့္ လူငယ္ ၂ ဦးနွင့္ ကေလးမ
တစ္ခ်ိန္တုန္းက နာမည္ၾကီး ေကသံုးလံုးဂိုဏ္း ( Ku Klux Klan )
တရားခြင္ျပင္ပတြင္ ျပႆာျဖစ္ေနေသာ လူျဖဴ ၊ လူမည္း အုပ္စု
Super Sunday အတြက္ ရုပ္ရွင္လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေဖာ္ျပရင္း........ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
Friday, December 19, 2008
ကုိယ့္အထုပ္ကိုယ္ဆဲြ
ကိုယ့္အနာဂတ္ ကိုယ္ျပန္သယ္လို႕
မနာတမ္း ေလွ်ာက္လွမ္းေနရတဲ့ ဘ၀မွာ
အေမမ်က္နွာ ပ်က္ေအာင္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္သမိုင္း အညစ္မခံေစရပါဘူး
ဖုန္ေတြကထူ ၊ ဆူးေတြက ဒင္းၾကမ္းအျပည့္နဲ႔
မိဘတိုင္း သားသမီးနဲ႔ ေ၀းကြာေနရတဲ့ဘ၀ကို
အေမမလိုခ်င္သလုိ ဘယ္သူမွ မလိုခ်င္ဘူး....အေမ
ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ ခဲြခြာခဲ့ရေတာ့
အေမ့ကိုမွန္းကန္ေတာ့ေနရတဲ့ ...ေန႕ရက္ေတြမ်ားလာခဲ့
အေမ့မ်က္နွာ အရင္လုိ လွေနဆဲလား
အေမ့အသားအေရေတြ အရင္ကလုိ စိုေျပေနဦးမလား
အေမ...တစ္ေယာက္ ေနမွေကာင္းပါ့မလား
စိုးရိမ္စိတ္တခုနဲ႔
လစဥ္မဟုတ္ေတာင္ အေမ့ဆီ ေငြပံုမွန္ပို႕ခ်င္ခဲ့တယ္
ကၽြန္ေတာ့္ ရတဲ့လုပ္အားခေလးနဲ႔ အေမကို ၀မ္း၀ေစခ်င္လြန္းလို႕
ဘ၀ရဲ႕ အထုေထာင္းကို ၾကံၾကံခံရင္း
တဖက္က အေနေ၀းတဲ့ သားသမီးေတြအတြက္
စိပ္ပုတီးကိုေတာင္ အေမလက္က မခ်ရဲခဲ့ရွာဘူး
အားတင္းထားေပ့ါ...အေမ
ေခတ္ေတြကမေျပာင္း...စနစ္ေတြကလည္း မေဟာင္းေသးသ၍
အေမနဲ႔သား.....အလႊာျခားသလို
ကမၻာလည္း ျခားေနလိမ့္ဦးမယ္
( အေ၀းေရာက္ သားမ်ားသို႕ )
Thursday, December 18, 2008
လွတယ္ ဆိုတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ ”
( အနီတာလုစ္ - အေမရိကန္စာေရးဆရာမ )
“ ကၽြန္မကို ကၽြန္မအေမ အျမဲတမ္းေျပာတယ္ ။ ကိုယ့္ေယာက်ၤားကိုယ္
ယံုၾကည္အားကိုးပါ။ ခ်စ္ခင္ေလးစားပါ ။ ပိုင္ဆိုင္မႈပစၥည္း အမ်ားစုကို ကိုယ့္နာမည္နဲ႔ပဲ
ထားပါတဲ့ ”
( ဂ်ံဳးရီးဗားစ္ - အေမရိကန္ဟာသမင္းသမီး )
“ ပေဟ႗ိဆန္တဲ့ မိန္းမမရွိဘူး ၊ အကင္းမပါးတဲ့ ေယာက်ၤားပဲ ရွိတယ္ ”
( ဆန္မာဇဗန္းညက္စ္ - ပိုလန္စာေရးဆရာမ )
“ နိး...ဆုိတဲ့ စကားကို ေယာက်ၤားေတြထက္ မိန္းမေတြ ပိုေျပာတက္တယ္ ”
( မာဂရက္သက္ခ်ာ - ျဗိတိသွ်၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း )
“ အယံုလြယ္တဲ့ မိန္းမထက္ ၊ အယုံလြယ္တဲ့ ေယာက်ၤားပိုမ်ားတယ္ ”
( အဲနာ အက္ရွင္ဘက္ - ၾသစထရီးယားစာေရး ဆရာမ )
“ ကၽြန္မ စဥ္းစားသည္ ။ ထိုေၾကာင့္ ကၽြန္မ ေယာက်ၤားမရွိပါ ”
( အဲလီဇဘတ္ ၀င္စတန္ )
Wednesday, December 17, 2008
ဒီဇာတ္ကားကို မဇၥၽိမ ဆိုက္မွာ ဖတ္လိုက္ရကတည္းက ၾကည့္ခ်င္ေနခဲ့တာ ၾကာပါျပီ။ သိသေလာက္ ၊ ေတြ႕သေလာက္ ၀က္ဘ္ဆိုဒ္ေတြမွာ လုိက္ရွာေတာ့လည္း အဂၤလိပ္လို မရွာပဲ ဂ်ာမန္လို႕ ေကာ္ပီကူး ေပ့စ္ ေပးျပီး ရွာေတာ့ မေတြ႕ဘူး။ ဒါနဲ႔ ဟိုေန႕က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီမွာ ေတြ႕လိုက္ရလို႕ ၀မ္းသာသြားခဲ့တယ္။ အေသးစိတ္ကိုေတာ့ မဇိၥၽမ ဆိုက္ဒ္ကပဲ ျပန္လည္ကူးခ်လိုက္ေတာ့တယ္။
၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံကို နာဇီဂ်ာမဏီတို႔ သိမ္းပိုက္ထားခ်ိန္တြင္ ျဖစ္သည္။ ဂ်ာမဏီမ်ားကို ခုခံတိုက္ခိုက္ရန္အတြက္ နန္းရင္းဝန္ ဝန္စတန္ ခ်ာခ်ီ ကိုယ္တိုင္ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ SOE ေခၚ Special Operation Executive မွာ နာဇီတို႔၏ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းျခင္း ခံထားရသည့္ ျပင္သစ္ ဘူမိေဗဒပညာရွင္အား ကယ္တင္ရန္အတြက္ တာဝန္ ေပးအပ္ျခင္း ခံရသည္။ (ျပင္သစ္ ဘူမိေဗဒ ပညာရွင္ထံမွ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ၏ ဆိပ္ကမ္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သတင္း အခ်က္အလက္မ်ား ရရွိမွသာ မဟာမိတ္တို႔မွာ ေနာ္မန္ဒီကမ္းေျခကို တက္ႏိုင္မည္။)
ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းရွိ ၿမ့ဳိတခုတြင္ ဖမ္းဆီးခံထားရသည့္ ဘူမိေဗဒပညာရွင္အား ကယ္တင္ရန္အတြက္ SOE အဖြဲ႔မွ လက္ေရြးစင္ ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမန္စကား ကၽြမ္းက်င္သည့္ အမ်ဳိးသမီး ၅ ဦးႏွင့္အတူ ၿဗိတိသွ် စစ္ဗိုလ္တဦး ပါရွိေသာ အဖြဲ႔မွာ ညဘက္တြင္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံထဲသို႔ ေလထီးျဖင့္ ခုန္ဆင္းၿပီး ဂ်ာမန္တို႔ စခန္းခ်ရာ ေဆး႐ံုဆီသို႔ သူနာျပဳ ဆရာမအျဖစ္ အေယာင္ေဆာင္ကာ ဝင္ေရာက္ ကယ္တင္ရသည္။ လွ်ဳိ့ဝွက္ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူမွာ ဂ်ာမန္အရာရွိအား ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္သတ္ေသာ္လည္း လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့သည္။ ဘူမိေဗဒပညာရွင္အား လွ်ဳိ့ဝွက္ခ်ိန္းဆိုထားသည့္ ေနရာတြင္ ျဗိတိသွ် ေလယာဥ္ေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ထိုအမ်ဳိးသမီး ၅ ဦးကပါ ေလယာဥ္ေပၚသို႔ တက္မည္ျပဳစဥ္ ၿဗိတိသွ်စစ္ဗိုလ္က တာဝန္ မၿပီးဆံုးေသးသျဖင့္ ျပန္လိုက္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေသးေၾကာင္း ေျပာဆိုေလသည္။ ထို႔အျပင္ ဂ်ာမန္တို႔၏ သတင္းမ်ား ရရွိေရးႏွင့္ ပါရီၿမ့ဳိရွိ ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႔ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ပါရီသို႔ ခရီးဆက္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုၿပီး လူစုခြဲရာတြင္ နာဇီမ်ားက ဝိုင္းထားလိုက္ၾကသည္။
ၿဗိတိသွ်စစ္ဗိုလ္မွာ ဒဏ္ရာျဖင့္ အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး လွ်ဳိ့ဝွက္ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔မွာ လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့သည္။ ဂ်ာမန္တို႔၏ စစ္ေၾကာေရး စခန္းအတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိေနသည့္ ၿဗိတိသွ်စစ္ဗိုလ္အား ဂ်ာမန္ လွ်ဳိ့ဝွက္ပုလိပ္အဖြဲ႔က အျပင္းအထန္ ႏွိပ္စက္ကာ စစ္ေဆး ေမးျမန္းေသာ္လည္း ထိုစစ္ဗိုလ္က ဘာတခုမွ် ဖြင့္မေျပာဘဲ အႏွိပ္စက္သာ ခံေနခဲ့သည္။ လွ်ဳိ့ဝွက္ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ ပါရီၿမ့ဳိသို႔ ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ အသင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ ဂ်ာမန္ လွ်ဳိ့ဝွက္ရဲအဖြဲ႔၏ ရွာေဖြမႈေၾကာင့္ တဦးမွာ အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး က်န္လူမ်ား လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့သည္။ အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦးကမူ ၎တို႔ လွ်ဳိ့ဝွက္ခ်ိတ္ဆက္မႈ လုပ္ထားေသာ ပါရီရွိ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းသို႔ သြားေရာက္ၿပီး ဝွက္ထားေသာ လက္နက္မ်ားႏွင့္ ေျမေအာက္ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားကို ခ်ိတ္ဆက္ရန္ ၾကိဳးစားေလသည္။ ထိုအမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ထဲမွ တဦးမွာ အလြန္ေၾကာက္တတ္သည္။ သူက ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ ပါရီၿမ့ဳိသို႔ သြားေရာက္ရာ လမ္းမွာပင္ ထြက္ေျပးရန္ ၾကိဳးစားသျဖင့္ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ အမ်ိဳးသမီးက ျပန္လည္ေခ်ာ့ေမာ့ကာ ေခၚလာခဲ့ရသည္။
ညီမရင္းျဖစ္သူကို နွိပ္စက္ေနျခင္းအား ရင္နာနာျဖင့္ ၾကည့္ေနခဲ့ရသူ အစ္ကို
နာဇီစစ္ပုလိပ္တို႔၏ ႏွမသားခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာနာမႈ ကင္းမဲ့ေသာ စစ္ေဆးေမးျမန္းမႈေၾကာင့္ အဖမ္းခံထားရေသာ အမ်ဳိးသမီးက ေဖာ္ေကာင္ လုပ္လိုက္သျဖင့္ ဘုရားေက်ာင္းအတြင္းမွ လက္နက္မ်ား သယ္ထုတ္ရန္ ၾကိဳးစားေနသည့္ အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦးမွာ ေျမေအာက္ဥမင္မွတဆင့္ ကိုယ္လြတ္႐ုန္း ထြက္ေျပးရင္း.....
ေနာက္ဆံုးဂ်ာမန္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား သတ္နိင္ခဲ့ေသာ္လည္း ရဲေဘာ္ရဲဘက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အဖမ္းခံျပီး ေသးဆံုးခဲ့ရပံု ၊ စစ္ပဲြျပီးဆံုးသြားသည့္ အခ်ိန္ ဇာတ္ေဆာင္မင္းသမီးမွ သူ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ ၀မ္းနည္းေၾကကဲြဖြယ္ ျဖစ္ရပ္အား ရႈ႕ေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ စိတ္ခံစားမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးရေအာင္ လက္စြမ္းျပထားသည့္ ကားျဖစ္ပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္း ပါးအပ္ပါသည္။
နိင္ငံေရးအတြက္ ခ်စ္သူကိုယ္ပင္ သတ္ပစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုး မထင္မွတ္ပဲ
သူဖမ္းျပီးေထာင္ထဲ ပို႕ခဲ့သူက ျပန္လည္သတ္ျဖတ္ရာတြင္ အံၾသသင့္ခဲ့ရေသာ ဂ်ာမန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္
အမ်ိဳးသမီးေခါင္းေဆာင္ ( ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ့ မင္းသမီးေပ့ါ :D )
အားလံုးပဲ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
Female Agents
၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံကို နာဇီဂ်ာမဏီတို႔ သိမ္းပိုက္ထားခ်ိန္တြင္ ျဖစ္သည္။ ဂ်ာမဏီမ်ားကို ခုခံတိုက္ခိုက္ရန္အတြက္ နန္းရင္းဝန္ ဝန္စတန္ ခ်ာခ်ီ ကိုယ္တိုင္ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ SOE ေခၚ Special Operation Executive မွာ နာဇီတို႔၏ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းျခင္း ခံထားရသည့္ ျပင္သစ္ ဘူမိေဗဒပညာရွင္အား ကယ္တင္ရန္အတြက္ တာဝန္ ေပးအပ္ျခင္း ခံရသည္။ (ျပင္သစ္ ဘူမိေဗဒ ပညာရွင္ထံမွ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ၏ ဆိပ္ကမ္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သတင္း အခ်က္အလက္မ်ား ရရွိမွသာ မဟာမိတ္တို႔မွာ ေနာ္မန္ဒီကမ္းေျခကို တက္ႏိုင္မည္။)
ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းရွိ ၿမ့ဳိတခုတြင္ ဖမ္းဆီးခံထားရသည့္ ဘူမိေဗဒပညာရွင္အား ကယ္တင္ရန္အတြက္ SOE အဖြဲ႔မွ လက္ေရြးစင္ ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမန္စကား ကၽြမ္းက်င္သည့္ အမ်ဳိးသမီး ၅ ဦးႏွင့္အတူ ၿဗိတိသွ် စစ္ဗိုလ္တဦး ပါရွိေသာ အဖြဲ႔မွာ ညဘက္တြင္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံထဲသို႔ ေလထီးျဖင့္ ခုန္ဆင္းၿပီး ဂ်ာမန္တို႔ စခန္းခ်ရာ ေဆး႐ံုဆီသို႔ သူနာျပဳ ဆရာမအျဖစ္ အေယာင္ေဆာင္ကာ ဝင္ေရာက္ ကယ္တင္ရသည္။ လွ်ဳိ့ဝွက္ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူမွာ ဂ်ာမန္အရာရွိအား ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္သတ္ေသာ္လည္း လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့သည္။ ဘူမိေဗဒပညာရွင္အား လွ်ဳိ့ဝွက္ခ်ိန္းဆိုထားသည့္ ေနရာတြင္ ျဗိတိသွ် ေလယာဥ္ေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ထိုအမ်ဳိးသမီး ၅ ဦးကပါ ေလယာဥ္ေပၚသို႔ တက္မည္ျပဳစဥ္ ၿဗိတိသွ်စစ္ဗိုလ္က တာဝန္ မၿပီးဆံုးေသးသျဖင့္ ျပန္လိုက္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေသးေၾကာင္း ေျပာဆိုေလသည္။ ထို႔အျပင္ ဂ်ာမန္တို႔၏ သတင္းမ်ား ရရွိေရးႏွင့္ ပါရီၿမ့ဳိရွိ ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႔ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ပါရီသို႔ ခရီးဆက္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုၿပီး လူစုခြဲရာတြင္ နာဇီမ်ားက ဝိုင္းထားလိုက္ၾကသည္။
ၿဗိတိသွ်စစ္ဗိုလ္မွာ ဒဏ္ရာျဖင့္ အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး လွ်ဳိ့ဝွက္ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔မွာ လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့သည္။ ဂ်ာမန္တို႔၏ စစ္ေၾကာေရး စခန္းအတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိေနသည့္ ၿဗိတိသွ်စစ္ဗိုလ္အား ဂ်ာမန္ လွ်ဳိ့ဝွက္ပုလိပ္အဖြဲ႔က အျပင္းအထန္ ႏွိပ္စက္ကာ စစ္ေဆး ေမးျမန္းေသာ္လည္း ထိုစစ္ဗိုလ္က ဘာတခုမွ် ဖြင့္မေျပာဘဲ အႏွိပ္စက္သာ ခံေနခဲ့သည္။ လွ်ဳိ့ဝွက္ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ ပါရီၿမ့ဳိသို႔ ေရာက္ရွိခ်ိန္တြင္ အသင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ ဂ်ာမန္ လွ်ဳိ့ဝွက္ရဲအဖြဲ႔၏ ရွာေဖြမႈေၾကာင့္ တဦးမွာ အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး က်န္လူမ်ား လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့သည္။ အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦးကမူ ၎တို႔ လွ်ဳိ့ဝွက္ခ်ိတ္ဆက္မႈ လုပ္ထားေသာ ပါရီရွိ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းသို႔ သြားေရာက္ၿပီး ဝွက္ထားေသာ လက္နက္မ်ားႏွင့္ ေျမေအာက္ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားကို ခ်ိတ္ဆက္ရန္ ၾကိဳးစားေလသည္။ ထိုအမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ထဲမွ တဦးမွာ အလြန္ေၾကာက္တတ္သည္။ သူက ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ ပါရီၿမ့ဳိသို႔ သြားေရာက္ရာ လမ္းမွာပင္ ထြက္ေျပးရန္ ၾကိဳးစားသျဖင့္ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ အမ်ိဳးသမီးက ျပန္လည္ေခ်ာ့ေမာ့ကာ ေခၚလာခဲ့ရသည္။
ညီမရင္းျဖစ္သူကို နွိပ္စက္ေနျခင္းအား ရင္နာနာျဖင့္ ၾကည့္ေနခဲ့ရသူ အစ္ကို
နာဇီစစ္ပုလိပ္တို႔၏ ႏွမသားခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာနာမႈ ကင္းမဲ့ေသာ စစ္ေဆးေမးျမန္းမႈေၾကာင့္ အဖမ္းခံထားရေသာ အမ်ဳိးသမီးက ေဖာ္ေကာင္ လုပ္လိုက္သျဖင့္ ဘုရားေက်ာင္းအတြင္းမွ လက္နက္မ်ား သယ္ထုတ္ရန္ ၾကိဳးစားေနသည့္ အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦးမွာ ေျမေအာက္ဥမင္မွတဆင့္ ကိုယ္လြတ္႐ုန္း ထြက္ေျပးရင္း.....
