ဆိုးသြမ္း

အခုလို ခ်န္ပီယံလိဂ္ ေဘာလံုးပဲြေတြ လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာျပည္က မထြက္ခြာခင္ ျပင္ဦးလြင္မွာ ေနခဲ့တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုကို ေျပာျပရဦးမယ္။ ခ်န္ပီယံလိဂ္ ေဘာလံုးပဲြေတြ ဆိုတာက သူတုိ႕နိင္ငံမွာေတာင္ ည ၉ နာရီ ၁၀ နာရီေလာက္ ကန္ၾကတာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ နိင္ငံမွာဆိုေတာ့ ပိုေနာက္က်သြားတာေပ့ါ။ ည ၂ နာရီ ၂ း ၃၀ ေလာက္ကို အခ်ိန္က ေရာက္သြားတယ္။ ဒါေပယ့္ ေဘာလံုး ၀ါသနာ အိုးေတြကေတာ့ ဒီအခ်ိန္ေလာက္ကေတာ့ မမႈပါဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ လက္တို႕ထားတယ္။ မင္းနိးရင္ ငါ့ကိုလာႏႈိး ၊ ငါနိးရင္လည္း မင္းကို လာနႈိးမယ္ ဆိုျပီး လက္၀ါး ရိုက္ထားၾကေလရဲ႕။ တစ္ခ်ိဳ႕ သူငယ္ခ်င္း ေတြကေတာ့ အခန္းျပန္ မလာၾကေတာ့ဘူး။ အျပင္မွာ တစ္ခုခုလုပ္ရင္း ေစာင့္ေနၾကတယ္။

တစ္ညေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းရယ္ ခ်န္ပီယံလိဂ္ ေဘာလံုးပဲြ ၾကည့္ရန္ အလို႕ဌာ နွစ္ေယာက္သား စကားေလး တေျပာေျပာနဲ႔ အိပ္ေဆာင္ေတြကေန နွစ္ေယာက္သား ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ စက္ဘီး တစ္စီးထဲကို ၂ ေယာက္သား အသြားအျပန္ တလွည့္စီနင္းမယ္လို႕ ကတိေပးရင္း ပထမဆံုး စီးရတဲ့ သူက ကၽြန္ေတာ္ေပ့ါ။ ဒါနဲ႔ အေဆာင္ကေနထြက္ျပီး ေဘာလံုးပဲြ ရွိတဲ့ ရုံကို ခ်ီတက္လာလိုက္တာ လမ္းမွာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တစ္ခုကို ျဖက္ရပါတယ္။ အဲဒီဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေရွ႕မွာ လမ္းက လမ္းစံုလမ္းခြ အေသးေလး တစ္ခုရွိပါတယ္။ ေမွာင္တာကလည္း ေတာ္ေတာ္ ေမွာင္ေနတာေၾကာင့္ စက္ဘီးကိုေတာင္ သတိထားျပီး နင္းေနရေသးတယ္။ ဒီေန႕မွာ ေဘာလံုးပဲြၾကည့္မဲ့သူေတြကလဲ မလာေသးတာလား ၊ အရင္ေရာက္ကုန္လို႕လား ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကပဲ ေစာေနလို႕လား မသိဘူး တစ္ေယာက္မွကို မရွိဘူး။ ဘုန္ၾကီးေက်ာင္းနားလဲ ေရာက္ေရာ ေခြးအူသံေတြ ၾကားလိုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ၾကက္သီးထသြားတယ္။ အူလိုက္ၾကတာဆိုတာ စုစုေပါင္း ၁၀ ေကာင္ေလာက္ ရွိမယ္ထင္တယ္။ အူရံုတင္မကပဲ လမ္းမေပၚ ေျပးထြက္လာလိုက္တာ အဲဒီမွာ ဘယ္ကေန ဘယ္လိုေပၚလာမွန္း မသိတဲ့ ေခြးေတြနဲ႔ ကိုက္ေနၾကပါေလေရာ။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းထဲက ေခြးေတြနဲ႔ အျပင္ကေခြးေတြနဲ႔ စစ္ခင္းၾကတာေပ့ါ။ အလင္းေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြနဲ႔ အနက္ေရာင္ဂိုဏ္းသားေတြ သိုင္းျပိဳင္ၾကသလိုပဲ။ အျပိဳင္အဆိုင္ ကိုက္ေနၾကတာ။ အူတဲ့ ေကာင္က အူ။ နာလို႕ ေအာ္တဲ့ အေကာင္က ေအာ္နဲ႔ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က သူတို႕ကို မေက်ာ္ရေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အေရွ႕မွာ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အေရွ႕က နင္းေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို လွမ္းေမးလုိက္တယ္။ ေဟ့ေကာင္ သြားလို႕ ျဖစ္ပါ့မလားေပ့ါ။ ဒီေလာက္ ကိုက္ေနၾကတာ လွမ္းမေပၚၾကီးမွာ။ ငါတို႕ျဖက္လို႕ လိုက္ကိုက္ရင္ ေျပးေပါက္မွားေနပါဦးမယ္ဆိုမွ ကိုယ့္ဆရာက

“ မင္းကလည္း ျဖစ္ပါတယ္ကြာ ၊ လူျဖစ္ျပီး ေခြးေၾကာက္ေနရေသးတယ္တဲ့ ” အမယ္ လူလည္း ေၾကာက္တာပဲ မဟုတ္လား။ ဒီနိင္ငံက ေခြးေတြဆို လူထက္ေတာင္ ၾကီးေသးတယ္။ လမ္းမွာ ေက်ာင္းသြားရင္ သတိထားေနရတယ္။ ဒါနဲ႔ ဒီေကာင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း “ ယားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ” ဆိုျပီး ကိုက္ေနတဲ့ ေခြးအုပ္စုထဲကုိ အတင္းျဖက္နင္းတာ ။ အဲဒီမွာ ေခြးေတြလည္း ေၾကာင္သြားတယ္နဲ႕ တူတယ္ ။ အကုန္ကိုက္ေနတဲ့ ေနရာကေန ရပ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတယ္။ စက္ဘီးေရွ႕က ေခြးေတြကေတာ့ ေရွာင္လို႕ ေရွာင္နဲ႕။ လားလား အနားျဖက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ေခြးေတြက အေကာင္ ၃၀ ေလာက္ရွိတယ္ဗ်။ တစ္ခ်ိဳ႕အေကာင္ေတြက တကိုယ္လံုး နက္လို႕ ေမွာင္လို႕ ။ မ်က္လံုးေတြက ညဆိုေတာ့ လင္းေနၾကတာ။ မ်က္လံုးပဲ ျမင္ရတယ္ေလ။ ေခြးအုပ္စုလည္း ပထမေတာ့ ေၾကာင္သြားတယ္နဲ႔တူပါတယ္။ ေနာက္လည္း ၾကေရာ သူတို႕မွ်ားဦးက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းဆီကို ဦးလွည့္သြားတယ္။ ျပည္ပရန္ကို က်ဴးေက်ာ္လာရင္ မ်ိဳးတူခ်င္း စည္းလံုးရမယ္ဆိုတာ ေခြးမွာလည္း ရွိတယ္နဲ႔ တူပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း ေနာက္ကို လိုက္ကိုက္ၾကတာ ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္ထိုင္ခံုကေနေတာ့ ျမင္ေနရတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ “ ဟာ...ေဟ့ေကာင္ နင္း နင္းဟ ၊ ဟိုမွာ တအုပ္တမၾကီး လိုက္လာျပီ ဆိုျပီး ” နင္းေျပးၾကတာ ဘယ္လႊတ္မွာလဲ ကုန္းကလဲ ကုန္းနည္းနည္းေလး အတက္ ၊ ေခြးကလည္း ၃၀ ေလာက္နီးပါးဆိုေတာ့ အေနာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ခုန္ဟပ္တဲ့ အေကာင္က ခုန္ဟပ္ ၊ ပုဆိုးကို ဆဲြတဲ့ ေကာင္က ဆဲြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိၱဘယ္ေခ မလဲ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္လႊတ္ျပီး ေျခေထာက္နဲ႔ ေတာင္ကန္ ေျမွာက္ကန္ လုပ္တာေပ့ါ။

မယံုမရွိနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး လန္႕သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေဒါသျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေကာင္ေတြ အုပ္စုအားကိုးနဲ႔ အနိင္က်င့္တယ္။ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳးက လူမွာတင္ မဟုတ္ဘူး ၊ ေခြးမွာပါ ရွိတာပါလားဆိုျပီးလည္း သိလိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ေဒါသထြက္သြားတာေပ့ါ။ ေခြးရန္က လြတ္တာနဲ႔ အနီးအနားမွာ ခဲလံုးေတြ လိုက္ရွာ ၊ ရွိသမွ်ကို ျခင္းထဲထည့္ ၊ ျပီးတာနဲ႔ ေခြးေတြရွိတဲ့ ေနရာကို ျပန္သြားျပီး အကုန္လိုက္ထုတာ။ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုးသြမ္းကလည္း အဲဒီလို ေခြးနဲ႔ဖက္ျပီး ရန္ျဖစ္ေအာင္ကို ျဖစ္ေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေခြးေတြလည္း ထိတဲ့ အေကာင္ကထိ ၊ ေျပးတဲ့ အေကာင္က ေျပးနဲ႔ တ ဂိန္ ဂိန္ နဲ႔ ပြတ္ေလာရိုက္သြားတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း သံတံခါးနားမွာ ရပ္ေနတဲ့ ေခြးတေကာင္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႔ စဥ္းစားလိုက္ေသးတယ္။ ဆက္ထုရင္ ေကာင္းမလား ၊ မထုရင္ ေကာင္းမလားေပ့ါ။ ခဲလံုးကလည္း တလံုးတည္း ၊ ေခြးကလည္း တေကာင္တည္း ဆိုေတာ့ ကိစၥမရွိေပမယ့္ ေခြးအေနာက္က သံတံခါးၾကီးရွိေနေတာ့ အသံထြက္သြားနိင္တယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ မထူးပါဘူးဆို ကိုယ့္ကို လိုက္ကိုက္ထားတဲ့ အရွိန္ေလးကို မ်က္လံုးထဲ ျပန္ျမင္လာတာနဲ႔ ေကာက္ထုလိုက္တာ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ တစက္ကေလးမွ မလဲြဘူး။ တံခါးကို ဒုန္းဆို သြားလည္း မွန္ေရာ စက္ဘီးနွင္းျပီး ေျပးလိုက္တာ အေဆာင္အထိပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဆံုးျဖက္လိုက္တယ္ ။

“ ငါက မတရား အနိင္က်င့္လို႕ကေတာ့ လူတင္မဟုတ္ဘူး ေခြးနဲ႔ေတာင္ ဖက္ျပီး ရန္ျဖစ္တက္တဲ့ ေကာင္ပဲလို႕ ” ။

ရႊင္လန္းၾကပါေစ။

Girls are like Virus:

When they ENTER ur Life,
SCAN ur Pockets,
TRANSFER ur Idea,
EDIT ur Mind,
DOWNLOAD ur Peace,
UPLOAD their Problems,
DELETE your Love.
So.......let's make ourself ACCESS DENIED .

:)

မေန႕က ဘေလာ့ဂ္မွ အစ္ကိုတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ သူက ေဘာလံုးပဲြကို အြန္လိုင္းကေန ဘယ္လိုၾကည့္ရသလဲ ဆိုတာ သိခ်င္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕ကို ေျပာျပရင္း က်န္တဲ့ ေဘာလံုးခ်စ္ေသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါ အစ္ကိုညီ အစ္မ ညီမေတြ ေတြပါ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ၾကည့္နိင္ခြင့္ ရရွိေအာင္လုိ႕ ေစတနာ အရင္းခံနဲ႔ ေျပာျပပါရေစ။ ဒီလို ကိစၥမ်ိဳးေတြကလည္း လ်ိဳထားလို႕ မသင့္ေတာ္တာပါဘူး။ ဥပမာ အသံုးလိုတဲ့ ေဆာ့ဖ္၀ဲလ္ ေလးေတြ ေျပာျပ ၊ ရွယ္ယာေပးတာမ်ိဳး ၊ ၀က္ဘ္ဆိုင္ဒ္ေလးေတြ ေျပာျပာတာမ်ိဳးဆိုတာ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာနိင္ငံသူ နိင္ငံသားတိုင္း အက်ိဳးအတြက္ အမ်ားၾကီး အသံုး၀င္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ သတင္းအျပင္ ၊ နည္းပညာဆိုင္ရာ စာအုပ္ ၊ အသံုး၀င္ေသာ ေဆာ့ဖ္၀ဲလ္ေလးေတြ တင္ေပးထားတာကို ျမင္ရေတာ့ တကယ့္ကို ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရပါတယ္။ စာကဗ်ာေတြ ေရးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြဟာလည္း ကိုယ္ခံစားမႈ႕ အေၾကာင္းကို ကိုယ္ေရးတယ္ ဆိုေပမယ့္ ဒါေတြကလည္း အမွန္တကယ္လိုအပ္တယ္ မဟုတ္လား။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နိင္ငံေရး ၊ ပညာေရး ၊ ေဖ်ာ္ေျဖေရး ၊ စတဲ့အခ်က္ေတြနဲ႔ အက်ံဳး၀င္တဲ့ ျမန္မာနိင္ငံသူ နိင္ငံသား ဘေလာ့ဂ္ဂါ အားလံုးအား ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္ ရွိပါေၾကာင္း ဒီပို႕စ္ေလးနဲ႔ အတူ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာၾကား ပါရေစ။

ပထမဆံုး စသြားရမွာကေတာ့ www.myp2p.eu ဆိုတဲ့ ဆုိဒ္ကေလးပါ။ အဲဒီလိပ္စာေလးကို ရိုက္ထည့္လိုက္ရင္ ေအာက္မွာ ျပထားတဲ့ ပံုအတိုင္း ေပၚလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပီးရင္ အဲဒီမွာ အ၀ိုင္းျပထားတဲ့ Live sports ဆိုတာေလးကို ေရြးခ်ယ္ေပးပါ။

Live Sports ကိုေရြးခ်ယ္ျပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေနာက္တစ္မ်က္နွာ ခ်ိန္းသြားတဲ့ အခါ ေအာက္မွာပါလာတဲ့ အမ်ိဳးအစားေတြထဲက Football ဆိုတာေလးကို ေရြးခ်ယ္ေပးပါ။

ေရြးခ်ယ္ျပီးသြားလို႕ Next Page ေပၚလာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေအာက္မွာပါတဲ့ ပံုအတိုင္း လက္ရွိအခ်ိန္အတြင္းမွာ ကန္ေနေသာ နိင္ငံတကာခ်စ္ၾကည္ေရးပဲြ ၊ ကလပ္ပဲြေတြကို ျမင္ေတြ႕ရမွာပါ။ အဲဒီအခါမွာ ကိုယ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ အသင္းကို ေတြ႕ရင္ ညာဘက္မွာပါလာတဲ့ တီဗီြပံုေလးနဲ႔ Live ဆိုတာေလးကို ကလစ္လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့.....

