ဆိုးသြမ္း

ေရွ႕တန္းေရာက္ျပီ.....

ဒီလိုနဲ႔ ျမိဳ႕ကုိ ၀င္လာေတာ့ ပထမဆံုးေတြ႕ လိုက္ရတာက ရဲကင္းတစ္ခုပါ။ ရဲကင္းမွာ ရဲတပ္သား ( ၂ ) ေယာက္ ကင္းေစာင့္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အထဲမွာေတာ့ ( ၄ ) ေယာက္ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ ရဲကင္းေရွ႕ကို ျဖက္ေတာ့ တားျပီး ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္ စစ္ေဆးေရး လုပ္ပါေသးတယ္။ ကားေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေတြ႕ေတာ့ “ ေနေကာင္းလား ၊ တာ၀န္က်တာလား ” နူတ္ဆက္ျပီး ျပန္ဆင္းသြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ျမိဳ႕ထဲကို ဆက္ေမာင္းလာေတာ့ စစ ၀င္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ဘဲ လမ္းမၾကီးကေတာ့ ျဖဴးေနတာပါပဲ။ ကြန္ကရစ္လမ္းမၾကီးပါ။ ဘုရား ၊ ေက်ာင္း ၊ ရဲစခန္း ၊ ေဆးရုံ ၊ ျမန္မာရုပ္ျမင္သံၾကား ထပ္ဆင့္ အသံလႊင့္စက္ရံု ၊ တည္းခိုခန္း သူ႕ေနရာနဲ႔သူ စံုလင္စြာ တည္ရွိပါတယ္။ ျမိဳ႕အ၀င္မွာ ၅ ရက္တစ္ခါ ေစ်း ရွိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စီးလာတာ လိုင္းကားဆိုေတာ့ ဟိုေနရာ ရပ္ ၊ ဒီေနရာ ရပ္နဲ႔ ကုန္တင္ ကုန္ခ် ျပဳလုပ္လ်က္ရွိပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္သူမွ မက်န္ေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တပ္စခန္းရွိရာ ျမိဳ႕အစြန္ကို ေမာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဟုိေရာက္ေတာ့ စခန္းဂိတ္ထဲကို ၀င္ ၊ အထုတ္ေတြ အပိုးေတြခ် ၊ ကားျပန္ထြက္သြားေတာ့ ဆရာၾကီးေတြကို တန္းစီ ၊ က်န္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ နွစ္ေယာက္လည္း တန္းစီ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ BC နံပတ္ေစာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက အဘကို ေရာက္ရွိျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္း သြားပို႕ပါတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ အဘထြက္လာေတာ့ သတင္းပို႕ျပီး တန္းအပ္ပါတယ္။

အဲဒီမွာတင္ အဘက ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ေရွ႕တန္း ဒီနယ္ေျမကို အခုမွ ေရာက္ဖူးတာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေရွာင္သင့္သည့္ အေၾကာင္း အရာမ်ား ၊ လိုက္နာသင့္သည့္ အခ်က္အလက္မ်ား ၊ ရန္သူ႕အေျခအေန ၊ လက္ရွိ တပ္စဲြထားသည့္ ေျမေနရာ အေနအထား ၊ စသည္တို႕ကို ရွင္းျပပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ဆိုးသြမ္း ေရာဂါက စပါျပီ။ အဘက စကားေျပာတဲ့ အခ်ိန္က ေန႕လည္း ၁၂ နာရီ တိတိ ၊ ေနက ေခါင္းေပၚမွာ တည့္တည့္ေရာက္ေနတဲ့ အျပင္ သူ႕က စကားေျပာခ်ိန္က ၁၂ ကေန ညေန ၃ နာရီထိ ၾကာေအာင္ မနားတမ္း စကားေတြ ေျပာပါတယ္။ ကိုယ္က လမ္းမွာ ၂ ရက္လံုး မအိပ္ခဲ့တာက လူကို ဒုကၡေပးပါေတာ့တယ္။ ေခါင္းထဲ မိုက္ခနဲ႔ ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ တန္းစီနားေထာင္ ေနရာကေန အေလးျပဳျပီး ေရခ်ိဳးခန္း ရွိရာကို အေျပးသြားလိုက္ရတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ အခန္းက ေတာ္ေတာ္ သန္႕ပါတယ္။ ထင္ေတာင္ မထင္မိပါဘူး။ ဒီလိုေနရာ မ်ိဳးမွာ ဒီလို မ်ိဳးေတြ ရွိလိမ့္မယ္လို႕ ။ အခန္းထဲမွာ ေၾကြျပားအျဖဴထည္ေတြနဲ႔ မ်က္နွာသုတ္ပ၀ါ အျဖဴ ၊ သြားပြတ္တံ အသစ္ ( မေဖာက္ရေသးေသာ ) ၊ ဆပ္ျပာေမႊး ၊ စံုေနေအာင္ကုိ ရွိတာပါ။ အခန္းက ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း ေအးတာေၾကာင့္ အဲဒီမွာ အန္ခ်ျပီး ကိုယ္လက္ သန္႕စင္လိုက္ပါတယ္။ ၅ မိနစ္ေလာက္ နားျပီး စကားေျပာရာကို ျပန္လာျပီး နားေထာင္ပါတယ္။ ၁ နာရီေလာက္ ၾကာလာေတာ့ ေနာက္ထပ္ မိုက္ခနဲ႔ ျဖစ္သြားျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ ေစာနက ေနရာကို ျပန္သြား ။ ျပန္နားနဲ႔ ။ ၂ ခါေလာက္လဲ ျဖစ္လုိက္ေရာ အဘ ( ဒုတပ္ရင္းမႈး ) လည္း အေျခအေနမွန္ကို နားလည္သြားတယ္နဲ႔ တူပါတယ္။ တန္းစီတာကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။

ဆရာၾကီးေတြကုိ ဘယ္သူက ကိုယ့္တပ္ခဲြရွိရာ ဘယ္နားကို သြား ၊ ဘယ္သူ႕ကိုေတာ့ ဘယ္စခန္းကို ေျပာင္းရမယ္ အစရွိသည္ျဖင့္ ေျပာျပျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ ( ၃ ) ေယာက္ကိုေတာ့ ဒီေန႕ တစ္ည ဒီမွာနားျပီး မနက္ျဖန္မွ မင္းတို႕ ဘာေတြ လုပ္ရမယ္ ဆိုတာကို ညႊန္ၾကားမယ္ ဆိုတာေၾကာင့္ သူ႕အိပ္ခန္းနဲ႔ ကပ္လ်က္တခန္းေက်ာ္မွာ ေနရာ ခ်ေပးပါတယ္။ ေရွ႕တန္းဆိုလို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ေတာထဲ ေတာင္ထဲ သြားရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမိဳ႕အစြန္မွာ တပ္စခန္း ခ်ျပီး နယ္ေျမလံုျခံဳးေရး ယူရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒါက စစ္ေၾကာင္း ( ၁ ) တည္ရွိတာ ေၾကာင့္ပါ။ က်န္တဲ့ တပ္စခန္းခဲြေတြကေတာ့ ေတာေတာင္နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ ေနရာေတြမွာပါ။ အဓိက တာ၀န္ယူရတာ ကေတာ့ နယ္ေျမလံုုျခံဳေရးပါ။ ဘာလို႕လည္း ဆိုေတာ့ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြနဲ႔ အပစ္အခက္ ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီထားတာ ေၾကာင့္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕လည္း တပ္စခန္းေတြ ဖြင့္ထားပါတယ္။ လက္နက္နဲ႔ တရား၀င္ သြားလာခြင့္ ျပဳထားရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ဘယ္ေနရာ သြားသြား အနည္းဆံုး ၂ ေယာက္အျပင္ ၊ လက္နက္လည္း တပါတည္း ယူေဆာင္သြားရပါတယ္။ အဲဒီမွာ ရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသား အဖဲြ႕အစည္းေတြက SSNA / SSA / KDA အဖဲြ႕ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေနရတာက ဘာေၾကာင့္ အခန္းေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနလဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခုေနရတဲ့ စစ္ေၾကာင္း ( ၁ ) တည္ရွိေနရာက ျမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ အျပင္ ၊ အရင္ ဒီေနရာမွာ တုန္းက ဆက္သြယ္ေရးရုံး တည္ရွိတာေၾကာင့္ပါ။ အခုေျပာင္းေရႊ႕ဖြင့္လွစ္ လိုက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုက္ခန္းေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ အေဆာင္က အေပၚက အမိုးရွည္တစ္ခုမွာ အခန္းငယ္ အျဖစ္ ( ၅ ) ခု ကန္႕ထားပါတယ္။ ေဆာက္ထားတာကေတာ့ အုတ္ေတြနဲ႔ပါ။ တရုတ္အုတ္ အၾကီးစားေတြပါ။ အခန္းထဲမွာေတာ့ ဘာမွ မရွိပါဘူး။ ၀ါးကပ္ကို ကုတင္လုပ္ အိပ္ရတာပါ။ တပ္စခန္းနဲ႔ ကပ္လ်က္ကေတာ့ ရွမ္းရြာငယ္ေလးပါ။ ၾကားမွာ ျခံစည္းရိုးပဲ ျခားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခလရ ( ၄၅ ) စစ္ေၾကာင္းနဲ႔အတူ အမွတ္ ( ၁ ) လႈပ္ရွားစစ္ဗ်ဴဟာ လဲတည္ရွိပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းမူးျပီး အန္ခဲ့တာက ဗ်ဴဟာမႈး ေရခ်ိဳးခန္းမွန္း သိလာရပါတယ္။ ကံေကာင္းလို႕....ရင္ဆိုင္ေတြ႕ရင္ေတာ့ မလြယ္ေလာက္ဘူး။ ၁၀ တန္းတုန္းက ဆရာမေျပာသလို “ နင္တို႕ေတြ စာေမးပဲြ မလာေသးေတာ့ စာမက်က္ၾကနဲ႔ ၊ ေတာ္ၾကာ ရင္ဆိုင္ အေတြ႕မွာ...ဖင္ထိုင္ေမ့မယ္တဲ့ ” ဆရာမေျပာတာ မွားသြားျပီ။ အဟဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ဗ်ဴဟာမႈးနဲ႔ ရင္ဆိုင္မေတြ႕ခဲ့လို႕ ေတာ္ေသးတယ္ ဆရာမေရ။

တပ္စခန္းနဲ႔ ကပ္လ်က္ ရြာကေတာ့ ရြာငယ္ေလးပါ ။ အိမ္ေျခ ( ၁၅ ) လံုးေလာက္ေတာင္ မရိွပါဘူး။ ရြာထဲမွာလည္း လူငယ္ေတြကို သိပ္မေတြ႕ရပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေနာက္ပိုင္း ေျပာျပပါ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဲဒီကို ေရာက္ေတာ့ မွတ္မွတ္ရရ တရုတ္နွစ္သစ္ကူး ကာလနဲ႔ သြားတိုက္ပါတယ္။ ၁ လပိုင္းေပ့ါဗ်ာ။ ၂၀၀၄ ခုနွစ္ရဲ႕ ( ၁ ) လပိုင္း ထဲမွာပါ။ ေနရာေတြ ခ်ေပးျပီးေတာ့ အဘရဲ႕ ကိုယ္ရံေတာ္ ရဲေဘာ္ေလးက လာေမးပါတယ္။ နာမည္ကေတာ့ ရဲေဘာ္ သန္း၀င္းပါ။ ေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တတဲြတဲြေပ့ါ။ တဲြျဖစ္တာေပ့ါ တပ္ရင္းမႈးရဲ႕ အရာရွိ ေဘာ္ဒီဂတ္ ( I.O ) နဲ႔ ရဲေဘာ္ဆိုေတာ့ ခိုင္းသမွ် အတူတူ လုပ္ရတာေၾကာင့္ပါ။ အိုင္အို ဆုိတာက ( Intelligent Office ) လို႕ေခၚပါတယ္။ သူက ဗိုလ္ၾကီး “ ေနေကာင္းရဲ႕လားတဲ့ အဘက ၊ ေနမေကာင္းရင္ ေသာက္ဖို႕ ေဆးေပးလိုက္တယ္လို႕ေျပာေတာ့ ” ကိုယ္လဲ ယူထားျပီး ေဆးေသာက္ကာ လွဲအိပ္ေနလိုက္တယ္။ ေသခ်ာပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ဖ်ားေနခဲ့တာပါ။ အေမကေတာ့ ဂုဏ္ယူလိုက္တာ “ စစ္သားၾကီး လံုးလံုး...