ဆိုးသြမ္း

“ ရွာပံုေတာ္ မင္းသားၾကီး~~~~~ဘယ္အရပ္ဆီ~~~~~မသိေတာ့ အခက္ေတြ႕ျပီ ” တခ်က္ခ်က္ ပ်ံလႊင့္လာတဲ့ ေတးသံက ကၽြန္ေတာ့္နားထဲကို မၾကားတစ္ခ်က္ ၾကားတစ္ခ်က္နဲ႔ ၀င္ေရာက္လို႕လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း လန္႕သြားတယ္။ ဟာ...ငါ ကင္းေစာင့္ဖို႕ ေျပာထားတာ လာမနိုးဘူးဆုိျပီး နာရီကုိ အလန္႕တၾကား ၾကည့္ေတာ့ ၇ နာရီေက်ာ္ေနျပီ။ ဒါနဲ႔ အိပ္ရာ လူးလဲထျပီး တဲအျပင္ကို ထြက္လိုက္ေတာ့ “ နိးလာျပီလား ဗိုလ္လံု ” “ ဗိုလ္လံုကို မနိးရက္လို႕ အိပ္ပါေစ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ပဲ ေစာင့္လိုက္တာ ” ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အျပစ္မတင္ရက္တာနဲ႕ “ အင္း...ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာၾကီးေရ ၊ ေနာက္တစ္ခါေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ ဟုတ္ျပီလား ဆိုျပီး ” ကၽြန္ေတာ္လည္း မွန္ေျပာင္းယူ ျပီး စခန္းပတ္လယ္ လိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာင္းခင္တုန္းက အဘက မနက္ဆို ကိုယ္ေနတဲ့ စခန္းပတ္လည္ရဲ႕ အေျခအေနကို ၂ နာရီျခား တစ္ခါ မွန္ေျပာင္းန႔ဲ ထူးျခားျဖစ္စဥ္ ရွိမရွိ ၾကည့္ေနရမယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟိုေလွ်ာက္ၾကည့္ ဒီေလွ်ာက္ၾကည့္ျပီးေတာ့ အသံၾကားရာ ျမိဳ႕ထဲဘက္ရွိရာကို ၾကည့္ဖို႕ စခန္းရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ စခန္းကေန ျမိဳ႕ကိုၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ ျမိဳ႕ကို ေကာင္းစြာ ျမင္နိင္သည့္ အျပင္ တရုတ္ဘက္ကိုလည္း ထင္ရွားစြာ ျမင္ေတြ႕နိင္ပါတယ္။ တစ္ခုရွိတာက တရုတ္ေတြက သူတို႕ နိင္ငံဘက္ျခမ္းက ေတာင္ေပၚက သစ္ပင္ေတြကို တပင္မွ မခုတ္ခိုင္းပါဘူး။ ဒီေတာ့ ရာသီဥတုက ေကာင္းတဲ့အျပင္ စစ္ေရးအရလည္း ပံုဖ်က္ဖံုးကြယ္မႈ ေတြရရွိတယ္လို႕ သက္မွတ္လို႕ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတာင္ထက္ ေတာ္ေတာ္ျမင့္တဲ့ ေတာင္တစ္လံုးကေတာ့ ေအာင္ဆန္းသူရိယ ေအးခ်ိဳ က်ဆံုးသြားတဲ့ ေတာင္ကုန္းပါ။ သူက တပ္ရင္းတပ္ရင္းလံုး ဆုတ္ခြာနိင္ေအာင္ ေသာင္းက်န္းသူ ေရာင္စံု သူပုန္ေတြကို တစ္ေယာက္တည္း ခံပစ္ရင္း အသက္အေသ ခံခဲ့တဲ့ အတြက္ အမိျမန္မာနိင္ငံေတာ္က ထိုက္တန္စြာ ေအာင္ဆန္းသူရိယ ဘဲြ႕ကို ခ်ီးျမင့္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာင္က ေျပေျပေလ်ာ ဆင္းသြားေပမယ့္ အျမင့္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ျမင့္ပါတယ္။ ေတာင္ေပၚမွာ နာဂအိမ္တစ္လံုးရွိတာကို