ကိုယ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ ေဘာလံုးအသင္း ၂ သင္း တစ္ခုတည္းသာပါတဲ့ ေနရာကို ေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီ ၂ သင္းရဲ႕ ေအာက္မွာေတာ့ ထိုနွစ္သင္းကန္ေနတာကို ျပသမဲ့ လင့္ခ္ေတြ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။


ညာဘက္မွာ ရွိေနတာက ျပသေနတဲ့ လိုင္းေတြ ျဖစ္ျပီး အနီ၀ိုင္းထားတဲ့ ေနရာကို ကလစ္လိုက္ယံုနဲ႔ ေဘာလံုးပဲြေတြကို စတင္ၾကည့္ရႈ႕လို႕ ရပါျပီ။


အေရးၾကီးတာ တစ္ခုကေတာ့ အဲဒီလို ၾကည့္ရႈ႕ဖို႕ အတြက္ ေဆာ့ဖ္၀ဲလိုတာေပ့ါ။ ေဆာ့ဖ္၀ဲလ္က 3 Mb ေလာက္ရွိတာေၾကာင့္ သိပ္လည္း မေလးတဲ့ အျပင္ ေဘာလံုးပဲြတြင္သာ မကာ တျခားေဖ်ာ္ေျဖေရး ေတြကိုလည္း ျပသေပးပါတယ္။ ေဒါင္းလုပ္ဘယ္လို ခ်ရမလဲဆိုေတာ့ www.myp2p.eu ကို၀င္လိုက္ရင္ Live Sports ဆိုတာရဲ႕ ညာဘက္ေဘးနားမွာ Softwares ဆိုတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီ Page ကို၀င္လိုက္တာနဲ႔ ေအာက္မွာေပးထားတဲ့ Sopcast ၊ TVU Player ၊ Tv Ants ၊ Window mediaplayer အစရွိသည္ျဖင့္ ေတြ႕ရမွာပါ။ အေကာင္းဆံုး Player ေတြကေတာ့ Sopcast and TVU Player တို႕ပါပဲ။ ဒီပေလယာေတြကို ေဒါင္းလုပ္ခ်ျပီး အင္စေတာ္ လိုက္လိုက္ျပီးျပီး ဆုိတာနဲ႔ ပေလယာကို ဖြင့္ထားပါ ။ ျပီးရင္ အေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပထားတဲ့အတိုင္း အစီအစဥ္တက် သြားပါ။ ေနာက္ဆံုးအဆင့္မွာေတာ့ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ ၾကည့္ခ်င္တဲ့ လိုင္းေနရာေလးမွာ Sopcast နဲ႔ တစ္တန္းထဲ ရွိတဲ့ Play ဆုိတာေလးကို ကလစ္လုပ္လိုက္တာနဲ႔ နဂိုဖြင့္ထားတဲ့ ပေလယာထဲကုိ လင့္ခ္သြားခ်ိတ္ျပီးေတာ့ ေဘာလံုးပဲြ စတင္လာပါေတာ့တယ္။ Buffering ေတာ့ ေစာင့္ရတာေပ့ါဗ်ာ။ TVU Player ကိုလည္း ေရြးခ်ယ္နွိပ္နိင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လိုင္း ၂ ခုလံုး ဖမ္းၾကည့္ပါတယ္။ တစ္ခုမေကာင္း တစ္ခုဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ေပ့ါ။




သတိျပဳ ေစခ်င္တာက ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကြန္ပ်ဴတာေတြမွာ IE နဲ႔၀င္လို႕ လင့္ခ္ခ်ိတ္ မရတဲ့အခါ ၊ ေအာ္တိုမစ္တစ္ မ၀င္သြားတဲ့ အခါဆိုရင္ FireFox နဲ႔ ၀င္ၾကည့္ပါ။ ဘာလို႕လည္း ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကြန္ပ်ဴတာမွာေတာ့ IE နဲ႔မွပဲ ၾကည့္ရႈ႕လို႕ရပါတယ္။ FireFox နဲ႔ မရတာေၾကာင့္ပါ။ ဒီလိုဆိုရင္ စေလာင္း မရွိတဲ့ သူေတြေရာ ၊ တီဗီက မျပတဲ့ ဒုကၡကပါ ကင္းေ၀းျပီး လူမပင္ပန္း ၊ ေငြမကုန္ပဲ ေဘာလံုးပဲြမ်ားကုိ မိမိေနရာ ၊ စားပဲြ ၊ ကုတင္ ေပၚမွာ လြတ္လပ္စြာ စိတ္ၾကိဳက္ ၾကည့္ရႈ႕ခြင့္ ရနိင္ျပီေပ့ါ။ အားလံုးလည္း အဆင္ေျပလိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ အဆင္မေျပခဲ့ရင္လဲ Cbox မွာ ေျပာၾကားခဲ့နိင္ပါတယ္။ ကိုယ္စိတ္နွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာ ၾကပါေစလို႕ ဆုေတာင္းရင္း ။

ျပင္ဆင္စရာရွိတာ ျပင္ဆင္ျပီး အဘကို သတင္းပို႕ကာ ကၽြန္ေတာ္စခန္း ခ်ခဲ့ရာ စခန္းသစ္ စခန္းဆီသုိ႕ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေအာင့္အီးျပီး သည္းခံခဲ့ရတဲ့ ဂစ္တာတီးခ်င္စိတ္ကို အတိုးခ် တီးရေအာင္လည္း ကိုယ္နဲ႔ တပါးတည္း ယူေဆာင္ခဲ့တာေပ့ါ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္တဲ ကိုယ္ျပန္သြား ၊ ပစၥည္းေတြ ျပန္ခ်နဲ႔ ေနခဲ့ဘူးေတာ့ အရမ္းၾကီးေတာ့ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဆရာၾကီးေတြကလည္း ကိုယ္နဲ႔ လက္တဲြခဲ့ျပီးသား ဆရာၾကီးေတြ ဆိုေတာ့ သူတို႕ကလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပ့ါ။ ကာလကေတာ့ သၾကၤန္ျပီးသြားေတာ့ ရာသီဥတုက မိုးရာသီစျပီေပ့ါ။ ညဆုိ မိုးေတြကရြာ ၊ ေတာင္ထိပ္ဆိုေတာ့ ေလေတြကတိုက္ ၊ တခါ ကၽြန္ေတာ္တဲမွာ ညဖက္ၾကီး အိပ္ေနတုန္း ၀ုန္းဆို ေလတိုက္လိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ျပင္းတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေနတဲ့ တဲအမိုးၾကီး လန္ထြက္သြားပါေလေရာလား ။ ရွိသမွ် အကုန္စိုေတာ့တာပါပဲ။ အိပ္ရာ ၊ ဘုရားစင္ ၊ လက္နက္ ၊ စာအုပ္ ၊ အကုန္ဆိုတာ။ မိုးေတာ္ေတာ္သဲေနတဲ့ အခ်ိန္မို႕လို႕ ဒီေလာက္ထိ ျဖစ္သြားတာပါ။ အသံၾကားေတာ့ ဆရာၾကီးေတြက မိုးေရၾကီးထဲ ေရာက္လာျပီး ျပဳတ္ထြက္သြားတဲ့ အမိုးကို ျပန္ကာေပးၾကနဲ႔ အဲဒီညက အိပ္ေရးပ်က္သြားၾကပါတယ္။ မိုးကလည္း တစ္ခါရြာရင္ ၃ ၊ ၄ ရက္ေလာက္ ဆက္တိုက္ရြာတာ ဆိုေတာ့ ေစာင္ ၊ ျခင္ေထာင္ေတြကိုလည္း ေနလွမ္းလို႕ မရနဲ႔ အဲဒီတုန္းက ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡ ေရာက္ခဲ့ရပါေသးတယ္။

မိုးေတြ ဆက္တိုက္ရြာတာေၾကာင့္ ပစ္က်င္းေတြ ထဲကို ေရေတြ၀င္ ၊ ခံစစ္စည္းအတြက္ ကာထားတဲ့ တိုင္ေတြက ယိုင္နဲ႔ွကုန္လုိ႕ မိုးရြာထဲလဲ ရွိသမွ် ပုန္းေတြ ၊ ခြက္ေတြနဲ႔ လူခဲြျပီး ခပ္ထုတ္ ၊ တိုင္ေတြ ျပန္စိုက္တဲ့ သူက စုိက္နဲ႔ လူ ( ၇ ) ေယာက္ေလးနဲ႔ လႈပ္ရွားရတာေပ့ါ။ ထမင္းခ်က္နဲ႔ ကင္းသမားက လဲြလို႕ က်န္တဲ့ ( ၅ ) ေယာက္နဲ႔ လႈပ္ရွားရပါတယ္ ။ မိုးရြာတဲ့ ေန႕ေတြဆို ကိုယ့္တဲမွာ ကိုယ္ေနျပီး အိပ္ခ်င္အိပ္ ၊ မအိပ္ခ်င္လည္း အိပ္နဲ႔ အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစခဲ့ပါတယ္။ မိုးမရြာတဲ့ ေန႕ေတြဆိုရင္ေတာ့ ေန႕ခင္းေန႕လည္ဘက္ စခန္းအလယ္ေကာင္က ထိုင္ခံုစာပဲြေလးမွာ ၀ိုင္းထိုင္ျပီး အလုပ္ျပန္မစခင္ အေမာေျဖရင္း စကားေျပာေပ့ါ။ အလုပ္ဆိုေတာ့ ဘာေတြမ်ား လုပ္ရသလဲလို႕ေတာ့ ေမးခ်င္မွာေပ့ါ။ ကုိယ့္စခန္းလံုျခံဳေရးကို တက္နိင္သမွ် အေကာင္းဆံုး ျပင္ဆင္ျခင္း တစ္ခုကိုပဲ အဓိက ထားလုပ္ပါတယ္။ စခန္းနား ပတ္ပတ္လည္ကိုလည္း လံုျခံဳမႈ ရွိမရွိ ၊ တည္ေနရာ အေနအထား ေလးေတြ လိုက္ၾကည့္နဲ႔ပါပဲ။ ဆရာၾကီးေတြက အရက္ေသာက္တက္ တာေၾကာင့္ တခါတေလ ရြာထဲ ဆင္း၀ယ္ခိုင္း ေပမယ့္ စခန္းမွာပဲ ျပန္လည္ ေသာက္ခိုင္းခဲ့ရတယ္။ ျပႆနာ မတက္ေစခ်င္လို႕ပါ။ ညေနဖက္ေတြ ရာသီဥတုက သာယာတာေၾကာင့္ ပါလာတဲ့ ဂစ္တာေလးတီးကာ သီးခ်င္းဆိုၾကရင္း ၀ါသနာပါတာေရာ ၊ ေဆးျဖစ္၀ါးျဖစ္ပါ အရက္ေသာက္ၾကတာေပ့ါ။ ေသာက္တယ္ဆိုေပမယ့္ လြန္လြန္ကၽြံကၽြံ မျဖစ္ေအာင္ ေသာက္ဖို႕ေတာ့ မွာထားရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဆရာၾကီး တစ္ေယာက္ တီးတဲ့ သီခ်င္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာၾကခဲ့ေသးတယ္ဗ်။ အားလံုးလည္း နားေထာင္ဖူးမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကမွ ၾကားဖူးတာ။ ညေန ေန၀င္ခ်ိန္ေလးမွာ ဆရာၾကီးက ဂစ္တာေလး ေခါက္ျပီး ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးက ဆိုင္းစုိင္ေမာ့စ္ ဆိုထားတဲ့ “ ခ်ယ္ရီသက္ေသ ေမာင့္မ်က္ရည္ ” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးပါ စာသားေလးက

“ ခ်ယ္ရီေတြ ငိုေနျပီ နန္းရယ္~~~~~ေဆာင္နွင္းရဲ႕ အညိွဳးေတြ ေၾကာင့္ျဖစ္မယ္~~~~~နွင္းဆဲလို႕ ေရာင္နီ လာေတာ့မွ အငိုတိတ္နိင္မယ္ ~~~ေတာင္ျပာေတြ ငိုျပန္ျပီ နန္းရယ္~~~~ မိုးမင္းရဲ႕ အညိဳးေတြေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ မိုးေနွာင္းလို႕ ေဟမာန္လာေတာ့မွ အငိုတိတ္နိင္မယ္~~~ အခုမ်ားေတာ့ေလ ေ၀ဒနာေတြေပး ေပးရက္ တယ္ကြယ္~~~~ ခ်စ္ရသူရယ္ မုန္းရက္နိင္တယ္ ~~~~~စိုင္းရင္မွာ ငိုေနတယ္ နန္းရယ္ နန္းေလးရဲ႕ အမုန္းေတြေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ နန္းအျပံဳးနဲ႔ ျပန္ကာ လာေခ်ာ့မွ အငိုတိတ္နိင္မယ္ ” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးပါ။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ သတိရတာ မဟုတ္ေပမယ့္ အခ်ိန္အခါနဲ႔ ရာသီဥတုက အလြမ္းသီခ်င္းဆိုေတာ့ စိတ္ထဲ ေလးေလးလံလံေတာ့ ျဖစ္သြားတာေပ့ါ။