ဗိုလ္မႈးၾကီး ရံႈးေလာက္ပါရဲ႕ ” သူ႕သားကို ခ်ီမြမ္းေနလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေရွ႕တန္းေရာက္တာနဲ႔ ဖ်ားေနေတာ့တာပဲ။ က်န္းမာသန္းစြမ္းတာ ကေတာ့ ေျပာစရာကို မလုိတာ။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႕ ကုန္ဆံုးျပီး မနက္ျဖန္ေရာက္လာေတာ့ အထက္ဌာနက ေၾကးနန္း၀င္လာပါတယ္။ ဘယ္ပြိဳင့္ ၊ ဘယ္ေနရာ ၊ ဘယ္ေတာင္ကုန္းကို တပ္ရင္းမႈး ဦးစီးျပီး ရွင္းလင္းေရး ၀င္ပါ။ စီမံခ်က္ နဲ႔ ျဖစ္စဥ္ကို အေသးစိတ္ ျပန္တင္ပါတဲ့။ ဒီေတာ့ ခ်က္ခ်င္း လူစုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတာ့ ဖ်ားေနလို႕ စခန္းမွာပဲ ဦးစီးျပီး ေနခဲ့ရန္ မွာၾကားပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ( ၂ ) ေယာက္ကိုေတာ့ ယူေဆာင္ရမဲ့ ပစၥည္းေတြမွာ လူစုနဲ႔ ရႈပ္ယွက္ခက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တပ္မေတာ္မွာ အစဥ္အလာ တစ္ခုရွိတာက တကယ္လို႕ တပ္စခန္းခ်တဲ့ ေနရာမွာ ပဲြေတာ္ ရွိလာတယ္ ဆိုတာနဲ႔ စခန္းမွာ မထားေတာ့ပဲ ရွင္းလင္းေရး စီမံခ်က္လုပ္ကာ ေစလႊတ္တက္ပါတယ္။ ဘာမွ မျဖစ္ေပမယ့္ တာ၀န္က တာ၀န္ဆိုေတာ့ တပ္ရင္းမႈးလဲ အမိန္႕နာခံရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက တရုတ္နွစ္ကူး ကာလၾကီးမို႕ပါ။ ရွင္းလင္းေရးအတြက္ ၾကာမဲ့ရက္ကေတာ့ ( ၁ ) ပတ္တိတိ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို က်န္ခဲ့သည့္ စစ္သည္မ်ားအား ေသေသခ်ာခ်ာ ၊ ျပႆနာ မတက္ေစဘဲ ၾကီးၾကပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ ၊ ကိုယ္တိုင္လည္း ဘယ္မွ ေလွ်ာက္မသြားဘဲ စည္းကမ္းလိုက္နာရန္ လိုအပ္ဖို႕ ၊ အေရးအေၾကာင္း တစ္စံုတစ္ရာ ရွိပါက စခန္းနဲ႔ ကပ္လ်က္ ဗ်ဴဟာ ဌာနကို သတင္းပို႕ရန္ မွာၾကားခဲ့ျပီး ထြက္ခြာသြားပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း စခန္းပတ္ပတ္လည္ ကို လိုက္ၾကည့္ ၊ တစ္စိတ္ေတြ တပ္စဲြရာ စခန္းေတြ လိုက္ၾကည့္ျပီး အဘမွာသြားတဲ့ အတိုင္း တပ္စိတ္ေခါင္းေဆာင္ ဆရာၾကီးေတြကို တဆင့္ ျပန္လည္ မွာၾကားပါတယ္။ အမိန္႕ဆိုတာ ဒီလိုပဲ လက္ဆင့္ကမ္းရပါတယ္။ ဒါမွ ေအာက္ေျခအထိ သိရွိနားလည္ျပီး လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္နိင္တာ ေၾကာင့္ပါ။ ညေနဘက္ေရာက္လာေတာ့ တပ္ခဲြတပ္ၾကပ္ၾကီး CQ ကိုေခၚျပီး စကားေျပာစရာ ရွိေသာေၾကာင့္ ကင္းသမား နွင့္ စက္သမား မွ အပ က်န္သူမ်ား လာေရာက္ တန္းစီျပီး သတင္းပို႕ရန္ မွာၾကားခဲ့ပါတယ္။ CQ ( စီက်ဴ ) ဆိုတာက တပ္ရင္းမႈးအပါအ၀င္ ဒီစစ္ေၾကာင္းမွာ ရွိေသာ စစ္သည္နွင့္အရာရွိ မ်ား၏ စား၀တ္ေနေရးကို စီမံရေသာ သူပါ။ တန္းစီျပီးျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း လူစံုေၾကာင္း တန္းလာအပ္ပါတယ္။ ဗဟုသုတ ရရန္ အလို႕ဌာ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါ့မယ္။ တန္းစီပံု နည္းကေတာ့ လူတိုင္း မၾကည့္ဘူးရင္ေတာင္ ျမင္ဘူးၾကမွာပါ။ ဗီဒီယိုကားေတြမွာပါ။

ဆရာၾကီး ။ ေရွ႕ၾကည့္ ။ သတိ ။
( အေနာက္လွည့္ျပီး အေလးျပဳပါတယ္ ။ ျပီးေတာ့... )
ဆရာၾကီး ။ အမွတ္ ခလရ (၄၅) စစ္ေၾကာင္း ( ၁ ) ၊ ရွိရင္း ( - ) ၊ တန္းစီ ( - ) ၊ ပ်က္ကြက္ ( - )
(ပ်က္ကြက္မွာ တာ၀န္ ) အေလးျပန္ျပဳ )
ကၽြန္ေတာ္ ။ ( အေလးျပန္ျပဳျပီး ) ေအးေစ။