ေနာက္ဆံုးဂ်ာမန္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား သတ္နိင္ခဲ့ေသာ္လည္း ရဲေဘာ္ရဲဘက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အဖမ္းခံျပီး ေသးဆံုးခဲ့ရပံု ၊ စစ္ပဲြျပီးဆံုးသြားသည့္ အခ်ိန္ ဇာတ္ေဆာင္မင္းသမီးမွ သူ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ ၀မ္းနည္းေၾကကဲြဖြယ္ ျဖစ္ရပ္အား ရႈ႕ေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳး ၊ စိတ္ခံစားမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးရေအာင္ လက္စြမ္းျပထားသည့္ ကားျဖစ္ပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္း ပါးအပ္ပါသည္။
နိင္ငံေရးအတြက္ ခ်စ္သူကိုယ္ပင္ သတ္ပစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုး မထင္မွတ္ပဲ
သူဖမ္းျပီးေထာင္ထဲ ပို႕ခဲ့သူက ျပန္လည္သတ္ျဖတ္ရာတြင္ အံၾသသင့္ခဲ့ရေသာ ဂ်ာမန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္
အမ်ိဳးသမီးေခါင္းေဆာင္ ( ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္တဲ့ မင္းသမီးေပ့ါ :D )
Links ေတြပါ ရွာေနရမွာဆိုးလို႕ ကိုယ္ေဒါင္းလုပ္ ခ်တဲ့ဆိုက္ဒ္ ကူးလာတာပါ
http://rapidshare.com/files/150491540/Female_Agents_2008.part01.rar
http://rapidshare.com/files/150498198/Female_Agents_2008.part02.rar
http://rapidshare.com/files/150430561/Female_Agents_2008.part03.rar
http://rapidshare.com/files/150435450/Female_Agents_2008.part04.rar
http://rapidshare.com/files/150440083/Female_Agents_2008.part05.rar
http://rapidshare.com/files/150445142/Female_Agents_2008.part06.rar
http://rapidshare.com/files/150449552/Female_Agents_2008.part07.rar
http://rapidshare.com/files/150454180/Female_Agents_2008.part08.rar
http://rapidshare.com/files/150458827/Female_Agents_2008.part09.rar
http://rapidshare.com/files/150463664/Female_Agents_2008.part10.rar
http://rapidshare.com/files/150468903/Female_Agents_2008.part11.rar
http://rapidshare.com/files/150474501/Female_Agents_2008.part12.rar
http://rapidshare.com/files/150480524/Female_Agents_2008.part13.rar
http://rapidshare.com/files/150485555/Female_Agents_2008.part14.rar
http://rapidshare.com/files/150498198/Female_Agents_2008.part02.rar
http://rapidshare.com/files/150430561/Female_Agents_2008.part03.rar
http://rapidshare.com/files/150435450/Female_Agents_2008.part04.rar
http://rapidshare.com/files/150440083/Female_Agents_2008.part05.rar
http://rapidshare.com/files/150445142/Female_Agents_2008.part06.rar
http://rapidshare.com/files/150449552/Female_Agents_2008.part07.rar
http://rapidshare.com/files/150454180/Female_Agents_2008.part08.rar
http://rapidshare.com/files/150458827/Female_Agents_2008.part09.rar
http://rapidshare.com/files/150463664/Female_Agents_2008.part10.rar
http://rapidshare.com/files/150468903/Female_Agents_2008.part11.rar
http://rapidshare.com/files/150474501/Female_Agents_2008.part12.rar
http://rapidshare.com/files/150480524/Female_Agents_2008.part13.rar
http://rapidshare.com/files/150485555/Female_Agents_2008.part14.rar
အားလံုးပဲ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
Monday, December 15, 2008
အဟဲဟဲ။ ၄ ၊ ၅ ရက္ေလာက္ ဘေလာ့ဂ္ေလာကနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပက္သြားတယ္။ ဘာအေၾကာင္းမွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေမြးေန႕ ၀ိုင္းကူခ်က္ေပးေနတာနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားေနတာေၾကာင့္ပါ။ အေဆာင္ကေန ထြက္ေတာ့ လက္ထဲမွာ စာအုပ္တစ္အုပ္။ စာေရးဆရာ ျမတ္ျငိမ္း ဘာသာျပန္ဆုိထားျပီး “ Spencer Johnson ” ေရးသားတဲ့ “ Who Moved My Cheese ” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သြားသြား ရထားေပၚေရာက္ရင္ စာအုပ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။ စာေပလိုက္စားတယ္လို႕ မထင္ၾကပါနဲ႔။ ရထားေပၚမွာ ေတာင္ၾက့ည္ေျမာက္ၾကည့္နဲ႔ မၾကည့္ခ်င္လို႕ပါ။ း) ဒီကလူေတြက သူတို႕ကို ၾကည့္ရင္ ၾကိဳက္တာ မဟုတ္ေတာ့ အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ေနရတယ္ေလ။ ေနာက္တာပါ။ အိမ္သာတက္လည္း စာအုပ္ဖတ္တယ္ ၊ အိပ္ခါနီးလည္း ဖတ္တယ္ ။ ရန္ကုန္မွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္လည္း ဖတ္တယ္။ ၈ တန္းေလာက္နဲ႔ ေဖျမင့္ေတြ ၊ ေဒးလ္ကာနက္ခ်ီေတြ ေလွ်ာက္ဖတ္ေနေတာ့ ရြယ္တူေတြ ၊ အသက္နည္းနည္းၾကီးသူေတြက ၾကည့္မရဘူး ။ :D ။
ဒါနဲ႕ ေစာနက ေျပာတဲ့ စာအုပ္ေလးဖတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္လည္ေ၀မွ်စရာေလး ေတြ႕လို႕ ျပန္ေရးလိုက္တာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီစာအုပ္ထဲက ေျပာသြားတဲ့ အတိုင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ အနာဂတ္အတြက္ ၾကိဳတင္ေတြးေတာ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြ မ်ားေနတယ္ဆိုတာ သိလုိက္တယ္။ ပညာေရး ၊ ဘ၀ အနာဂတ္ ၊ မိသားစု ၊ ကိုယ္တည္ေထာင္မယ့္ မိသားစု ၊ စီးပြားေရး အစရွိသည္ျဖင့္ေပ့ါ။ ဒီစာအုပ္ေလးက လက္ရွိပစၥဳပၸန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘယ္လုိေပ်ာ္၀င္ေနထိုင္သင့္တယ္ ဆိုတာကို ေျပာျပထားတာပါ။ ဒါမွ တျဖည္းျဖည္း အနာဂတ္ကို ပံုေဖာ္နိင္မယ္ေပ့ါ။ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ အဓိက အခ်က္ေလး စာေရးသူေျပာခ်င္တာကေတာ့......
သင္၏ ပစၥဳပၸန္ကာလမ်ားကို အသံုးခ်နည္း ( ၃ ) သြယ္
၁ ။ သင္စိတ္ခ်မ္းသာျပီး ေအာင္ျမင္သူ ျဖစ္လိုတဲ့အခါ
ပစၥဳပၸန္မွာ ေမြ႕ေပ်ာ္ေနထိုင္ပါ
ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ကို အာရံုျပဳပါ
သင့္ရည္မွန္းခ်က္ကို အာရံုျပဳျပီး ေလာေလာဆယ္ အေရးၾကီးေနတဲ့
ကိစၥ ( အလုပ္ ) ကို တံု႕ျပန္ေဆာင္ရြက္ပါ ။
၂ ။ ပစၥဳပၸန္ကို အတိတ္ထက္ပိုျပီး သာလြန္ေကာင္းမြန္လိုတဲ့အခါ
အတိတ္ကေန သင္ခန္းစာ ထုတ္ယူပါ
အတိတ္ျဖစ္ရပ္ေတြကို ေလ့လာဆန္းစစ္ပါ
အဲဒီျဖစ္ရပ္ေတြထဲက တန္ဖိုးရွိတဲ့ သင္ခန္းစာ ထုတ္ယူပါ
ပစၥဳပၸန္မွာ အတိတ္တုန္းကနဲ႔ မတူေအာင္ ေဆာင္ရြက္ပါ ။
၃ ။ အနာဂတ္ကို ပစၥဳပၸန္ထက္ သာလြန္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ ဖန္တီးခ်င္တဲ့အခါ
အနာဂတ္အတြက္ စီမံကိန္းခ်ပါ
သာယာေ၀စည္တဲ့ အနာဂတ္ ပံုရိပ္ကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ
အဲဒီပံုရိပ္တကယ္ျဖစ္လာေအာင္ အေထာက္အကူျပဳမယ့္ အစီအစဥ္ေတြ ခ်မွတ္ပါ
သင့္စီမံကိန္းကုိ ပစၥဳပၸန္မွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ပါ။........ တဲ့
ဒါနဲ႕ ေစာနက ေျပာတဲ့ စာအုပ္ေလးဖတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပန္လည္ေ၀မွ်စရာေလး ေတြ႕လို႕ ျပန္ေရးလိုက္တာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒီစာအုပ္ထဲက ေျပာသြားတဲ့ အတိုင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ အနာဂတ္အတြက္ ၾကိဳတင္ေတြးေတာ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြ မ်ားေနတယ္ဆိုတာ သိလုိက္တယ္။ ပညာေရး ၊ ဘ၀ အနာဂတ္ ၊ မိသားစု ၊ ကိုယ္တည္ေထာင္မယ့္ မိသားစု ၊ စီးပြားေရး အစရွိသည္ျဖင့္ေပ့ါ။ ဒီစာအုပ္ေလးက လက္ရွိပစၥဳပၸန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘယ္လုိေပ်ာ္၀င္ေနထိုင္သင့္တယ္ ဆိုတာကို ေျပာျပထားတာပါ။ ဒါမွ တျဖည္းျဖည္း အနာဂတ္ကို ပံုေဖာ္နိင္မယ္ေပ့ါ။ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ အဓိက အခ်က္ေလး စာေရးသူေျပာခ်င္တာကေတာ့......
သင္၏ ပစၥဳပၸန္ကာလမ်ားကို အသံုးခ်နည္း ( ၃ ) သြယ္
၁ ။ သင္စိတ္ခ်မ္းသာျပီး ေအာင္ျမင္သူ ျဖစ္လိုတဲ့အခါ
ပစၥဳပၸန္မွာ ေမြ႕ေပ်ာ္ေနထိုင္ပါ
ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ကို အာရံုျပဳပါ
သင့္ရည္မွန္းခ်က္ကို အာရံုျပဳျပီး ေလာေလာဆယ္ အေရးၾကီးေနတဲ့
ကိစၥ ( အလုပ္ ) ကို တံု႕ျပန္ေဆာင္ရြက္ပါ ။
၂ ။ ပစၥဳပၸန္ကို အတိတ္ထက္ပိုျပီး သာလြန္ေကာင္းမြန္လိုတဲ့အခါ
အတိတ္ကေန သင္ခန္းစာ ထုတ္ယူပါ
အတိတ္ျဖစ္ရပ္ေတြကို ေလ့လာဆန္းစစ္ပါ
အဲဒီျဖစ္ရပ္ေတြထဲက တန္ဖိုးရွိတဲ့ သင္ခန္းစာ ထုတ္ယူပါ
ပစၥဳပၸန္မွာ အတိတ္တုန္းကနဲ႔ မတူေအာင္ ေဆာင္ရြက္ပါ ။
၃ ။ အနာဂတ္ကို ပစၥဳပၸန္ထက္ သာလြန္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ ဖန္တီးခ်င္တဲ့အခါ
အနာဂတ္အတြက္ စီမံကိန္းခ်ပါ
သာယာေ၀စည္တဲ့ အနာဂတ္ ပံုရိပ္ကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ
အဲဒီပံုရိပ္တကယ္ျဖစ္လာေအာင္ အေထာက္အကူျပဳမယ့္ အစီအစဥ္ေတြ ခ်မွတ္ပါ
သင့္စီမံကိန္းကုိ ပစၥဳပၸန္မွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ပါ။........ တဲ့
တကယ္လည္းပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အနာဂတ္ကို စိုးရိမ္ပူပန္ေနတာနဲ႔ပဲ လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္မွာ လုပ္ရမယ့္ ၊ ဂရုစိုက္ရမယ့္ ၊ အလုပ္ကိစၥ ၊ လူမႈေရး ၊ က်န္းမာေရး ၊ စီးပြားေရးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နစ္နာကုန္တယ္လုိ႕ သံုးသပ္မိပါတယ္။ ကဲ ဒီေန႕ကစျပီး စာဖတ္သူေရာ ၊ ကၽြန္ေတာ္ေရာ ပစၥဳပၸန္မွာ ေပ်ာ္၀င္ၾကရေအာင္လား....။
Wednesday, December 10, 2008
မေန႕က အိပ္ရာ၀င္တာ ေနာက္က်တာေၾကာင့္ ကိုေလးျဖဴ သီခ်င္းေခြေလး အေၾကာင္းတင္ဖို႕ ေနာက္က်သြားတယ္ဗ်ာ။ ဘယ္္သူေတြ တင္လုိက္လဲေတာ့ မသိဘူး။ ကဲ..... IC ခ်စ္သူေတြျဖစ္တဲ့ ၊ ကိုေလးျဖဴကို အားေပးသူေတြ အတြက္ “ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ သီခ်င္းေခြ ” ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။
သီခ်င္းေခြေဒါင္းလုပ္ခ်ရန္
Ifile
Mediafire
သီခ်င္းစာအုပ္ေဒါင္းလုပ္ခ်ရန္
Ifile
Mediafire
ကုိေလးျဖဴသိရင္ေတာ့ ရင္က်ိဳးမွာပဲ။ း( ျမန္မာျပည္မွာ တစ္ေခြကို ၂၀၀၀ က်ပ္နဲ႔ပဲ ေရာင္းပါတယ္တဲ့။ နိင္ငံျခားမွာ ေနတဲ့သူေတြက ၀ယ္ရတာ အခက္အခဲ ရွိမွာဆိုးလို႕ တင္ေပးလိုက္တာပါ။ သြားေတာ့ မတိုင္ၾကနဲ႔ေနာ္။ း) ဖိုင္ဆိုက္ဒ္က ၾကီးေတာ့ အကုန္ခ်ရတာ အခက္အခဲရွိမွာဆိုးလို႕ တပုဒ္ခ်င္းဆီ ျပန္တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။
တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ /// Zshare
ငါ့ရဲ႕လမင္း /// Zshare
၀ိေရာဓိ /// Zshare
အလဲအကဲြ /// Zshare
ကစဥ့္ကလ်ားသီအိုရီ /// Zshare
ျပန္ခဲ့ပါ /// Zshare
သံေယာဇဥ္ /// Zshare
မိုးတိမ္ထဲ၀ဲ /// Zshare
မလုပ္နဲ႔ /// Zshare
အရင္လိုပါပဲ /// Zshare
အလြမ္း /// Zshare
ဒါလီေန႕ /// Zshare
စာမ်က္နွာတစ္ဆယ့္ငါး /// Zshare
http://ifile.it/ ဆိုက္ဒ္က ျမန္မာနိင္ငံမွာလည္း အလြယ္တကူ Download ခ်နိင္သလို
Upload တင္ရာတြင္လည္း လွ်င္ျမန္လြယ္ကူပါတယ္။ သူ႕မွာ ေလာေလာဆယ္ ဘာကန္႕သတ္ခ်က္မွ
မရွိေသးတာေၾကာင့္ ဒါေလးကို သံုးရင္ အဆင္ေျပနိင္ပါတယ္လုိ႕ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။ အဆင္မေျပဘူး
ဆိုလို႕ Zshare နဲ႔ပါ ထပ္တင္ေပးလုိက္တာပါ။ း)
ငါ့ရဲ႕လမင္း /// Zshare
၀ိေရာဓိ /// Zshare
အလဲအကဲြ /// Zshare
ကစဥ့္ကလ်ားသီအိုရီ /// Zshare
ျပန္ခဲ့ပါ /// Zshare
သံေယာဇဥ္ /// Zshare
မိုးတိမ္ထဲ၀ဲ /// Zshare
မလုပ္နဲ႔ /// Zshare
အရင္လိုပါပဲ /// Zshare
အလြမ္း /// Zshare
ဒါလီေန႕ /// Zshare
စာမ်က္နွာတစ္ဆယ့္ငါး /// Zshare
http://ifile.it/ ဆိုက္ဒ္က ျမန္မာနိင္ငံမွာလည္း အလြယ္တကူ Download ခ်နိင္သလို
Upload တင္ရာတြင္လည္း လွ်င္ျမန္လြယ္ကူပါတယ္။ သူ႕မွာ ေလာေလာဆယ္ ဘာကန္႕သတ္ခ်က္မွ
မရွိေသးတာေၾကာင့္ ဒါေလးကို သံုးရင္ အဆင္ေျပနိင္ပါတယ္လုိ႕ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။ အဆင္မေျပဘူး
ဆိုလို႕ Zshare နဲ႔ပါ ထပ္တင္ေပးလုိက္တာပါ။ း)
Tuesday, December 9, 2008
“ ကိုယ္တို႕ေနတဲ့ ေလာကၾကီးဟာ
ဘာနဲ႔တူသလဲ ” တဲ့
အကဲစမ္းသလို မင္းကေလး
ေမးမွ ေမးရက္တယ္ကြယ္................။
ခပ္လြယ္လြယ္ ေျပာၾကစတမ္းဆိုရင္
တို႕ျမင္ေနၾက လမ္းေဘးမွာ
မေသေဆးေရာင္းေနတဲ့
အလမၸာယ္ဆရာရဲ႕ ပျခဳပ္နဲ႔ တူသေပ့ါ.....
အထဲမွာကေတာ့ ေျမြမ်ိဳးစံု
ဘယ္ပံုစံနဲ႕ပဲ ကိုက္ကိုက္
ကတိုက္ကရုိက္ ေသၾကရတာခ်ည္းပဲ
ၾကည့္ -
မင္းသိဖို႕ ေျပာျပမယ္။
တကယ္ေတာ့ ငါတို႕
မင္းတို႕တစ္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲက အဆိပ္ဟာ
ေျမြဆိပ္ထက္ျပင္းတယ္ဆိုရင္
မင္းယံုခ်င္ပ့ါမလား......
တကယ္ေတာ့
လူသားတစ္ဦးရဲ႕ ကိုယ္ထဲမွာ
အဆိတ္မ်ိဳးအိတ္ ဆိုတာရွိေလရဲ႕..........။
တစ္မ်ိဳးက
ေလာဘဆုိတဲ့
တစ္မ်ိဳးက
ေဒါသဆိုတဲ့
တစ္မ်ိဳးက
ေမာဟဆိုတဲ့
ဒီအေကာင္ေတြဟာ
မင္းတို႕ ငါတို႕မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းေနရတဲ့
ေျမြဆိုးေတြေပ့ါ........
ျပီးေတာ့
တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳးစီ
ခ်စ္ျပ
တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳးစီ
ျပံဳးျပ
တစ္ေယာက္ တစ္မ်ိဳးစီ
မုန္းၾက
လံုး၀ယံုၾကည္တယ္ဆိုတာ ဘယ္အရပ္မွာတဲ့လဲ.....