ကၽြန္ေတာ္ စခန္းသစ္စခန္းကုန္းမွာ တာ၀န္က်တုန္းက ဘိန္းဖမ္းမႈ႕တစ္ခု ျဖစ္ပြားခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မပါ၀င္ခဲ့ေပမယ့္ ျပန္ၾကားရတဲ့ သတင္းကို ေရးျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ျဖစ္ပံုက လႈပ္ရွားစခန္းခဲြတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ စခန္းတစ္ခုမွာ တာ၀န္က်တဲ့ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္က ဘယ္က ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ သတင္းရသြားလည္း မသိပါဘူး။ ရဲေဘာ္ဆိုေပမယ့္ နယ္ေျမခံ ခြင္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး အေတြ႕အၾကံဳ ရွိတဲ့ ရဲေဘာ္ပါ။ သူ႕အဆက္အသြယ္နဲ႔ ရတာလား ဘယ္သူက သတင္းလာေပးတာ လဲေတာ့ မသိဘူး ။ လမ္းမွာ ဘိန္းတင္ထားတဲ့ ဆိုင္ကယ္တစင္း ျဖက္သန္းမယ္ဆိုလို႕ သူက ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ ကင္းပုန္းသြား၀ပ္ျပီး ေစာင့္ဖမ္းဖို႕ ၾကိဳးစားတာေပ့ါ။ ညေန ၆ နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ သတင္းရထားတဲ့ အတိုင္း ဆိုင္ကယ္တစ္စီးလာပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေကာင္လည္း ၀ပ္ေနရာက ထြက္ျပီး ၊ စစ္ေဆးတာေပ့ါ။ ဟိုရွာဒီရွာ လုပ္ေတာ့ ဆပ္ျပာတံုးအရြယ္ ဘိန္းထုပ္ေလးကို ေတြ႕ပါတယ္။ ကာလေပါက္ေစ်းနဲ႔ဆို ၁၀ သိန္းအထက္ေလာက္မ်ား ရွိမလား မသိဘူး။

ဒါနဲ႔ ဒီေကာင္လည္း စစ္ေဆးေမးျမန္းျပီး ေငြစကားေျပာတာေပ့ါ။ လူငယ္ဆိုေတာ့ သူလည္း ပိုက္ဆံသံုးခ်င္တာနဲ႔ ဒါေၾကာင့္ မင္းငါ့ကို ေငြ ၅၀၀ ေပးရင္ လႊတ္ေပးမယ္ဆိုပါတယ္ ။ ေငြက တရုတ္ေငြ ၅၀၀ ပါ။ ဒီေတာ့ ဟိုေကာင္ကလည္း ငါ့ဆီမွာ အဲဒီေလာက္မပါဘူး။ ၂၀၀ ေက်ာ္ပဲ ပါတယ္ ဆိုေတာ့ အေ၀မတည့္ ျဖစ္ျပီး စက္နဲ႔ အဘတပ္ရင္းမႈး ရွိရာကို ဘိန္းထုပ္ ဖမ္းဆီး ရမိေနျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းလွမ္းပို႕ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အဘကို ထူးျခားျဖစ္စဥ္ မရွိေၾကာင္း စက္နဲ႔ သတင္းပို႕ဖို႕ အတြက္ စက္ကို ဖြင့္ေတာ့ ဟိုဘက္က ရဲေဘာ္ေျပာေနတဲ့ အသံေတြ ၀င္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း နားေထာင္ေနတာေပ့ါ။ တဖက္က အဘ ျပန္ေျပာတာကိုလည္း ၾကားေနရပါတယ္။ အခ်ိန္က ည ၇ နာရီ ခဲြေလာက္ ရွိေနပါျပီ။ သတင္းကလည္း ရေနတယ္ဆိုေတာ့ အဘတို႕လည္း ဗ်ဴဟာမႈးကို သတင္းပို႕ျပီး ခ်က္ခ်င္း ရွာေဖြဖမ္းဆီးဖို႕ ျပင္ဆင္ပါေတာ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ တစ္ခုေျပာျပခ်င္တာက....

ကၽြန္ေတာ့္ တပ္ရင္းမႈးက မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥေတြဆို ေတာ္ေတာ္ေလးကို မုန္းပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ သူဒီလို ျဖစ္သြားလဲလို႕ ဆရာၾကီးေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ တခါသူေရွ႕တန္းထြက္တုန္းက အထက္က တာ၀န္ေပးလာတာေၾကာင့္ ဘုရားတည္ဖို႕ တာ၀န္ယူရပါတယ္။ ေရွ႕တန္းဆုိေတာ့ ကိုယ္တာ၀န္ယူရတဲ့ နယ္ေျမအလိုက္ ရွိပါတယ္။ ကိုယ့္လိုပဲ က်န္တဲ့ နယ္ေျမေတြကို တျခားတပ္ရင္းေတြက တာ၀န္ယူေပ့ါ။ အဘက ဘုရားတည္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနခ်ိန္မွာ သူတာ၀န္ယူရတဲ့ နယ္ေျမမွာ ဘိန္းခ်က္စခန္း တစ္ခုရွိတာကို ရဲက သတင္းရေတာ့ တာ၀န္ယူရတဲ့ အဘတို႕ကို သြားမေျပာဘဲ နယ္ေျမခံတပ္ရင္းကို သြားသတင္းပို႕ေတာ့ အဲဒီတပ္ရင္းက ရွိတဲ့ လူအင္အားနဲ႔ ထြက္လိုက္သြားျပီ လက္ရဖမ္းဆီးနိင္လိုက္ပါတယ္။ ျပႆနာက ဘာျဖစ္သြားလဲ ဆိုေတာ့ တာ၀န္ယူေနတဲ့ တပ္ရင္းက မသိရဘူးလား ၊ လက္ဘ္စား ထားလို႕ မသိတာလား ဆိုျပီး စေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီမွာ အဘလည္း “ ဘုန္းၾကီးအမႈ ရြာပတ္ ” ျပီ ဆားဗစ္ကဒ္ ထိကာ ဗိုလ္မႈးရာထူးကေန ပင္စင္ယူသြားတဲ့ အထိ မတက္ေတာ့ပါဘူး။ အထက္က အခ်ိန္မွီ ျပီးစီးေအာင္ လုပ္ခိုင္းထားလို႕လည္း ဘုရားတည္ေနရေသးတယ္ ျဖစ္လာေတာ့ ဘာမွ ရွင္းျပလို႕လည္း မရခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဘက မူးယစ္နဲ႔ ပတ္သက္လာတဲ့ ကိစၥေတြဆို ေတာ္ေတာ္ေလးကို မုန္းတီးခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ အဘ အပါအ၀င္ ၊ ဗ်ဳဟာမႈး ၊ နယ္ေျမခံ ရဲတပ္ရင္းတို႕လည္း သတင္းရတဲ့ အိမ္ကို သြားရွာၾကတာေပ့ါ။ တရားခံတစ္ေယာက္လံုး ပါေနတာေတာင္ အိမ္ရွင္ တရုတ္လင္မယားက ဘူးခံျပီး ျငင္းေနပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုး တစ္အိမ္လံုး ေမႊေနာက္ ရွာတာ မေတြ႕တာေၾကာင့္ လက္ေလွ်ာ့မယ္ အဆံုး ၾကမ္းခင္းေလး တစ္ခုက ဟေနျပီ အိတ္အစေလး တစ္ခုက ထြက္ေနတာေၾကာင့္ လွန္ၾကည့္ေတာ့မွ ေအာက္မွာ ဆာလာအိတ္နဲ႔ တခါတည္း ပါကင္ထုတ္ျပီးသား အိတ္ေတြကို သြားေတြ႕ရပါတယ္။ ကာလေပါက္ေစ်းနဲ႔ဆို သိန္းကို ေသာင္းခ်ီျပီးေတာ့ ရမယ့္ ပိုက္ဆံအေရအတြက္ပါ။ ဒါနဲ႔ အိမ္မွာ ရွိတဲ့သူ အကုန္ဖမ္း ၊ ၄ နွစ္သမီးအရြယ္ သူတို႕ကေလးကိုေတာ့ ရြာထဲက သူတို႕ အဘြားေတြဆီမွာ အပ္ထားခဲ့ျပီး လင္မယား နွစ္ေယာက္စလံုးကို ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္လာခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္က ည ၁၂ ေက်ာ္ေနပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္စခန္းနားကို ယဥ္တန္းျဖက္ေတာ့ လံုုျခံဳေရး ယူလိုက္ျပီး စခန္းေအာက္မွာ ဆင္းကာ အေလးျပဳ သတင္းပို႕ပါတယ္။ ဗ်ဴဟာမႈးက ထူးျခားျဖစ္စဥ္ ရွိမရွိ ေမးျပီး အရင္ကထက္ စခန္းကို ပိုမို ဂရုစိုက္ဖို႕ မွာၾကားကာ ပင္မဌာနခ်ဳပ္ကို ေမာင္းထြက္သြားပါတယ္။

အဲဒီဘိန္းဖမ္းျပီး ေနာက္တစ္ေန႕က စျပီး စခန္းလံုျခံဳေရးကို အရင္ကထက္ ပိုမုိ ဂရုစိုက္ဖို႕နဲ႔ ဘိန္းဖမ္း ထားတာေၾကာင့္ သူတို႕၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက ေကာင္တာ ျပန္လာနိင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားပါတယ္။ တစ္ညေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျမိဳ႕ထဲကို ဆရာၾကီး တစ္ေယာက္နဲ႔ အေဖာ္လိုက္သြားတာ ျပန္လာတာ ေနာက္က်တာေၾကာင့္ အဘက စိုးရိမ္ျပီး တစခန္းလံုး တပ္လွန္႕ရွာတာ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႕ေတာ့မွ စိုးရိမ္တာ ရပ္လိုက္ေပမယ့္ အဘ လက္သီးက မရပ္ပါဘူး။ “ ခြပ္ ” ဆို ပါးေစာင္တည့္တည့္ ကို အထိုးခံလိုက္ရပါတယ္။ သူ႕စိုးရိမ္စိတ္ကလည္း လြန္လိုက္တာေနာ္။ အပဲြပဲြ ႏဲႊလာသမွ် ေရႊဘ လည္း အခုမွ ခံရတယ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ထိုးခံလိုက္ရျခင္း စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းသြားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္လို႕ပဲေလ ဆိုျပီး ဘာမွေတာ့ မခံစားရပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရွ႕တန္းမွာ ဟိုေနရာ ေျပာင္း ၊ ဒီေနရာ ေရႊ႕နဲ႔ ၆ လနီးပါးေလာက္ပဲ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ျပီး တဲ့အခါမွာ တြယ္တာခဲ့ရေသာ ၊ အေတြ႕အၾကံဳရခဲ့ေသာ ၊ တခါတေလ ပ်င္းရိျငီးေငြ႕ဖြယ္ ေကာင္းေသာ ၊ ခ်စ္ခင္တြယ္တာခဲ့ရေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဆရာၾကီးမ်ားနွင့္ တပ္စုမႈး သင္တန္း တပ္ရန္ အလို႕ဌာ ဗထူးျမိဳ႕သို႕ သြားေရာက္ရန္ အေၾကာင္းၾကားလာတာေၾကာင့္ မံုးကိုး ေရွ႕တန္း စခန္းကို စြန္႕ခြာ ခဲ့ရပါတယ္။ ျပီးပါျပီ။

ကၽြန္ေတာ္ ဒီပို႕စ္ေလး ေရးေနစဥ္ အတြင္းမွာ မရည္ရြယ္၍ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ရည္ရြယ္ျပီး ေရာက္လာတဲ့သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေကာ္မန္႕ေရးေပးတဲ့ ခ်စ္စြာေသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ညီအစ္ကိုေမာင္နွမတို႕အား လိႈက္လွဲစြာ ေက်းဇူးအထူး တင္မိေၾကာင္းနွင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဴးမ်ိဳးေၾကာင့္ စာမေရးနိင္ျခင္းကို စိတ္ရွည္သည္းခံစြာ ဖတ္ရႈေပးတဲ့ အတြက္ ထပ္မံ၀မ္းသာမိပါေၾကာင္း ေျပာၾကားအပ္ပါသည္။ ကိုယ္ ၊ စိတ္ ၊ နွလံုး သံုးပါးလံုး က်န္းမာခ်မ္းသာျခင္းနွင့္ ျပည့္စံုၾကပါေစလို႕ ဒီေနရာကေန ဆုေတာင္းရင္း.........

အေရးၾကီး လႈပ္ရွားဖို႕ ကိစၥေတြ မရွိတဲ့ အခါ စခန္းလံုျခံဳေရးအတြက္ ခံစစ္ကို အေကာင္းဆံုး ျပင္ဆင္ရင္း တစ္ေန႕ျပီး တစ္ေန႕ ေရွ႕တန္း ရက္မ်ားကို ေၾကးနန္းပို႕လိုက္ ၊ ခံစစ္ျပင္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရပါတယ္။ တခါတေလ အဘကိုယ္တိုင္ လက္ေအာက္ စခန္းေတြဆီကို သြားေရာက္စစ္ေဆးတဲ့ အခ်ိန္ လိုက္ရတာက လဲြလို႕ က်န္တာ မယ္မယ္ရရ ဘာမွ လုပ္ရတာေတာ့ မရွိပါဘူး။ အနက္မိုးလင္းလွ်င္ သစၥာဆုိ ၊ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္စီတာ၀န္ခဲြ ၊ ေန႕လည္း ထမင္းစား ၁၂ ခဏတန္းျဖဳတ္ ၊ ေန႕လည္ ၁ နာရီ အလုပ္ျပန္စ ၊ ကင္းေစာင့္တဲ့ သူက ေစာင့္ ၊ ထမင္းခ်က္တဲ့ သူကခ်က္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရံုးအလုပ္လည္း လုပ္ ၊ ဖက္ထိတ္ ေပးတာလဲ လုပ္ေပ့ါဗ်ာ။ ဖက္ထိတ္ ဆိုတာက တပ္မေတာ္မွာ အျမဲတမ္း ၾကားေနရတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္းပါ။ အရပ္သားစကားနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အလုပ္လုပ္ရတာေပ့ါ။ စေန ေန႕မနက္တိုင္း သင္တန္းေက်ာင္းေတြမွာ တန္းစီျပီး ဟိုေနရာကို ရွင္း ၊ ဒီပစၥည္းေတြ ဟိုသယ္ ၊ ဟိုပစၥည္းေတြ ဒီပို႕နဲ႔ လုပ္ရတာပါ။ ေႏြရာသီထဲ မေရာက္လာေသးေပမယ့္ ျမန္မာရာသီဥတုက ပူပူနဲ႔ ေနပူပူ ေလပူပူမွာ အလုပ္ေတြ လုပ္လိုက္ ၊ သစ္ပင္ရိပ္မွာ ထိုင္ျပီး ဘာဆက္ျဖစ္မယ္ မသိေသးတဲ့ ဘ၀အေၾကာင္းကို ေတြးၾကည့္လိုက္ ၊ ဌာေနက မိဘညီအစ္ကိုေမာင္နွမေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဒီအခ်ိန္ ဘာလုပ္ေနၾကမလဲ ဆိုတာကို ေတြးလိုက္နဲ႔ တခါတခါ ၀မ္းနည္း သလိုလိုေတာ့ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ဂစ္တာကလည္း အဘက ဆူထားေတာ့ မတီးရဲဘူး။ သူနဲ႔ စခန္းေျပာင္းရတဲ့ အခါမွ အပိုင္တီးမယ္လို႕ေတာ့ ဆံုးျဖက္ထားရင္း တစ္ေန႕ေတာ့......