ေတြ႕ရေပမယ့္ အျမင္နီး၍ ခရီးေ၀း ဆိုေတာ့ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ နာဂ လူမ်ိဳးလား ၊ ပေလာင္လူမ်ိဳးလား မသိဘူး သူတို႕က ေနကို အရင္ဆံုးေတြ႕ရတဲ့ ေနရာ (၀ါ) ေနနဲ႔အနီးဆံုး ဆုိတဲ့ ေတာင္ေပၚေတြမွာ ေနၾကပါတယ္။ ဘာလို႕လည္းဆိုေတာ့ အဲဒီလို ေနျခင္းျဖင့္ ေကာင္းကင္ဘံုနဲ႔ ပိုျပီး နီးစပ္ဖို႕ ျဖစ္နိင္တယ္ဆုိလား ၾကားဖူးပါတယ္။ ဒါက မေသခ်ာပါဘူး ခင္ဗ်ာ။ အမွားပါရင္ ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အသံၾကားရာ အရပ္ကုိ လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ၀ိုးတ၀ါးနဲ႔ စင္ေပၚမွာ ကေနတာကို လွမ္းေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။

ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ၀မး္နည္းသြားတယ္ဗ်ာ။ ဘယ္နွင့္ ကိုယ္လည္း လူငယ္ပဲ မဟုတ္လား ေပ်ာ္ခ်င္ ကဲခ်င္တာေပ့ါ။ ဒါနဲ႕ ထင့္ခနဲ႔ ျဖစ္သြားတဲ့ စိတ္ကို အျမန္ျပန္လည္ ထိန္းခ်ဳပ္စုစည္းရင္း ဒီေန႕ လုပ္စရာ ရွိတာေတြကို လုပ္ေဆာင္ဖို႕ ကိုယ့္တဲ့ ရွိရာကို ေျခဦးျပန္လွည့္လာခဲ့ပါတယ္။ နားထဲမွာေတာ့ တခ်က္ တခ်က္ ပ်ံလႊင့္လာတဲ့ သၾကၤန္သီခ်င္းမ်ားကို နားေထာင္ရင္းေပ့ါ။ ပါးစပ္ကေတာ့ တခါတခါ သီခ်င္းေလး လိုက္ညည္းမိပါေသးတယ္။ ဆရာၾကီးေတြကလည္း ပံုမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သာမာန္ထက္ ပိုျပီး စခန္းက ပိုတိတ္ဆိတ္ ေနသလုိပါပဲ။ ေအာ္....သူတုိ႕လည္း လူလြတ္ဆို လူလြတ္ အေလ်ာက္ ၊ အိမ္ေထာင္သည္ ဆိုလည္း မိသားစုနဲ႔ လည္ခ်င္ ပတ္ခ်င္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ တိုင္းျပည္တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနေတာ့လဲ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ကို အသာထား ျဖစ္သင့္တာေတြကို ဦးစားေပးရတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဘနဲ႔ စခန္းမွာ ေနတုန္းက သင္ေပးလိုက္တဲ့ အတိုင္း စခန္းမွာ ဘာေတြ လိုအပ္လဲ ၊ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ရမလဲ ၊ ဆိုတာကို စဥ္းစားရင္း လုပ္ေဆာင္ရမဲ့ တစ္ဆင့္ျခင္းဆီကို ေဆာင္ရြက္ဖို႕ စခန္းပတ္လည္ လိုက္ၾကည့္မိပါတယ္။