ဒီေနရာမွာ ေျမြနဲ႔ကင္းတဲ့ အလမၸာယ္ဆရာ ျဖစ္ခ်င္ရင္
ကမၻာစစ္ကိုေတာ့ မုန္းၾကရလိမ့္မယ္ ။ ။
၀င္းေမာင္ ( အျပံဳးေရာင္သီခ်င္း - ကဗ်ာမ်ား )
Monday, December 8, 2008
“ ဟာကြာ....ေတာက္ ၊ ကန္ေလ......ကန္ ၊ ကန္လိုက္ေတာ့ ၊ အာ.....အသံုးမက်တာကြာ ၊
အေစာၾကီးကတည္းက ကန္ထည့္လုိက္ရမွာ ၊ ဒိုင္ကလည္း ပံုမလာပါဘူးကြာ ၊ ဟာ...ဂိုးေတာ့မယ္ဟ ၊ အဲ....ဂိုး...ဂိုး......ဂိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ၊ အရူးလားကြ ၊ အခ်ဥ္မ်ား မွတ္ေနလား ျမန္မာကြ ၊
ဘာမွတ္ေနလဲ ”
အေစာၾကီးကတည္းက ကန္ထည့္လုိက္ရမွာ ၊ ဒိုင္ကလည္း ပံုမလာပါဘူးကြာ ၊ ဟာ...ဂိုးေတာ့မယ္ဟ ၊ အဲ....ဂိုး...ဂိုး......ဂိုးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ၊ အရူးလားကြ ၊ အခ်ဥ္မ်ား မွတ္ေနလား ျမန္မာကြ ၊
ဘာမွတ္ေနလဲ ”
ျမန္မာဘက္က ဂိုးရရွိေပမယ့္ ဒါဟာ အနိင္ဂိုး မဟုတ္ ၊ ေျခပဂိုးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ပဲြစကတည္းက ၁ လံုးသြင္းခံရျပီး ၊ ေနာက္ သိပ္မၾကာခင္မွာ ထပ္ေပးခဲ့ရတဲ့ ေနာက္ ၁ ဂိုးျပီးလို႕ စကၤာပူက ၂ း ၀ နဲ႔ နိင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ၾကမွ ျမန္မာက ဂိုးျပန္သြင္းခဲ့တာပါ။ ဒါနဲ႔ ဒုတိယပိုင္း ျပန္ေဆာ့ကစားၾကတာေပ့ါ။ ဒုတိယပိုင္းအစမွာ ျမန္မာက အကြက္မိမိ ကစားကြက္ အသာစီးရေအာင္ ေဆာ့နိင္ခဲ့ေပမယ့္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ေရာေထြးထားတဲ့ စကာၤပူအသင္းက အရပ္အေမာင္း ေကာင္းတာေၾကာင့္ ျမန္မာေဘာလံုးသမားေတြ မတိုးေဖာက္နိင္ခဲ့ပါဘူး။
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ျမန္မာဘက္က ကစားသမားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ စကၤာပူက ျပစ္ဒဏ္ေဘာရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာကစားသမားမ်ားက ဒိုင္လူၾကီးကို အ၀ါကဒ္မျပရန္ သြားေရာက္ေျပာၾကားေနတုန္း စကၤာပူက ဒိုင္၀ီစီမမႈတ္ေသးခင္ ရုတ္တရတ္ကန္သြားကာ တတိယဂိုးထပ္မံရယူသြားပါတယ္။ ဒီလုိမ်ိဳးျဖစ္စဥ္က ဖီဖာက ခြင့္ျပဳထားသလို ဒိုင္လူၾကီးကလည္း ဂိုးေပးခဲ့ပါတယ္။ ေဘာလံုးဥပေဒအရ စကၤာပူဘက္က အျပစ္မရွိေပမယ့္ လူမႈေရးအရ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈ႕တာကို နားလည္မႈမေပးခဲ့တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဂိုးသမား ေအာင္ေအာင္ဦးကလည္း ဂိုးဖမ္းတဲ့ ( ၁၈ ) ကိုက္အတြင္းကေန ဒိုင္လူၾကီး ရွိရာကို တဟုန္ထိုး ေျပးသြားျပီး မ်က္နွာကို တြန္းထိုးရိုက္ခ်လိုက္ေတာ့ အနီကဒ္ေပ့ါ။ ေနာက္ဆံုး ၃ း ၁ နဲ႔ရႈံးျပီး အုပ္စုအဆင့္က ထြက္ခဲ့ရတယ္။
ျမန္မာေဘာလံုးသမားေတြ အဆင့္အတန္းမရွိဘူး ၊ ပရိုမပီသဘူးလို႕ ပဲြအစီအစဥ္ေၾကျငာသူကေတာ့ တခ်ိန္လံုး ထိုင္ေျပာေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ နဂိုကတည္းက ရႈံးေနတာကို ဘက္လုိက္ေတာ့ ဘယ္ကစားသမားကမွ သည္းခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပဲြကို မိနစ္ ၁၅ မိနစ္ေက်ာ္ ရပ္နားခဲ့ရေပမယ့္ အခ်ိန္ပိုေပးေတာ့ ၅ မိနစ္ပဲ ေပးခဲ့ပါတယ္။ အာရွေဘာလံုးေလာကဟာ မတရားမႈ ၊ အိမ္နီးခ်င္း နိင္ငံမ်ားကန္ေပမယ့္ ၊ အိမ္ရွင္နိင္ငံ၊ ပိုက္ဆံရွိ နိင္ငံေတြ အေပၚ ဘက္လုိက္မႈေတြ ရွိေနေသးသ၍ေတာ့ တိုးတက္ဖို႕ မလြယ္ပါဘူး။ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ခဲ့တာ မေကာင္းေပမယ့္ မတရားတာ ထင္ရင္ မခံတက္တဲ့ ျမန္မာစိတ္ဓတ္ကို ဂိုးသမားေအာင္ေအာင္ဦးက ျပသြားတာပါပဲ။ ေအာင္ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း ဒီလုိ ျဖစ္ဘူးတယ္ ၊ လူငယ္ဂိုးသမားထြန္းထြန္း၀င္း ကလည္း ဒိုင္ကို ေရသန္႕ဘူးနဲ႔ ေပါက္တာ ျဖစ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။
ဒီေန႕ပဲြမွာ ျမန္မာက ျပစ္ဒဏ္ေဘာေတာ္ေတာ္ ရနိင္ေပမယ့္ ဒိုင္မေပးခဲ့တာေတြဟာလည္း ေဘာလံုးသမားေတြ ေဒါသျဖစ္လာေစတဲ့ အခ်က္ေတြပါ။ ဒီေတာ့ ဗီယက္နမ္ဒုိင္ အမွားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာကစားသမားေတြ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။
ဒီေန႕လည္း ေဒါသျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ ကန္ေတာ့ပါရဲ႕။ ဒိုင္ကုိ ၀ိုင္းဆဲေနၾကတာ။ မိုးမႊန္ေနတာပဲ။ :D ။ မနိင္မည့္ အတူတူ လူခ်ခိုင္းတဲ့ သူကတစ္မ်ိဳးနဲ႔။ အဲဒါ ဘယ္သူမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဘာလံုးကန္ေပမယ့္ တဖက္အသင္းက ညစ္ကစားတာတို႕ ၊ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာ့လာတဲ့ အခါတို႕ ၊ ကိုယ့္အသင္းကို အထင္ေသးေလွာင္ေျပာင္ျပီး ေဆာ့ကစားေနတဲ့ အခါက်ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုးသြမ္းလည္း လူလိုက္ခ်ပါတယ္။ း) ။ အင္တိုက္အားတုိက္ကို ခ်တာပါ။ သူမ်ားလည္း ခ်တယ္ ၊ ကိုယ္လည္း ခံရတယ္ေလ ။
အဆံုးသတ္ေတာ့ အင္ဒိုနီးရွားနိင္ငံ စူဇူကီးဖလားမွာ ျမန္မာအသင္းဟာ အင္ဒိုကို ၃ း ၀ ၊ စကၤာပူကို ၃ း ၁ ဂိုးနဲ႔ ရႈံးနိမ့္ခဲ့ရပါတယ္။ ရႈံးတကာ့ရံႈးတဲ့ အထဲမွာ မ်ိဳးမစစ္ စကာၤပူအသင္းကို ရႈံးတာ စိတ္အနာဆံုးပါပဲ။ စကၤာပူအသင္းမွာ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကမၻာၾကီး တခုလံုးက အသားအရည္ ၊ ရုပ္ရည္ေတြနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားသလို နိင္ငံမ်ိဳးစံုက လူေပါင္းစံုပါ၀င္ေနတာကို ေတြ႕နိင္ပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ဖိုရမ္တစ္ခုထဲမွာ ျမန္မာ နဲ႔ ကုလားနဲ႔ ရန္ျဖစ္လုိက္ၾကေသးတယ္။ ကုလားက ျမန္မာမွားေၾကာင္း ၊ ဘာျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ညာျဖစ္ေၾကာင္း ပို႕စ္ေလး တင္လိုက္တာနဲ႔ ရွိသမွ် ျမန္မာဖန္ေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္ၾကေသးတယ္။
ေအာ္...အခုေတာ့လည္း ျမန္မာအားကစား ကမၻာကို ျပန္လြမ္းေနရတုန္း ။ ဘယ္လိုပဲ လြမ္းလြမ္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ျမန္မာပဲ။ ျမန္မာနဲ႔ ပတ္သက္လာလွ်င္ ဘယ္သူမွားမွား ျမန္မာကေတာ့ မွန္ရမယ္။ မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္ပဲ း)
သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ျမန္မာဘက္က ကစားသမားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ စကၤာပူက ျပစ္ဒဏ္ေဘာရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာကစားသမားမ်ားက ဒိုင္လူၾကီးကို အ၀ါကဒ္မျပရန္ သြားေရာက္ေျပာၾကားေနတုန္း စကၤာပူက ဒိုင္၀ီစီမမႈတ္ေသးခင္ ရုတ္တရတ္ကန္သြားကာ တတိယဂိုးထပ္မံရယူသြားပါတယ္။ ဒီလုိမ်ိဳးျဖစ္စဥ္က ဖီဖာက ခြင့္ျပဳထားသလို ဒိုင္လူၾကီးကလည္း ဂိုးေပးခဲ့ပါတယ္။ ေဘာလံုးဥပေဒအရ စကၤာပူဘက္က အျပစ္မရွိေပမယ့္ လူမႈေရးအရ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈ႕တာကို နားလည္မႈမေပးခဲ့တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ဂိုးသမား ေအာင္ေအာင္ဦးကလည္း ဂိုးဖမ္းတဲ့ ( ၁၈ ) ကိုက္အတြင္းကေန ဒိုင္လူၾကီး ရွိရာကို တဟုန္ထိုး ေျပးသြားျပီး မ်က္နွာကို တြန္းထိုးရိုက္ခ်လိုက္ေတာ့ အနီကဒ္ေပ့ါ။ ေနာက္ဆံုး ၃ း ၁ နဲ႔ရႈံးျပီး အုပ္စုအဆင့္က ထြက္ခဲ့ရတယ္။
ျမန္မာေဘာလံုးသမားေတြ အဆင့္အတန္းမရွိဘူး ၊ ပရိုမပီသဘူးလို႕ ပဲြအစီအစဥ္ေၾကျငာသူကေတာ့ တခ်ိန္လံုး ထိုင္ေျပာေနပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ နဂိုကတည္းက ရႈံးေနတာကို ဘက္လုိက္ေတာ့ ဘယ္ကစားသမားကမွ သည္းခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပဲြကို မိနစ္ ၁၅ မိနစ္ေက်ာ္ ရပ္နားခဲ့ရေပမယ့္ အခ်ိန္ပိုေပးေတာ့ ၅ မိနစ္ပဲ ေပးခဲ့ပါတယ္။ အာရွေဘာလံုးေလာကဟာ မတရားမႈ ၊ အိမ္နီးခ်င္း နိင္ငံမ်ားကန္ေပမယ့္ ၊ အိမ္ရွင္နိင္ငံ၊ ပိုက္ဆံရွိ နိင္ငံေတြ အေပၚ ဘက္လုိက္မႈေတြ ရွိေနေသးသ၍ေတာ့ တိုးတက္ဖို႕ မလြယ္ပါဘူး။ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ခဲ့တာ မေကာင္းေပမယ့္ မတရားတာ ထင္ရင္ မခံတက္တဲ့ ျမန္မာစိတ္ဓတ္ကို ဂိုးသမားေအာင္ေအာင္ဦးက ျပသြားတာပါပဲ။ ေအာင္ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း ဒီလုိ ျဖစ္ဘူးတယ္ ၊ လူငယ္ဂိုးသမားထြန္းထြန္း၀င္း ကလည္း ဒိုင္ကို ေရသန္႕ဘူးနဲ႔ ေပါက္တာ ျဖစ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။
ဒီေန႕ပဲြမွာ ျမန္မာက ျပစ္ဒဏ္ေဘာေတာ္ေတာ္ ရနိင္ေပမယ့္ ဒိုင္မေပးခဲ့တာေတြဟာလည္း ေဘာလံုးသမားေတြ ေဒါသျဖစ္လာေစတဲ့ အခ်က္ေတြပါ။ ဒီေတာ့ ဗီယက္နမ္ဒုိင္ အမွားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာကစားသမားေတြ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။
ဒီေန႕လည္း ေဒါသျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ ကန္ေတာ့ပါရဲ႕။ ဒိုင္ကုိ ၀ိုင္းဆဲေနၾကတာ။ မိုးမႊန္ေနတာပဲ။ :D ။ မနိင္မည့္ အတူတူ လူခ်ခိုင္းတဲ့ သူကတစ္မ်ိဳးနဲ႔။ အဲဒါ ဘယ္သူမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဘာလံုးကန္ေပမယ့္ တဖက္အသင္းက ညစ္ကစားတာတို႕ ၊ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာ့လာတဲ့ အခါတို႕ ၊ ကိုယ့္အသင္းကို အထင္ေသးေလွာင္ေျပာင္ျပီး ေဆာ့ကစားေနတဲ့ အခါက်ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုးသြမ္းလည္း လူလိုက္ခ်ပါတယ္။ း) ။ အင္တိုက္အားတုိက္ကို ခ်တာပါ။ သူမ်ားလည္း ခ်တယ္ ၊ ကိုယ္လည္း ခံရတယ္ေလ ။
အဆံုးသတ္ေတာ့ အင္ဒိုနီးရွားနိင္ငံ စူဇူကီးဖလားမွာ ျမန္မာအသင္းဟာ အင္ဒိုကို ၃ း ၀ ၊ စကၤာပူကို ၃ း ၁ ဂိုးနဲ႔ ရႈံးနိမ့္ခဲ့ရပါတယ္။ ရႈံးတကာ့ရံႈးတဲ့ အထဲမွာ မ်ိဳးမစစ္ စကာၤပူအသင္းကို ရႈံးတာ စိတ္အနာဆံုးပါပဲ။ စကၤာပူအသင္းမွာ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကမၻာၾကီး တခုလံုးက အသားအရည္ ၊ ရုပ္ရည္ေတြနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားသလို နိင္ငံမ်ိဳးစံုက လူေပါင္းစံုပါ၀င္ေနတာကို ေတြ႕နိင္ပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ဖိုရမ္တစ္ခုထဲမွာ ျမန္မာ နဲ႔ ကုလားနဲ႔ ရန္ျဖစ္လုိက္ၾကေသးတယ္။ ကုလားက ျမန္မာမွားေၾကာင္း ၊ ဘာျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ညာျဖစ္ေၾကာင္း ပို႕စ္ေလး တင္လိုက္တာနဲ႔ ရွိသမွ် ျမန္မာဖန္ေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္ၾကေသးတယ္။
ေအာ္...အခုေတာ့လည္း ျမန္မာအားကစား ကမၻာကို ျပန္လြမ္းေနရတုန္း ။ ဘယ္လိုပဲ လြမ္းလြမ္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ျမန္မာပဲ။ ျမန္မာနဲ႔ ပတ္သက္လာလွ်င္ ဘယ္သူမွားမွား ျမန္မာကေတာ့ မွန္ရမယ္။ မ်က္ကန္းမ်ိဳးခ်စ္ပဲ း)
Sunday, December 7, 2008
“ တူ.......................တူ.....................တူ................. ဟယ္လို ”
“ ဟုတ္ကဲ့ ၊ သရက္ေတာ္ ( - ) လမ္း ၊ အခန္း ( - ) က ေဒၚ ( - ) ကိုေခၚေပးပါ ခင္ဗ်ာ ”
“ ဟုတ္ကဲ့ ခဏေလး ကိုင္ထားေပးပါ......ရွင္ ”
“ အေမလား.....”
“ အေမမရွိဘူး ေမာင္ေလး။ ငါပါ...နင့္အမ ”
“ ေအာ္ ”
“ အေမက လိႈင္သာယာက ေစ်းဆိုင္သြားေနတယ္ ”
“ ေအာ္...ေနေကာင္းၾကတယ္ မဟုတ္လား ၊ အဆင္ေျပၾကရဲ႕လား ”
“ ေအးဟယ္ ၊ လူေတြကေတာ့ ေနေကာင္းၾကပါတယ္ ၊ အဆင္ကေတာ့ ဘယ္သူမွ
မေျပၾကဘူး ဟဲ့။ နင္လည္း...သိမွာပါဟာ ။ အင္တာနက္ သံုးေနတာပဲ ”
“ အင္း.......................... ၊ ဘာေတြလုပ္ေနၾကလဲ အခုေရာ ”
“ ဒီလိုပဲေပ့ါဟာ ၊ အရင္ကထက္ အခုဒီနွစ္က ပိုပိုဆိုးလာတယ္ ၊
ဘယ္အရာမွကုိ အဆင္မေျပတာ ၊ အာလံုးလိုလိုပါပဲ ၊ ေျပာျပရင္ နင္လည္း စိတ္ေကာင္းမွာ
မဟုတ္ဘူး ”
“ ငါတို႕လည္း တက္နိင္သေလာက္ေတာ့ ရုန္းကန္ေနရတာပဲ ၊ သိတယ္ မဟုတ္လား ၊
အယဥ္ေက်းဆံုး ေျပာရရင္ေတာ့ ၊ ထမင္းေတာ့ မငတ္ေသးဘူးဟ ၊ ဟဲဟဲ ( အသက္မပါသည့္ ရယ္သံျဖင့္ )
စာၾကိဳးစား ၊ ငါ့ေမာင္ေလးက လိမ္မာတယ္ ”
“ အမ်ိဳးေတြေရာ ၊ ဘာေတြလုပ္ေနၾကသလဲ ”
“ အင္း...သူတို႕လည္း ဒီနွစ္ ကိုင္းက ဘာစိုက္လို႕ ၊ စိုက္ရမွန္းေတာင္ မသိၾကဘူး ၊
ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီး ရွိေနလို႕ ၊ ငါးဖမ္းစားေနတာနဲ႔ အသက္ဆက္ေနၾကတယ္နဲ႔ တူတယ္
ေအာ္..အေဖလာျပီ ၊ အေဖ့ကို ေပးလုိက္မယ္ေနာ္...အေဖနဲ႔ ေျပာလုိက္ဦး ”
“ အေဖ....အေဖလား ”
“ ေအး...သား ၊ အေဖပါကြ ”
“ အေဖ...ေနေကာင္းလား အေဖ ၊ က်န္းမာေရး ၊ အလုပ္အကိုင္ အဆင္ေျပရဲ႕လား ”
“ လူကေတာ့ ေကာင္းတယ္..သား ၊ အလုပ္ကေတာ့ ပါးတယ္ကြ ၊ စက္ရံုကလည္း
အလုပ္လုပ္စရာ မရွိဘူး ၊ တခါတေလ အျပင္ဘက္ေတာ့ လုိက္ျပင္ေပးတယ္
အမ်ားၾကီးေတာ့ မရပါဘူးကြာ ၊ မင္းညီမေလးေတြ မုန္႕ဖိုးေတြနဲ႔ မင္းအေမဆီေတာ့
၂၀၀၀ ၊ ၃၀၀၀ ေထာင္မ်ိဳးေလာက္ပဲ အပ္နိင္ေတာ့တယ္ ”
“ သားလည္း...စာၾကိဳးစားကြာ ၊ အေဖ..ယၾတာေတြလည္း လုပ္ထားေပးမယ္ ၊
ေနေကာင္းေအာင္ ဂရုစိုက္ ၊ ကဲ..ဘာမွာဦးမလဲ ၊ မင္းပိုက္ဆံေတြ ကုန္ေနလိမ့္မယ္
မင္းအေမက ေတြ႕ခ်င္ေနတာ...ဖုန္းမဆက္လို႕ စိတ္ပူေနေလရဲ႕ ၊ အခုေတာ့ အေဖေျပာလုိက္မယ္
ဟုတ္ျပီလား ”
“ ဟုတ္ကဲ့..အေဖ ၊ အားလံုးကို သတိရပါတယ္လို႕ ၊ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ၾကဦးေနာ္ ”
“ ေအး...သား ၊ ဒါဆို ခ်လိုက္ေတာ့မယ္ သား ၊ ဘိုင္ ဘိုင္ ”
“ ဂေလာက္.......”
ဖုန္းက ခ်သြားေပမယ့္ လက္ထဲက မိုက္ခရိုဖုန္းကို ဆက္ကိုင္ထားဆဲ ။ အေဖနဲ႔ အစ္မျပန္သြားေပမယ့္ သူတို႕ အားတင္းျပီး ေျပာသြားတဲ့ စကားသံေတြက ရင္ကို လႈပ္ခက္ေနဆဲ။ ေငးတယ္ ၊ ေတြးတယ္ ၊ ျပီးေတာ့ အမ်ိဳးအမည္ မသိတဲ့ ေ၀ဒနာ ခံစားရတယ္ ။ ဒါဟာ မိသားစုအတြက္တင္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကိုယ့္ရင္ထဲ ကိုယ္သိတယ္။ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳး အတြက္ သက္သက္လည္း မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ကုိယ္သိတယ္ ။ တျခားသူေတြေရာ ဘယ္လုိေနမလဲ ၊ ဘာေတြလုပ္ေနၾက မလဲ ။ ၆၀ % မွာ ၄၅ % ေလာက္ ဘ၀ေတြ ခါးေနၾကတယ္။ အိမ္မွာ မီးအျမဲလာေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ ဒါကို ဘယ္ေတာ့မွ သိမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဒီလိုေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာလည္း မီးအျမဲလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖေယာင္းတိုင္မီး။
Saturday, December 6, 2008
ပုိက္ဆံမေပးရလို႕ မက္ခ်င္တိုင္းမက္ေနတဲ့ အနာဂတ္ရဲ႕ ၊ အိမ္မက္ေတြ ရွိမယ္
ခင္ဗ်ားမွာေရာ ၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာေရာ
မျပည့္စံုေသးတဲ့ ဘ၀ရဲ႕ ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွိမယ္
ခင္ဗ်ားမွာေရာ ၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာေရာ
မေက်နပ္နိင္ေသးတဲ့ စိတ္ရဲ႕ ၊ ခံစားမႈေတြ ရွိမယ္
ခင္ဗ်ားမွာေရာ ၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာေရာ
မေရရာလို႕ ေသခ်ာခ်င္တဲ့ ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ ၊ အေတြးေတြ ရွိမယ္
ခင္ဗ်ားမွာေရာ ၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာေရာ
အတူတူ ၾကည့္တာေတာင္ ထပ္တူညီခ်င္မွညီမယ့္ မ်က္လံုးတစ္စံုရဲ႕ ၊ အျမင္ေတြ ရွိမယ္
ခင္ဗ်ားမွာေရာ ၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာေရာ
ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ တူေပမယ့္.....အသက္ရႈပံုေတြ ကဲြျပားတဲ့ အခါ
ကိုယ့္ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ကိုယ္
ကိုယ့္ေပးဆပ္မႈ႕နဲ႔ ကိုယ္
ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ ကိုယ္
ဒီအတြက္....... ဒါဟာ ၀မ္းနည္းစရာလည္း မဟုတ္ဘူး
၀မ္းသာ စရာလည္း မမည္ဘူး
အနာဂတ္ဟာ လက္ထဲမွာ မရွိေသးတာေၾကာင့္
ခင္ဗ်ားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တစိမ္းေတြလို ပဲျမင္ေနၾကဦးမယ္
ဒီကဗ်ာကို ဖတ္တဲ့အခါ
ေျပာခ်င္စရာေတြ ရွိလာလိမ့္မယ္
ခင္ဗ်ားမွာေရာ ၊ ကၽြန္ေတာ့္မွာေရာ
Friday, December 5, 2008
ခင္ဗ်ားရဲ႕ ခံစားခ်က္ကိုေျပာျပဖို႕ ....ဘယ္ေတာ့မွ မေၾကာက္နဲ႔
5 comments Posted by ဆိုးသြမ္း at 1:06 AMကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းကတည္းက ဘ၀မွာ ေၾကာက္ရမယ့္ သူေတြရွိေနခဲ့ရတယ္။ အသက္ၾကီးလာတဲ့ အခါလည္း ေၾကာက္ေနရတဲ့ အရာေတြ ရွိေနခဲ့တုန္းပဲ။ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မျပည့္စံုမႈ ၊ အေတြ႕အၾကံဳ မရင့္က်က္မႈ ေတြနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္ခ်င္ သက္ဆိုင္ပါလိမ့္မယ္။
ကေလးအရြယ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႔ ၃ လမ္းေက်ာ္ အကြာက ညႊန္႕၀င္းထြန္း ၊ ဘဲဥ ၊ ေက်ာ္မိုး ဆိုတဲ့ ကေလးတအုပ္ေနၾကတယ္။ တျခားနာမည္ေတြေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အေမက ငယ္ငယ္တုန္းက အသုပ္ဆိုင္ေလး ဖြင့္ေရာင္းေတာ့ မနက္တိုင္း ၊ ညေနတိုင္း ေခါက္ဆဲြေတြကို ေစ်းမွာ သြား၀ယ္ရတယ္။ ေစ်းကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႔ မေ၀းေပမယ့္ ေစ်းကုိသြားမယ့္ လမ္းမွာ အဲဒီကေလး တစ္အုပ္ေနထိုင္ၾကတယ္။ သူတို႕က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႕တိုင္း လမ္းမွာ ပိတ္ျပီး စၾက ေနာက္ေျပာင္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကေလးကေလး ခ်င္းေတာင္ လူေကာင္က ပိုေသးေတာ့ သူတို႕အတြက္ အနိင္က်င့္စရာ ၊ စခ်င္ေနာက္ခ်င္ စရာျဖစ္ေနေတာ့တာေပ့ါ။
သူတို႕က ကၽြန္ေတာ္သြားမယ့္ လမ္းမွာ ပိတ္ျပီးရပ္တယ္ ၊ ျပီးရင္ လက္နဲ႔ တြန္းထိုးလုပ္တယ္ ၊ တခါတေလဆို ေဘာင္းဘီကို ဆဲြခၽြတ္တာတို႕ ၊ လက္ထဲက အေမ၀ယ္ခိုင္းလုိက္တဲ့ ေခါက္ဆဲြထုပ္ကို ယူေျပးတာတို႕ လုပ္တက္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွက္ကလည္း ရွက္ ၊ ေဒါသကလည္း ထြက္ ၊ အေမကလည္း ေနာက္က်လို႕ ဆူမွာကို ေတြးျပီး ေၾကာက္ေနရသလို ၊ ဒီေကာင္ေတြကို ျပန္ေျပာရင္လည္း သူတို႕က လူေကာင္လည္း ၾကီးတဲ့ အျပင္ ၊ လူအုပ္ကလည္း မ်ားတာေၾကာင့္ ၊ ေနာင္လည္း အျမဲတမ္းေတြ႕ေနရမွာ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မွာ ျပန္လည္း မေျပာရဲ ၊ သူတို႕လုပ္သမွ် ျငိမ္ခံေနရခဲ့ရတယ္။ ျဖစ္နိင္ရင္ အဲဒီေကာင္ေတြ ေနတဲ့လမ္းက ကၽြန္ေတာ္ မသြားခ်င္ဘူး။ တက္နိင္သမွ် ေရွာင္ရွားခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီး အေမက ရန္မျဖစ္ရဘူး ၊ ရန္မျဖစ္၇ဘူးလို႕ အျမဲတမ္း မွာထားတာ မဟုတ္လား ။ အခုေတာ့ သူတို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ မေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး။ ေၾကာက္တယ္ဆိုတာထက္ ကိုယ္အသားနာခံရမွာမို႕ စိတ္ကို ထိန္းခဲ့ရတာပါ။ သူတို႕ကလည္း အခုေတာ့ လူလတ္ပိုင္း အရြယ္ေတြေရာက္လို႕ ကိုယ့္လုပ္စရာ ရွိတဲ့ အလုပ္ေတြကိုယ္စီနဲ႔။ လမ္းမွာေတြ႕ရင္ ရီျပနုတ္ဆက္ၾကနဲ႔။ ဒါေပမယ့္ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ သူတို႕လူစုကို ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္။
ေနာက္တစုကေတာ့ လမ္းထိပ္က လူစု။ သူတို႕လည္း အတူတူပဲ ။ သူတို႕လူစုက အေကာင္ပိုၾကီးတယ္။ လူအုပ္လည္း ေတာင့္တယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ သူတို႕က ကေလးခ်င္းမေျပာနဲ႔ ကိုယ့္ထက္အသက္ၾကီးတဲ့ လူငယ္ေတြကိုေတာင္ အုပ္စုလိုက္ ရိုက္ပစ္တာ ၊ ထိုးပစ္တာေတြ လုပ္တက္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလူစု ၂ စုတည္ရွိတဲ့ အလယ္မွာ ေနရတဲ့လူ။ ဒါေပမယ့္ လမ္းထိပ္က လူစုထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အမ်ိဳးေတာ္တဲ့ သူရခ်ိဳ ဆိုတဲ့ သူပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က သိပ္ေတာ့ အျဖဲမခံရဘူးေပ့ါ။ ဒီေကာင္နဲ႔ကလည္း ေက်ာင္းက စာသင္ခန္းမွာ အတူတူထိုင္တာေၾကာင့္ ေအးရာေအးေၾကာင္းပါပဲ။ သူတို႕လူစုက ဘဲဥတို႕ လူစုထက္ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာၾကတယ္။ ျဖစ္လာလိုက္ရင္ မိဘက ပိုက္ဆံနဲ႔ ရွင္းေပးေနၾကဆိုေတာ့ အျငိမ္းပဲေပ့ါ။ ကံဆိုးတာကေတာ့ သူတို႕ေတြက အခုထိ ရပ္ကြက္ထဲမွာ အရက္ေသာက္လိုက္ ၊ မိန္းမကိစၥေၾကာင္လုိက္နဲ႔ပဲ အခုထိ အခ်ိန္ကုန္ေနတုန္း။
ေနာက္တခု ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္ခဲ့ရတာက ၄ တန္းတုန္းက ေက်ာင္းမွာပါ။ သူ႕နာမည္က တင္မိုး။ သူ႕အေဖက ဆိုက္ကားနင္းပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူကလည္း အားရင္အားသလို နင္းေတာ့ ဆိုက္ကားနင္းေတာ္ေတာ္ ကၽြမ္းတယ္။ ပံုဆဲြလည္း အရမ္းေတာ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ၾကီးလာရင္ ပန္းခ်ီဆဲြစားလို႕ မ်က္နွာရလို ရျငားေျပာဖူးတယ္။ သူ႕ကိုေၾကာက္တာက ဒီေကာင္က စရိုက္အရမ္းၾကမ္းတယ္။ အခန္းထဲမွာ သူနဲ႔ အခန္႕မသင့္လို႕ ရန္ျဖစ္ျပီဆုိတာနဲ႔ အဲဒီျဖစ္တဲ့ေကာင္ မ်က္လံုးညိဳခ်င္ညိဳ ၊ မညိဳခ်င္ တစ္ေနရာရာမွာေတာ့ ေသြးထြက္သြားေအာင္ သူက လုပ္ပစ္တက္တယ္။ တင္မိုးနဲ႔ေတာ့ ရန္မျဖစ္ဘူးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေရွာင္တာကိုး။ ေနာက္တခုက ကၽြန္ေတာ္က ေဘာလံုးနည္းနည္းပါးပါး ကန္တက္ေတာ့ သူက ကေလးခ်င္း ပိုက္ဆံေၾကး ကန္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခၚေခၚကန္တယ္။ အခုေတာ့ တင္မိုးလည္း ဘယ္ဆီေရာက္လို႕ ေရာက္ေနမွန္း မသိေတာ့ပါဘူး။ တခါတေလ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဆိုက္ကားတစ္စီးနဲ႔ ေတြ႕ရတက္တယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို မမွတ္မိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႕ကို ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ သူကို ကၽြန္ေတာ္က ေၾကာက္ခဲ့ဖူးတာကိုး။
ဒါနဲ႔ မူလတန္းေအာင္လုိ႕ ၊ အေျခခံပညာအထက္တန္းေက်ာင္းကို တက္ရျပီေပ့ါ။ တင္မိုးနဲ႔ လြတ္ေပမယ့္ ရပ္ကြက္ထဲက ေကာင္ေတြနဲ႔ေတာ့ အလိုက္သင့္ေပါင္းေနရတုန္းပါပဲ။ တင္မိုးရန္က လြတ္လို႕ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဒုတိယတင္မိုးကို ေတြ႕ရေတာ့တာပါပဲ။ သူတုိ႕က တင္မိုးထက္ လူေကာင္လည္း ၾကီးတယ္ ၊ စရိုက္ကလည္း ၾကမ္းတယ္ ၊ စာေမးပဲြကို ၁ တန္းကို ၂ နွစ္ေျဖျပီး ေအာင္ေနၾကတာ။ နာမည္ေတြက ေဇၾကီး နဲ႔ ညီညီထြန္း။ ရိုေသမႈအရဆုိရင္ေတာ့ ကိုေဇၾကီး ၊ ကိုညီညီ ေပ့ါ။ သူတို႕က အတန္းက ေမာ္နီတာေတြပါ။
သူတို႕ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေပၚတင္ၾကီး အနိင္က်င့္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အတန္းပိုင္ဆရာမက အတန္းကို ျငိမ္ေအာင္လုပ္ထားဆိုျပီး အပ္ထားခဲ့လို႕ကေတာ့ ေသဖို႕သာျပင္ထားပဲ။ သူတို႕လက္ထဲမွာ လမ္းထဲက ေရပိုက္ထည့္တဲ့ ၁ ေပေက်ာ္ေက်ာ္ ပိုက္ၾကိဳး အျပက္ေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီအျပက္ေတြနဲ႔ စကားမ်ားေနတာတို႕ ၊ လႈပ္လႈပ္ရြရြလုပ္ေနတာတို႕ ဆိုရင္ ရိုက္တာတို႕ ၊ ေကာက္ေပါက္တာတို႕ လုပ္တက္တယ္။ သူ႕ကို ဆရာမအပ္သြားျပီဆို အကုန္လံုးက ေမွာက္အိပ္ေနရတယ္။ အသံလည္း မထြက္ရဘူး။ တခါ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။ သူက ေက်ာင္းေျပာင္းလာတာ။ အေျခအေနမသိပဲ စကားထမ်ားလို႕ ေဇၾကီးက အသစ္ဆိုေတာ့ ထေဟာက္တာေပ့ါ။ စကားမမ်ားနဲ႔ ေျပာေနတာ မၾကားလားဆိုေတာ့ ဟုိေကာင္မေလးကလည္း မခံဘူး။ ဘာျဖစ္လဲ မ်ားတာ ၊ နင္အပူပါလားလည္း ဆုိေရာ ေမာင္ေဇၾကီးခဗ်ာ အာလံုးေရွ႕မွာ မိန္းခေလးက သူ႕ကို ျပန္ေျပာရမလားဆိုျပီး သူနဲ႔နီးစပ္တဲ့ ခံုေပၚက စတီးထမင္းခ်ိဳင့္နဲ႔ မ်က္နွာကို ေကာက္ေပါက္လိုက္တာ ၊ ေတာ္ေသးတယ္ဗ်ာ ဟုိကေလးမက သိုင္းတက္တယ္နဲ႔ တူတယ္။ မ်က္နွာနားက ပြတ္ျပီး ထြက္သြားတယ္။
ထိမ်ား ထိလုိက္လို႕ကေတာ့ ဟက္တက္ပဲ။ တသက္လံုး အမာရြက္ ျဖစ္က်န္ခဲ့မယ္ အေျခအေနမ်ိဳး။ ဒါနဲ႔ ဟိုကေလးမလည္း ေၾကာက္လန္႕ျပီး ဆရာမသြားတိုင္တာ။ ဆရာမလည္း ေဇၾကီးကို အျပစ္ေပးတာေပ့ါ။ ၂ ပင္လိမ္ ၾကိမ္လံုးနဲ႔ကို ရိုက္တာ။ အဲဒီရိုက္ျပီးကတည္းက ပိုဆိုးလာလိုက္တာ သူတို႕ေက်ာင္းထြက္သြားမွ သက္ျပင္းခ်နိင္ေတာ့တယ္။ မနက္ဆို ေက်ာင္းမွာ သူတို႕နဲ႔ ေတြ႕ရမွာ ေတာ္ေတာ္ကုိ ေၾကာက္တာ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ တတန္းလံုး ေၾကာက္ေနရတာပါ။ သူတို႕သတင္းကေတာ့ ဘာမွ မၾကားရေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မဟုတ္မခံစိတ္ရွိေနေပမယ့္ အခုအေျခအေနေတြက မဟုတ္လည္း ကိုယ္ပဲ ခံရမွာဆိုေတာ့ ျငိမ္ေနရတယ္။ တခါတေလ ေယာက်ၤားေလးကို ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ေမြးေပးတဲ့ အေဖနဲ႔အေမကို စိတ္တိုခ်င္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို အစ္ကုိျဖစ္ရင္ ညီကကူ ၊ ညီျဖစ္ရင္ အစ္ကိုက ကူနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း။
ေနာက္တခု ေၾကာက္တာက စာအုပ္ကိစၥ။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ညတိုင္းမဟုတ္ေတာင္ အေဖက ေမာင္နွမေတြအတြက္ တစ္ေယာက္ကို မုန္႕ဖိုး ၂ က်ပ္ ဆီေပးေလ့ရွိတယ္။ အခုေခတ္နဲ႔ေတာ့ ၂ က်ပ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ ရီဖို႕ေကာင္းမွာ ေသခ်ာသေလာက္ပဲ။ အဲဒီတုန္းက စာအုပ္အငွားဆိုင္မွာ ေနာက္ဆံုးလမွ ထြက္တဲ့ ကာတြန္းျဖစ္ျဖစ္ ၊ စာအုပ္ျဖစ္ျဖစ္ အမ်ားဆံုး ၅ က်ပ္ပဲေပးရတယ္။ ၁ ရက္ငွားခေပါ့။ အိမ္မွာ စာဖတ္၀ါသနာ ပါသူက ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ရွိတာေၾကာင့္ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း စာအုပ္ဖိုး ေပးလိုက္ရတဲ့ ေငြဟာ ၊ ကိုယ့္အတြက္ စားစရာ မက်န္ေတာ့တာေၾကာင့္ အျမဲပဲ စာအုပ္အပ္ခါနီးတိုင္း ဒုကၡေရာက္ရတယ္။ ကေလးဆိုေတာ့ တခါတေလ စားစရာ၀ယ္စားလုိက္ရင္ စာအုပ္မအပ္နိင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ေငြတိုးေခ်းထားတဲ့ အတိုင္းပဲ ရက္ေက်ာ္ခေတြပါ ေပးရကာ ေနာက္ဆံုး ၂ က်ပ္တန္ စာအုပ္ခဟာ ၅ ရက္ေလာက္ေနမွ အေဖ့ကို ေျပာျဖစ္ေတာ့ ၁၀ ျဖစ္လုိ႕။
၃ ၊ ၄ ရက္ေလာက္ စာအုပ္မအပ္နိင္ေတာ့ျပီဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မ်က္နွာက ငိုခ်င္ သလိုလို ျဖစ္ေနပါျပီ။ စာအုပ္ဆိုင္က လာတိုင္မွာလည္း ေၾကာက္ရေသးတယ္။ တခါတေလ စည္းကမ္း မရွိလို႕ ေပ်ာက္သြားခဲ့ျပီ ဆိုရင္ ၅၀ မ်ိဳး ၊ ၁၀၀ မ်ိဳးေလွ်ာ္ရတာဆိုေတာ့ အေဖ့ကိုလည္း မေျပာျပရဲဘူး။ ဒီေတာ့ စာအုပ္က ဖတ္ခ်င္ ၊ စာအုပ္ငွားဖတ္ရင္ ျဖစ္လာမယ့္ ျပႆာနာေတြကို ေတြးျပီး ေၾကာက္မိတယ္။
အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ကိုယ္ရတဲ့ လခေလးနဲ႔ စာအုပ္ေတြ ငွားရံုတင္ မဟုတ္ဘဲ အပိုင္ကို ၀ယ္လိုက္ေတာ့တယ္။ အမ်ားဆံုး ၀ယ္ျဖစ္တာက ဆရာခ်စ္ဦးညိဳရဲ႕ စာအုပ္ေတြပါ။ ဒါေတြအားလံုးက ငယ္ငယ္တုန္းက ရွိခဲ့တဲ့ အေၾကာက္တရားေတြေပ့ါ။ အခုေတာ့လည္း ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ျပံဳးမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြကို ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္တခါ အခ်ိန္ရရင္ ၾကီးလာေတာ့ ေၾကာက္ရမယ့္ အျဖစ္ေတြကို ေရးပါဦးမယ္။
စာဖတ္သူအား အစဥ္ေလးစား ၊ ေက်းဇူးတင္လ်က္
ကေလးအရြယ္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႔ ၃ လမ္းေက်ာ္ အကြာက ညႊန္႕၀င္းထြန္း ၊ ဘဲဥ ၊ ေက်ာ္မိုး ဆိုတဲ့ ကေလးတအုပ္ေနၾကတယ္။ တျခားနာမည္ေတြေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ အေမက ငယ္ငယ္တုန္းက အသုပ္ဆိုင္ေလး ဖြင့္ေရာင္းေတာ့ မနက္တိုင္း ၊ ညေနတိုင္း ေခါက္ဆဲြေတြကို ေစ်းမွာ သြား၀ယ္ရတယ္။ ေစ်းကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႔ မေ၀းေပမယ့္ ေစ်းကုိသြားမယ့္ လမ္းမွာ အဲဒီကေလး တစ္အုပ္ေနထိုင္ၾကတယ္။ သူတို႕က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႕တိုင္း လမ္းမွာ ပိတ္ျပီး စၾက ေနာက္ေျပာင္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကေလးကေလး ခ်င္းေတာင္ လူေကာင္က ပိုေသးေတာ့ သူတို႕အတြက္ အနိင္က်င့္စရာ ၊ စခ်င္ေနာက္ခ်င္ စရာျဖစ္ေနေတာ့တာေပ့ါ။
သူတို႕က ကၽြန္ေတာ္သြားမယ့္ လမ္းမွာ ပိတ္ျပီးရပ္တယ္ ၊ ျပီးရင္ လက္နဲ႔ တြန္းထိုးလုပ္တယ္ ၊ တခါတေလဆို ေဘာင္းဘီကို ဆဲြခၽြတ္တာတို႕ ၊ လက္ထဲက အေမ၀ယ္ခိုင္းလုိက္တဲ့ ေခါက္ဆဲြထုပ္ကို ယူေျပးတာတို႕ လုပ္တက္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွက္ကလည္း ရွက္ ၊ ေဒါသကလည္း ထြက္ ၊ အေမကလည္း ေနာက္က်လို႕ ဆူမွာကို ေတြးျပီး ေၾကာက္ေနရသလို ၊ ဒီေကာင္ေတြကို ျပန္ေျပာရင္လည္း သူတို႕က လူေကာင္လည္း ၾကီးတဲ့ အျပင္ ၊ လူအုပ္ကလည္း မ်ားတာေၾကာင့္ ၊ ေနာင္လည္း အျမဲတမ္းေတြ႕ေနရမွာ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မွာ ျပန္လည္း မေျပာရဲ ၊ သူတို႕လုပ္သမွ် ျငိမ္ခံေနရခဲ့ရတယ္။ ျဖစ္နိင္ရင္ အဲဒီေကာင္ေတြ ေနတဲ့လမ္းက ကၽြန္ေတာ္ မသြားခ်င္ဘူး။ တက္နိင္သမွ် ေရွာင္ရွားခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီး အေမက ရန္မျဖစ္ရဘူး ၊ ရန္မျဖစ္၇ဘူးလို႕ အျမဲတမ္း မွာထားတာ မဟုတ္လား ။ အခုေတာ့ သူတို႕ကို ကၽြန္ေတာ္ မေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး။ ေၾကာက္တယ္ဆိုတာထက္ ကိုယ္အသားနာခံရမွာမို႕ စိတ္ကို ထိန္းခဲ့ရတာပါ။ သူတို႕ကလည္း အခုေတာ့ လူလတ္ပိုင္း အရြယ္ေတြေရာက္လို႕ ကိုယ့္လုပ္စရာ ရွိတဲ့ အလုပ္ေတြကိုယ္စီနဲ႔။ လမ္းမွာေတြ႕ရင္ ရီျပနုတ္ဆက္ၾကနဲ႔။ ဒါေပမယ့္ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ သူတို႕လူစုကို ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္။