“ ေဟ့ေကာင္ ဗိုလ္ေၾကာင္ ၊ အခုခ်က္ခ်င္း လူစု ၊ လက္နက္တိုက္ဖြင့္ ၊ ေသနတ္ အကုန္ထုတ္ထား ၊ လက္နက္ၾကီး ေတြကလဲြလို႕ ကိုယ္ပိုင္ လက္နက္ေတြ အကုန္ထုတ္ ၊ ျပီးရင္ တန္းစီထားနွင့္ ငါလာခဲ့မယ့္ ” ဆုိျပီး ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္ၾကီး အဘက အေရးေပၚ အမိန္႕ေပးလာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀ီစီမႈတ္ ၊ ဆရာၾကီးကို ေခၚျပီး တဆင့္ ထပ္မွာ ၊ ကိုယ္တိုင္လည္း Equipment လြယ္ ၊ ပစၥတိုက်ည္စစ္ ျပီး တန္းစီကြင္းကို ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ေရွ႕ၾကည့္ သတိေခၚျပီး တန္းအပ္ဖို႕ အဘကို ေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္။ တေအာင့္ေနေတာ့ အဘက ဗ်ဴဟာက ျပန္လာျပီး စကားေျပာတာက

“ ဘယ္သူေတြ ေနခဲ့ ၊ ဘယ္လူက ဘာလုပ္ထား ၊ စက္သမားက စက္ကုိ ကားေပၚတင္ ၊ ကားဘယ္နွစ္စီးမွာ လူက ဘယ္လို ခဲြလိုက္ရမယ္ ” ဆိုျပီး ဒီေလာက္ပဲ ညႊန္ၾကားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ဘာမွ မေျပာပါဘူး ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူခိုင္းတာပဲ လုပ္ရတာေတာ့တာေပ့ါ။ ကားလာေတာ့ သူ႕အေနာက္က ခံုမွာ ထိုင္ရင္း ကိုယ္လည္း ေသနတ္ကို အဆင္သင့္နဲ႔ ရမ္ဘို နဲ႔ပဲ ယွဥ္ပစ္ရေတာ့မလိုလို စိတ္ဓတ္တက္ၾကြေနတာ။ ကားက အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာကို ေမာင္းရပါတယ္။ လမ္းက ေတာင္ေပၚလမ္းေတြ ျဖစ္တဲ့ အျပင္ စနစ္တက် ေဖာက္လုပ္ထားတာ မဟုတ္ဘဲ ေထာ္လာဂ်ီ ၊ လွည္း တို႕ေလာက္ သြားလုိ႕ရေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ အျပင္ တခါတေလ တဖက္မွာ ေတာင္ ၊ တဖက္မွာ ေခ်ာက္ ၊ လမ္းက ေက်ာက္ခင္းလမ္း ျဖစ္တဲ့ အခါ ျဖစ္နဲ႔ ကားသမားလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို သတိထားေမာင္းေန ရသလို ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ဘုရားစာ ဆိုျပီး လိုက္လာခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စစ္သားေတြခ်ည္းပါပဲ။

“ ေဖာင္းဆိုင္ ” ဆိုတဲ စခန္းခဲြ တစ္ခုကိုေရာက္ေတာ့ ရဲစခန္းထဲကို ေမာင္း၀င္သြားျပီး အဘနဲ႔စခန္းမႈး စကားေျပာၾကျပီး အတူ ျပန္ထြက္လာပါတယ္။ ရဲတပ္သား ၅ ေယာက္ေလာက္ကိုလည္း ၀တ္စံုျပည့္ လက္နက္ေတြနဲ႔ ကားေပၚတက္ခိုင္းျပီး ဆက္လက္ ခရီးထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ရဲေတြပါ ပါလာျပီဆိုေတာ့ ဇာတ္လမ္းက ပိုရႈပ္သြားတယ္ဗ်။ ဘာျဖစ္မွန္း မသိဘူး။ တစ္ခု စဥ္းစားမိတာက အင္းအားမေလာက္လို႕ ေခၚတာလား ဆိုတာပါပဲ။ ဒါနဲ႔ ကားတန္းဟာ ဆက္လက္ ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေမာင္းျပီးေတာ့ ရြာတစ္ရြာ အ၀င္လမ္းမွာ ခဏနားျပီး ဗ်ဴဟားမႈးဆီကို စက္နဲ႔ သတင္းပို႕ပါတယ္။ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ၾကာျပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဗ်ဳဟာမႈးကား ေရာက္လာျပီး ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ ရပ္ၾကည့္ေပ့ါ။ ကိုယ့္အဆင့္နဲ႔ ကိုယ္ေလ သိတယ္ မဟုတ္လား။ ဒီလိုနဲ႔ ဗ်ဳဟာမႈးနဲ႔ လံုျခံဳေရး အဖဲြ႕ေတြက တစ္လမ္း ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕က တစ္လမ္း ခဲြသြားရပါတယ္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့မွ အဘက “ ဗ်ဴဟာမႈးတို႕က သစ္ကားမ်ား ျဖက္ေနသည္ဟု သတင္းရေသာေၾကာင့္ ဖမ္းဖို႕ သြားတာ ျဖစ္ျပီး ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ေလာင္းကစား၀ိုင္းတစ္ခု တရုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ သံလြင္ျမစ္ေဘးတြင္ အၾကီးအက်ယ္ က်င္းပေနေၾကာင္း သတင္းရ၍ သြားေရာက္ ဖမ္းဆီးရန္ တာ၀န္ေပးလာေသာေၾကာင့္ ယခု သြားရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ” ေျပာျပျပီး ဟိုေရာက္လွ်င္ ၀င္ဆီးမိတာနဲ႔ စစ္သည္ေတြကို လံုုျခံဳေရးကို ခ်က္ျခင္း တာ၀န္ယူခိုင္းရန္ ၊ မွတ္တမ္းတင္ ဓတ္ပံုရိုက္ရန္ မွာၾကားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရင္တခုန္ခုန္နဲ႔ ဘယ္လိုေတြမ်ား ေတြ႕ရမလဲလို႕ စိတ္၀င္စားေနတာေပ့ါ။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ထပ္ မိနစ္ ၂၅ ေလာက္လဲ ေမာင္းျပီးေရာ သံလြင္ျမစ္ေဘးကို ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီနားမွာ ဆိုင္တန္းလို အစုအေ၀းေလးကို ေတြ႕လိုက္ရတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ကားကို ခ်က္ျခင္း အတင္းေမာင္း၀င္ျပီး ေသနတ္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ ၊ အလစ္၀င္စီးၾကတာေပ့ါ။

အဲဒီနားမွာပဲ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုက တပ္သားတစ္ေယာက္က ေသနတ္နဲ႔ ေဘးခ်ျပီး တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာေနတာကို ေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ လက္ျမန္တဲ့ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္က ခ်က္ျခင္း ေသနတ္ကို ေကာက္သိမ္း ၊ ဒီေကာင့္ကိုဖမ္း ၊ ရုတ္တရက္ဆိုသလို ထေျပးတဲ့ လူေတြက တရုတ္နယ္ထဲ ၀င္ေျပးတာ ေလာင္းကစားသမားေတြ ေတာ္ေတာ္လြတ္သြားတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီနားမွာ တံတားေဆာက္ထားေတာ့ အလြယ္တကူ ၀င္ေျပးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ၀င္ဖမ္းလို႕ မရဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။ တရုတ္က သူ႕နိင္ငံထဲ သူ႕နိင္ငံသားေတြ ၀င္ဖမ္းတယ္ဆို ျပႆနာက ရွည္လာေတာ့မွာေၾကာင့္ ေလာင္းကစား၀ိုင္း ေခါင္းေဆာင္ကိုပဲ လက္ရ ဖမ္းဆီးလိုက္ပါတယ္။ တခုထူးထူး ျခားျခားေတြ႕ရတာက တဖက္တဲတန္းက ေလာင္းကစား၀ိုင္း ၊ ၆ ၀ိုင္းေလာက္ရွိတယ္ ၊ ခံုေတြက တကယ့္အေကာင္းစားေတြ ၊ လုပ္ေနတာလဲ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီ၀ိုင္းေတြေနာက္မွာ ေရပူေရေအး ခ်ိဳးတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းေတြ ရွိျပီး မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ တဲတန္းမွာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္လိုလို ၊ တဲလိုလို ဟာမ်ိဳးေလးေတြ စီတန္းစြာ တည္ရွိေနျပီး တဲေရွ႕က ခံုတန္းေပၚမွာ အသက္ ၅ နွစ္ကေန ၆၀ နွစ္အထိ ကေလး လူၾကီး က်ားမ စံုေနေအာင္ ထိုင္ေနတာ ေတြ႕ရျပီး အ၀တ္အစားေတြကလည္း ေတာထဲ ေခ်ာင္ထဲမွာ ေနလို႕လား မသိဘူး ေတာ္ေတာ္ေလးကို ညစ္ပတ္ စုတ္ျပက္ေနပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ မိန္းခေလးေတြ ပိုမ်ားပါတယ္။ အရြယ္အားျဖင့္ ၁၆ နွစ္ကေန ၂၀ ေလာက္က အဲဒီအထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ပါပါတယ္။ လူတိုင္းနီးပါး စုတ္ျပက္ေနတာ မဟုတ္ေပမယ့္ အဲဒီအရြယ္မိန္းခေလးေတြက ျပင္ထားဆင္ထားၾကတာ ( ကန္႕ေတာ့ပါရဲ႕ - မေကာင္းတဲ့ မိန္းခေလးလို ) ပံုစံမ်ိဳးေတြပါ။ ျမန္မာစကားလည္း တစ္လံုးမွ မတက္ၾကပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေတြ႕ေတာ့ ပုန္းတဲ့ သူက ပုန္း ၊ ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ သူက ၾကည့္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႕ကို လိုက္ၾကည့္ျပီး စိတ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာတက္နိင္မွာလဲ ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကို တာ၀န္ေပးထားတဲ့ အတိုင္း လံုျခံဳးေရးကို တာ၀န္ယူ ၊ မွတ္တမ္းတင္ ဓတ္ပံုရိုက္ ၊ တရားခံ ေစာင့္ၾကည့္နဲ႔ ဒါပဲ ရွိတယ္။

ေလာင္းကစား၀ိုင္းဆိုတဲ့ အတိုင္း ပိုက္ဆံေတြကေတာ့ ေသာက္ေသာက္လဲဗ်ာ။ အားလံုးက အနီေရာင္ေတြ ခ်ည္းပဲ ။ အနီေရာင္ဆိုတာ တရုတ္ေငြ ၁၀၀ တန္ပါ။ ျမန္မာေငြဆို ၁ သိန္းေပ့ါဗ်ာ။ အဲဒီမွာ အဘက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေငြေတြ ေရတြက္ သိမ္းဆည္းတဲ့အထဲ မလုပ္ခိုင္းပါဘူး။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ပိုက္ဆံေနာက္ လိုက္သြားမွာ စုိးရိမ္လို႕ ေနမယ္ထင္ပါတယ္။ ပါလာတဲ့ စခန္းမႈးနဲ႔ တပ္ၾကပ္ၾကီးတစ္ေယာက္ကို ေရခိုင္းပါတယ္။ ေလာင္းကစား ၀ိုင္း ဒိုင္ကလည္း ျမန္မာလိုမတက္ပဲ သူ႕သူေဌးဆီကို ဖုန္းဆက္ခ်င္ေၾကာင္း တရုတ္လိုလို တတြင္တြင္ ေျပာေနပါေတ့ာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တရုတ္လို တက္လို႕ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္သက္ရင့္ေနတဲ့ ဆရာၾကီးက ေျပာျပလို႕ သိတာပါ။ ဒါနဲ႔ စခန္းမႈးက သူတို႕ ရဲေတြ လုပ္ေနၾက သက္ေသယူ ၊ မႈခင္းေရး အစရွိတာေတြ လုပ္ေဆာင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ျပန္လည္ ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျပန္သြားရင္ေတာ့ ဘာေတြ ပြတ္ေလာရိုက္ျပီး က်န္ခဲ့မလဲဆိုတာေတာ့ မေတြးတက္ေတာ့ပါဘူး။ စခန္းေရာက္ေတာ့ ေလာင္းကစားေငြေတြကို ေရတြက္ၾကည့္တာ ( ၁၀၀ ) တန္ အနီေရာင္ အရြက္ခ်ည္းပဲ ၁၅၀၀ ကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ကာလေပါက္ေစ်းနဲ႔ဆို သိန္း ၁၅၀၀ ေက်ာ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ၅၀ တန္ ၊ ၂၀ တန္ ၊ ၁၀ တန္ ၊ အရြက္ေပါင္းကေတာ့ အေသးစိတ္ မမွတ္မေတာ့ပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ရာနဲ႔ ခ်ီတာေတာ့ သတိရပါေသးတယ္။