တပ္စခန္း တစ္ခုမွာ လံုျခံဳေရးက အဓိက ၾကပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ခံစစ္ေပ့ါ။ “ အခိုင္ခံဆံုးေသာ ခံစစ္သည္ အေကာင္းဆံုး တိုက္စစ္ျဖစ္သည္ ” ဟုလည္း က်က္မွတ္ေလ့လာခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပထမ ခံစစ္စည္း ၊ ဒုတိယ ခံစစ္စည္းေတြကို လိုက္ၾကည့္ျပီး ယိုင္နဲ႕ေနေသာ တိုင္မ်ားဖယ္ရွားျခင္း ၊ ခံစစ္စည္း တစ္ခုနွင့္ တစ္ခုျခား ေပါက္ေနေသာ ျမက္ ၊ ျခံႏြယ္မ်ား ရွင္းျခင္း နဲ႔ပဲ တစ္ေန႕တာ သၾကၤန္ အၾကိဳေန႕ကို ကုန္လြန္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလို ျခံႏြယ္ေတြ ၊ ျမက္ေတြ ရွင္းရတာက ရန္သူက လာတိုက္တဲ့ အခါ ခံစစ္စည္းကို မီးရိႈ႕ဖ်က္စည္းေသာအခါ ထိုအရာေတြက အေထာက္အကူ ျဖစ္နိင္သည့္ အတြက္အျပင္ ၊ ရန္သူ စခန္းကို အလြယ္တကူ ခ်ဥ္းကပ္ဖို႕ရန္ အကာအကြယ္ မရေအာင္ ျပဳလုပ္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ စခန္း ပတ္ပတ္လည္ လုပ္ေဆာင္ရျခင္း ျဖစ္တာေၾကာင့္ တစ္ေန႕ကို နည္းနည္း နဲ႔ တစ္ခုျခင္းဆီကို လုပ္ေဆာင္ရပါတယ္။ ဒီေနရာ မလုပ္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ။ မလုပ္လဲ ရတာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ထာ၀ရေနရမွာမွ မဟုတ္တာ။ ေနာက္လူလာရင္ လုပ္မွာေပ့ါ ဆုိျပီး ပစ္ထားခဲ့လို႕ကေတာ့ တပ္မေတာ္ဆိုတာ ဘယ္ရွိလာပ့ါမလဲ။ ဒီလို အလုပ္ေတြကို မခိုင္းဘဲနဲ႔ ကိုယ့္တာ၀န္ ကိုယ္ယူျပီး လုပ္ရတာပါ။ ျပီးေတာ့ အဘကလည္း တစ္ေန႕ကို စက္နဲ႔ ၂ ၾကိမ္ ဒီေန႕ လုပ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို စက္နဲ႔သတင္းပို႕ျပီး လူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ၁ ေန႕ကို ၁ ခါေၾကးနန္း တင္ရပါတယ္။ ေနာက္ျပီး အဘကလည္း ၁ လ ၁ ခါေလာက္ စခန္းေတြကို လိုက္လံစစ္ေဆးေလ့ ရွိသလို တိုင္းမႈး ၊ ဗ်ဴဟာမႈးေတြကလဲ အခါအား ေလ်ာ္စြာ လာေရာက္ စစ္ေဆးေလ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခါ လုပ္ေဆာင္ထားမႈ မရွိဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ရာထူးအဆင့္တိုး ေလ်ာ့ျပစ္ဒဏ္ ၊ သတိေပး ဆံုးမ အဲဒီလို တာ၀န္ပ်က္ကြက္မႈ႕အေပၚ လိုက္၍ အျပစ္ေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒီဟာေတြက ဘာထိခို္က္လဲဆိုေတာ့ တဆင့္တိုး ရာထူး တိုးဖို႕ၾကေတာ့ ေနာက္က်တဲ့ ဒဏ္ကို ခံရပါတယ္။ ျပီးေတာ့လဲ ဒီလိုလုပ္ေဆာင္ရျခင္းဟာ ရန္သူအလြယ္တကူ လာေရာက္ တိုက္ခိုက္နိင္ျခင္း မရွိနိင္တာေၾကာင့္ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ညေရာက္လာေတာ့ ထမင္းစား ၊ စကားေျပာ အိပ္ရာ၀င္ေပ့ါဗ်ာ။

သၾကၤန္အက်ေန႕