ေနာက္တစုကေတာ့ လမ္းထိပ္က လူစု။ သူတို႕လည္း အတူတူပဲ ။ သူတို႕လူစုက အေကာင္ပိုၾကီးတယ္။ လူအုပ္လည္း ေတာင့္တယ္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ သူတို႕က ကေလးခ်င္းမေျပာနဲ႔ ကိုယ့္ထက္အသက္ၾကီးတဲ့ လူငယ္ေတြကိုေတာင္ အုပ္စုလိုက္ ရိုက္ပစ္တာ ၊ ထိုးပစ္တာေတြ လုပ္တက္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလူစု ၂ စုတည္ရွိတဲ့ အလယ္မွာ ေနရတဲ့လူ။ ဒါေပမယ့္ လမ္းထိပ္က လူစုထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အမ်ိဳးေတာ္တဲ့ သူရခ်ိဳ ဆိုတဲ့ သူပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က သိပ္ေတာ့ အျဖဲမခံရဘူးေပ့ါ။ ဒီေကာင္နဲ႔ကလည္း ေက်ာင္းက စာသင္ခန္းမွာ အတူတူထိုင္တာေၾကာင့္ ေအးရာေအးေၾကာင္းပါပဲ။ သူတို႕လူစုက ဘဲဥတို႕ လူစုထက္ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာၾကတယ္။ ျဖစ္လာလိုက္ရင္ မိဘက ပိုက္ဆံနဲ႔ ရွင္းေပးေနၾကဆိုေတာ့ အျငိမ္းပဲေပ့ါ။ ကံဆိုးတာကေတာ့ သူတို႕ေတြက အခုထိ ရပ္ကြက္ထဲမွာ အရက္ေသာက္လိုက္ ၊ မိန္းမကိစၥေၾကာင္လုိက္နဲ႔ပဲ အခုထိ အခ်ိန္ကုန္ေနတုန္း။
ေနာက္တခု ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္ခဲ့ရတာက ၄ တန္းတုန္းက ေက်ာင္းမွာပါ။ သူ႕နာမည္က တင္မိုး။ သူ႕အေဖက ဆိုက္ကားနင္းပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူကလည္း အားရင္အားသလို နင္းေတာ့ ဆိုက္ကားနင္းေတာ္ေတာ္ ကၽြမ္းတယ္။ ပံုဆဲြလည္း အရမ္းေတာ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ၾကီးလာရင္ ပန္းခ်ီဆဲြစားလို႕ မ်က္နွာရလို ရျငားေျပာဖူးတယ္။ သူ႕ကိုေၾကာက္တာက ဒီေကာင္က စရိုက္အရမ္းၾကမ္းတယ္။ အခန္းထဲမွာ သူနဲ႔ အခန္႕မသင့္လို႕ ရန္ျဖစ္ျပီဆုိတာနဲ႔ အဲဒီျဖစ္တဲ့ေကာင္ မ်က္လံုးညိဳခ်င္ညိဳ ၊ မညိဳခ်င္ တစ္ေနရာရာမွာေတာ့ ေသြးထြက္သြားေအာင္ သူက လုပ္ပစ္တက္တယ္။ တင္မိုးနဲ႔ေတာ့ ရန္မျဖစ္ဘူးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေရွာင္တာကိုး။ ေနာက္တခုက ကၽြန္ေတာ္က ေဘာလံုးနည္းနည္းပါးပါး ကန္တက္ေတာ့ သူက ကေလးခ်င္း ပိုက္ဆံေၾကး ကန္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခၚေခၚကန္တယ္။ အခုေတာ့ တင္မိုးလည္း ဘယ္ဆီေရာက္လို႕ ေရာက္ေနမွန္း မသိေတာ့ပါဘူး။ တခါတေလ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဆိုက္ကားတစ္စီးနဲ႔ ေတြ႕ရတက္တယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို မမွတ္မိေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႕ကို ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ သူကို ကၽြန္ေတာ္က ေၾကာက္ခဲ့ဖူးတာကိုး။
ဒါနဲ႔ မူလတန္းေအာင္လုိ႕ ၊ အေျခခံပညာအထက္တန္းေက်ာင္းကို တက္ရျပီေပ့ါ။ တင္မိုးနဲ႔ လြတ္ေပမယ့္ ရပ္ကြက္ထဲက ေကာင္ေတြနဲ႔ေတာ့ အလိုက္သင့္ေပါင္းေနရတုန္းပါပဲ။ တင္မိုးရန္က လြတ္လို႕ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဒုတိယတင္မိုးကို ေတြ႕ရေတာ့တာပါပဲ။ သူတုိ႕က တင္မိုးထက္ လူေကာင္လည္း ၾကီးတယ္ ၊ စရိုက္ကလည္း ၾကမ္းတယ္ ၊ စာေမးပဲြကို ၁ တန္းကို ၂ နွစ္ေျဖျပီး ေအာင္ေနၾကတာ။ နာမည္ေတြက ေဇၾကီး နဲ႔ ညီညီထြန္း။ ရိုေသမႈအရဆုိရင္ေတာ့ ကိုေဇၾကီး ၊ ကိုညီညီ ေပ့ါ။ သူတို႕က အတန္းက ေမာ္နီတာေတြပါ။
သူတို႕ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေပၚတင္ၾကီး အနိင္က်င့္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အတန္းပိုင္ဆရာမက အတန္းကို ျငိမ္ေအာင္လုပ္ထားဆိုျပီး အပ္ထားခဲ့လို႕ကေတာ့ ေသဖို႕သာျပင္ထားပဲ။ သူတို႕လက္ထဲမွာ လမ္းထဲက ေရပိုက္ထည့္တဲ့ ၁ ေပေက်ာ္ေက်ာ္ ပိုက္ၾကိဳး အျပက္ေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီအျပက္ေတြနဲ႔ စကားမ်ားေနတာတို႕ ၊ လႈပ္လႈပ္ရြရြလုပ္ေနတာတို႕ ဆိုရင္ ရိုက္တာတို႕ ၊ ေကာက္ေပါက္တာတို႕ လုပ္တက္တယ္။ သူ႕ကို ဆရာမအပ္သြားျပီဆို အကုန္လံုးက ေမွာက္အိပ္ေနရတယ္။ အသံလည္း မထြက္ရဘူး။ တခါ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္။ သူက ေက်ာင္းေျပာင္းလာတာ။ အေျခအေနမသိပဲ စကားထမ်ားလို႕ ေဇၾကီးက အသစ္ဆိုေတာ့ ထေဟာက္တာေပ့ါ။ စကားမမ်ားနဲ႔ ေျပာေနတာ မၾကားလားဆိုေတာ့ ဟုိေကာင္မေလးကလည္း မခံဘူး။ ဘာျဖစ္လဲ မ်ားတာ ၊ နင္အပူပါလားလည္း ဆုိေရာ ေမာင္ေဇၾကီးခဗ်ာ အာလံုးေရွ႕မွာ မိန္းခေလးက သူ႕ကို ျပန္ေျပာရမလားဆိုျပီး သူနဲ႔နီးစပ္တဲ့ ခံုေပၚက စတီးထမင္းခ်ိဳင့္နဲ႔ မ်က္နွာကို ေကာက္ေပါက္လိုက္တာ ၊ ေတာ္ေသးတယ္ဗ်ာ ဟုိကေလးမက သိုင္းတက္တယ္နဲ႔ တူတယ္။ မ်က္နွာနားက ပြတ္ျပီး ထြက္သြားတယ္။
ထိမ်ား ထိလုိက္လို႕ကေတာ့ ဟက္တက္ပဲ။ တသက္လံုး အမာရြက္ ျဖစ္က်န္ခဲ့မယ္ အေျခအေနမ်ိဳး။ ဒါနဲ႔ ဟိုကေလးမလည္း ေၾကာက္လန္႕ျပီး ဆရာမသြားတိုင္တာ။ ဆရာမလည္း ေဇၾကီးကို အျပစ္ေပးတာေပ့ါ။ ၂ ပင္လိမ္ ၾကိမ္လံုးနဲ႔ကို ရိုက္တာ။ အဲဒီရိုက္ျပီးကတည္းက ပိုဆိုးလာလိုက္တာ သူတို႕ေက်ာင္းထြက္သြားမွ သက္ျပင္းခ်နိင္ေတာ့တယ္။ မနက္ဆို ေက်ာင္းမွာ သူတို႕နဲ႔ ေတြ႕ရမွာ ေတာ္ေတာ္ကုိ ေၾကာက္တာ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ တတန္းလံုး ေၾကာက္ေနရတာပါ။ သူတို႕သတင္းကေတာ့ ဘာမွ မၾကားရေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မဟုတ္မခံစိတ္ရွိေနေပမယ့္ အခုအေျခအေနေတြက မဟုတ္လည္း ကိုယ္ပဲ ခံရမွာဆိုေတာ့ ျငိမ္ေနရတယ္။ တခါတေလ ေယာက်ၤားေလးကို ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ေမြးေပးတဲ့ အေဖနဲ႔အေမကို စိတ္တိုခ်င္တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို အစ္ကုိျဖစ္ရင္ ညီကကူ ၊ ညီျဖစ္ရင္ အစ္ကိုက ကူနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း။
ေနာက္တခု ေၾကာက္တာက စာအုပ္ကိစၥ။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ညတိုင္းမဟုတ္ေတာင္ အေဖက ေမာင္နွမေတြအတြက္ တစ္ေယာက္ကို မုန္႕ဖိုး ၂ က်ပ္ ဆီေပးေလ့ရွိတယ္။ အခုေခတ္နဲ႔ေတာ့ ၂ က်ပ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ ရီဖို႕ေကာင္းမွာ ေသခ်ာသေလာက္ပဲ။ အဲဒီတုန္းက စာအုပ္အငွားဆိုင္မွာ ေနာက္ဆံုးလမွ ထြက္တဲ့ ကာတြန္းျဖစ္ျဖစ္ ၊ စာအုပ္ျဖစ္ျဖစ္ အမ်ားဆံုး ၅ က်ပ္ပဲေပးရတယ္။ ၁ ရက္ငွားခေပါ့။ အိမ္မွာ စာဖတ္၀ါသနာ ပါသူက ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း ရွိတာေၾကာင့္ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း စာအုပ္ဖိုး ေပးလိုက္ရတဲ့ ေငြဟာ ၊ ကိုယ့္အတြက္ စားစရာ မက်န္ေတာ့တာေၾကာင့္ အျမဲပဲ စာအုပ္အပ္ခါနီးတိုင္း ဒုကၡေရာက္ရတယ္။ ကေလးဆိုေတာ့ တခါတေလ စားစရာ၀ယ္စားလုိက္ရင္ စာအုပ္မအပ္နိင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ေငြတိုးေခ်းထားတဲ့ အတိုင္းပဲ ရက္ေက်ာ္ခေတြပါ ေပးရကာ ေနာက္ဆံုး ၂ က်ပ္တန္ စာအုပ္ခဟာ ၅ ရက္ေလာက္ေနမွ အေဖ့ကို ေျပာျဖစ္ေတာ့ ၁၀ ျဖစ္လုိ႕။
၃ ၊ ၄ ရက္ေလာက္ စာအုပ္မအပ္နိင္ေတာ့ျပီဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မ်က္နွာက ငိုခ်င္ သလိုလို ျဖစ္ေနပါျပီ။ စာအုပ္ဆိုင္က လာတိုင္မွာလည္း ေၾကာက္ရေသးတယ္။ တခါတေလ စည္းကမ္း မရွိလို႕ ေပ်ာက္သြားခဲ့ျပီ ဆိုရင္ ၅၀ မ်ိဳး ၊ ၁၀၀ မ်ိဳးေလွ်ာ္ရတာဆိုေတာ့ အေဖ့ကိုလည္း မေျပာျပရဲဘူး။ ဒီေတာ့ စာအုပ္က ဖတ္ခ်င္ ၊ စာအုပ္ငွားဖတ္ရင္ ျဖစ္လာမယ့္ ျပႆာနာေတြကို ေတြးျပီး ေၾကာက္မိတယ္။
အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ကိုယ္ရတဲ့ လခေလးနဲ႔ စာအုပ္ေတြ ငွားရံုတင္ မဟုတ္ဘဲ အပိုင္ကို ၀ယ္လိုက္ေတာ့တယ္။ အမ်ားဆံုး ၀ယ္ျဖစ္တာက ဆရာခ်စ္ဦးညိဳရဲ႕ စာအုပ္ေတြပါ။ ဒါေတြအားလံုးက ငယ္ငယ္တုန္းက ရွိခဲ့တဲ့ အေၾကာက္တရားေတြေပ့ါ။ အခုေတာ့လည္း ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ျပံဳးမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြကို ကၽြန္ေတာ္ တကယ္ေၾကာက္ခဲ့ရတယ္။ ေနာက္တခါ အခ်ိန္ရရင္ ၾကီးလာေတာ့ ေၾကာက္ရမယ့္ အျဖစ္ေတြကို ေရးပါဦးမယ္။
စာဖတ္သူအား အစဥ္ေလးစား ၊ ေက်းဇူးတင္လ်က္
Thursday, December 4, 2008
Date Of Birth - June 14 , 1928
Place Of Birth - Rosario , Argentina
Date Of Death - 1967 Oct ( 9 )
Place Of Death - La Higuera , Bolivia
Religion - Atheist
သူက ကဗ်ာကိုလည္း အရူးအမူး စဲြလန္းခဲ့ပါသည္။ “ ပက္ဘလိုနီရူဒါ ” ၏ ကဗ်ာမ်ားအား အာဂံုေဆာင္ နိင္သည္အထိ ဖတ္ခဲ့၏။ ဖခင္က လက္၀ဲ၀ါဒီ တဦးျဖစ္၍ သူ႕ဖခင္၏ စာၾကည့္ခန္းတြင္ ကားမတ္ခ္၏ က်မ္းမ်ားက ရွိျပီးျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုက်မ္းမ်ားကိုလည္း ေလ့လာခြင့္ရခဲ့၏။
၁၉၄၇ ခုနွစ္တြင္ သူသည္ “ ေဗြနိဇာရီး ” တကၠသိုလ္တြင္ ေဆးပညာ သင္ယူခဲ့သည္။ ထိုတကၠသိုလ္မွပင္ ေဒါက္တာဘဲြ႕ ရရွိခဲ့၏။ ၁၉၅၁ ခုနွစ္တြင္ ေဆးတကၠသိုလ္တက္ရင္း ခြင့္ယူ၍ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးနွင့္ အတူ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ တစ္စီးနွင့္ လက္တင္ အေမရိကတိုက္တလႊား ခရီးနွင္ခဲ့ၾကသည္။ ခ်ီလီသို႕လည္း ေရာက္၏။ ၄င္းမွတဆင့္ ပီရူး ၊ အီေကြေဒါ ၊ ကိုလံဘီယာ ၊ ထိုမွ ဗင္နီဇဲြလား....။ ထိုသို႕ လည္ပတ္ရင္းျဖင့္ ထိုခရီးစဥ္မွ သူသည္ လက္တင္ အေမရိကရိွ ျပည္သူတို႕၏ ဆင္းရဲမဲြေတမႈ ၊ လူတန္းစား မညီမွ်မႈမ်ားအား ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ထိုအေၾကာင္းကိုလည္း သူကိုယ္တုိင္ စာျပန္ေရးသားခဲ့သည္။ “ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ ဒိုင္ယာရီ ” ဟူေသာ နာမည္ျဖင့္ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့ပါသည္။ အစတြင္ စပိန္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး ေနာက္ပိုင္းမွ အဂၤလိပ္ဘာသာသို႕ ျပန္၍ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ ၂၀၀၄ ခုနွစ္တြင္ ထိုစာအုပ္အား မွီး၍ ရုပ္ရွင္ျပန္ရိုက္ခဲ့ၾကသည္။
၁၉၅၃ ခုနွစ္တြင္ အာဂ်င္တီးနား အစိုးရက ဆရာ၀န္မ်ားအား အတင္းအက်ပ္ အမႈထမ္းခိုင္း၏။ သူက လူတေယာက္ခ်င္း ခံစားေနရသည့္ ေ၀ဒနာအား မကုသခ်င္။ ဤတြင္ သူသည္ အာဂ်င္တီးနားမွ တိမ္းေရွာင္ ထြက္ခဲ့ေတာ့၏။ ပီရူး ၊ အီေကြေဒါ ၊ ပနားမား ၊ ေကာ္စတာရီကာ ၊ နီကာရာဂြား ၊ ဟြန္ဒူးရပ္စ္ ၊ အဲလ္ဘာလဗာဒို ၊ ဂြာတီမာလာတို႕မွ မကၠဆီကိုသို႕ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ မကၠဆီကိုတြင္ သူသည္ က်ဴးဘားမွ ဖီဒယ္ကက္စထရိုတို႕ အုပ္စုနွင့္ ေတြ႕ရာမွ ေပါင္းသင္းမိၾကေတာ့သည္။ ထိုစဥ္က ဖီဒယ္ကက္စထရိုတို႕ အုပ္စုအား “ ၂၆ ေဂ် ” ရဲေဘာ္မ်ားဟု ေခၚၾကသည္။ သူတို႕လူစုကား က်ဴးဘား အာဏာရွင္ “ ဖူလ္ဂ်င္စီယို ဘာတစၥတာ ” အစိုးရအား လက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္ရန္ ၾကိဳးပမ္းေနၾကသည့္ ေတာ္လွန္ေရးသမား လူငယ္မ်ား။ ကက္စထရိုတို႕နွင့္ ပင္ သူစစ္သင္တန္း တက္ခဲ့၏။ သင္တန္းဆရာက မကၠဆီကိုမွ ဗိုလ္မႈးၾကီးေဟာင္းတစ္ဦး ၊ သင္တန္းမႈး ဗိုလ္မႈးၾကီးေဟာင္း “ အယ္ဘာတိုေဘးယို ” က သူ႕အေပၚ မွတ္ခ်က္ျပဳ၏။
“ သူသည္ သင္တန္းသားမ်ား အားလံုးအနက္ အထူးခၽြန္ဆံုး ျဖစ္သည္ ”
၁၉၅၆ ခုနွစ္ နိ၀င္ဘာလ ( ၂ ) ၇က္ေန႕တြင္ “ ၂၆ ေဂ် ” ရဲေဘာ္မ်ားနွင့္ အတူ သူသည္ က်ဴးဘားနိင္ငံသို႕ ၀င္ခဲ့ၾကသည္။ Granma အမည္ရွိ ေမာ္ေတာ္ငယ္ တစီးနွင့္ မိုင္ ၁၃၀ ေက်ာ္ေ၀းသည့္ ပင္လယ္ခရီးအား နွင္ခဲ့ၾကသည္။ စုစုေပါင္း အင္အားက ရဲေဘာ္ရွစ္က်ိပ္နွင့္ တစ္ေယာက္။ ဓားေကာက္သ႑ာန္ က်ဴးဘားကၽြန္းေပၚသို႕ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကသည္။ မၾကာမီပင္ က်ဴးဘား အာဏာရွင္တပ္မ်ားနွင့္ တိုက္ပဲြျဖစ္ပြားခဲ့ၾကရာ ရလဒ္က မေကာင္းခ့ဲ။ သူတို႕ဘက္မွ ရဲေဘာ္ ( ၉၆ ) ေယာက္ က်ဆံုးကုန္၏။ သူ ၊ ဖီဒယ္ကက္စထရိုနွင့္ ရဲေဘာ္ ( ၁၂ ) ေယာက္သာ အသက္ရွင္ က်န္ခဲ့ၾကသည္။ အငတ္ငတ္ အျပက္ျပက္နွင့္ ၾကံခင္းထဲတြင္ ပုန္းေနခဲ့ၾကရသည္။ အဟာရအတြက္ ၾကံမ်ားကို စုတ္ရင္းသာ ျဖည့္ေနခဲ့ၾကရသည္။ ရက္သတၱပတ္ခန္႕ၾကာ၏။ ထို႕ေနာက္ အာဏာရွင္အား သူတို႕ျပန္တိုက္ၾကျပန္သည္။ ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္ ( ၁၂ ) လက္ ၊ လူက ( ၁၂ ) ေယာက္။
Granma သေဘာၤ
မကၠဆီကိုမွ က်ဴးဘားသို႕ သေဘာၤနွင့္ခ်ီတက္ရာ လမ္းေၾကာင္း
က်ဴးဘားနိင္ငံ “ ဆီအဲယားေမထရာ ” ေတာင္တန္းမ်ားေပၚမွာ သူတို႕ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ တည္ေဆာင္၏။ သူပုန္စခန္း ဖြင့္၏။ သူသည္ ထိုေဒသမွစ၍ လူထုအတြင္း ေဆးခန္းမ်ား ဖြင့္ခဲ့ၾကသည္။ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သူသည္ ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္အား လက္မွ ကိုင္ရင္း လူထုအား ေဆးကုသခြင့္ ရခဲ့၏။ လူတေယာက္ခ်င္း၏ ေ၀ဒနာအား သက္သာေစရန္ ေဆာင္ရြက္သလို လူ႕အဖဲြ႕အစည္း၏ ခံစားေနရေသာ ေ၀ဒနာကိုလည္း ကုသ၏။ ထိုအခါ တျဖည္းျဖည္း လုထုမွ ေထာက္ခံလာခဲ့သည္။ ေတာ္လွန္ေရးသည္ ျမင့္တက္၍ လာ၏။ ဒီလိႈင္းသဖြယ္ အားနွင့္ မာန္နွင့္ ၊ ေနာက္ဆံုး ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ဴးဘား အာဏာရွင္ အစိုးရ အရႈံးေပးခဲ့ရသည္။
က်ဴးဘား ေတာ္လွန္ေရးတြင္ က်ဴးဘား မဟုတ္ေသာ သူသည္ ရဲေဘာ္ၾကီး ဖီဒယ္ကက္စထရိုျပီးလွ်င္ ဒုတိယ ၾသဇာအာဏာ အရွိဆံုး ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္။ က်ဴးဘားနိင္ငံ၏ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အဓိက တာ၀န္ယူခဲ့သည္။ လူတန္းစားမဲ့ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းသစ္ဆီသို႕ ခ်ီတက္ရာတြင္ သူသည္ စီးပြားေရးရာ အပိုင္း၌ အဓိက ပဲ့နင္းၾကီးအျဖစ္ ေမာင္းနွင္ခဲ့ရသည္။ က်ဴးဘားနိင္ငံသံုး ေငြစကၠဴအေပၚ၌ သူ႕လက္မွတ္ ထိုးေပးရ၏။ ထိုစဥ္က GATT ( ကုန္သြယ္ေရးနွင့္ အခြန္အေကာက္ဆိုင္ရာ အေထြေထြ သေဘာတူညီခ်က္ အဖဲြ႕ ) အစသည္းအေ၀းပဲြမ်ားသို႕ သူတက္ေရာက္ခဲ့ရသည္။ သံလြင္ေရာင္ စစ္၀တ္စံု ၊ ေျပာက္က်ား ယူနီေဖာင္းနွင့္။
၁၉၆၂ ခုနွစ္ကား စစ္ေအးတိုက္ပဲြ အရွိန္အျမင့္မားဆံုး ကာလဟု ဆိုရမည္။ ဆိုဗီယက္တို႕၏ ဒံုးက်ည္မ်ားအား က်ဴးဘားတြင္ တည္ေဆာက္မည္။ ဒါကို အေမရိကန္က သေဘာမတူ။ ဤတြင္ တင္းမာမႈက ၾကီးမား၍လာ၏။ ႏုဴကလီးယားစစ္ပဲြမ်ား ျဖစ္လာမည္လား။ ကက္စထရိုနွင့္ ခရူးေရွာ့ ဆက္ဆံေရးက အထူးေကာင္းမြန္ေနခဲ့သည္။
၁၉၆၄ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာလမွ ၁၉၆၅ ခုနွစ္ မတ္လအထိ သူသည္ နိင္ငံတကာ ခရီးစဥ္မ်ားသြား၍ သံခင္း တမန္ခင္းမ်ားအား ခင္းက်င္း၏။ ျပင္သစ္ ၊ အီဂ်စ္ ၊ အယ္ဂ်ီရီယား ၊ ဂါနာ ၊ ဂီနီ ၊ မာလီ ၊ ဒါဟုိမီ ၊ ကြန္ဂို ၊ အိုင္ယာလန္နွင့္ တရုတ္ျပည္သစ္နိင္ငံမ်ားသို႕ ။ ထိုစဥ္က ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုနွင့္ တရုတ္ျပည္တို႕က သေဘာတရားအရ ကဲြလဲြေနၾကခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ သူက သေဘာတရားအရတြင္ “ ေမာ္ ” တို႕နွင့္ တူ၏။ ထိုခံယူခ်က္နွင့္ပင္ သူ႕ခရီးစဥ္မ်ားအတြင္း ေျပာဆိုေဆြးေႏြး၏။ က်ဴးဘားေခါင္းေဆာင္ တဦး ေျပာျခင္းျဖစ္၍ က်ဴးဘားသေဘာထားဟု ကမၻာက ျမင္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိအခါ သူ႕အေပၚ ဖီဒယ္ကက္စထရိုတို႕ ညီအစ္ကိုတို႕က မနွစ္ျမိဳ႕ေတာ့။ သူတုိ႕ ညီအစ္ကိုက ခရူးေရွာ့ နွင့္ နီးစပ္သူ။ ခရီးစဥ္အားလံုးျပီးေတာ့ သူ “ ဟားဗားနား ” သို႕ျပန္ေရာက္၏။ ထိုေနာက္ပိုင္း ဖီဒယ္ညီအစ္ကိုနွင့္ သူ၏ ဆက္ဆံေရးက ေအးစက္စက္ မာေၾကာေၾကာ။
သိပ္မၾကာမီပင္ သူက်ဴးဘားမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ေတာ့၏။ အားလံုး...............အားလံုး......အားလံုးအား စြန္႕လႊတ္၍။ အာဖရိကတိုက္ရွိ ကြန္ဂို-ကင္ရွာဆား ေျပာက္က်ားစစ္ပဲြအတြင္းသို႕ သူေသနတ္ကိုင္၍ ေရာက္သြား၏။ အာဖရိကေတာနက္ၾကီး အတြင္း ေျပာက္က်ားစစ္ ဆင္ေနေတာ့သည္။ ထိုအခါ ရာသီဥတုက ဆိုးလာသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ သူ႕ပန္းနာရင္က်ပ္ ေ၀ဒနာက ဆိုးလာသည္။ ထိုအခါက သူ႕အသက္မွာ ( ၃၈ )။ ထိုေရာဂါေၾကာင့္ သူအနားယူရသည္။ အနားယူစဥ္ ကာလအတြင္း “ ကြန္ဂိုဒိုင္ယာရီ ” အား ေရးသားခ့ဲသည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ သူ၏ ေတာ္လွန္ေရးကာလ ကြန္ဂို အေတြ႕အၾကံဳမ်ား။
ဖီဒယ္ကက္စထရို
ထို႕ေနာက္ သူသည္ ဘိုလီးဗီးယား အစိုးရအား ေတာ္လွန္ရန္ ဘိုလီးဗီးယားသို႕ ထြက္ခဲ့၏။ သူနွင့္ ရဲေဘာ္ ( ၁၇ ) ေယာက္။ ဗီယက္နမ္ ရဲေဘာ္မ်ားလည္း ပါသည္။ ျပီးလွ်င္ လက္တင္အေမရိကမွ ရဲေဘာ္မ်ား။ ၁၉၆၇ ခုနွစ္ ေအာက္တိုဘာ ( ၇ ) ရက္ေန႕တြက္ သူနွင့္ ရဲေဘာ္မ်ား ဘိုလီးဗီးယားနိင္ငံ ယူဂုိ ( ခ်ဴရီ ) ေတာင္ၾကားအတြင္းသို႕ ၀င္ခဲ့ၾက၏။ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္မ်ားနွင့္.....