Khakhu

ေဘာလံုးခ်စ္သူမ်ားအတြက္ ........Welcome to Fantasy

အြန္လိုင္းဂိမ္း တစ္ခုေလး အေၾကာင္းကို လက္တို႕လိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ။ ဒီဂိမ္းေလးက ပရီးမီးယားလိဂ္မွာ ရွိတဲ့အသင္းေတြထဲမွာ ရွိတဲ့ ေဘာလံုးသမားေတြနဲ႔ ကန္ရတာပါ။ ဘယ္လိုကန္ရတာလဲဆိုေတာ့ ဂိမ္းထဲမွာ အေကာင့္ေဖာက္လိုက္ျပီ ဆိုတာနဲ႔ ကစားသူကို ၀က္ဘ္ဆိုက္ဒ္က ေပါင္ ၁၀၀ ေပးပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီေငြေတြထဲက ဂိုးသမား ( ၂ )ေယာက္ ၊ ေနာက္တန္း ( ၅ ) ေယာက္ ၊ အလယ္တန္း ( ၅ ) ေယာက္ ၊ ေရွ႕တန္း ( ၃ ) ေယာက္ ၊ အားလံုးေပါင္း ( ၁၅ ) ေယာက္ကို ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ ကစားသမား အလိုက္ ေပးထားတဲ့ ေပါင္ ၁၀၀ နဲ႔ ရေအာင္၀ယ္ရပါတယ္။ ၀ယ္တယ္ဆိုေပမယ့္ ကစားသမား အလိုက္ တန္ဖိုးေစ်းရွိပါတယ္။

ဥပမာ ဂ်ိဳလ္ကိုးလ္ ကို၀ယ္မယ္ဆိုရင္ တန္ဖိုးက ၈.၉ ရွိတယ္ေပ့ါ။ ေနာက္ကစားသမား တစ္ေယာက္ကို ၀ယ္မယ္ဆိုရင္လည္း သူ႕ေစ်းအတိုင္းရွိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အသင္းတစ္သင္းစီမွ ကစားသမား ( ၃ ) ေယာက္ကိုသာ အမ်ားဆံုး၀ယ္ယူနိင္ပါတယ္။ ဥပမာ ခ်ဲလ္ဆီးက ဂ်ိဳကိုးလ္ ၊ ကာဗယ္လ္ဟို ၊ ဘလက္တီ တို႕ကို ၀ယ္ယူျပီးရင္ ေနာက္ထပ္ ခ်ဲလ္ဆီးမွ မည္သည့္ ကစားသမားကိုမွ ၀ယ္ယူလို႕ မရေတာ့ပါဘူး။ အမ်ားဆံုး ( ၃ ) ေယာက္ေပ့ါ။ ေပါင္ ၁၀၀ နဲ႔ေတာ့ ၁၅ ေယာက္ကို ရေအာင္၀ယ္ရမွာေနာ္။ အဟဲ။ သူက ပဲြအပတ္စဥ္အလိုက္ ကန္ရတာပါ။ ဒီအပတ္ဆို ၃၅ ပဲြျပီးျပီေပ့ါ။ ေနာက္တပတ္ Gameweek က ၃၆ ေပ့ါ။ ကိုယ္ကန္ေစခ်င္တဲ့ သူေတြကို ထည့္ေပးလိုက္ျပီး ပဲြအားလံုးျပီးတာနဲ႔ ကိုယ့္အမွတ္ ဘယ္ေလာက္ ရတယ္ဆိုတာ ေအာက္မွာ ျပထားပါတယ္။ ဥပမာ အမ်ားဆံုးက ၉၆ ၊ သာမန္က ၄၅ ၊ ကိုယ္ရတာ ၄၈ မွတ္ဆိုရင္ေတာ့ ဂြတ္ေပ့ါ။ ေဘးနားက အမွတ္ျပ ရလဒ္က ဒီတစ္ပတ္ ေကာင္းမေကာင္း ျပေပးပါတယ္။ ကဲ ေနာက္တစ္ခုအေနနဲ႔ ေဘးနားက မီနူးဘားေလး အေၾကာင္းေျပာရေအာင္ဗ်ာ။

Transfers - ဆိုတာကေတာ့ တကယ္လို႕ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ အသင္းမွာ ကစားသမားကို မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး ၊ ဒီကစားသမားက အမွတ္မရေတာ့ဘူးဆိုရင္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ နာသြားရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ကစားသမားနဲ႔ ခ်ိန္းေပးတဲ့ ဟာပါ။ တပတ္ကို ၁ ေယာက္သာ free ခ်ိန္းခြင့္ေပးျပီးေတာ့ ၊ ၁ ေယာက္ထက္ ပိုခ်ိန္းခ်င္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္မွာ ရွိတဲ့ အမွတ္ထဲက ၄ မွတ္ျပန္နုတ္ပါတယ္။ ၁-ေယာက္ကို ၄ မွတ္ ၊ ၂ ေယာက္ဆုိေတာ့ ၈ မွတ္ေပ့ါ။ အဲဒီလိုပါ။

Leagues - ဆိုတာကေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူ ေျပာရရင္ ျပိဳင္တာေပ့ါ။ ကိုယ္နဲ႔တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ ၊ ဒါမွ မဟုတ္ တျခား သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပိဳင္ၾကတာေပ့ါ။ ငါက ဒီတပတ္ အမွတ္ဘယ္ေလာက္ရလဲ မင္းက ဘယ္ေလာက္ရတယ္ ဆိုတာေပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ၁ လ တစ္ခါ မုန္႕ေကၽြးေၾကးျပိဳင္ပါတယ္။ း)

ဂိုးသမား - ဂိုးမေပးရလွ်င္ (၄) မွတ္ ၊ ပဲြခ်ိန္ (၇၀) မိနစ္ပါလွ်င္ (၂) မွတ္ ၊ ကာကြယ္တာ ေကာင္းလွ်င္ ေကာင္းသ ေလာက္ရပါတယ္။

ဘယ္သူမဆို Yellow Care ထိလွ်င္ ရတဲ့အမွတ္ထဲက ( ၁ ) မွတ္နုတ္ပါတယ္။ Red Card ဆိုလွ်င္ေတာ့ -၃ မွတ္နုတ္ပါတယ္။ ဂုိးရရွိေအာင္ Assists လုပ္ေပးရင္ ၃ မွတ္ရပါတယ္။

Captain - တစ္ေယာက္ကို ေပးထားရျပီး Captain ေပးခံရတဲ့ ကစားသမားကေတာ့ သူရတဲ့ အမွတ္အားလံုးကို ၂ နဲ႔ ေ့ျမွာက္ခံရပါတယ္။ ဥပမာ - ဒီအပတ္ ၅ မွတ္ရတယ္ဆို Captain ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူရမွတ္က ၁၀ မွတ္ျဖစ္သြားတယ္ေပ့ါ။

ေဘာလံုးပဲြ ပံုစံအတိုင္း ၁၁ ေယာက္ေရြးခ်ယ္ျပီး လႊတ္ေပးရပါတယ္။ က်န္တဲ့ ၄ ေယာက္ကေတာ့ အရန္ေပ့ါ။ တကယ္လို႕ ကိုယ္လႊတ္ေပးတဲ့ ကစားသမားက မကန္ျဖစ္ဘူးဆို က်န္တဲ့ ၃ ေယာက္ကို အစားထိုးေပးပါတယ္။ ကဲ အားလံုးပဲ နွစ္သက္ၾကလိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

လိပ္စာေလးကေတာ့ http://fantasy.premierleague.com

တစ္ညေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မနက္ျဖန္ ရုံးျပန္တက္ရမွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ရံုးတက္ဖို႕ အ၀တ္အစားေတြ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက နာရီက ည(၁၁) ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ထင္တယ္။ ညကလည္း ညနက္ေနျပီ ။ မီးကလဲမရွိေတာ့ ၊ ေနေတာ့လည္း ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ စိတ္မေျခာက္ျခားေအာင္ ဖေရာင္းတိုင္ မီးေတြ ထိန္ေနေအာင္ ထြန္းရင္း တစ္ေယာက္တည္း သီခ်င္းေလး တညည္းညည္းနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနမိပါတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ေလေတြ ေတာ္ေတာ္တိုက္လာတာေၾကာင့္ အျပင္မွာ ထြန္းထားတဲ့ ဖေရာင္းတိုင္ မီးေတြ ျငိမ္းကုန္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခန္းတံခါးပိတ္ျပီး အခန္းထဲမွာပဲ ဖေရာင္းတိုင္ ၃ တိုင္ေလာက္ ထြန္းထား လိုက္တယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခန္းေတြ အားလံုးက လိုက္ကာ ၊ ေစာင္ ၊ ေခါင္းအံုး ၊ ျခင္ေထာင္ ၊ အိပ္ရာခင္း ၊ သဘက္ အကုန္အကုန္လံုး အျဖဴေရာင္ေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ ေလကလည္း ဘယ္ကေန ဘယ္လို စိမ့္ျပီး တိုက္ေနလဲ မသိပါဘူး။ ခန္းဆီး စေတြက လႈပ္လႈပ္သြားတယ္။ ဒီေတာ့ နဂိုကတည္းက တစ္ေယာက္တည္း ေနရလို႕ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္ ဆိုမွ အေတြးေတြက ေလွွ်ာက္ေတြးေတာ့ တာေပ့ါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဆို တစ္စံုတစ္ေယာက္ကပဲ ျပတင္းေပါက္ အျပင္ဘက္ကေန ကိုယ့္ကို ၾကည့္ေနသလုိလို ခံစားမိလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ရွင္းသြားေအာင္ ဖေရာင္းတိုင္မီး ယူျပီး အျပင္ကို ထြက္ၾကည့္ လိုက္ေပမယ့္ ဘာမွ မရွိပါဘူး။ ဘာရွိမွာလဲ ကိုယ္က ေၾကာက္ေနတာကိုး။

ဒါနဲ႔ ဖိနပ္တိုက္ ၊ ခါးပတ္တိုက္ ၊ ေနာက္ဆံုး အားလံုးျပင္ဆင္ျပီးေတာ့ အက်ီကို တုိင္မွာ ခ်ိတ္အျပီး ေျခလက္မ်က္နွာ သစ္ဖို႕ တံခါးကို ဖြင့္မယ္ အလုပ္မွာ “ ဟင္းးးးးးးးးး ” ဆိုျပီး ညည္းသံကို ေပၚတင္ၾကီး ၾကားလိုက္ရတယ္ဗ်။ ေပၚတင္ၾကီးဆိုတာက ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ သေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေပ့ါ။ တိုးတိုးေလး မဟုတ္ဘူး။ အက်ယ္ၾကီး ၾကားလိုက္ရတာကို ေျပာတာပါ။ ျပန္ေတြးမိရင္ ေရးရင္းနဲ႔ေတာင္ ၾကက္သီးထမိပါရဲ႕။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ ေၾကာင္သြားတယ္။ ဟ....ေပၚတင္ၾကီးပါလားေပ့ါ ။ ျပီးေတာ့ ဒီအခန္းေတြ မွာလည္း လူေရာက္ေနတယ္ လို႕လည္း မၾကားမိပါဘူးေပ့ါ။ ဒါနဲ႔ အသံကေတာ့ ေပၚတင္ၾကီး ၾကားလိုက္ေပမယ့္ ငါနားၾကားလဲြတာ ျဖစ္မွာပါေလ ဆိုျပီး မ်က္နွာသစ္ဖို႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို၀င္ ကိစၥျပီးေတာ့ အခန္းျပန္အထြက္ ေနာက္တစ္ခါ “ ဟင္းးးးးးးးးးးး ” ဆိုတဲ့ အသံၾကီးကို ထပ္ၾကားလိုက္ပါတယ္။ အင္း..ပထမက နားၾကားလဲြလို႕ ။ ဒုတိယတစ္ခါကေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ျငိမ္ေနတာေပ့ါ။ သရဲေျခာက္တာ ဆိုရင္ေတာ့ ငါ ေနာက္တစ္ခါ ေသခ်ာေပါက္ၾကား ရဦးမွာ ဆိုျပီး ျငိမ္ေနလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ သိပ္မၾကာပါဘူး ေနာက္တစ္ခါ “ ဟင္းးး ” ဆိုတဲ့ အသံလဲ ၾကားေရာ ကၽြန္ေတာ္လည္း တခါတည္း ထြက္ေျပးတာ အခန္းတံခါးေတာင္ မပိတ္ခဲ့ဘူး။

သူခိုးသာဆို ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္မဲ့ အေျခအေနမွာ ရိွေလာက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တခ်ိဳးတည္း ဆရာၾကီး အိပ္ေနတဲ့ အေဆာင္ကို ေျပးသြားျပီး ဆရာၾကီးကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပတာေပ့ါ။ ဒီလို ဒီလိုပဲ အသံၾကားတယ္လို႕ ဆရာၾကီးလိုက္ခဲ့စမ္းပါလို႕ ေျပာျပီး ၂ ေယာက္သား ဓတ္မီးနဲ႔ အေဆာင္ကို ပတ္ရွာၾကတာေပ့ါ။ လူလား သရဲလားဆိုတာ သိေအာင္လို႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ လူေတာ့ မေတြ႕ပါဘူး။ လူမေတြ႕မွာေတာ့ သရဲလို႕ပဲ ေျပာရမလားျဖစ္ေနျပီ မဟုတ္လား။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာၾကီးကို အခန္းထဲမွာ ဟိုဘက္ကုတင္မွာ အိပ္ခိုင္းျပီး တစ္ညကုန္လြန္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႕က စျပီး ဗဟိုကင္းမွာပဲ သြားအိပ္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ဗဟိုကင္းမွာက ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ညဆို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သီခ်င္းဆို ၊ စကားေျပာ နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္တာလည္း ျမန္တာကိုး။ ဒီလိုနဲ႔ မနက္ဆို ေလးလပတ္ အစည္းအေ၀းမွာ ျပသဖို႕ တပ္ရဲ႕ စီးပြားေရး အေျခအေနျပဇယား ၊ တပ္တြင္း သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး ဇယား ၊ တပ္တြင္း က်န္းမာေရးဇယား စတဲ့ ဇယားေတြ ကားခ်ပ္ေတြနဲ႔ ဆဲြလိုက္ ၊ဖ်က္လိုက္ မိတၱဴကူးလုိက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေခါင္းေနာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ညေနဘက္ ၅ နာရီေလာက္ ရံုးဆင္းမွ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ျခင္းခက္ ၊ ေဘာလံုးကန္နဲ႔ ကြတ္ခိုင္မွာ ရွိတဲ့ ရက္ေတြကို အခ်ိန္ျဖဴန္းလိုက္တယ္။

