ဆိုးသြမ္း

ကမၻာၾကီးမွာ ၊ ျမန္မာနိင္ငံမွာ လူသားတိုင္း လူသားတိုင္း ပညာေတြ သင္ေနၾကတယ္။ အသက္အရြယ္အလိုက္ ၊ ကိုယ္ေနရတဲ့ ေနရာအလိုက္ ၊ ကုိယ္တက္နိင္တဲ့ အေနအထား မ်ိဳးစံုနဲ႔ ၊ ဟိုနိင္ငံက ေက်ာင္းသားက ဒီနိင္ငံမွာ ပညာသင္ ၊ ဒီနိင္ငံက ေက်ာင္းသားက ဟိုနိင္ငံမွာ ပညာသင္ ၊ ပညာေတြကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ တက္နိင္သလို သင္ၾကတယ္။ ဒါဟာ သိပ္ကို ေကာင္းတဲ့ အခ်က္ပါ။ လူဆိုး ၊ လူမိုက္ေတြ လႊမ္းမိုးတဲ့ ကမၻာၾကီးထက္ လူပညာရွိေတြ လႊမ္းမိုးတဲ့ ကမၻာၾကီးက ပိုေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား။

ေယဘုယ်အားျဖင့္ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာနိင္ငံမွာေပ့ါ။ ဘဲြ႕ရတယ္ ၊ ရတဲ့ဘဲြ႕နဲ႔ လုပ္ကိုင္စားေသာက္လုိ႕ အဆင္ေျပသြားတာ ရွိတယ္။ မေျပတာေတြ ရွိတယ္။ ကိုယ္သင္ခဲ့ရတဲ့ ဘာသာဟာ လက္ေတြ႕မွာ အသံုးတည့္ေနတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလူ႕အတြက္ကေတာ့ ေနာင္ေရးအတြက္ စိတ္ပူစရာ မရွိပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြၾကေတာ့ ေက်ာင္းျပီးေပမယ့္ လုပ္ကိုင္ေတာ့ တျခားအလုပ္အကိုင္ေတြလုပ္လို႕။ ကိုယ့္နိင္ငံရဲ႕ လက္ရိွျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္မွာေပ့ါ။ ထားပါေတာ့ ေျပာခ်င္တာ ဒီအေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

အဘိုးေတြ အဘြားေတြေခတ္က ေျပာၾကတယ္။ ရြာဘက္ေတြ နယ္ဘက္ေတြမွာဆိုရင္ “ လုပ္မေနပါနဲ႔....ေသစာ ရွင္စာ ဖတ္တက္ရင္ ေတာ္ျပီေပ့ါကြာ ” တဲ့။ “ မင္းသားသမီးေတြက ဒီပညာနဲ႔ လုပ္စားမွာလည္း မဟုတ္ဘူး ” အခ်ိန္တန္ ၾကီးလာေတာ့ ငါတို႕လို လယ္သမားျဖစ္မွာ ၊ ဘာျဖစ္မွာ ညာျဖစ္မွာနဲ႔ ” ေျပာဆိုၾကတယ္။ တကယ္ပဲ အခုလက္ရွိ ဘ၀မွာလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြ႕အၾကံဳအရ ဧရာ၀တီတိုင္း ရြာဘက္ေတြမွာ ဆိုရင္ ကေလးအရြယ္ေရာက္ရင္ ေက်ာင္းထားတယ္ ၊ အသက္ကေလး နည္းနည္းၾကီးလာသလို ၊ အတန္းပညာ ၆ တန္း ၇ တန္းေလာက္လည္း ေရာက္ေရာ အိမ္က မိဘရဲ႕ လက္ငုပ္ရင္း ျဖစ္တဲ့ လယ္ယာ ၊ ကိုင္းကၽြန္း အလုပ္ေတြ ကူလုပ္ကိုင္ရင္း အဲဒီအတက္ပညာကိုပါ သူတို႕ သင္ယူမိသလို ျဖစ္သြားတယ္။

အမွန္ကေတာ့ ကေလးေတြ အေနနဲ႔ သူ႕မိဘ စီးပြားေရးကို ကူညီတာ ၊ အိမ္အလုပ္ ကူလုပ္တာ ျဖစ္တယ္လုိ႕ ယူဆနိင္ေပမယ့္ ၊ တဖက္မွာ ပညာေရးအရ ၾကည့္ရင္ ညဆို ပင္ပန္းတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ ေစာေစာအိပ္ေပ်ာ္သြားရာကေန စာမၾကည့္ျဖစ္ပဲ ပညာေရးမွာ ပိုမိုဆိုး၀ါးလာပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့ ေနာက္ဆံုး မိဘအလုပ္ကို ကူလုပ္ရင္း သူတို႕လည္း မိဘရဲ႕ အေမြကို ခံယူသြားၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ဘယ္သူ႕ဘယ္သူမွာ အျပစ္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။


ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ပညာေတြသင္ၾကတယ္။ ဘဲြ႕ေတြ တစ္ခုျပီး တစ္ခုယူၾကတယ္။ တဖက္ကလည္း ဒီပလိုမာေတြ ၊ ဘာသာစကားေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး အစံုစုံနဲ႔။ တစ္ခ်ို႕က်ေတာ့ ပညာေတြတက္ေတာ့ ဘာျဖစ္လည္း ။ ပညာတက္တာ ထမင္းစားရလို႕လား။ ေလာကမွာ ေငြရွိဖို႕ပဲကြာ။ ေသစာရွင္စာ ဖတ္တက္ရင္ ေတာ္ျပီေပ့ါ။ ကိုယ့္အေပၚ လူလိမ္တာ မခံရရင္ေတာ္ျပီေပ့ါ။ ဒီလိုမ်ိဳး ေျပာတဲ့လူေတြလည္း ရွိတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ပညာေတြ တက္တာနဲ႔ လုပ္စားလို႕ရတာေတြ ရွိတယ္။ မရတာေတြရွိတယ္။

ဒါေပမယ့္ ပညာေတြ တက္တာနဲ႔ မတက္တာ ဘာကိုကြာျခားေစသလဲဆိုေတာ့ “ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈပါ ” ။ ပညာတက္တဲ့ လူက သူ႕ဘ၀ ထိခိုက္မွာ သိပ္ေၾကာက္တယ္။ သူဒုကၡျဖစ္မယ့္ ကိစၥဆို လွည့္ေတာင္ မၾကည့္ဘူး။ ငါဒါလုပ္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲ ၊ ငါဒီလုိ ေျပာရင္ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ ၊ သူ႕မွာ ပညာမတက္တဲ့ လူထက္ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈ ပိုသာသြားတယ္။ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးမငဲ့ဘဲ လုပ္တဲ့သူၾကေတာ့ မပါဘူးေပ့ါဗ်ာ။ သူကေတာ့ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ဆိုကတည္းက ျမင့္ျမတ္တယ္လို႕ကို သက္မွတ္နိင္ပါတယ္။ အသိဥာဏ္နည္းပါးတ့ဲ သူ ၊ ( ပညာေရး နိမ့္ပါးတဲ့သူေပ့ါဗ်ာ ) သူကေတာ့ သူထင္တာ ၊ သူလုပ္ခ်င္တာကို ဇြတ္လုပ္ပစ္လိုက္တာပဲ။ ေရွ႕ေတြေနာက္ေတြ မသိဘူး။ သူ႕ဆီမွာ လတ္တေလာ ခံစားေနရတာကို ၾကည့္ျပီး သူလုပ္ခ်င္တာကို ဇြတ္လုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ မမွားသင့္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ မွားျပီး ဒုကၡပိုေရာက္တက္တယ္။

အေမ ငယ္ငယ္တုန္းက ေျပာေျပာေနတဲ့ ငါတို႕ ေပးနိင္တဲ့အခ်ိန္ ပညာကို တက္ေအာင္သင္ၾကတဲ့။ ဘာလို႕လည္း အေမ။ သား ေက်ာင္းမတက္ခ်င္ဘူး။ အိမ္စာလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ လိုခ်င္တာ ၀ယ္ဖို႕ ပိုက္ဆံေတာ့ ရခ်င္တယ္။ ကေလးအေတြးပါ။ အေမကေတာ့ ပညာေတြ တက္ေတာ့ င့ါသား “ အရာရာကို စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္နိင္တာေပ့ါတဲ့ ” ။ အေမေျပာတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလာကၾကီးမွာ ပညာေတြ တက္ရဲ႕သားနဲ႔ ပညာရွိနည္းနဲ႔ နွိပ္စက္ေနၾကတဲ့လူေတြ ၊ ယုတ္မာေနၾကတဲ့ လူေတြ ရွိတာေတာ့ ဘယ္လိုေျပာမလဲ အေမလို႕ ျပန္ေမးခ်င္မိတယ္။ သူတို႕ေတြက ပညာေတြ တက္ရဲ႕သားနဲ႔ မစဥ္းစားပဲ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္တဲ့အခါ ၊ ပညာမတက္တဲ့ လူေတြလုပ္တာထက္ ပိုေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတယ္ဆိုတာ အေမကို ဒီတခါျပန္ရင္ ျပန္ေျပာရဦးမယ္။ ဘာလုိ႕လဲဆိုေတာ့ အေမက ပညာမတက္ပါဘူး။ အတန္းပညာကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာပဲ ျပီးခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ သားပညာ တက္ရင္ေတာ့ အေမတက္သလိုပဲ ျဖစ္ရမယ္။ အေမ့မွာ ရွိတဲ့ ေမတၱာတရား ၊ အၾကင္နာ တရားနဲ႔တင္ အေမဘ၀က အရာရာျပည့္စံုေနပါျပီ။

ဒီတခါျပန္ရင္ေတာ့ အေမ့နားမွာ ကပ္ျပီး “ ေလာကမွာ ပညာတက္ျပီး ၊ ေလာကကို နွိပ္စက္ေနတဲ့ လူေတြရဲ႕အေၾကာင္း ” အေမ့ကိုေျပာျပရဦးမယ္။