တခါ ေခ်ာင္းရိုးငယ္အား ျဖတ္သန္းေနစဥ္ ၀ိုင္း၀န္းပစ္ခတ္မႈအား သူတို႕ ရုတ္တရက္ ခံလိုက္ၾကရ၏။ သူဦးေဆာင္သည့္ ေျပာက္က်ားမ်ား ဘိုလီးဗီးယား စစ္တပ္၏ ခ်ဳံခိုတိုက္ခိုက္ျခင္းအား ခံၾကရျပီး အက်အဆံုးမ်ားခဲ့သလို သူကိုယ္တိုင္လည္း ဒဏ္ရာရခဲ့သည္။ အေျခအေနက ဆုတ္မရ ၊ တက္မရ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ ဘိုလီးဗီးယား စစ္တပ္၏ ဖမ္းဆီးျခင္းအား ခံလိုက္ရ၏။
၁၉၆၇ ခုနွစ္ ေအာက္တိုဘာ ( ၉ ) ရက္ေန႕။ ဘိုလီးဗီးယားနိင္ငံ၏ ျမိဳ႕ေတာ္နွင့္ ေ၀းကြာလြန္းသည့္ “ ဗယ္လီဂရန္ေဒျမိဳ႕ ” ေလယာဥ္ကြင္းငယ္ အနီးတြင္ ဘိုလီးဗီးယားစစ္တပ္သည္ ဒဏ္ရာနွင့္ စစ္သံု႕ပန္းတစ္ဦးအား ေနာက္ျပန္ လက္ထိပ္ခက္၍ ထားသည္။ ထုိသံု႕ပန္းကလည္း စစ္သားမ်ား ေရွ႕တြင္ မတ္မတ္ရပ္၍ ေနေနသည္။ စစ္သားမ်ားက စစ္သံု႕ပန္းအား ေမာင္းျပန္ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္မ်ားနွင့္ ခ်ိန္ထား၏။ စစ္သံု႕ပန္းကလည္း စူးရွေသာ မ်က္လံုးမ်ားနွင့္ စစ္သားမ်ားကို ၾကည့္ေနသည္။ ထို႕ေနာက္ အမိန္႕သံ ထြက္ေပၚလာ၏။
ယမ္းေပါက္ကဲြသံမ်ား ဆူညံ၍ သြားသည္။ ယမ္းေညွာ္နံ႕တို႕က ေလယာဥ္ကြင္း အနီး မႊန္၍ ေနသည္။ စစ္သံု႕ပန္းသည္ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာ့ေခြ၍ က်သြားသည္။ ေသြးတို႕က ကိုယ္အနွံမွ ယိုစီး၍ ထြက္လာသည္။ ျပီးလွ်င္ ဘိုလီးဗီးယား စစ္သားမ်ားက ေသြးအလူးလူးနွင့္ လဲေနေသာ အေလာင္း၏ လက္နွစ္ဖက္အား လက္ေမာင္းရင္းမွ လႊနွင့္ တိုက္၍ ျဖတ္ၾက၏။ ထို႕ေနာက္ ေလယာဥ္ကြင္း အနီးတြင္ပင္ လက္မပါေသာ ကိုယ္အား က်င္းတူး၍ ျမဳပ္နံွလိုက္ၾကေတာ့၏။
မပုပ္မသိုးရန္ ေဆးရည္ စိမ္ထားသည့္ လက္နွစ္ဖက္အား ဘိုလီးဗီးယား အစိုးရမွ က်ဴးဘားသမၼတ ဖီဒယ္ကက္စထရိုထံသို႕ ပို႕လိုက္၏။
၁၉၆၇ ခုနွစ္ ေအာက္တိုဘာ ( ၁၅ ) ရက္
ဤလက္နွစ္ဖက္အား ဖီဒယ္ကက္စထရိုသည္ ျမင္သည္နွင့္ သိ၏။ သူနွင့္ ေတာ္လွန္ေရးမ်ား အတြင္း လက္တဲြခဲ့သည့္ လက္မ်ား။ မလဲြနိင္ ။
သူ.......................။ သူ.............................................
“ ေခ် ”ဆိုသည္မွာ ....စပိန္ ဘာသာအရ “ ရဲေဘာ္ ၊ ရဲဘက္ ” ျဖစ္ပါသည္။
ေရႊအိမ္စည္
မွတ္ခ်က္ ။ အထက္ပါ ပံုမ်ားသည္ စာအုပ္တြင္ မပါေသာေၾကာင့္ ဂူဂယ္မွ ရွာေဖြ၍ တင္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္တိုင္ဆဲြခ်င္ပါေသာ္လည္း မျဖစ္နိင္၍ ရွာေဖြထားျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ပရိုက္ေဗစီ ညွိလွ်င္လည္း လည္စင္းခံမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ၊ စာရိုက္ရ၍ လက္လည္း ေညာင္းမိသည္။ သို႕ေသာ္ အခ်ိန္ပိုေနသည္ ျဖစ္၍ ဗဟုသုတရေစရန္ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ဟင္းအိုးၾကီးထဲသို ေပါင္းထည့္လိုက္ပါသည္။ း)
Granma သေဘာၤ
မကၠဆီကိုမွ က်ဴးဘားသို႕ သေဘာၤနွင့္ခ်ီတက္ရာ လမ္းေၾကာင္း
က်ဴးဘားနိင္ငံ “ ဆီအဲယားေမထရာ ” ေတာင္တန္းမ်ားေပၚမွာ သူတို႕ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ တည္ေဆာင္၏။ သူပုန္စခန္း ဖြင့္၏။ သူသည္ ထိုေဒသမွစ၍ လူထုအတြင္း ေဆးခန္းမ်ား ဖြင့္ခဲ့ၾကသည္။ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သူသည္ ေမာင္းျပန္ရိုင္ဖယ္အား လက္မွ ကိုင္ရင္း လူထုအား ေဆးကုသခြင့္ ရခဲ့၏။ လူတေယာက္ခ်င္း၏ ေ၀ဒနာအား သက္သာေစရန္ ေဆာင္ရြက္သလို လူ႕အဖဲြ႕အစည္း၏ ခံစားေနရေသာ ေ၀ဒနာကိုလည္း ကုသ၏။ ထိုအခါ တျဖည္းျဖည္း လုထုမွ ေထာက္ခံလာခဲ့သည္။ ေတာ္လွန္ေရးသည္ ျမင့္တက္၍ လာ၏။ ဒီလိႈင္းသဖြယ္ အားနွင့္ မာန္နွင့္ ၊ ေနာက္ဆံုး ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ဴးဘား အာဏာရွင္ အစိုးရ အရႈံးေပးခဲ့ရသည္။
က်ဴးဘား ေတာ္လွန္ေရးတြင္ က်ဴးဘား မဟုတ္ေသာ သူသည္ ရဲေဘာ္ၾကီး ဖီဒယ္ကက္စထရိုျပီးလွ်င္ ဒုတိယ ၾသဇာအာဏာ အရွိဆံုး ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္။ က်ဴးဘားနိင္ငံ၏ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အဓိက တာ၀န္ယူခဲ့သည္။ လူတန္းစားမဲ့ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းသစ္ဆီသို႕ ခ်ီတက္ရာတြင္ သူသည္ စီးပြားေရးရာ အပိုင္း၌ အဓိက ပဲ့နင္းၾကီးအျဖစ္ ေမာင္းနွင္ခဲ့ရသည္။ က်ဴးဘားနိင္ငံသံုး ေငြစကၠဴအေပၚ၌ သူ႕လက္မွတ္ ထိုးေပးရ၏။ ထိုစဥ္က GATT ( ကုန္သြယ္ေရးနွင့္ အခြန္အေကာက္ဆိုင္ရာ အေထြေထြ သေဘာတူညီခ်က္ အဖဲြ႕ ) အစသည္းအေ၀းပဲြမ်ားသို႕ သူတက္ေရာက္ခဲ့ရသည္။ သံလြင္ေရာင္ စစ္၀တ္စံု ၊ ေျပာက္က်ား ယူနီေဖာင္းနွင့္။
၁၉၆၂ ခုနွစ္ကား စစ္ေအးတိုက္ပဲြ အရွိန္အျမင့္မားဆံုး ကာလဟု ဆိုရမည္။ ဆိုဗီယက္တို႕၏ ဒံုးက်ည္မ်ားအား က်ဴးဘားတြင္ တည္ေဆာက္မည္။ ဒါကို အေမရိကန္က သေဘာမတူ။ ဤတြင္ တင္းမာမႈက ၾကီးမား၍လာ၏။ ႏုဴကလီးယားစစ္ပဲြမ်ား ျဖစ္လာမည္လား။ ကက္စထရိုနွင့္ ခရူးေရွာ့ ဆက္ဆံေရးက အထူးေကာင္းမြန္ေနခဲ့သည္။
၁၉၆၄ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာလမွ ၁၉၆၅ ခုနွစ္ မတ္လအထိ သူသည္ နိင္ငံတကာ ခရီးစဥ္မ်ားသြား၍ သံခင္း တမန္ခင္းမ်ားအား ခင္းက်င္း၏။ ျပင္သစ္ ၊ အီဂ်စ္ ၊ အယ္ဂ်ီရီယား ၊ ဂါနာ ၊ ဂီနီ ၊ မာလီ ၊ ဒါဟုိမီ ၊ ကြန္ဂို ၊ အိုင္ယာလန္နွင့္ တရုတ္ျပည္သစ္နိင္ငံမ်ားသို႕ ။ ထိုစဥ္က ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုနွင့္ တရုတ္ျပည္တို႕က သေဘာတရားအရ ကဲြလဲြေနၾကခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ သူက သေဘာတရားအရတြင္ “ ေမာ္ ” တို႕နွင့္ တူ၏။ ထိုခံယူခ်က္နွင့္ပင္ သူ႕ခရီးစဥ္မ်ားအတြင္း ေျပာဆိုေဆြးေႏြး၏။ က်ဴးဘားေခါင္းေဆာင္ တဦး ေျပာျခင္းျဖစ္၍ က်ဴးဘားသေဘာထားဟု ကမၻာက ျမင္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိအခါ သူ႕အေပၚ ဖီဒယ္ကက္စထရိုတို႕ ညီအစ္ကိုတို႕က မနွစ္ျမိဳ႕ေတာ့။ သူတုိ႕ ညီအစ္ကိုက ခရူးေရွာ့ နွင့္ နီးစပ္သူ။ ခရီးစဥ္အားလံုးျပီးေတာ့ သူ “ ဟားဗားနား ” သို႕ျပန္ေရာက္၏။ ထိုေနာက္ပိုင္း ဖီဒယ္ညီအစ္ကိုနွင့္ သူ၏ ဆက္ဆံေရးက ေအးစက္စက္ မာေၾကာေၾကာ။
ေရာလ္ကက္စရို နွင့္ ေခ်
သိပ္မၾကာမီပင္ သူက်ဴးဘားမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ေတာ့၏။ အားလံုး...............အားလံုး......အားလံုးအား စြန္႕လႊတ္၍။ အာဖရိကတိုက္ရွိ ကြန္ဂို-ကင္ရွာဆား ေျပာက္က်ားစစ္ပဲြအတြင္းသို႕ သူေသနတ္ကိုင္၍ ေရာက္သြား၏။ အာဖရိကေတာနက္ၾကီး အတြင္း ေျပာက္က်ားစစ္ ဆင္ေနေတာ့သည္။ ထိုအခါ ရာသီဥတုက ဆိုးလာသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ သူ႕ပန္းနာရင္က်ပ္ ေ၀ဒနာက ဆိုးလာသည္။ ထိုအခါက သူ႕အသက္မွာ ( ၃၈ )။ ထိုေရာဂါေၾကာင့္ သူအနားယူရသည္။ အနားယူစဥ္ ကာလအတြင္း “ ကြန္ဂိုဒိုင္ယာရီ ” အား ေရးသားခ့ဲသည္။ အေၾကာင္းကေတာ့ သူ၏ ေတာ္လွန္ေရးကာလ ကြန္ဂို အေတြ႕အၾကံဳမ်ား။
ဖီဒယ္ကက္စထရို
ထို႕ေနာက္ သူသည္ ဘိုလီးဗီးယား အစိုးရအား ေတာ္လွန္ရန္ ဘိုလီးဗီးယားသို႕ ထြက္ခဲ့၏။ သူနွင့္ ရဲေဘာ္ ( ၁၇ ) ေယာက္။ ဗီယက္နမ္ ရဲေဘာ္မ်ားလည္း ပါသည္။ ျပီးလွ်င္ လက္တင္အေမရိကမွ ရဲေဘာ္မ်ား။ ၁၉၆၇ ခုနွစ္ ေအာက္တိုဘာ ( ၇ ) ရက္ေန႕တြက္ သူနွင့္ ရဲေဘာ္မ်ား ဘိုလီးဗီးယားနိင္ငံ ယူဂုိ ( ခ်ဴရီ ) ေတာင္ၾကားအတြင္းသို႕ ၀င္ခဲ့ၾက၏။ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္မ်ားနွင့္.....
တခါ ေခ်ာင္းရိုးငယ္အား ျဖတ္သန္းေနစဥ္ ၀ိုင္း၀န္းပစ္ခတ္မႈအား သူတို႕ ရုတ္တရက္ ခံလိုက္ၾကရ၏။ သူဦးေဆာင္သည့္ ေျပာက္က်ားမ်ား ဘိုလီးဗီးယား စစ္တပ္၏ ခ်ဳံခိုတိုက္ခိုက္ျခင္းအား ခံၾကရျပီး အက်အဆံုးမ်ားခဲ့သလို သူကိုယ္တိုင္လည္း ဒဏ္ရာရခဲ့သည္။ အေျခအေနက ဆုတ္မရ ၊ တက္မရ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူ ဘိုလီးဗီးယား စစ္တပ္၏ ဖမ္းဆီးျခင္းအား ခံလိုက္ရ၏။
၁၉၆၇ ခုနွစ္ ေအာက္တိုဘာ ( ၉ ) ရက္ေန႕။ ဘိုလီးဗီးယားနိင္ငံ၏ ျမိဳ႕ေတာ္နွင့္ ေ၀းကြာလြန္းသည့္ “ ဗယ္လီဂရန္ေဒျမိဳ႕ ” ေလယာဥ္ကြင္းငယ္ အနီးတြင္ ဘိုလီးဗီးယားစစ္တပ္သည္ ဒဏ္ရာနွင့္ စစ္သံု႕ပန္းတစ္ဦးအား ေနာက္ျပန္ လက္ထိပ္ခက္၍ ထားသည္။ ထုိသံု႕ပန္းကလည္း စစ္သားမ်ား ေရွ႕တြင္ မတ္မတ္ရပ္၍ ေနေနသည္။ စစ္သားမ်ားက စစ္သံု႕ပန္းအား ေမာင္းျပန္ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္မ်ားနွင့္ ခ်ိန္ထား၏။ စစ္သံု႕ပန္းကလည္း စူးရွေသာ မ်က္လံုးမ်ားနွင့္ စစ္သားမ်ားကို ၾကည့္ေနသည္။ ထို႕ေနာက္ အမိန္႕သံ ထြက္ေပၚလာ၏။
“ ပစ္.................................”
ယမ္းေပါက္ကဲြသံမ်ား ဆူညံ၍ သြားသည္။ ယမ္းေညွာ္နံ႕တို႕က ေလယာဥ္ကြင္း အနီး မႊန္၍ ေနသည္။ စစ္သံု႕ပန္းသည္ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာ့ေခြ၍ က်သြားသည္။ ေသြးတို႕က ကိုယ္အနွံမွ ယိုစီး၍ ထြက္လာသည္။ ျပီးလွ်င္ ဘိုလီးဗီးယား စစ္သားမ်ားက ေသြးအလူးလူးနွင့္ လဲေနေသာ အေလာင္း၏ လက္နွစ္ဖက္အား လက္ေမာင္းရင္းမွ လႊနွင့္ တိုက္၍ ျဖတ္ၾက၏။ ထို႕ေနာက္ ေလယာဥ္ကြင္း အနီးတြင္ပင္ လက္မပါေသာ ကိုယ္အား က်င္းတူး၍ ျမဳပ္နံွလိုက္ၾကေတာ့၏။
မပုပ္မသိုးရန္ ေဆးရည္ စိမ္ထားသည့္ လက္နွစ္ဖက္အား ဘိုလီးဗီးယား အစိုးရမွ က်ဴးဘားသမၼတ ဖီဒယ္ကက္စထရိုထံသို႕ ပို႕လိုက္၏။
၁၉၆၇ ခုနွစ္ ေအာက္တိုဘာ ( ၁၅ ) ရက္
ဤလက္နွစ္ဖက္အား ဖီဒယ္ကက္စထရိုသည္ ျမင္သည္နွင့္ သိ၏။ သူနွင့္ ေတာ္လွန္ေရးမ်ား အတြင္း လက္တဲြခဲ့သည့္ လက္မ်ား။ မလဲြနိင္ ။
သူ.......................။ သူ.............................................
“ Ernesto "Che" Guevara ” သို႕မဟုတ္ “ ေခ် ”
“ ေခ် ”ဆိုသည္မွာ ....စပိန္ ဘာသာအရ “ ရဲေဘာ္ ၊ ရဲဘက္ ” ျဖစ္ပါသည္။
ေရႊအိမ္စည္
နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္ေသာ္လည္း လူသာေသ၍ နာမည္မေသခဲ့ေသာ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ္ “ ေခ်ေဂြဗားရား ” အေၾကာင္းအား အားက် အတုယူေစနိင္ရန္ ၊ အတုိခ်ဳပ္ ျပန္လည္ ရိုက္နွိပ္၍ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါသည္။
မွတ္ခ်က္ ။ အထက္ပါ ပံုမ်ားသည္ စာအုပ္တြင္ မပါေသာေၾကာင့္ ဂူဂယ္မွ ရွာေဖြ၍ တင္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကိုယ္တိုင္ဆဲြခ်င္ပါေသာ္လည္း မျဖစ္နိင္၍ ရွာေဖြထားျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ပရိုက္ေဗစီ ညွိလွ်င္လည္း လည္စင္းခံမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ၊ စာရိုက္ရ၍ လက္လည္း ေညာင္းမိသည္။ သို႕ေသာ္ အခ်ိန္ပိုေနသည္ ျဖစ္၍ ဗဟုသုတရေစရန္ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ဟင္းအိုးၾကီးထဲသို ေပါင္းထည့္လိုက္ပါသည္။ း)
Wednesday, December 3, 2008
သူက်ဆံုးခဲ့သည္ ၁၉၆၇ ခုနွစ္ ေအာက္တုိဘာလ ( ၉ ) ရက္ေန႕မွ ၊ ဒီေန႕ထိဆို နွစ္ေပါင္း ( ၄၁ ) နွစ္ ရွိေလျပီ။ သူကား ဆရာ၀န္တစ္ဦး။ သို႕ေသာ္ ေမာင္ျပန္ရိုင္ဖယ္ ေသနတ္ကိုသာ ကိုင္၏။
“ လူတစ္ေယာက္ခ်င္း ခံစားရတဲ့ ေရာဂါေတြကို ကုရတာထက္ လူ႕အဖဲြအစည္းအလိုက္ ခံစားရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို ကုသေပးရတာ ပိုအက်ိဳးရွိပါတယ္ ”
ဟု သူေျပာခဲ့သည့္ စကားျဖစ္၏။ ၁၉၅၉ ခုနွစ္ ဇန္န၀ါရီ ( ၁ ) ရက္ေန႕က က်ဴးဘားနိင္ငံ ဟားဗားနားျမိဳ႕၌ ေျပာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
၁၉၆၇ ခုနွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ( ၉ ) ရက္ေန႕တြင္ သူကြယ္လြန္ခဲ့ျပီ ဟူသည္ကား အတည္ျပဳနိင္သည္က ေအာက္တိုဘာလ ( ၁၅ ) ရက္ေန႕ ျဖစ္သည္။ က်ဴးဘား သမၼတ ရဲေဘာ္ၾကီး ဖီဒယ္ ကတ္စထရိုမွ အတည္ျပဳ ထုတ္ျပန္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ၏ ရုပ္အေလာင္းမွ ျဖတ္၍ ယူလာခဲ့သည္ လက္ေမာင္ရင္းမွ ျပတ္ေနသည့္ လက္နွစ္ဖက္အား ၾကည့္၍ သူကြယ္လြန္ခဲ့ျပီဟု အတည္ျပဳခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ၏ အေလာင္းကိုမႈ မေတြ႕ခဲ့ၾက႐။ နွစ္ေပါင္း ( ၃၀ ) အထိ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့ပါသည္။ ၁၉၉၇ ခုနွစ္ ဇူလိုင္လ ( ၁၂ ) ရက္တြင္မွပင္ သူ၏ ရုပ္အေလာင္းအား ျပန္လည္တူးေဖာ္ ရရွိခဲ့သည္။
ဘိုးလီးဗီးယားနိင္ငံ “ ဗယ္ရီဂရန္ေဒသ ” ေလယာဥ္ကြင္းငယ္ေလး အနီး၌ က်င္းငယ္ေလး တစ္ခုအတြင္း ရုပ္အေလာင္း အရိုးစု ( ၇ ) စုအား ေတြ႕ရ၏။ အရိုးစု အမွတ္ ( ၂ )က လက္ေမာင္းရင္းမွ ေန၍ တိုက္ျဖက္ထားျခင္း ခံရသျဖင့္ လက္နွစ္ဖက္စလံုး မရွိ။ DNA စစ္ေဆးမႈျပ၍ သူျဖစ္ေၾကာင္းကို အတည္ျပဳနိင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုေၾကာင့္ နွစ္ေပါင္း (၃၀) ေက်ာ္ၾကာမွပင္ က်ဴးဘားနိင္ငံ “ ဆန္တာကလာရာျမိဳ႕” ရွိသူ၏ ဂူဗိမာန္အတြင္း ကုိယ္အဂၤ ါ စံုလင္စြာနွင့္ လဲေလ်ာင္းရေတာ့သည္။
သူနွင့္ပတ္သက္၍ သူ႕ပတ္၀န္းက်င္၏ မွတ္ခ်က္ အျမင္မ်ား
“ က်ေနာ္တို႕ေခတ္ရဲ႕ အျပီးျပည့္စံုဆံုး လူသား ”
ယန္ေပါဆက္ ( ျပင္သစ္ေတြးေခၚ ပညာရွင္ )
“ ကမၻာေပၚတြင္ နာမည္အေက်ာ္ၾကားဆံုး ၂၀-ရာစု၏ သေကၤတ တခု ”
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ( ေမရီလင္း အင္စတီက်ဳ )
“ သူဟာ သူ႕ရဲ႕ အက်င့္စာရိတၱ ၊ သူရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ ၊ သူ႕ရဲ႕ၾကံခိုင္မႈနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရာမွာ စိတ္အား ထက္သန္မႈေတြကို ထားရစ္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ တခြန္းတည္း အတိုခ်ဳပ္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ သူ႕ရဲ႕ စံနမူနာေတြကို က်ေနာ္တို႕အတြက္ ထားခဲ့တာ ျဖစ္တယ္ ”
ရဲေဘာ္ၾကီး က်ဴးဘားသမၼတ ဖီဒယ္ကက္စထရို
ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္း
သူ႕အား အာဂ်င္တီးနား နိင္ငံ၏ ျမိဳ႕ေတာ္ “ ေဗြနိုဇာရီျမိဳ႕ ” မွ မိုင္ ၁၀၀ ေက်ာ္ေ၀းသည့္ “ ရိုစာရီယုိျမိဳ႕ ” တြင္ ေမြးဖြားခဲ့၏။ “ ရိုစာရီယုိျမိဳ႕ ” က “ ပါရာနာ ” ျမစ္၏ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ေဒသတြင္ တည္ရွိခဲ့သည့္ျမိဳ႕ ျဖစ္သည္။ စိုစြတ္၏။ အစဥ္အျမဲ ေအးခဲ၍ ေနပါသည္။ ၁၉၂၈ ခုနွစ္ ဇြန္ ( ၁၄ ) ရက္တြင္ ေန႕တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ေမာင္နွမ ( ၅ ) ေယာက္ အနက္ အၾကီးဆံုး ျဖစ္သည္။ ဖခင္ အာနက္စ္စတို ေဂြဗားယာလင္(ခ်္)က အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ဦးျဖစ္ျပီး မိခင္နာမည္က စီလီယာ ဆာနာျဖစ္ပါသည္။ သူကား ငယ္စဥ္က က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာ၏။ ပန္းနာ ရင္ၾကပ္သည္ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ရာသီဥတုေအးလွ်င္ ပန္းနာေ၀ဒနာက ထထေဖာက္တက္သည္။
သို႕ေသာ္ အားကစားဖက္တြင္ ထူးခၽြန္ခဲ့သည္။ “ ရဂၢဘီပဲြ ” မ်ားတြင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ကစားတက္သည္။ ဖခင္က သူ႕အား ငယ္စဥ္ကပင္ ေသနတ္ပစ္ သင္ေပး၏။ စစ္တုရင္ ကစားနည္းတြင္လည္း ထူးခၽြန္သူတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ တဖက္တြင္လည္း ငယ္စဥ္ကပင္ စာအုပ္ပံု အၾကား၌ ၾကီးျပင္းခဲ့ရသူဟု ဆုိရမည္။ သူ႕ဖခင္၏ ကိုယ္ပိုင္ စာၾကည့္ခန္းတြင္ စာအုပ္ေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္ရွိ၏။ “ ဂ်က္လန္ဒန္ ” “ ဂ်ဳးလဘန္း ” “ ဆစ္ဂမန္ဖရိုက္ ” “ ဘာထရန္ရပ္ဆဲလ္ ” အစရွိသည့္ စာေရးဆရာတို႕၏ စာအုပ္မ်ားအား ငယ္စဥ္ကပင္ ဖတ္မွတ္ခဲ့ရသည္။
ဆက္ရန္ ။
၁၉၆၇ ခုနွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ( ၉ ) ရက္ေန႕တြင္ သူကြယ္လြန္ခဲ့ျပီ ဟူသည္ကား အတည္ျပဳနိင္သည္က ေအာက္တိုဘာလ ( ၁၅ ) ရက္ေန႕ ျဖစ္သည္။ က်ဴးဘား သမၼတ ရဲေဘာ္ၾကီး ဖီဒယ္ ကတ္စထရိုမွ အတည္ျပဳ ထုတ္ျပန္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ၏ ရုပ္အေလာင္းမွ ျဖတ္၍ ယူလာခဲ့သည္ လက္ေမာင္ရင္းမွ ျပတ္ေနသည့္ လက္နွစ္ဖက္အား ၾကည့္၍ သူကြယ္လြန္ခဲ့ျပီဟု အတည္ျပဳခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ၏ အေလာင္းကိုမႈ မေတြ႕ခဲ့ၾက႐။ နွစ္ေပါင္း ( ၃၀ ) အထိ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့ပါသည္။ ၁၉၉၇ ခုနွစ္ ဇူလိုင္လ ( ၁၂ ) ရက္တြင္မွပင္ သူ၏ ရုပ္အေလာင္းအား ျပန္လည္တူးေဖာ္ ရရွိခဲ့သည္။
ဘိုးလီးဗီးယားနိင္ငံ “ ဗယ္ရီဂရန္ေဒသ ” ေလယာဥ္ကြင္းငယ္ေလး အနီး၌ က်င္းငယ္ေလး တစ္ခုအတြင္း ရုပ္အေလာင္း အရိုးစု ( ၇ ) စုအား ေတြ႕ရ၏။ အရိုးစု အမွတ္ ( ၂ )က လက္ေမာင္းရင္းမွ ေန၍ တိုက္ျဖက္ထားျခင္း ခံရသျဖင့္ လက္နွစ္ဖက္စလံုး မရွိ။ DNA စစ္ေဆးမႈျပ၍ သူျဖစ္ေၾကာင္းကို အတည္ျပဳနိင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုေၾကာင့္ နွစ္ေပါင္း (၃၀) ေက်ာ္ၾကာမွပင္ က်ဴးဘားနိင္ငံ “ ဆန္တာကလာရာျမိဳ႕” ရွိသူ၏ ဂူဗိမာန္အတြင္း ကုိယ္အဂၤ ါ စံုလင္စြာနွင့္ လဲေလ်ာင္းရေတာ့သည္။
သူနွင့္ပတ္သက္၍ သူ႕ပတ္၀န္းက်င္၏ မွတ္ခ်က္ အျမင္မ်ား
“ က်ေနာ္တို႕ေခတ္ရဲ႕ အျပီးျပည့္စံုဆံုး လူသား ”
ယန္ေပါဆက္ ( ျပင္သစ္ေတြးေခၚ ပညာရွင္ )
“ ကမၻာေပၚတြင္ နာမည္အေက်ာ္ၾကားဆံုး ၂၀-ရာစု၏ သေကၤတ တခု ”
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ( ေမရီလင္း အင္စတီက်ဳ )
“ သူဟာ သူ႕ရဲ႕ အက်င့္စာရိတၱ ၊ သူရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ ၊ သူ႕ရဲ႕ၾကံခိုင္မႈနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရာမွာ စိတ္အား ထက္သန္မႈေတြကို ထားရစ္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ တခြန္းတည္း အတိုခ်ဳပ္ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ သူ႕ရဲ႕ စံနမူနာေတြကို က်ေနာ္တို႕အတြက္ ထားခဲ့တာ ျဖစ္တယ္ ”
ရဲေဘာ္ၾကီး က်ဴးဘားသမၼတ ဖီဒယ္ကက္စထရို
ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္း
သူ႕အား အာဂ်င္တီးနား နိင္ငံ၏ ျမိဳ႕ေတာ္ “ ေဗြနိုဇာရီျမိဳ႕ ” မွ မိုင္ ၁၀၀ ေက်ာ္ေ၀းသည့္ “ ရိုစာရီယုိျမိဳ႕ ” တြင္ ေမြးဖြားခဲ့၏။ “ ရိုစာရီယုိျမိဳ႕ ” က “ ပါရာနာ ” ျမစ္၏ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ေဒသတြင္ တည္ရွိခဲ့သည့္ျမိဳ႕ ျဖစ္သည္။ စိုစြတ္၏။ အစဥ္အျမဲ ေအးခဲ၍ ေနပါသည္။ ၁၉၂၈ ခုနွစ္ ဇြန္ ( ၁၄ ) ရက္တြင္ ေန႕တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ေမာင္နွမ ( ၅ ) ေယာက္ အနက္ အၾကီးဆံုး ျဖစ္သည္။ ဖခင္ အာနက္စ္စတို ေဂြဗားယာလင္(ခ်္)က အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ဦးျဖစ္ျပီး မိခင္နာမည္က စီလီယာ ဆာနာျဖစ္ပါသည္။ သူကား ငယ္စဥ္က က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာ၏။ ပန္းနာ ရင္ၾကပ္သည္ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ရာသီဥတုေအးလွ်င္ ပန္းနာေ၀ဒနာက ထထေဖာက္တက္သည္။
သို႕ေသာ္ အားကစားဖက္တြင္ ထူးခၽြန္ခဲ့သည္။ “ ရဂၢဘီပဲြ ” မ်ားတြင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ကစားတက္သည္။ ဖခင္က သူ႕အား ငယ္စဥ္ကပင္ ေသနတ္ပစ္ သင္ေပး၏။ စစ္တုရင္ ကစားနည္းတြင္လည္း ထူးခၽြန္သူတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ တဖက္တြင္လည္း ငယ္စဥ္ကပင္ စာအုပ္ပံု အၾကား၌ ၾကီးျပင္းခဲ့ရသူဟု ဆုိရမည္။ သူ႕ဖခင္၏ ကိုယ္ပိုင္ စာၾကည့္ခန္းတြင္ စာအုပ္ေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္ရွိ၏။ “ ဂ်က္လန္ဒန္ ” “ ဂ်ဳးလဘန္း ” “ ဆစ္ဂမန္ဖရိုက္ ” “ ဘာထရန္ရပ္ဆဲလ္ ” အစရွိသည့္ စာေရးဆရာတို႕၏ စာအုပ္မ်ားအား ငယ္စဥ္ကပင္ ဖတ္မွတ္ခဲ့ရသည္။
ဆက္ရန္ ။
Tuesday, December 2, 2008
ကမၻာၾကီးမွာ ၊ ျမန္မာနိင္ငံမွာ လူသားတိုင္း လူသားတိုင္း ပညာေတြ သင္ေနၾကတယ္။ အသက္အရြယ္အလိုက္ ၊ ကိုယ္ေနရတဲ့ ေနရာအလိုက္ ၊ ကုိယ္တက္နိင္တဲ့ အေနအထား မ်ိဳးစံုနဲ႔ ၊ ဟိုနိင္ငံက ေက်ာင္းသားက ဒီနိင္ငံမွာ ပညာသင္ ၊ ဒီနိင္ငံက ေက်ာင္းသားက ဟိုနိင္ငံမွာ ပညာသင္ ၊ ပညာေတြကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ တက္နိင္သလို သင္ၾကတယ္။ ဒါဟာ သိပ္ကို ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ပါ။ လူဆိုး ၊ လူမိုက္ေတြ လႊမ္းမိုးတဲ့ ကမၻာၾကီးထက္ လူပညာရွိေတြ လႊမ္းမိုးတဲ့ ကမၻာၾကီးက ပိုေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား။
ေယဘုယ်အားျဖင့္ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာနိင္ငံမွာေပ့ါ။ ဘဲြ႕ရတယ္ ၊ ရတဲ့ဘဲြ႕နဲ႔ လုပ္ကိုင္စားေသာက္လုိ႕ အဆင္ေျပသြားတာ ရွိတယ္။ မေျပတာေတြ ရွိတယ္။ ကိုယ္သင္ခဲ့ရတဲ့ ဘာသာဟာ လက္ေတြ႕မွာ အသံုးတည့္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလူ႕အတြက္ကေတာ့ ေနာင္ေရးအတြက္ စိတ္ပူစရာ မရွိပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြၾကေတာ့ ေက်ာင္းျပီးေပမယ့္ လုပ္ကိုင္ေတာ့ တျခားအလုပ္အကိုင္ေတြလုပ္လို႕။ ကိုယ့္နိင္ငံရဲ႕ လက္ရိွျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္မွာေပ့ါ။ ထားပါေတာ့ ေျပာခ်င္တာ ဒီအေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
အဘိုးေတြ အဘြားေတြေခတ္က ေျပာၾကတယ္။ ရြာဘက္ေတြ နယ္ဘက္ေတြမွာဆိုရင္ “ လုပ္မေနပါနဲ႔....ေသစာ ရွင္စာ ဖတ္တက္ရင္ ေတာ္ျပီေပ့ါကြာ ” တဲ့။ “ မင္းသားသမီးေတြက ဒီပညာနဲ႔ လုပ္စားမွာလည္း မဟုတ္ဘူး ” အခ်ိန္တန္ ၾကီးလာေတာ့ ငါတို႕လို လယ္သမားျဖစ္မွာ ၊ ဘာျဖစ္မွာ ညာျဖစ္မွာနဲ႔ ” ေျပာဆိုၾကတယ္။ တကယ္ပဲ အခုလက္ရွိ ဘ၀မွာလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြ႕အၾကံဳအရ ဧရာ၀တီတိုင္း ရြာဘက္ေတြမွာ ဆိုရင္ ကေလးအရြယ္ေရာက္ရင္ ေက်ာင္းထားတယ္ ၊ အသက္ကေလး နည္းနည္းၾကီးလာသလို ၊ အတန္းပညာ ၆ တန္း ၇ တန္းေလာက္လည္း ေရာက္ေရာ အိမ္က မိဘရဲ႕ လက္ငုပ္ရင္း ျဖစ္တဲ့ လယ္ယာ ၊ ကိုင္းကၽြန္း အလုပ္ေတြ ကူလုပ္ကိုင္ရင္း အဲဒီအတက္ပညာကိုပါ သူတို႕ သင္ယူမိသလို ျဖစ္သြားတယ္။
အမွန္ကေတာ့ ကေလးေတြ အေနနဲ႔ သူ႕မိဘ စီးပြားေရးကို ကူညီတာ ၊ အိမ္အလုပ္ ကူလုပ္တာ ျဖစ္တယ္လုိ႕ ယူဆနိင္ေပမယ့္ ၊ တဖက္မွာ ပညာေရးအရ ၾကည့္ရင္ ညဆို ပင္ပန္းတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ ေစာေစာအိပ္ေပ်ာ္သြားရာကေန စာမၾကည့္ျဖစ္ပဲ ပညာေရးမွာ ပိုမိုဆိုး၀ါးလာပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုး မိဘအလုပ္ကို ကူလုပ္ရင္း သူတို႕လည္း မိဘရဲ႕ အေမြကို ခံယူသြားၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ဘယ္သူ႕ဘယ္သူမွာ အျပစ္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ပညာေတြသင္ၾကတယ္။ ဘဲြ႕ေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခုယူၾကတယ္။ တဖက္ကလည္း ဒီပလိုမာေတြ ၊ ဘာသာစကားေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး အစံုစုံနဲ႔။ တစ္ခ်ို႕က်ေတာ့ ပညာေတြတက္ေတာ့ ဘာျဖစ္လည္း ။ ပညာတက္တာ ထမင္းစားရလို႕လား။ ေလာကမွာ ေငြရွိဖို႕ပဲကြာ။ ေသစာရွင္စာ ဖတ္တက္ရင္ ေတာ္ျပီေပ့ါ။ ကိုယ့္အေပၚ လူလိမ္တာ မခံရရင္ေတာ္ျပီေပ့ါ။ ဒီလိုမ်ိဳး ေျပာတဲ့လူေတြလည္း ရွိတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ပညာေတြ တက္တာနဲ႔ လုပ္စားလို႕ရတာေတြ ရွိတယ္။ မရတာေတြရွိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ပညာေတြ တက္တာနဲ႔ မတက္တာ ဘာကိုကြာျခားေစသလဲဆိုေတာ့ “ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈပါ ” ။ ပညာတက္တဲ့ လူက သူ႕ဘ၀ ထိခိုက္မွာ သိပ္ေၾကာက္တယ္။ သူဒုကၡျဖစ္မယ့္ ကိစၥဆို လွည့္ေတာင္ မၾကည့္ဘူး။ ငါဒါလုပ္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲ ၊ ငါဒီလုိ ေျပာရင္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ ၊ သူ႕မွာ ပညာမတက္တဲ့ လူထက္ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈ ပိုသာသြားတယ္။ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးမငဲ့ဘဲ လုပ္တဲ့သူၾကေတာ့ မပါဘူးေပ့ါဗ်ာ။ သူကေတာ့ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ဆိုကတည္းက ျမင့္ျမတ္တယ္လို႕ကို သက္မွတ္နိင္ပါတယ္။ အသိဥာဏ္နည္းပါးတ့ဲ သူ ၊ ( ပညာေရး နိမ့္ပါးတဲ့သူေပ့ါဗ်ာ ) သူကေတာ့ သူထင္တာ ၊ သူလုပ္ခ်င္တာကို ဇြတ္လုပ္ပစ္လိုက္တာပဲ။ ေရွ႕ေတြေနာက္ေတြ မသိဘူး။ သူ႕ဆီမွာ လတ္တေလာ ခံစားေနရတာကို ၾကည့္ျပီး သူလုပ္ခ်င္တာကို ဇြတ္လုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ မမွားသင့္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ မွားျပီး ဒုကၡပိုေရာက္တက္တယ္။