“ ဗိုလ္လံု အဘက မွာလိုက္တယ္ ဒီေန႕ ဆရာလွတင့္နဲ႔ ရဲေဘာ္ ေပါက္ခၽြန္းတို႕ ကို လူလက္နက္နဲ႔ ေတာင္ေအာက္ကို အရင္လႊတ္ေပးျပီး အလွဴလာစားပါတဲ့ ။ ေအာက္မွ အဘကိုယ္တိုင္ မုန္႕လံုးေရေပၚလုပ္ျပီး ေကၽြးေနတယ္ ၊ ဗိုလ္လံုတို႕ကေတာ့ သူတို႕ကို ျပန္လႊတ္လိုက္မွ ဆင္းခဲ့ပါတဲ့ ” လို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ သတင္းစကားၾကားလာရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကိုယ္လဲ အပိုင္ကဲ မယ္ေပ့ါ။ ေရပတ္မယ္ ၊ ျမိဳ႕ထဲ ေလွ်ာက္လည္မယ္ ဆိုျပီး ရွိသမွ် ယူလာတဲ့ အ၀တ္အစားေတြထဲက အေကာင္းဆံုး ဆိုတာေလးကုိ ထုတ္ ။ ယူလာသမွ် အ၀တ္အစားက လဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားတာေၾကာင့္ပါ။ အရပ္၀တ္ ၂ ထည္ထဲရယ္။ က်န္တာေတြက ယူနီေဖာင္းေတြမို႕ပါ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာင္ေအာက္ ဆင္းရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳး အ၀တ္အစားေလး၀တ္ျပီး ေစာင့္ေနတုန္း ၊ စက္က ထက္ေျပာလာပါတယ္။ ဗိုလ္လံုလဲ ေတာင္ေအာက္ကို ဆင္းမယ္ဆိုရင္ ယူနီေဖာင္းနဲ႔ ေသနတ္ပါယူျပီး ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္နဲ႔ အတူ ဆင္းလာခဲ့ပါတဲ့။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ထားတာေလးဖ်က္ ၊ ယူနီေဖာင္း ျပန္လဲျပီး ပစၥတိုခါးမွာ ပတ္လို႕ မဆင္းခ်င္ ဆင္းခ်င္နဲ႔ ေတာင္ေအာက္ကို ဆင္းခ်လာခဲ့ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ အဘကို အေလးျပဳျပီး ေရာက္ရွိပါျပီေျပာေတာ့ အဘက “ ေအး ေရာက္ရင္ ဘုရားသြားရွစ္ခိုး ၊ ျပီးရင္ ဒီမွာ မုန္႕လံုးေရေပၚ လာ၀ိုင္းလုပ္တဲ့ ။ ဗိုက္ကလည္းေတာ္ေတာ္ ဆာေနပါျပီ။ ဒါနဲ႔ မုန္႕လံုးေရေပၚ အရင္စားလိုက္တယ္။ အဲဒီလို စကားနားေထာင္လို႕လဲ အဘက သူ႕နားမွာ မထားတာပါ။ မုန္႕လံုးေရေပၚ လံုးျပီး လာသမွ် လမ္းမွာ ျဖက္သြားျဖက္လာ ခရီးသြားေတြကို အတင္းေခၚျပီး ေကၽြးေတာ့တာပဲ။ စားခ်င္တာ မစားခ်င္တာ မသိဘူး။ ေဘးနားမွာလဲ ရဲေဘာ္ေတြက ေသနတ္ေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ သူတို႕လဲ စားခ်င္ရက္နဲ႔လား မစားခ်င္ရက္နဲ႔ ေသနတ္ျမင္လို႕လား မသိဘူး။ စားေတာ့ စားသြားၾကတယ္ဗ်ာ း) ။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ျပီးေတာ့ အဘကို ခြင့္ေတာင္းျပီး ျမိဳ႕ထဲ သြားမယ္လို႕ ေျပာမလို႕ ရွိေသးတယ္ အဘက “ မင္းလည္း ျမိဳ႕ထဲ သြားခ်င္သြားေလ ၊ အခု ၁၂ ရွိျပီ ၊ ညေန ၄ နာရီ ငါ့ကို ျပန္သတင္းပို႕ ၊ ျပီးရင္ ေတာင္ေပၚ ျပန္တက္ ဟုတ္ျပီလား ” ဆိုျပီး လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ အဲဒီျမိဳ႕က ကေလးေတြလည္း သိပ္မေတြ႕ရပါဘူး။ ဘာဆို ဘာမွ မရွိ။ အသံေတြသာ ၾကားေနရတယ္ လူတစ္ေယာက္မွ မေတြ႕ဘူး။ ကိုယ္ကလဲ ယူနီေဖာင္းၾကီးနဲ႔ ေသနတ္ကလည္း ပါေသးတယ္ ဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွလဲ ေရမေလာင္းရဲ ၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ ျမိဳ႕ထဲ ထိေရာက္ေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္း ငါေတာ့ ဒီလိုေန႕မွာမွ ေရမဆိုရင္ ဘယ္ေန႕မွ ဆိုမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုျပီး စဥ္းစား မိလိုက္ပါေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ ဟိုေရာက္ေတာ့ ေစ်းရွိတဲ့ ေနရာေလးမွာ စင္ေလး ထိုးထားျပီး ကေလးေတြ ယိမ္းလိုမ်ိဳးနဲ႔ သၾကၤန္သီခ်င္းဖြင့္ျပီး ကေနၾကတာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ လူၾကီး ၊ ကေလးေတြကလည္း ၀င္ကေပ့ါ။ အဲဒါကို ေဘးနားက လူေတြ ၊ ကေလးေတြက ေရ၀ိုင္းပတ္ေနၾကတာ။ ေအာ္.....သူတို႕ေဒသက ေခါင္ေတာ့ ဘယ္သူမွလဲ လာလို႕မရ ၊ ေလွ်ာက္လည္ဖို႕ကလဲ ျမိဳ႕က ကားဘီး ၅ ပတ္ေလာက္ လိွမ့္လိုက္တာနဲ႔ အိမ္က ကုန္ေနျပီ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီထက္ေတာ့ နည္းနည္းေလး ပုိထင္ထားတာ ၊ ကိုယ္ထင္ထားတာ ထက္ေတာင္ မျဖစ္ထြန္းဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေဘးနားက ျမန္မာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလးထဲ ၀င္ျပီး သူတို႕ကုိပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။ ဆိုင္ရွင္က ဗိုလ္လံု ၾကာဇံဟင္းခါး လွဴတယ္ ေသာက္သြားပါဦး ဆိုလို႕ ကာလအတန္ၾကာ ငတ္ျပတ္ေနေသာ အစားအစာ တစ္ခုကို အားမနာပဲ ၃ ပဲြေလာက္ ေသာက္ေပးလိုက္တယ္။ ေအာ္ ဆိုးပ ဆိုးပ။ ဒါနဲ႔ သၾကၤန္အက်ေန႕လည္း ေရေလာင္းမခံရဘဲ လာရာလမ္းအတိုင္း ေနာက္ျပန္လွည့္လာခဲ့ ရပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ အဘက မင္းက ေရေတာင္ အေလာင္းမခံရဘူးလား ဆိုျပီး စေနပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ ေျပာခ်င္စိတ္ မရွိတာနဲ႔ စခန္းမွာ ဆရာၾကီးေတြနဲ႔ စကားနည္းနည္းပါးပါး လိုက္ေျပာ နုတ္ဆက္ျပီး လာရာလမ္းကို ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ စခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ ေသနတ္ကို အိပ္ရာေဘးထားရင္း ဘယ္သူမွ မေလာင္းလဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေလာင္းတယ္ကြာ ဆိုျပီး ၀တ္စံုေတာင္ မလဲဘဲ ေရ ၂ ပံုးေလာက္ ေခါင္းေလာင္း ခ်ိဳးပစ္လုိက္တယ္။ ဆရာၾကီးေတြက ေၾကာင္ျပီး ၀ိုင္းၾကည့္လို႕။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရွက္ရွက္နဲ႔ တဲထဲ ျပန္၀င္ျပီး အ၀တ္လဲ ျပန္အိပ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ မွတ္ကေရာ။ ဒီလိုနဲ႔ အၾကက္ ၊ အတက္ ၊ နွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕ေတြကို ေတာင္ေပၚမွာ ဘယ္သူ႕ကုိမွ ေရမေလာင္းရဘဲ ဆက္သြယ္ေရးေျမာင္း ေရခြေလာင္းကာ ၂၀၀၄ ခုနွစ္ သၾကၤန္ၾကီးကို ေအာင္ျမင္စြာ ျပီးဆံုးေစခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေတာ္ေတာ္ ခံလိုက္ရတာ။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး ဘာမွလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ညဆို ေစာေစာအိပ္ ၊ ေန႕ခင္းဘက္ဆို အိပ္လိုက္ ၊ အလုပ္လုပ္လိုက္ ၊ သၾကၤန္အေၾကာင္းေတြးလိုက္နဲ႔ ဒီအခ်ိန္ဆို ဘယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ဘယ္လို ၊ ဘယ္သူေတြကေတာ့ ဘယ္လို ဆိုျပီး စဥ္းစားမိရင္ ခံစားရတာ ပိုဆိုးတယ္ဗ်ာ။ ဘယ္လိုေျပာမလဲ ေဆးျဖတ္တဲ့ ေဆးသမားလိုပဲ ။ အခ်ိန္တန္ ေဆးမရေတာ့ ယင္းထေနသလို ခံစားေနရတာေပ့ါ။

သၾကၤန္အခ်ိန္ေတြ ေတာင္ေပၚမွာ ကုန္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာင္ေပၚက တစ္ဆင့္ ေတာင္ေအာက္ကို စခန္းခဏျပန္ခ်ိန္းပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆုိေတာ့ တပ္မေတာ္မွာ အျမဲက်င္းပေလ့ရွိတဲ့ ေလးလပတ္ အစည္းအေ၀းပဲြကို သြားတက္ရမွာ မို႕ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ ဒုဗိုလ္အဆင့္နဲ႔ တက္ရမယ္လို႕ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တပ္ရင္းမႈးေတြနဲ႔ တိုင္းမႈး ၊ စကခမႈး ၊ ေတြ ကိုယ္တပ္ရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ ျဖစ္စဥ္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ရွင္းလင္းတင္ျပရတဲ့ အစည္းအေ၀းလို႕ပဲ သိေစခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တပ္မေတာ္သားေတြကေတာ့ ပိုနားလည္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္မေျပာလည္းေပ့ါ။ ဒါနဲ႔ အဘက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ေခၚျပီး အစည္းအေ၀း တက္ဖို႕ ေရွ႕တန္းမွ တဆင့္ ေနာက္တန္း တပ္စခန္းကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ကြတ္ခိုင္ေပ့ါ။ အဲဒီ ျပန္ေရာက္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာပဲ ကြတ္ခိုင္ အေၾကာင္းကို စတင္ေလ့လာခြင့္ရခဲ့တာပါ။ ေက်ာင္းဆင္းလာတုန္းက ေရာက္ေရာက္ျခင္း ၁ ပတ္ေနျပီး ေရွ႕တန္း ကိုတခါတည္း ထြက္လာခဲ့ရတယ္ ဆိုေတာ့ မသိဘူး မဟုတ္လား။ ဒါနဲ႕ သက္မွတ္ထားတဲ့ ေန႕ေရာက္ေတာ့ အဘရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ၊ ေထာက္လွမ္းေရး အၾကပ္ၾကီး ဆရာၾကီး သန္႕ဇင္ရယ္ ၊ အဘ ရဲေဘာ္ ၃ ေယာက္ရယ္ ကြတ္ခိုင္ျမိဳ႕ကို ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။