ကြတ္ခိုင္ျမိဳ႕

ျမိဳ႕က သိပ္ေတာ့ အက်ယ္ၾကီးမဟုတ္ပါဘူး။ ျမိဳ႕ထဲကို ၀င္လာရင္ ၾကိဳဆိုပါ၏ဆိုတဲ့ မုဒ္ဦးေတြ႕ရမယ္။ ျပီးေတာ့ ကားလမ္းက အလည္ေခါင္က်က် တစ္လမ္းထဲ ရွိျပီးေတာ့ ေဘးဘယ္ညာမွာ အိမ္ေတြ ၊ ထမင္းဆိုင္ေတြ၊ စားေသာက္ဆုိင္ ၊ ကုန္စံုဆိုင္ ေတြ ေဆာက္လုပ္ထားတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ေဆးရံု ၊ ေက်ာင္း ၊ ေစ်း ၊ စာတိုက္ ၊ ေတာင္္ေပၚေစတီ ၊ ကစားကြင္း စသည္ျဖင့္ ျမိဳ႕အဂၤါနဲ႔ ေလ်ာညီစြာ ေဆာက္လုပ္ထားတာ ကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ က်မ္းစာေက်ာင္းလည္း တည္ရွိပါတယ္။ ပထ၀ီဘာသာ စကားနဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ရြာတန္းရွည္သေဘာမ်ိဳးေပ့ါ ၊ ျမိဳ႕ဆိုေတာ့ ျမိဳ႕တန္းရွည္ေပ့ါ။ လမ္းခဲြတစ္ခုရွိျပီးေတာ့ နာမည္က “ တာမိုးညဲ ” လမ္းခဲြပါ။ လက္ဖက္ေျခာက္မွာ တားမိုးညဲ လက္ဖက္ေျခာက္က ေတာ္ေတာ္ေလး နာမည္ၾကီးသလို ေသာက္လို႕လဲ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ဧရိယာ အက်ယ္အ၀န္းက ရန္ကုန္က ျမိဳ႕နယ္ တစ္ခုစာ ေလာက္ပဲရွိပါတယ္။ ဒါေတာင္ ေတာ္ေတာ္က်ယ္တဲ့ ျမိဳ႕နယ္ေတြေလာက္ဆို မရွိေလာက္ပါဘူး။

လူဦးေရ - အားလံုးေပါင္းမွာ ၂ ေသာင္းေလာက္ေတာင္ ျပည့္ပါ့မလား မသိပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလး နည္းပါးပါတယ္။ ဒီထက္မကလဲ ရွိခ်င္ ရွိနိင္ပါတယ္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ျမိဳ႕ျဖစ္တာေၾကာင့္ တျခားျမိဳ႕ေတြမွာ အလုပ္သြားလုပ္တာေၾကာင့္လည္း ျမိဳ႕မွာ လူသိပ္မရွိတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္နိင္ပါတယ္။

စီးပြားေရး - ေစ်းထဲမွာေတာ့ အ၀တ္အထည္ ၊ လူအသံုးအေဆာင္ ပစၥည္း ၊ အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းေတြ ေရာင္းပါတယ္။ က်န္တာကေတာ့ ျဖစ္ျဖစ္ေျမွာက္ေျမွာက္ရယ္လုိ႕ မေတြ႕ရပါဘူး။ မႏၱေလး - မူဆယ္ လမ္းမွာ ေခတၱနားရာ ျမိဳ႕တစ္ခုျဖစ္တာေၾကာင့္ ျဖက္သြား ျဖက္လာ ခရီးသြားေတြေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။

ရာသီဥတု - ကြတ္ခိိုင္က ျမန္မာနိင္ငံရာသီဥတုနဲ႔ ဆုိရင္ေတာ့ အေတာ္ေအးတယ္လို႕ ဆိုရမွာပါပဲ။ တစ္ေန႕လံုး ေရခ်ိဳးတိုင္ကီကို ေနပူထဲမွာ ထားတာေတာင္ တိုင္ကီတစ္ခုမွ အရစ္ ၂ ရစ္နဲ႔ အပိုင္း ၃ ပိုင္းပါတာေတာင္ အေပၚဆံုးအပိုင္းပဲ ေႏြးေလာက္ေအာင္ ေအးပါတယ္။ တစ္ခါတေလ အုတ္ေရကန္ ထဲမွာထည့္ထားရင္ မနက္ဆို အေပၚယံေရေလးေတြက ခဲေနတက္ပါတယ္။ မိုးသီးေတြလည္း ခဏခဏ ေၾကြက်တက္ပါတယ္။

တစ္ေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပ်င္းတာနဲ႔ ညေန ၇ နာရီေလာက္ ျမိဳ႕ထဲကို ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ မၾကည့္တာ အေတာ္ၾကာျပီ ျဖစ္တဲ့ ခ်ဲလ္ဆီး ေဘာလံုးပဲြလည္း ၾကည့္ရင္း ၊ ျမိဳ႕ရဲ႕ ညဘက္ အေျခအေနေလးကိုလည္း သိခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။ ရာသီဥတုကလည္း ေအးေတာ့ ေဘာလံုးပဲြ မၾကည့္ခင္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္း ျမိဳံ႕ေနလူထုရဲ႕ အေျခအေနကို အကဲခက္မိေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ေနတာ ၁၀ ေယာက္မွာ ၆ ေယာက္ေလာက္က မိန္းခေလးေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ လမ္းမေပၚၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတာက မိန္းခေလး အုပ္စုလိုက္ေတြခ်ည္းပဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္တာလားေတာ့ မေျပာတက္ပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ အံၾသသင့္သြားတယ္။ ေအာက္ျမန္မာျပည္မွာက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တာက ေယာက်ၤားေလးေတြပဲကိုး။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနလိုက္တယ္။ ဘယ္မွေတာ့ သိပ္ထူးျခားတာ မေတြ႕ရပါဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ ပါပဲ။ တစ္ခုရွိတာက ကၽြန္ေတာ္ မသိေသးတာလဲ ပါမယ့္ထင္ပါတယ္။ ေလာင္းကစားရံုေတြ ရွိတယ္လို႕ေတာ့ သတင္းသဲ့သဲ့ၾကားမိပါတယ္။ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ ဒိုင္လ်ိဳေလးေတြေပ့ါဗ်ာ။

မနက္ျဖန္ ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လားရိႈးကုိ ဆင္းရေတာ့မွာေၾကာင့္ ဒီေန႕ညမွာ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ အကုန္လံုးကို စုထားျပီး ညအိပ္ရာ ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ လားရိႈးေရာက္ရင္ေတာ့ ပိုက္ဆံလည္း မရွိေတာ့တာေၾကာင့္ အိမ္ကို မွာဖို႕လည္း အဆင္ေျပ ၊ မစားရတာေတြလည္း အတိုးခ် စားမယ္ဆိုျပီး ေပ်ာ္ေနတာေပ့ါ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ မွန္းခ်က္နဲ႕ နွမ္းထြက္ လံုး၀ကုိ လဲြေတာ့တာပါပဲ။ တပ္က လန္ဂ်န္း ကားေပၚမွာ အဘရယ္ ၊ အဘကေတာ္ရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ၊ ေထာက္လွမ္းေရး တပ္ၾကပ္ၾကီးနဲ႔တပ္ၾကပ္ရယ္ ၊ အဘရဲ႕ရဲေဘာ္ရယ္ ၊ ရံုးစာေရး ၃ ေယာက္ရယ္ ၊ ေက်ာက္ခဲတစ္လံုးရယ္ အားလံုးေပါင္း ၁၀ ေယာက္ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။ လမ္းမွာ ျမိဳ႕ျပင္ ထြက္ထြက္ခ်င္း ျပႆာနာနဲ႔ စတိုးတာက ကုန္တင္ကား ေမာင္းသမားတစ္ေယာက္နဲ႔ အန္တီၾကီး တစ္ေယာက္ စကားမ်ား ေအာ္ဟစ္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီ အေဒၚၾကီးက သူ႕သမီးကို ကားတိုက္သြားလို႕ ဆုိလား ကားလမ္းမေပၚမွာ ေအာ္ျပီး ငုိေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ကားကိုရပ္ျပီး အေျခအေန ဘာျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ဆင္းေမးရတာေပ့ါ။ ကားကေတာ့ ၁၀ ဘီးကာ ကုန္တင္ကားၾကီးပါ။ အေဒၚၾကီးက လမ္းမွာ သူ႕သမီးကို ကားနဲ႔တိုက္သြားျပီး ထြက္ေျပးသြားတာလို႕ ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း “ ဟာ ဒါဆုိရင္ ရဲကိုေခၚမွ ျဖစ္မွာေပ့ါ ” ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ရဲေခၚ ၊ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေတြလည္း ေရာက္လာျပီးေတာ့ ေျဖရွင္းေနၾကပါတယ္။ ဒါေတာင္ ကားသမားက ရဲစခန္းေခၚတာကို မလိုက္ဘူးခ်ည္း ျငင္းျပီး ရွင္းလွ်င္ ဒီေနရာမွာ ရွင္းဟု ဆုိတာေၾကာင့္ မတက္သာတဲ့ အဆံုးဖမ္းေခၚသြားတာကို ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ေအာ္..ဒုကၡ ဒုကၡ ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ လားရိႈးျ့မိဳ႕ကို ေရာက္ေတာ့ တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္က စီစဥ္ေပးတဲ့ ေဂဟာမွာ ေနရပါတယ္။ တပ္ရင္းမႈးေတြ အတြက္ ေဂဟာေတြပါ ။ ပါလာတဲ့ စစ္သည္ေတြကို က်ေတာ့ ခန္းမေဆာင္ေပးထားပါတယ္။ ေဟာ သေဘာမ်ိဳးေပ့ါ။ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္မွာ ရွိတဲ့ တပ္အားလံုးဆိုေတာ့ လူကလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ျပႆာနာရွိတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕လို အေပၚမေရာက္ ေအာက္မေရာက္ေတြပါ။ အဘနဲ႔ အတူေနဖို႕လည္း မရ ၊ ေအာက္က တပ္ေပါင္းစံုက ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔လည္း အတူမအိပ္ခ်င္ တာရယ္နဲ႔ ညေရာက္မွာကို ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ေနမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း စစ္သားဆိုေတာ့ နုမေနေတာ့ပါဘူး။ ေဒါင္က်က် ျပားက်က် မဟုတ္လား။ ျပီးေတာ့ မနက္မွာ ကိုယ့္တပ္ရင္းမႈး ေဆြေႏြးပဲြမွာ အဆင္ေျပစြာ ေျပာနိင္ေအာင္ စာရိုက္ရ ၊ စီရ နဲ႔ ညဘက္ေတြဆို ၃ နာရီေလာက္မွအိပ္ ၊ မနက္ဆို ( ၅ ) နာရီေလာက္ ျပန္ထနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ေလးကို အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့ရပါတယ္။ တခါတေလ က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မနိးဘူးဗ်။ ပင္ပန္းေတာ့ မရေတာ့ဘူး။ တရက္ဆို အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ၉ နာရီေလာက္မွ နိးလာေတာ့ လန္႕သြားတယ္။ “ ဟာ ကနဲ႔ တစ္ခြန္းေအာ္ျပီး မ်က္နွစ္သစ္ျပီး အဘဆီကို ေျပးသြားေတာ့ အဘက မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေဆြးေႏြးပဲြက စေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကို သနားလို႕ မနိးဘဲ ထားခဲ့တာတဲ့ ။ အိုင္ဆာဂ်င္ကို ကၽြန္ေတာ့္အစား ေခၚသြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အ၀တ္လဲျပီး တိုင္းရုံးကို လိုက္သြားျပီး ျပန္ထြက္အလာကို ေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္။ အထဲမွာေတာ့ တိုင္းမႈးအပါအ၀င္ တပ္ရင္းမႈးေတြ ေဆြးေႏြး ေနၾကတာေပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ေစာင့္ေနတဲ့ ေက်ာင္းဆင္းဘက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီလို ေဆြးေႏြးတာ အားလံုးေပါင္း ၅ ရက္ေလာက္ၾကာပါတယ္။ တနလၤာေန႕ကေန စလိုက္တာ ေသာၾကာေန႕မွာ ျပီးဆံုးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ စေနေန႕မွာ အဘကေတာ္က ေစ်း၀ယ္ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႔ လားရိႈးေစ်း၀င္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ကြတ္ခိုင္ကို ျပန္တက္လာခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ကြတ္ခိုင္ကို ျပန္တက္ ၊ ဟိုေရာက္ေတာ့ ၁ ရက္နား ၊ တနလၤာေန႕က်ေတာ့ ေရွ႕တန္း မံုးကိုးကုိ ျပန္ထြက္လာခဲ့ရပါတယ္။ ဒီတစ္ခါ တက္တာေတာ့ တပ္ရင္းမႈးပါတာေၾကာင့္ရယ္ ၊ ရိကၡာပို႕ဖို႕ကလည္း ရွိတာေၾကာင့္ ေဖာကား နဲ႔ ျပန္တက္ရပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္က ေျမြေပြးလုပ္ေတာ့တာပဲ။ အဘမသိေအာင္ တပ္မွာေနတုန္းက ပ်င္းလို႕ တီးတဲ့ ဂစ္တာၾကီး ယူလာခဲ့တယ္။ ဂစ္တာ ယူလာတယ္ ဆိုလို႕ သိပ္ေတာ့ အထင္မၾကီးပါနဲ႔ ဆိုလို႕ရတယ္ဆိုတဲ့ အေနအထားေလာက္ပဲ တတ္တာပါ။ ပိုဆိုးခ်င္ေတာ့ အရပ္သား တစ္ေယာက္လည္း ပါလာပါတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ္တို႕တပ္က ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေယာက္ဖဆိုလား ၊ သူေနတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရွ႕တန္းထြက္တဲ့ ေနရာနဲ႔ သိပ္မေ၀းေတာ့ လမ္းၾကံဳလိုက္လာတာပါ။ သူကလည္း ဂစ္တာၾကီး ပါေတာ့ ဂစ္တာက ၂ လံုးေတာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ခုအေျခအေနေကာင္းတာက အဘက ေရွ႕ခန္းမွာ ထိုင္ေတာ့ မသိပါဘူး။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး စားလုိက္ေသာက္လိုက္ ၊ ဂစ္တာတီးလိုက္နဲ႔ အဆင္ကိုေျပလို႕။ ေရွ႕တန္းေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဘမသိေအာင္ ၀ွက္ထားရတာေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္ အခန္းက က်ဥ္းက်ဥ္းေလးရယ္။ ဘယ္ၾကာရွာ၀ွက္နိင္မွာတုန္း ။ ျပီးေတာ့ ညဆို ကၽြန္ေတာ္က တီးေသးတာ ဆိုေတာ့ အဘက သိေပမယ့္ မေျပာပါဘူး။