အေမ ငယ္ငယ္တုန္းက ေျပာေျပာေနတဲ့ ငါတို႕ ေပးနိင္တဲ့အခ်ိန္ ပညာကို တက္ေအာင္သင္ၾကတဲ့။ ဘာလို႕လည္း အေမ။ သား ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ဘူး။ အိမ္စာလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ လိုခ်င္တာ ၀ယ္ဖို႕ ပိုက္ဆံေတာ့ ရခ်င္တယ္။ ကေလးအေတြးပါ။ အေမကေတာ့ ပညာေတြ တက္ေတာ့ င့ါသား “ အရာရာကို စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္နိင္တာေပ့ါတဲ့ ” ။ အေမေျပာတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလာကၾကီးမွာ ပညာေတြ တက္ရဲ႕သားနဲ႔ ပညာရွိနည္းနဲ႔ နွိပ္စက္ေနၾကတဲ့လူေတြ ၊ ယုတ္မာေနၾကတဲ့ လူေတြ ရွိတာေတာ့ ဘယ္လိုေျပာမလဲ အေမလို႕ ျပန္ေမးခ်င္မိတယ္။ သူတို႕ေတြက ပညာေတြ တက္ရဲ႕သားနဲ႔ မစဥ္းစားပဲ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္တဲ့အခါ ၊ ပညာမတက္တဲ့ လူေတြလုပ္တာထက္ ပိုေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတယ္ဆိုတာ အေမကို ဒီတခါျပန္ရင္ ျပန္ေျပာရဦးမယ္။ ဘာလုိ႕လဲဆိုေတာ့ အေမက ပညာမတက္ပါဘူး။ အတန္းပညာကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာပဲ ျပီးခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ သားပညာ တက္ရင္ေတာ့ အေမတက္သလိုပဲ ျဖစ္ရမယ္။ အေမ့မွာ ရွိတဲ့ ေမတၱာတရား ၊ အၾကင္နာ တရားနဲ႔တင္ အေမဘ၀က အရာရာျပည့္စံုေနပါျပီ။
ဒီတခါျပန္ရင္ေတာ့ အေမ့နားမွာ ကပ္ျပီး “ ေလာကမွာ ပညာတက္ျပီး ၊ ေလာကကို နွိပ္စက္ေနတဲ့ လူေတြရဲ႕အေၾကာင္း ” အေမ့ကိုေျပာျပရဦးမယ္။
ေယဘုယ်အားျဖင့္ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာနိင္ငံမွာေပ့ါ။ ဘဲြ႕ရတယ္ ၊ ရတဲ့ဘဲြ႕နဲ႔ လုပ္ကိုင္စားေသာက္လုိ႕ အဆင္ေျပသြားတာ ရွိတယ္။ မေျပတာေတြ ရွိတယ္။ ကိုယ္သင္ခဲ့ရတဲ့ ဘာသာဟာ လက္ေတြ႕မွာ အသံုးတည့္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလူ႕အတြက္ကေတာ့ ေနာင္ေရးအတြက္ စိတ္ပူစရာ မရွိပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြၾကေတာ့ ေက်ာင္းျပီးေပမယ့္ လုပ္ကိုင္ေတာ့ တျခားအလုပ္အကိုင္ေတြလုပ္လို႕။ ကိုယ့္နိင္ငံရဲ႕ လက္ရိွျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္မွာေပ့ါ။ ထားပါေတာ့ ေျပာခ်င္တာ ဒီအေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
အဘိုးေတြ အဘြားေတြေခတ္က ေျပာၾကတယ္။ ရြာဘက္ေတြ နယ္ဘက္ေတြမွာဆိုရင္ “ လုပ္မေနပါနဲ႔....ေသစာ ရွင္စာ ဖတ္တက္ရင္ ေတာ္ျပီေပ့ါကြာ ” တဲ့။ “ မင္းသားသမီးေတြက ဒီပညာနဲ႔ လုပ္စားမွာလည္း မဟုတ္ဘူး ” အခ်ိန္တန္ ၾကီးလာေတာ့ ငါတို႕လို လယ္သမားျဖစ္မွာ ၊ ဘာျဖစ္မွာ ညာျဖစ္မွာနဲ႔ ” ေျပာဆိုၾကတယ္။ တကယ္ပဲ အခုလက္ရွိ ဘ၀မွာလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြ႕အၾကံဳအရ ဧရာ၀တီတိုင္း ရြာဘက္ေတြမွာ ဆိုရင္ ကေလးအရြယ္ေရာက္ရင္ ေက်ာင္းထားတယ္ ၊ အသက္ကေလး နည္းနည္းၾကီးလာသလို ၊ အတန္းပညာ ၆ တန္း ၇ တန္းေလာက္လည္း ေရာက္ေရာ အိမ္က မိဘရဲ႕ လက္ငုပ္ရင္း ျဖစ္တဲ့ လယ္ယာ ၊ ကိုင္းကၽြန္း အလုပ္ေတြ ကူလုပ္ကိုင္ရင္း အဲဒီအတက္ပညာကိုပါ သူတို႕ သင္ယူမိသလို ျဖစ္သြားတယ္။
အမွန္ကေတာ့ ကေလးေတြ အေနနဲ႔ သူ႕မိဘ စီးပြားေရးကို ကူညီတာ ၊ အိမ္အလုပ္ ကူလုပ္တာ ျဖစ္တယ္လုိ႕ ယူဆနိင္ေပမယ့္ ၊ တဖက္မွာ ပညာေရးအရ ၾကည့္ရင္ ညဆို ပင္ပန္းတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ ေစာေစာအိပ္ေပ်ာ္သြားရာကေန စာမၾကည့္ျဖစ္ပဲ ပညာေရးမွာ ပိုမိုဆိုး၀ါးလာပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုး မိဘအလုပ္ကို ကူလုပ္ရင္း သူတို႕လည္း မိဘရဲ႕ အေမြကို ခံယူသြားၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ဘယ္သူ႕ဘယ္သူမွာ အျပစ္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ပညာေတြသင္ၾကတယ္။ ဘဲြ႕ေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခုယူၾကတယ္။ တဖက္ကလည္း ဒီပလိုမာေတြ ၊ ဘာသာစကားေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး အစံုစုံနဲ႔။ တစ္ခ်ို႕က်ေတာ့ ပညာေတြတက္ေတာ့ ဘာျဖစ္လည္း ။ ပညာတက္တာ ထမင္းစားရလို႕လား။ ေလာကမွာ ေငြရွိဖို႕ပဲကြာ။ ေသစာရွင္စာ ဖတ္တက္ရင္ ေတာ္ျပီေပ့ါ။ ကိုယ့္အေပၚ လူလိမ္တာ မခံရရင္ေတာ္ျပီေပ့ါ။ ဒီလိုမ်ိဳး ေျပာတဲ့လူေတြလည္း ရွိတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ပညာေတြ တက္တာနဲ႔ လုပ္စားလို႕ရတာေတြ ရွိတယ္။ မရတာေတြရွိတယ္။
ဒါေပမယ့္ ပညာေတြ တက္တာနဲ႔ မတက္တာ ဘာကိုကြာျခားေစသလဲဆိုေတာ့ “ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈပါ ” ။ ပညာတက္တဲ့ လူက သူ႕ဘ၀ ထိခိုက္မွာ သိပ္ေၾကာက္တယ္။ သူဒုကၡျဖစ္မယ့္ ကိစၥဆို လွည့္ေတာင္ မၾကည့္ဘူး။ ငါဒါလုပ္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲ ၊ ငါဒီလုိ ေျပာရင္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ ၊ သူ႕မွာ ပညာမတက္တဲ့ လူထက္ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈ ပိုသာသြားတယ္။ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးမငဲ့ဘဲ လုပ္တဲ့သူၾကေတာ့ မပါဘူးေပ့ါဗ်ာ။ သူကေတာ့ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ဆိုကတည္းက ျမင့္ျမတ္တယ္လို႕ကို သက္မွတ္နိင္ပါတယ္။ အသိဥာဏ္နည္းပါးတ့ဲ သူ ၊ ( ပညာေရး နိမ့္ပါးတဲ့သူေပ့ါဗ်ာ ) သူကေတာ့ သူထင္တာ ၊ သူလုပ္ခ်င္တာကို ဇြတ္လုပ္ပစ္လိုက္တာပဲ။ ေရွ႕ေတြေနာက္ေတြ မသိဘူး။ သူ႕ဆီမွာ လတ္တေလာ ခံစားေနရတာကို ၾကည့္ျပီး သူလုပ္ခ်င္တာကို ဇြတ္လုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ မမွားသင့္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ မွားျပီး ဒုကၡပိုေရာက္တက္တယ္။
အေမ ငယ္ငယ္တုန္းက ေျပာေျပာေနတဲ့ ငါတို႕ ေပးနိင္တဲ့အခ်ိန္ ပညာကို တက္ေအာင္သင္ၾကတဲ့။ ဘာလို႕လည္း အေမ။ သား ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ဘူး။ အိမ္စာလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ လိုခ်င္တာ ၀ယ္ဖို႕ ပိုက္ဆံေတာ့ ရခ်င္တယ္။ ကေလးအေတြးပါ။ အေမကေတာ့ ပညာေတြ တက္ေတာ့ င့ါသား “ အရာရာကို စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္နိင္တာေပ့ါတဲ့ ” ။ အေမေျပာတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလာကၾကီးမွာ ပညာေတြ တက္ရဲ႕သားနဲ႔ ပညာရွိနည္းနဲ႔ နွိပ္စက္ေနၾကတဲ့လူေတြ ၊ ယုတ္မာေနၾကတဲ့ လူေတြ ရွိတာေတာ့ ဘယ္လိုေျပာမလဲ အေမလို႕ ျပန္ေမးခ်င္မိတယ္။ သူတို႕ေတြက ပညာေတြ တက္ရဲ႕သားနဲ႔ မစဥ္းစားပဲ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္တဲ့အခါ ၊ ပညာမတက္တဲ့ လူေတြလုပ္တာထက္ ပိုေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတယ္ဆိုတာ အေမကို ဒီတခါျပန္ရင္ ျပန္ေျပာရဦးမယ္။ ဘာလုိ႕လဲဆိုေတာ့ အေမက ပညာမတက္ပါဘူး။ အတန္းပညာကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာပဲ ျပီးခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ သားပညာ တက္ရင္ေတာ့ အေမတက္သလိုပဲ ျဖစ္ရမယ္။ အေမ့မွာ ရွိတဲ့ ေမတၱာတရား ၊ အၾကင္နာ တရားနဲ႔တင္ အေမဘ၀က အရာရာျပည့္စံုေနပါျပီ။
ဒီတခါျပန္ရင္ေတာ့ အေမ့နားမွာ ကပ္ျပီး “ ေလာကမွာ ပညာတက္ျပီး ၊ ေလာကကို နွိပ္စက္ေနတဲ့ လူေတြရဲ႕အေၾကာင္း ” အေမ့ကိုေျပာျပရဦးမယ္။
Monday, December 1, 2008
ဘ၀မွာ သူနဲ႔ ပတ္သက္လာလွ်င္
ေဆြမ်ိဳးမရွိဘူး ၊ ညီအစ္ကိုမရွိဘူး
သူငယ္ခ်င္းမရွိဘူး ၊ မိတ္ေဆြ မရွိဘူး
ေမာင္နွမ မရွိဘူး ၊ တခါတေလဆို အေဖအေမေတာင္ မရွိခ်င္ဘူး
သူကလည္း အဲဒီလို မရွိေအာင္
သူ႕သိကၡာကို ထိန္းတယ္
သူ႕ေၾကာင့္ လူေတြ မ်က္ရည္က်တာကို ၾကည့္ျပီး ၀မ္းသာတယ္
သူ႕ေၾကာင့္လူေတြ ေပ်ာ္ရႊင္တာကိုၾကည့္ျပီးလည္း ၀မ္းနည္းျပန္ေသးတယ္
သူ႕ကို လြယ္လြယ္ကူကူ မရရွိနိင္ေပမယ့္
သူကေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ဖ်က္ဆီးနိင္တဲ့ အစြမ္းရွိတယ္
တုတ္ဆဲြ ၊ ဓါးဆဲြ ၊ ေသနတ္ဆြဲ
လက္သီးခ်င္း ၊ လက္၀ါးခ်င္း ေတြမွာလည္း သူပါတယ္
ေလာကမွာ သူသာလွ်င္ အေရးအၾကီးဆံုးလို႕
သူ႕ကိုယ္သူထင္ေနတယ္
ဘယ္သူက သူ႕ကို လူ႕ေလာကထဲ ေခၚလာခဲ့တာလဲ
ေလာကမွာ တစ္စံုတရာကို တန္ဖိုးသတ္မွတ္ဖို႕
သူ႕ကိုမွ ဘာလို႕ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကရတာလဲ
ကမၻာၾကီးမွာ သူ႕ကို အိတ္ထဲေခၚထားနိင္တဲ့ လူမွန္သမွ်
လုပ္ခ်င္ရာကို လုပ္ဖို႕ သူကခြင့္ျပဳထားတယ္
သူ႕မွာ တရားတာ ၊ မတရားတာ
သစၥာရွိတာ ၊ ေဖာက္ျပန္တာေတြ မရွိဘူး
သူ.....သူ.....သူ
မပတ္သက္ခ်င္လည္း ပတ္သက္ေနရဦးမယ္
သူနဲ႔ မပတ္သက္ရင္လည္း ဘယ္သူမွ ကိုယ္နဲ႔လာျပန္ ပတ္သက္မွာ မဟုတ္ေတာ့
ေလာကမွာ သူမရွိရင္ေကာင္းမယ္လို႕ ဆုေတာင္းေပမယ့္
သူဆိုတဲ့ “ ေငြ ” ကိုေတာ့ ပတ္သက္ရဦးမယ္
Saturday, November 29, 2008
အသစ္မဟုတ္ဘဲ
ေနေရာင္နဲ႔ ျပန္သထားတဲ့
မနက္ခင္း တစ္ခုမွာပါ....
ကၽြန္ေတာ္ အရူးအမူးျဖစ္ေနတာကေတာ့
အိမ္မက္ထဲက
ေမႊးျမတဲ့ နားရြက္ေလးတစ္ဖက္ပါပဲ။
ေလကလည္း တဟူးဟူး တိုက္ေနရဲ႕
နွလံုးသားေပၚမွာ ခိုကိုးရာမဲ့ က်ီးကန္တစ္ေကာင္က
တစာစာ အာေနေလရဲ႕
အလြမ္းေတြ ဖြာလန္က်ဲလို႕.....
ျမင္မေကာင္းေအာင္ ငိုထားတဲ့
ေတးသြားေလးလိုပဲ သက္ဆင္းခဲ့
သိပ္ေတာ့လည္း မဆန္းပါဘူးကြယ္တဲ့
တခၽြတ္ခၽြတ္ျမည္ေနတဲ့
သစ္ကိုင္းေျခာက္က
မာဂဓဘာသာစကားနဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခၽြးသိပ္ခဲ့တယ္။
နွလံုးသား တရပ္စာသာျမင့္တဲ့
ေမွ်ာ္စင့္တစ္ခုေဆာက္ျပီး
ကမၻာဦးအစကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္.....
မီးကို စတင္ေတြ႕ရွိသူဟာ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ရဲ႕ ။ ။
ေမာင္သိန္းေဇာ္
စာဖတ္ရင္း ဘေလာ့ဂ္လည္း ေရးခ်င္လာတာနဲ႔ စိတ္ထဲရွိတာေလး ခ်ေရးမိလိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ကို စဲြလန္းသြားတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အဓိက တရားခံကေတာ့ ဂူဂယ္ပါပဲ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ အခန္းထဲက သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ အခုမေရးေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ကိုရင္ ေမွာ္ဆရာပါ။ သူတို႕ေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေလာကထဲကုိ ေျခစံုပစ္၀င္လာေပမယ့္ ကိုယ္ကလည္း စာေရးခ်င္စိတ္ကေလးကလည္း ရွိေနတယ္ဆိုေတာ့ ၀င္ျပီးကတည္းက ျပန္ကို မထြက္နိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ျပန္ထြက္မယ္လို႕ စိတ္မကူးေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္က ကၽြမ္းေနျပီကိုး။ မေရးနိင္ေသးတဲ့အခ်ိန္ ရပ္ေနမယ္ ၊ အားသြားတဲ့ အခ်ိန္ေရးမယ္။ အခုလည္း လူပ်ိဳဘ၀ကေန ေရးမယ္။ း) ။ ေနာင္လည္း အိမ္ေထာင္သည္ ျဖစ္လာရင္ ေရးဦးမယ္။ အဘိုးၾကီး ျဖစ္တဲ့ အထိေရးမယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ေသရင္ေတာင္ ဓါတ္ပံုကို သားသမီးေတြ ၊ ဇနီးမယားေတြ ရိုက္ခိုင္းျပီး “ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ဆိုးသြမ္း အသက္ ( ၁၀၂ ) နွစ္တြင္ ကြယ္လြန္သည္ ” ဆုိျပီး ဓါတ္ပံုနဲ႔ တင္ဦးမွာပါ။ း) မွတ္ျပီလား။ ဒါေပမယ့္ အင္တာနက္ေလးေတာ့ ရေနဖို႕ လိုတာေပ့ါေနာ္။ ဂူဂယ္ေလးကလည္း ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာေလးကို လုပ္ေပးထားနိင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းရမွာပဲ။ .com ေတြ ၊ ကိုယ္ပိုင္ ၀က္ဘ္ဆိုက္ဒ္ေတြ ၀ယ္ျပီး လုပ္ခ်င္ေပမယ့္ blogspot.com ကိုခဲြရမွာဆိုေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ စိတ္ထဲမွာ အဲဒီလုိ လုပ္လိုက္ရင္ ဘေလာ့ဂ္ဂါဆိုတာနဲ႔ မလုိက္ဖက္ေတာ့ သလိုပဲ။ ( ဒါက ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကူးပါ )။
ဒါနဲ႕ပဲ ေရးမိ ၊ တင္မိ ၊ ေျပာမိျပန္တယ္။ ဘေလာ့ဂ္ကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လက္ေလ်ာ့ခ်င္ခဲ့တာေတြ ၊ စိတ္ညစ္ခဲ့တာေတြ ၊ ဖ်က္ပစ္ခ်င္မိတာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ ဘေလာ့ဂ္ကို လံုး၀ လွည့္ကို မၾကည့္ဘူး။ ဖ်က္ပစ္လိုက္မိမွာ ဆိုးလို႕ပါ။ ျဖစ္နိင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ စာေတြ အမ်ားၾကီး ၊ ကဗ်ာေတြ အမ်ားၾကီး ေရးခ်င္တယ္။ စိတ္ထဲမွာ ရွိတာေတြ ဖြင့္ဟခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မေရးသင့္ ၊ မေရးအပ္တဲ့ အေနအထားေတြ ရွိပါတယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ၾကရင္ေတာ့ ေရးခ်င္ေရးမွာေပ့ါဗ်ာ။ ( ၁၀ ) ခါေကာင္းခဲ့တာေတာင္ (၁) ခါေလာက္ အမွားလုပ္မိရင္ လက္ညိႈးဆိုတာ ရွိလာနိင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စာေရးရတဲ့ အေနအထားဟာ ဆင္ျခင္ရပါတယ္။ ေျပာရင္းနဲ႔ ရထားေပၚမွာ ေဆးေၾကာ္ျငာေရာင္းသလုိ ျဖစ္ေနျပီ။ အားလံုးအတြက္ စကားလက္ေဆာင္ေလး ရွာၾကံတင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
“ အထက္လူၾကီးရဲ႕ လုပ္ရပ္အတြက္ ဘာကိုမွ မေထာက္ထားဘဲ
ေျပာရဲ ၊ ဆိုရဲတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ၊ ခင္ဗ်ားမွာ ေနာက္အလုပ္အတြက္
ေနရာသစ္ရွိေနလို႕ပဲတဲ့ ”
ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ရုံးပိတ္ရက္မ်ားကို ပိုင္ဆိုင္နိင္ၾကပါေစ။
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