ကၽြန္ေတာ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ နာမည္ကေတာ့ .....ပါ။ ဘာလို႕ အခုလို႕ ဆရာၾကီးတို႕ကို တန္းစီခိုင္းရတာလဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕က အသစ္ေရာက္လာတာရယ္ေၾကာင့္ မိတ္ဆက္ ခ်င္တာနဲ႔ ၊ ေနာက္ျပီး တပ္ရင္းမႈးကလည္း တာ၀န္နဲ႔ ထြက္သြားတာေၾကာင့္ မွာသြားတာေတြ ျပန္လည္ မွာၾကားခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စစ္တကၠသိုလ္ အပတ္စဥ္ ( - ) က ေက်ာင္ဆင္းလာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီက ဆရာၾကီးတို႕ထက္ အသက္အရြယ္ မ်ားစြာ ငယ္ရြယ္ေပမယ့္ ဆရာၾကီးတို႕ရဲ႕ တိုက္ပဲြအေတြ႕အၾကံဳ ၊ ဇဲြသတိၱရွိမႈ ၊ တိုင္းျပည္အေပၚ သစၥာေစာင့္သိမႈ႕ ေတြကုိ ေလးစားသလို႕ ၊ ဆရာၾကီးတို႕ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ တာ၀န္ယူရမႈ အေပၚ တဖန္ ျပန္လည္ ေလးစားေစခ်င္ပါတယ္။ အခုကာလမွာ တရုတ္နွစ္သစ္ကူး ကာလျဖစ္တာေၾကာင့္ ျမိဳ႕ထဲမွာ ပဲြလမ္းသဘင္ အခမ္းအနားေတြ ရွိမယ္ ၊ ေနာက္ျပီး လူငယ္ပီပီ ေသာက္စားေပ်ာ္ပါးရင္း အမႈးလြန္ေနၾကတဲ့ လူေတြလဲ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဘက မည့္သူ႕ကိုမွ တပ္စခန္းက ေပးမထြက္ခိုင္းပါဘူး။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း မထြက္ခိုင္းပါဘူး။ ဒီစခန္းထဲမွာပဲ သူျပန္မလာခ်င္း ေနဖို႕မွာခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လို႕ အျပင္မွာ အဲဒီလို ကိစၥေတြ ျဖစ္ေနတယ္ ဆိုတာ ျမင္ေနရင္ေတာင္ ၀င္မစြတ္ပါနဲ႔။ ရဲစခန္း ရွိပါတယ္။ သူတို႕ တာ၀န္ ယူပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ျပီး ဒီက ဆရာၾကီးေတြရဲ႕ က်န္းမာေရး ၊ လူမႈေရး ၊ စား၀တ္ေနေရး ကိစၥအ၀၀ အခက္အခဲ အားလံုး ရွိလာခဲ့သည္ ရွိေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာေရာက္ ေျပာၾကားနိင္ပါတယ္။ အတက္နိင္ဆံုး ကူညီေပးနိင္ဖို႕လည္း ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တပ္ရင္းမႈးနဲ႔ တခန္းေက်ာ္မွာ ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက ဒီေလာက္ပါပဲ။ အားလံုးလည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူ အဘ အမိန္႕ကို နာခံၾကမယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဘာသတင္းပို႕ စရာ ရွိလဲ ။

စစ္သည္မ်ား ။ မရွိပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ ။ ေရွ႕ၾကည့္ ။ တပ္ရင္း....သတိ ။ တပ္ခဲြတပ္ၾကပ္ျပီး.....ဆက္လုပ္။
ဆရာၾကီး ။ ဆက္လုပ္ခြင့္......ျပဳပါ။
ကၽြန္ေတာ္ ။ ဆက္လုပ္။ ဆရာၾကီးလည္း မွာစရာ ရွိတာ မွာျပီး တန္းျဖဳတ္ေပးလိုက္ပါဟု ေျပာျပီး

အေလးျပဳကာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ ဆရာၾကီးေတြ ကို ခန္႕မွန္းၾကည့္တဲ့ အခါမွာ အသက္အရြယ္ေတြကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပ့ါ။ ( ၂၀-၄၅ ) အတြင္းေလာက္ ရွိၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က ပိန္ပိန္ ပါးပါး ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က နည္းနည္း ေတာင့္ေတာင့္ နဲ႔ မ်ိဳးစံုေပ့ါ။ ယူနီေဖာင္းေတြကေတာ့ ႏြမ္းေတာ့ ႏြမ္းေနၾကပါျပီ။ စစ္သည္ ဆိုတာကလည္း ဘယ္ခ်မ္းသာနိင္ပ့ါမလဲ။ ဒီေနရာမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ အေျခအေနေလးေတြကို တင္ျပခ်င္ေပမယ့္ အနည္းငယ္ ေဆြးေႏြးဖြယ္ရာ ေတြ ရွိလာနိင္တာေၾကာင့္ မေရးေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ( ၁ ရက္ ၊ ၂ ရက္ ၊ ၃ ရက္ ေလာက္ၾကာ ) ေနလာလိုက္တာ တစ္ေန႕မွာ တပ္ၾကပ္ၾကီး တစ္ေယာက္က ေနမေကာင္း ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ျမိဳ႕ထဲကို ေဆးထြက္၀ယ္ဖို႕ အေၾကာင္းက ေပၚလာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာၾကီး တစ္ေယာက္ကို ေခၚျပီး ျမိဳ႕ထဲကို ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္ကေတာ့ ညဘက္ၾကီးပါ ။ မွတ္မွတ္ရရ ညေန ( ၅ ) နာရီေလာက္ ရွိပါတယ္။ ျမိဳထဲက ထြက္လာေတာ့ စခန္းအျပင္ဘက္မွာ ေညာင္ပင္ အၾကီးၾကီး ရွိပါတယ္။ အဲဒီမွာ မီးဖိုျပီး လူေတြ စုထိုင္ေနၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္း ၊ ရဲစခန္း ၊ ဘုရား ၊ တို႕ကို ေက်ာ္လာေတာ့ အလာတုန္းက မွတ္မွတ္ရရ မၾကည့္ခဲ့တာ အခုမွ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိေတာ့ အိမ္ေတြ အကုန္လံုးက ခ်ိတ္ပိတ္ထားတာ...နည္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္ေတြ ဆိုေပမယ့္ အေဆာင္ေတြလို႕ အေပၚေအာက္ အထပ္ေတြ ျဖစ္ျပီး ခ်ိတ္အကုန္ ပိတ္ထားတာပါ။ ဒါနဲ႔ ေနာက္မွာ စံုစမ္းၾကည့္ဦးမယ္ဆိုျပီး ေဆးခန္း လုိက္ရွာပါတယ္။ ကံေကာင္းေတာ့ ေဆးခန္းရွာေတြေပမယ့္ ဆရာ၀န္ မရွိပါဘူး။ ေဆးေရာင္းတဲ့ နပ္စ့္မ တစ္ေယာက္ပဲ ေတြ႕တယ္။ သူကလဲ ရွမ္းမ ဆိုေတာ့ ျမန္မာလိုလဲ မတက္ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ မေတာက္တေခါက္ အဂၤလိပ္လို ေျပာေတာ့ ပိုဆိုုး ။ ေဆးခန္းလာတာေတာ့ သိတယ္။ တစ္ခုခု ျဖစ္မွန္း ။ ဒါနဲ႔ တရုတ္လိုလည္း ကၽြန္ေတာ္က မတက္တာေၾကာင့္ နိင္ငံတကာသံုး ဘာသာ စကားအျဖစ္ ( Body Language ) ကို သံုရေတာ့တာေပ့ါ။ နဖူးကို စမ္းျပ ၊ မ်က္နွာကို ရႈံျပ ၊ ကိုယ့္ကို အားမရွိေအာင္ နႈန္းေနတဲ့ ဟန္လုပ္ျပနဲ႔ ။ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ နားလည္သြားပါတယ္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကလည္း ပါတာစီတေမာ့ကို နာမည္ ေမ့ေနတာ ေၾကာင့္ပါ။ ျဖစ္ရေလ.... ေမာင္မင္းၾကီးသားေရ။

ေဆး၀ယ္ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဆရာၾကီးကုိ နိး ၊ ေဆးတိုက္မယ္ လုပ္ေတာ့ ငယ္ငယ္က အေဖ ေျပာျပထားတာ ၊ ကိုယ့္ကို႕ေျပာထားတာကို ၾကားေယာင္မိတယ္ ။ အစာမရွိဘဲ ေဆးမေသာက္ရဘူး ဆိုတာေၾကာင့္ ။ ဆရာၾကီးကို ဘာစားထားလဲ ဆိုေတာ့ ဘာမွ မစားရေသးဘူးတဲ့။ ဆန္ျပဳတ္ေလးေတာ့ လုပ္တိုက္ဖို႕ ထမင္းခ်က္ဆရာၾကီးကို မွာထားတယ္တဲ့ ။ အင္း...