တစ္ရက္ေတာ့ ညဘက္ၾကီး ကၽြန္ေတာ္လည္း အိပ္မေပ်ာ္တာနဲ႔ ေရဘူးရယ္ ၊ မီးျခစ္ရယ္ ၊ ေသနတ္ရယ္ ၊ ဂစ္တာရယ္ ယူျပီး ဆက္သြယ္ေရး ဆရာၾကီးကိုေခၚ ၊ ေနာက္ ဂစ္တာတီးေကာင္းတဲ့ ခ်င္းရဲေဘာ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ၃ ေယာက္သား ကြင္းျပင္အလယ္မွာ ဂစ္တာတီးျပီး သီခ်င္း ေအာ္ဆိုၾကတာေပ့ါ။ ဂစ္တာက ၂ လက္ ၊ လူက ၃ ေယာက္ ၊ ကၽြန္ေတာ့္က အဆိုေတာ္ ၊ အသံျပဲျပဲၾကီးနဲ႔ အငဲသီခ်င္းကို ဟစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ၊ ေနရာက ဘိုးေတာ္ အိပ္ေနတာနဲ႔ ျခံစည္းရုိးပဲ ျခားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုက္ ၅၀ ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ကြင္းျပင္ၾကီးမွာ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ၊ ညဘက္ၾကီးလည္း ျဖစ္တာေၾကာင့္ အဘက နိးလာပါေလေရာ။ ဒီေတာ့ ကင္းသမားကို ေခၚျပီး ထြက္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ “ ေဟ့ ဘယ္သူေတြလဲကြ ၊ စခန္းနားလာျပီ သီခ်င္းေအာ္ဆိုေနတာ ၊ ၀တၱရားေနွာင့္ယွက္မႈ႕နဲ႔ အေရးယူပစ္လိုက္ရမလား ၊ အခုသြား ” ဆုျိပီး လွမ္းေအာ္ေျပာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၃ ေယာက္လည္း သုတ္ေခ်တင္ျပီး ေျပးလိုက္ၾကတာ ၊ ေျပးတယ္ဆိုတာ စခန္းအေနာက္ဘက္ကေန ပတ္ျပီး ျပန္၀င္တာပါ။ ဂစ္တာနဲ႔ ျခံစည္းရိုး ေက်ာ္လို႕ေက်ာ္ ၊ ဆက္သြယ္ေရး ေျမာင္းထဲ ျပဳတ္က်လို႕က်နဲ႔ လူလည္းေတာ္ေတာ္ေလးကို စုတ္ျပတ္သက္သြားပါတယ္။ မနက္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ပန္းပင္ေတြ ေရေလာင္းေနတုန္း အဘနိးလာျပီး “ ေဟ့ေကာင္ ဗိုလ္ေၾကာင္ ၊ ဟုတ္ကဲ့ အဘ ” “ ေအး ၊ ညက ဂစ္တာတီးတဲ့ ေကာင္ေတြ စံုစမ္းစမ္းကြာ။ ျပီးေတာ့ င့ါဘက္စ္မင္း ရဲ ေသနတ္ကိုလည္း တိုက္ခိုင္းထားလိုက္ ၊ ဒီတစ္ည လာဆိုဦးမယ္ ငါကိုယ္တိုင္ပစ္မယ္တဲ့ ” ေအးေရာ။ ဘယ္နွယ့္ ကၽြန္ေတာ္မွန္းသိလို႕ တမင္လာေျပာေနတာေလ။ ကၽြန္ေတာ့္အသံသူ မွတ္မိတာေပ့ါ။ ဒါေၾကာင့္ အဘက ရုပ္တည္နဲ႕ ေျခာက္သလိုလို စသလိုလို လာေျပာေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အသာေလး ျငိမ္ေနလုိက္တယ္။ ပါးစပ္ကေတာ့ ဟုတ္ကဲ့အဘ။ ကၽြန္ေတာ္ ေသနတ္တိုက္ခိုင္းထားလိုက္ပါ့မယ္ဆိုျပီး လွည့္ေျပးလာခဲ့ရတယ္။ မလြယ္ပါလားေနာ္......။

ဆက္ရန္

“ ဒီေတာင္ကုန္းက အရင္က ေသာင္းက်န္သူေတြ လူသတ္ကုန္းအျဖစ္ အသံုးျပဳခဲ့ၾကတာပါတဲ့ ၊ ဘယ္ဘက္က အဖဲြ႕အစည္းမဆို တစ္ခုခု လူသတ္ဖို႕ ျဖစ္လာရင္ ၊ ဒါမွ မဟုတ္ အစိုးရ သတင္းေပး အျဖစ္သိလို႕ သတ္ဖို႕လိုအပ္လာရင္ ဒီေတာင္ကုန္းေပၚကို ေခၚလာျပီး အခုဗိုလ္လံုတဲ့ အေရွ႕ဘက္ ၊ စခန္းအလည္တည့္တည္ ့မွာ ရွိတဲ့ သစ္ပင္ သံုးပင္ ေတြ႕တယ္ မဟုတ္လား ၊ အဲဒီ စုျပီး ေပါက္ေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြမွာ ၾကိဳးနဲ႔ ခ်ည္ျပီး ဓါး ၊ သို႕မဟုတ္ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္ျပီး အေလာင္းေဖ်ာက္ၾကတာေပါ့တဲ့ ” ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တစ္ခြန္းပဲ ဆိုလိုက္နိင္တယ္ “ ဗ်ာ.....” ။

တေအာင့္ေလာက္ ဟုိေလွ်ာက္စဥ္းစား ဒီေလွ်ာက္စဥ္းစား ေနျပီးမွ အင္း...ဟုတ္ကဲ့ ဆရာၾကီး ဆက္ပါဦး ဆုိေတာ့ “ ဒါေၾကာင့္ သရဲ အင္မတန္ ေပါတယ္ ၊ မကၽြတ္မလြတ္ၾကတာေပ့ါတဲ့ ။ ဒါေၾကာင့္ ေျခာက္လြန္းလို႕ ေနာက္ဆံုး မခံနိင္ေတာ့လို႕ ဘုန္းၾကီးေခၚ ကမၼာ၀ါ ဖတ္ျပီး သူတို႕ေနဖို႕ ဟိုဘက္ျခမ္းကို နတ္စင္ပါလုပ္ျပီး ေပးထားရတာပါ ။ ျပီးေတာ့ တစ္ညေနကေပ့ါ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ အေလာင္းအစား လုပ္ၾကတယ္။ ဒီစခန္း ပတ္ပတ္လည္မွာ ကာထားတဲ့ တိုင္ေတြကို ည ၁၂ နာရီတိတိမွာ ဘယ္နွစ္တိုင္ ရွိတယ္ဆုိတာ ေရျပရမယ္။ ဒါဆို ဘယ္ေလာက္ ေပးမယ္ ၊ အရက္ဘယ္ေလာက္တုိက္မယ္ ဆိုျပီး ေလာင္းၾကတာ ၊ ညဘက္ၾကီးဆိုေတာ့ ဒီေကာင္ တစ္ကယ္ မလုပ္ဘူးထင္တာ ၁၂ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က်ေတာ့ ၀ူး .....၀ါး....ေအာ္သံၾကားလို႕ ထြက္ၾကည့္ေတာ့ ပါးစပ္မွာ အျမဳပ္ေတြ ထြက္ေနတာ ေတြ႕လို႕ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို နွာနွပ္ယူလိုက္ရတယ္တဲ့။ ကဲ...ေတြးၾကည့္ပါေတာ့ နာနာဘ၀ကို အယံုအၾကည္မရွိဘူးပဲထား ဒီလိုၾကီး ေျခာက္သလို ၊ အတည္သလိုလို လာေျပာေတာ့ နဂိုကတည္းက ယံုပါတယ္ ဆိုေနမွ ပိုဆိုးတာေပ့ါ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း “ အင္း...ျဖစ္နိင္ပါတယ္ေလ ” ဆိုျပီး ဆရာၾကီးကို ကိုယ့္ေနရာ ကို သန္႕ရွင္းေရး လုပ္ဖို႕ ျပန္လႊတ္လိုက္တယ္။

ငါေတာ့ ဘုရားတရားကို အရင္ကထက္ ပိုလုပ္မွပဲ။ ကယ္မွာ ဆိုလို႕ ဒီတစ္ခ်က္ပဲ ရွိတာေပ့ါ ဆိုျပီး အခန္းျပန္ ေသာက္ေတာ္ ေရခြက္ေတြ ၊ ဘုရားပံုေတြ ၊ အေမႊးတိုင္ထြန္းဖို႕ ခြက္ေတြ ရိွမရွိ ျပန္စစ္ ၊ ျပီးေတာ့ သန္႕ရွင္းေရးလုပ္နဲ႔ ညအခ်ိန္ကို ေရာက္သြားပါတယ္။ တစ္ေအာင့္ေနေတာ့ ဆရာၾကီးက ထမင္းစားဖို႕ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ ပို႕လိုက္ေတာ့ ဘုရားကို အရင္ ဆုေတာင္း ၊ ျပီးေတာ့ ထမင္းပန္းကန္ကို ေျမွာက္ျပီး စားဦးစားဖ်ားမ်ား ဒါနျပဳပါတယ္ ။ အမွားတစ္စံုတစ္ရာ ရွိပါက အမုိက္အမဲမို႕ ခြင့္လႊတ္ေတာ္ မူပါလို႕ ေျပာျပီး စားခဲ့ေသာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတာ့ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ ကိုယ့္ဘာသာေရးနဲ႔ ကိုယ့္ေပ့ါဗ်ာ။ ဟုတ္ ဟုတ္ ၊ မဟုတ္ဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စိတ္ရွင္းေအာင္ တက္သမွ် ဖတ္သမွ် လုပ္လုိက္တာပါ။



ဒါနဲ႔ ညက်ေတာ့ စခန္းမွာ လူစစ္ ။ လူကလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ ( ၇ ) ေယာက္ပဲ ရွိတယ္။ အရာခံဗိုလ္ၾကီး ( ၁ ) ၊ တပ္ၾကပ္ၾကီး ( ၁ ) ၊ အၾကပ္ ( ၂ ) ၊ ရဲေဘာ္ ( ၂ ) ပဲရွိပါတယ္။ အဲဒီမွာ စျပီး ဘယ္လိုစခန္း သြားရတယ္ဆိုတာ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေျပာျပပါ့မယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညက်ေတာ့ ဘုရား၀တ္တက္ ဆီးမီးပူေဇာ္ျပီး အိပ္ရာ၀င္မယ္လုပ္ေတာ့ ကင္းေစာင့္မဲ့ အလုပ္ကို သြားသတိရတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း မအိပ္နိင္ေသးဘူး။ ဆရာၾကီးေတြကို သြားေမးေပ့ါ။ ကင္းဇယားကို ဘယ္လို လုပ္ထားလဲ ဆုိတာ။ ျပီးေတာ့ လူက ၇ ေယာက္ထဲ ရွိတာေၾကာင့္ ညကင္းကို ၉ နာရီက စေစာင့္ရင္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ အပါအ၀င္ ၇ ေယာက္ဆိုေတာ့ ပထမ ၂ ေယာက္ကို ၂ နာရီနႈန္းနဲ႔ ရဲေဘာ္ေတြ ( ၂ ) ေယာက္ကို အရင္စေစာင့္ခိုင္းျပီး ေနာက္လူေတြက တစ္ေယာက္ကို ၁ နာရီနႈန္း ။ ကၽြန္ေတာ္က မနက္ ၅ နာရီကေန ၆ နာရီထိ ေစာင့္ဖို႕ ဆရာၾကီးကို တာ၀န္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဆရာၾကီးက ဗိုလ္လံုမေစာင့္ပါနဲ႔ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ပဲ တာ၀န္ယူပါ့မယ္ ဆိုေတာ့ ၊ ဒါေတာ့ ဒါေပ့ါ ဒါေပမယ့္ အားလံုးေပါင္း ၇ ေယာက္ပဲ ရွိတာ ဆိုေတာ့ ထည့္လိုက္ဖို႕ ေျပာျပီး အိပ္ရာ ၀င္ခဲ့ပါတယ္။