ကြတ္ခုိင္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အဘက သူ႕အိမ္သူျပန္ ၊ ကၽြန္ေတာ္က ဗ်ဴဟာက ေပးထားတဲ့ ၆ ခန္းတဲြမွာ တစ္ေယာက္ထဲ တည္းရပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခလရ ( ၄၅ ) တပ္ရဲ႕ အထီးက်န္ ျခင္းနဲ႔ စေတြ႕ေတာ့တာပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ အခန္းေတြက မီးမရပါဘူး။ ၆ ခန္းလံုးမွာ ၂ ခန္းတဲြဆီ ေရခ်ိဳးခန္း ၊ အိမ္သာ အတူတူ ရွိပါတယ္။ ၄ ေယာက္ကို မွ်သံုးေပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ့္ အေဆာင္အေနာက္မွာ တင္းနစ္ကစားတဲ့ ကြင္းေလး ရွိျပီး အဲဒါနဲ႔ ကပ္လ်က္ကေတာ့ တပ္နယ္ေဆးရံုေလးပါ။ ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ အဲဒီတပ္နယ္ ေဆးရံုက သရဲမက ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတယ္ ၾကားတယ္ဗ်။ ညဆို တက္ဖိထားတယ္ ဆုိလား မသိပါဘူး။ ကေလးမီးဖြားရင္းနဲ႔ ေသသြားတာပါတဲ့။ အခန္းက မီးမလာရတဲ့ အထဲ လာၾကပ္ေနေသးတယ္ေပ့ါဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ အခန္းေဆာင္ေတြက လူေနအိမ္ေတြနဲ႔လည္း ေ၀းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညဆို ေတာ္ေတာ္ တိတ္ဆိတ္ ေနတာေၾကာင့္ ထိတ္လန္႕ဖို႕ ေကာင္းပါတယ္။ ေဘးနားပတ္လည္ က ေမွာင္လို႕ ။ အေရွ႕မွာ ျမင္ေနရတဲ့ ယူကလစ္ပင္ေတြကလည္း ေလတိုက္ေတာ့ တရွဲရွဲနဲ႔ အဲဒီအပင္ေတြေပၚက လူက ျပဳတ္က်ျပီး ေသထားတယ္ ဆိုလား ၊ ဟာဗ်ာ...ေနခ်င္စရာ မရွိေအာင္ကို ျဖစ္ေနတာ။ တပ္ရင္းမိသားစု အိမ္ေတြထားတဲ့ လိုင္းခန္းေတြနဲ႔က ၁ မိုင္ေလာက္ ေ၀းတယ္။ အလယ္မွာက ေဆးရံု နဲ႔ ျပီးေတာ့ ကြင္းျပင္ၾကီး ၊ ျပီးေတာ့မွ တပ္ရင္း ဗဟိုကင္း ၊ အဲဒီနားမွာ အပင္အၾကီးၾကီး တစ္ပင္ရွိတယ္။ ျပီးေတ့ာ ေရစင္ၾကီးလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီေရစင္နားက ကုန္းက ေတာ္ေတာ္ ေျခာက္တာ နာမည္ၾကီးတယ္တဲ့ ညေန ၆ နာရီ ေက်ာ္ရင္ တစ္ေယာက္တည္း မသြားနဲ႔ဆိုလား ။ သတင္းေတြကလည္း ၾကားလိုက္ရတာ ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ရပါတယ္ ဆိုမွ အေဖာ္အရာရွိ ေတြကလည္း မရွိေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ညဆို ေစာေစာ အိပ္၇ာ၀င္ျဖစ္တယ္။ ဒါေတာင္ ဖေယာင္းတိုင္မီးကို ဘုရားရွစ္ခိုးျပီးတာနဲ႔ ဆက္ခနဲ႔ မႈတ္ျပီး ျခင္ေထာင္တဲ့ တန္း၀င္ ၊ ေစာင္ေခါင္းျမွီးျခံဳျပီး အိပ္တာပါ။ အဲဒီလိုေတြ ၾကားလို႕ ဘုရားရွစ္ခိုးျပီ အိပ္ပါတယ္ ဆိုမွ......တစ္ညေတ့ာဗ်ာ

ဆက္ရန္ ။

အားေပးမႈအား အထူးေက်းဇဴးတင္လ်က္