ဒါနဲ႔ ဆရာၾကီးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပိုက္ဆံလည္း ရွိမဲ့ ပံု မေပၚတာနဲ႔ ကိုယ္လက္က်န္ထဲက ပိုက္ဆံနဲ႔ မုန္႕၀ယ္ဖို႕ စဥ္စားရျပန္ပါတယ္။ ျမိဳ႕ထဲကို သြားဖို႕ကလည္း ေမွာင္ေနျပီဆိုေတာ့ ရြာထဲမွာ မုန္႕ဆိုင္ေလးမ်ား ရွိမလားလို႕ ဆိုျပီး ရြာဘက္ကို ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ မုန္႕ဆိုင္ေလးတစ္ခုေတာ့ ေတြ႕ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပိတ္သြားပါျပီး။ ေနာက္ျပီး အဲဒီ ေဒသကလည္း ေတာ္ေတာ္ ေအးတာေၾကာင့္ ညဘက္ဆို ရွမ္းေတြက မီးလႈံျပီး စကားေျပာေလ့ အက်င့္ရွိတာေၾကာင့္ အဲဒီဆိုင္ ပိုင္ရွင္ အမၾကီး (၂) ေယာက္ ၊ တျခား ရွမ္းေကာင္ေလး ( ၃ ) ေယာက္ ၊ ရွမ္းမေလး ( ၂ ) ေယာက္ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စစ္ဗ်ဳဟာက ရဲေဘာ္ေလးေတြ စကားေျပာေနတာနဲ႔ သြားေတြ႕ပါတယ္။ အမယ္ ဒီေကာင္ေလးေတြက ေျခကုတ္ယူေနတာ။ ရွမ္းမေလးေတြကို လာလာပိုးၾကတာေပ့ါ။ လူပ်ိဳေတြ ဆိုေတာ့လည္း ဒီလိုပါပဲ။ ဒါနဲ႔ သူတို႕ထဲက တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္နဲ႔ ကိတ္မုန္႕လို မ်ိဳးလိုခ်င္ေၾကာင္း ၊ ဒါေၾကာင့္ ၀ယ္ေပးပါဆိုျပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ရဲေဘာ္ေလးက ရွမ္းမ ( ပီနန္း ) ကိုေခၚျပီး လိုခ်င္တာ မွာလိုက္ပါတယ္။ သူ႕က ခဏဆိုျပီး ဆိုင္ထဲ ၀င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာပါ ထိုင္ပါ ဆိုျပီး ၀ုိင္းေခၚၾကတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း မထိုင္ခ်င္ ထိုင္ခ်င္နဲ႕ ၀င္ထိုင္လိုက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာက တာ၀န္ၾကီးနဲ႔ အထူးသျဖင့္ တပ္ရင္းမႈး မရွိတဲ့ အခ်ိန္ ၊ တာ၀န္က ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိတာေၾကာင့္ ၾကာၾကာမေနခ်င္တာရယ္ ၊ေဆးတိုက္ရမွာရယ္ ေၾကာင့္ပါ ။ သူတို႕ထဲက အနည္းငယ္ရဲတင္း သြတ္လက္ဟန္ရွိတဲ့ ရွမ္းမတစ္ေယာက္က “ နင္ကလည္း လာစမ္းပါ ၊ ဘာေၾကာက္ေနတာလဲ ၊ လာမီးလႈံ ၊ မခင္ဘူးလား ” ဆိုျပီး ေဆာင့္ဆဲြလိုက္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ငပိန္လည္း ယက္ကန္ယက္ကန္န႔႔ဲ မုန္႕အလာကို ေစာင့္ရင္း ထိုင္ခ်လိုက္ရတယ္။

ေစာနက စကားကို ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္က ရွမ္းလိုတက္ေတာ့ သြားေျပာပါတယ္။ အဲဒါ ငါတို႕လို ရဲေဘာ္မဟုတ္ေၾကာင္း ၊ ဗိုလ္လံု ( ဗိုလ္ၾကီး - လံု=ၾကီး ) ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ေတာ့ သူလည္း နည္းနည္းေတာ့ လန္႕သြားတယ္။ ဘာလန္႕တာလဲေတာ့ မသိဘူး ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ၀တ္စံုနဲ႔ လည္း မဟုတ္ဘူး။ အထင္ေတာ့ ရုပ္ကို လန္႕သြားတာ ျဖစ္ေလာက္တယ္။ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းနဲ႔ ပိန္ပိန္လိန္လိန္ ဆိုေတာ့ ဒီငနဲ႔ကေတာ့ မလြယ္ေလာက္ဘူး ဆိုျပီးေတာ့ ထင္လို႕ေနမွာ။ တစ္ေအာင့္ေနေတာ့ လိုခ်င္တာေတြ ရျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အားလံုးကို နႈတ္ဆက္ျပီး ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႕ကေတာ့ အားလွ်င္ ေနာက္ေန႕ လာခဲ့ဖို႕လည္း မွာလိုက္ပါေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ စခန္းကုိ ျပန္ ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဆရာၾကီးကို ေဆးတိုက္ျပီး ေကာင္းေကာင္း အနားယူဖို႕နဲ႔ အေရးအေၾကာင္း ရွိလွ်င္ အခ်ိန္မေရြး တစ္ေယာက္ေယာက္ လႊတ္ကာ မွာၾကားဖို႕ ေျပာခဲ့ျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း အေဆာင္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ညေရာက္ေတာ့ စခန္းေတြကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ျပီး ေမာေမာနဲ႔ ဘုရားရွစ္ခိုး အိပ္ရာ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ေရွ႕တန္းမွာ အားကိုးစရာက ဘုရား ၊ တရား ပဲ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ အေမႊးတိုင္ ၊ ဖေရာင္းတိုင္ ၊ ပန္းက အစ ကပ္ျပီး ေန႕တိုင္း ပူေဇာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ တစ္ေနကုန္ လုပ္ခဲ့တာေတြ ျပန္စဥ္စားရင္း ၊ ေစာနက ရြာထဲက ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ နဲ႔ ရွမ္းမ ေတြအေျခအေနကိုလည္း မဆီမဆိုင္ ေတြးမိပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတြးတာက ဒီေကာင္ေတြ ဒီအခ်ိန္ၾကီး စခန္းမျပန္ဘဲ ဘာလုပ္ေနလဲလို႕ပါ။ စခန္းနဲ႔ကလည္း ျခံစည္းရိုးပဲ ကြာတာေၾကာင့္ သိပ္ေတာ့ အေၾကာင္း မဟုတ္ပါဘူးေလ ဆိုျပီး အိပ္ရာ၀င္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္ ( ၅ း ၄၅ ) က်ေတာ့ အိပ္ရာကထ ၊ မ်က္နွာသစ္ျပီး စခန္းေတြကို တစ္ခါျပန္လိုက္စစ္ ၊ မနက္ ( ၆း၀၀ ) နာရီထိုးေတာ့ ထူးျခားျဖစ္စဥ္ မရွိေၾကာင္းကို စက္နဲ႔ အထက္ဌာနကို သတင္းလွမ္းပို႕ရပါတယ္။ ဒါက မနက္ ၆ ၊ ေန႕လည္ ၁၂ ၊ ည ၆ နာရီ တိုင္းပံုမွန္ သတင္းပို႕ရတာပါ။ တစ္ေအာင့္ေနေတာ့ မနက္ ( ၇ း ၀၀ ) နာရီထိုးေတာ့ မွာေၾကာင့္ သစၥာဆိုဖို႕ တန္းစီပါတယ္။

“ ငါတို႕သည္ နိင္ငံေတာ္နွင့္ နိင္ငံသားတို႕၏ သစၥာကို ေစာင့္သိ ၊ ရိုေသပါမည္ ”
“ ငါတို႕သည္ က်ဆံုးေလျပီးေတာ့ တပ္မေတာ္သား တို႕၏ သစၥာကို ေစာင့္သိ ၊ ရိုေသပါမည္ ”
“ င့ါအား အထက္မွ ေပးအပ္ေသာ အမိန္႕နွင့္ တာ၀န္ကို ေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ပါမည္ ”
“ င့ါနိင္ငံေတာ္ ၊ ငါ့နိင္ငံသား ၊ ငါ့တပ္မေတာ္ အတြက္...ငါ၏ အသက္ကို စြန္႕လႊတ္ရန္ အဓိဌန္ ျပဳပါ၏ ”

ဟု ရြတ္ဆိုျပီးေနာက္ တစ္ေန႕တာ လုပ္ေဆာင္ရမဲ့ တာ၀န္ေတြကို ခဲြေ၀ေပးဖို႕ စီစဥ္ရပါတယ္။ သစၥာေလးခ်က္ ရြတ္ဆိုတဲ့ အခါ အားနဲ႔မာန္နဲ႔ ရြတ္ဆိုရတာေၾကာင့္ ရြတ္ဆိုျပီးတိုင္းလည္း စိတ္ဓတ္တက္ၾကြလာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရြတ္ဆိုရံုတင္မကဘဲ လက္ေတြ႕မွာလည္း အမွန္တကယ္ လိုက္နာဖို႕ လိုေသးတယ္ မဟုတ္လား။ ဒီလုိနဲ႔ တာ၀န္ေတြ ခဲြေပးေတာ့.....

ဆက္ရန္