သၾကၤန္အၾကိဳေန႕

ဗိုလ္ေၾကာင္ ဆိုတဲ့ နာမည္တြင္လာ ရတာကေတာ့ တခါတေလ အဘက သူလုပ္ခိုင္းတဲ့ အလုပ္ေတြ ၊ ေၾကနန္းေတြ တင္ရမဲ့ဟာေတြဆို ကၽြန္ေတာ့္ကို ပါးစပ္ကေန ေျပာပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က နုတ္စာအုပ္ နဲ႔လိုက္မွတ္ျပီး ျပန္လည္း ေရးသား လုပ္ေဆာင္ရပါတယ္။ တခါတေလ နားၾကားလြဲတဲ့ အခါ ၊ မွားမွတ္မိတဲ့ အခါေတြ ေပၚလာတာေပ့ါ။ ဒါေၾကာင့္ တလဲြလဲ လုပ္လိုက္ေရာ အဘက ဆဲပါေလေရာ။ ဒီလိုနဲ႔ ၅ ခါ ၁ ခါေလာက္ မွားေတာ့ ၾကာလာေတာ့ အဘက အျမင္က ကတ္လာျပီေလ။ ဒီေတာ့ “ မင္းကြာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ” ဆိုတဲ့ စကားက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေန႕တိုင္းစားရတဲ့ ထမင္းလို ျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီေၾကာင္တာရယ္ ၊ တစ္ရက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စခန္းမွာ ကာဖို႕ ၀ါးေခ်ာင္းေတြကို နွီးသပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ ။ ေန႕လည္ ထမင္းစား ခဏနားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ထမင္းစားျပီး ဆရာၾကီးတို႕ကို ေဆးလိပ္တုိက္မယ္ ကတိေပးထားေတာ့ ရြာထဲ ေစ်း၀ယ္ဖို႕ ထြက္သြားခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ ဆုိင္က ပီနန္း တို႕နဲ႔ စကား ေကာင္းေနတာေၾကာင့္ သက္မွတ္ခ်ိန္ထက္ ျပန္မလာနိင္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္က်သြားတာေပါ့။ ဒီေတာ့ ဟိုမွာ အလုပ္လဲ ျပန္စေရာ ကၽြန္ေတာ္က မရွိဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ အဘေရာက္လာျပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးေတာ့...ဆရာၾကီးေတြကလဲ ဟိုဒီ အုအဲ ေလွ်ာက္ေျပာေနၾကတာေပ့ါ။ ဒီေတာ့ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ကို ရြာထဲက ဆိုင္ကို လိုက္ၾကည့္ခိုင္းပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္က ေလေကာင္းေနတာဗ်ာ ။ ဟိုရဲေဘာ္ေလးက အေျပးအလႊား ေရာက္လာျပီး “ ဗိုလ္ၾကီး အဘရွာေနတယ္ ၊ ဗိုလ္ၾကီးကို ေတြ႕ရင္လည္း ၾကိဳက္တဲ့ တုတ္ေကာက္ခဲ့တဲ့ ” အန္ ဒီအရြယ္ၾကီးက်မွ ဘယ္နွင့္ တုတ္နဲ႔ ရိုက္မလို႕တုန္းေပ့ါ။ လူကလဲ နည္းနည္းေတာ့ မ်က္လံုး ျပဳဴးသြားတယ္။ အဘက စိတ္ဆိုးေနရင္ လြယ္တာ မဟုတ္ဘူး။ အေရွ႕မွာ ေနာင္ေတာ္ စီနီယာေတြ တုန္းကလဲ ဆံုးမခဲ့ဘူးတာ သိေနတယ္။ လက္သံကလဲ ေျပာင္ ဆိုေတာ့ သတိထားေနရတယ္။ ဒါနဲ႔ ေအးေအး ဆိုျပီး ဘုရားစာရြက္ျပီး ျပန္လာေတာ့ လမ္းမွာ တုတ္ေကာက္ဖို႕ သတိရတာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုး လက္သန္းေလာက္ ရွိတဲ့ တုတ္တိုေလး ေကာက္သြားတယ္။

အဘကို ျပန္စခ်င္တာလဲ ပါလို႕ပါ။ တပ္ရင္းမႈးဆိုေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တာ သိေနေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ ဟိုလဲ ေရာက္ေရာ အဘ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ပါျပီ ဆိုျပီး သတင္းပို႕ေတာ့ အဘက “ @#$_%^& ဘယ္ေတြေလွ်ာက္သြားေနတာလဲ အရာရွိက အစ စည္းကမ္းေဖာက္ေနတယ္ ဆိုျပီး ဘယ္မွာလဲ တုတ္တဲ့ ” ကၽြန္ေတာ္လည္း ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဒီမွာ အဘဆိုျပီး ေစာနက တုက္ကို ေပးလိုက္ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းလိုက္မလဲ ျခံစည္းရိုးကာဖို႕ နွီးသပ္ေနတဲ့ ၀ါးလံုးနဲ႔ လုိက္ရုိက္တာေပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ျငိမ္မခံပါဘူး။ ထြက္ေျပးတာေပ့ါ ။ ဒါေပမယ့္ တခ်က္ေတာ့ စစခ်င္း ထိသြားေသးတယ္။ သူကလဲ အသက္ၾကီးေပမယ့္ လက္ျမန္တာေၾကာင့္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတစ္ခ်က္ပဲ ရိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ထြက္ေျပးေတာ့ ၾကည့္ျပီး ရီေနပါေသးတယ္။ အလုပ္ေၾကာင္တာရယ္ ၊ ရွမ္းမေရာင္းတဲ့ဆိုင္မွာ စကားေလးသြားေျပာမိတာကို ေၾကာင္တယ္ဆိုျပီး ထင္ျမင္တာရယ္နဲ႔ ဒါနဲ႔ပဲ အဲဒီေန႕က စျပီး ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ “ ဗိုလ္ေၾကာင္ ” ဆိုျပီး သူက စေခၚေတာ့ တာပါပဲ။

မနက္သူနိးလာတဲ့နဲ႔ “ ဗိုလ္ေၾကာင္...ဗိုလ္ေၾကာင္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ၊ မ်က္နွာသစ္ဖို႕ ေရလဲ မရွိဘူး ” “ ဗိုလ္ေၾကာင္ တန္းစီမယ္ ” ဘာလုပ္လုပ္ ဒီနာမည္ကို ပါးစပ္က မခ်ပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ဆရာၾကီးေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ အဘက သူခ်စ္တဲ့ တပည့္ေတြဆို အဲဒီလိုပဲ နာမည္ေျပာင္ ေပးထား တက္တယ္တဲ့။ နာမည္အရင္း ဘယ္ေတာ့မွ မေခၚဘူး ဆုိျပီး ျပန္ၾကားရေတာ့ ၀မ္းသာေပမယ့္ နာမည္ၾကီးက တြင္ေနေတာ့ တခါတခါ သိပ္ေတာ့ ဘ၀မက်ခ်င္ဘူး း) ။ အခုဒီစာကို ေရးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရည္စားမရခဲ့ဘူးလား လိုေတာ့ ေမးၾကပါတယ္။ ရွိေတာ့ ရွိတာေပ့ါဗ်ာ။ ရွိတယ္ဆိုတာ ရည္းစားရွိခဲ့တာကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ လူငယ္သဘာ၀ မိန္းခေလး လွတာေတြ႕ရင္ေတာ့ ငမ္းတက္ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငမ္းတာေပ့ါ။ ငမ္းရံုအဆင့္ပဲ ရွိပါတယ္။ ခ်စ္တယ္ ၾကိဳက္တယ္ ေျပာဖို႕ၾကေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ ျဖစ္နိင္မွာလဲ။ ကုိယ္က ခဏလာတာ ၊ တသက္လံုးလဲ ဒီမွာ ေနရမဲ့သူ မဟုတ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ မယူနိင္ဘဲနဲ႔ မခ်စ္ခ်င္ ၊ မၾကိဳက္ခ်င္တာ ေၾကာင့္ရယ္ ၊ အဘက လည္း ေရွ႕တန္းမွာ မိန္းခေလးေတြနဲ႔ မပတ္သက္ဖို႕ အေၾကာင္း ၊ အျမဲ ဆံုးမ တာေၾကာင့္ အလွအပေတြကို အလွအပလိုသာ ခံစားခဲ့ပါတယ္လို႕ ၀န္ခံလိုက္ပါသည္။

တနဂၤေႏြေန႕ တရက္မွာ ေစ်းေန႕ ၾကတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဘကို လိုအပ္တဲ့ အသံုးအေဆာင္ေလးေတြ ၀ယ္ဖို႕ ေစ်းသြားဖို႕ ခြင့္ေတာင္းျပီး ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ သာမာန္အေနနဲ႔ကေတာ့ ေစ်းက ေန႕တိုင္းဖြင့္ေပမယ့္ ဒီလို ၅ ရက္ေစ်းေန႕မွာဆိုရင္ေတာ့ ေတာင္ေပၚေတြက လာတဲ့ တိုင္းရင္းသားမ်ား ၊ တရုတ္ လူမ်ိဳးေတြကို စံုလြင္စြာ ေတြ႕ရတက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစ်းထဲမွာေတာ့ ကုိတရုတ္ေတြကေတာ့ သူေဌးေတြေပ့ါ။ သူတို႕က အရင္းရွိေတာ့ ဖုန္းကဒ္ ၊ လက္ကိုင္ဟမ္းဆက္ ၊ ေရေမႊး ၊ အ၀တ္အထည္ ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေရာင္း ၾကျပီး ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေတြကေတာ့ ခုတ္လာတဲ့ ထင္းေလး ၊ အသီးအနွံေလး ၊ အိမ္တြင္းလုပ္ စားစရာ ေတြေလာက္သာ ေရာင္းရံု အဆင့္ပါ။ ျပီးေတာ့ တရုတ္ျပည္နဲ႔ ္နယ္စပ္ျမိဳ႕ခ်င္း ကပ္လ်က္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခါအား ေလ်ာစြာ တရုတ္ျပည္ထဲကို ေစ်းေန႕မွာ ေရာ ၊ ေစ်းေန႕ မဟုတ္ရင္ေတာင္ ျဖက္သန္း သြားလာျပီး ေရာင္း၀ယ္ ေဖာက္ကား ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျဖက္သန္းခ ကေတာ့ တစ္ဦးလွ်င္ ( ယြမ္-၅ )က်ပ္ နႈန္းေပးရပါတယ္။ ဂိတ္က ျမန္မာဂိတ္နဲ႔ တရုတ္ဂိတ္ ဆိုျပီး နွစ္ခုရွိတာေၾကာင့္ အသြားအျပန္ဆို ( ယြမ္-၁၀ ) က်ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ယြမ္-၁ က်ပ္ကို ျမန္မာေငြ-၁၀၀ က်ပ္ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ အသြားအျပန္ဆို ျမန္မာေငြ - ၁၀၀၀က်ပ္ ၾကတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ေစ်းသည္ေတြ ေရာင္း၀ယ္ ေဖာက္ကားမႈ ေကာင္းမေကာင္းေတာ့ မသိပါဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အေပါက္ေစာင့္တဲ့ နယ္စပ္စည္ပင္ ဆိုတဲ့ အဖဲြ႕က လူေတြကေတာ့ တစ္ေန႕ကို လူေတြက အနည္းဆံုး မျဖက္သန္းဘူး ဆိုရင္ေတာင္ အေယာက္ ( ၂၀ ) အနည္းဆံုး ရွိတာေၾကာင့္ သူတို႕အတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေလးကို အဆင္ေျပလ်က္ရွိပါတယ္။ ဒါကလည္း ေျပာရတာေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အဆင္ေျပလို႕ ေပးၾက ၊ သြားၾကတာ ဆိုေတာ့လည္း သူတို႕ခ်င္း အဆင္ေျပေနေတာ့လဲ ျပီးတာပဲလို႕ ေနာက္ပိုင္း အေနၾကာလာေတာ့ နားလည္မိပါတယ္။

အဲဒီေစ်းမွာပဲ ျမန္မာတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ေစ်းေရာင္းလ်က္ ရွိတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ထမင္းဆိုင္ ၊ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ ၊ အ၀တ္အထည္ဆိုင္ေတြ မွာေရာင္းၾကတာပါ။ က်န္တဲ့ ေစ်းသည္ေတြကေတာ့ တရုတ္ ၊ ရွမ္းေတြပါ။ ၅ ရက္တစ္ခါ ေစ်းေန႕ ေရာက္ရင္ေတာ့ လမ္းေဘးေတြမွာပါ ေဘးဘယ္ညာ ခ်ေရာင္းပါတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ၊ လက္သုပ္ဆုိင္ ၊ ကာရာအိုေက ဆိုင္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ထူျခားတာက အဲဒီမံုးကိုးျမိဳ႕က လူေတြက သိပ္ျပီး စကားမေျပာၾကဘူးဗ်။ ေစ်း၀ယ္နဲ႔ေစ်းေရာင္း သူေလာက္ပဲ လိုအပ္မွ ေျပာၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာေတြေစ်းကေတာ့ အေ၀းက အသံၾကားတာနဲ႔တင္ ေစ်းမွန္းသိေလာက္ေအာင္ ေအာင္ျမင္ၾကပါတယ္။ ေရာင္းတာက ျမန္မာ ၊ ၀ယ္တာက တိုင္းရင္းသား မ်ိဳးစံု ၊ တရုတ္ ေနာက္ ေရာင္းတာက တရုတ္ ၊ ၀ယ္တာက တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးစံု ၊ ျမန္မာ ကဲ ဘယ္မွာလဲ ေအာ္ေရာင္းဖို႕ အဓိက ဘာသာ စကား။ အဲဒီေတာ့ လူေတြသာ ေတြ႕ေနရတယ္ တိုးတိုး...တိုးတိုးနဲ႔ ။ အသံလည္း ဘာမွ သိပ္မၾကားရဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာခဲ့ေသာ......မံုးကိုးျမိဳ႕အေၾကာင္း

ဒီျမိဳ႕က ၁၉၉၈-၉၉ ေလာက္အထိကို မျငိမ္ေသးဘူးဗ်။ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ယူထားေပမယ့္ သတိနဲ႔ သြားလာေနရတဲ့ ေနရာေဒသေတြပါ။ အဓိက လမ္းမၾကီး တစ္ခုပဲ ရွိျပီးေတာ့ ေဘးဘယ္ညာေတြမွာ ၂ ထပ္တဲြ အိပ္ေဆာင္လို အခန္းေတြ အမ်ားၾကီးပါတဲ့ ဟာေတြကို တဆက္တည္း ေဆာက္ထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အိမ္ေျခေတြမ်ားျပီး ဘာလို႕ လူမေနတာလဲ ၊ ျပီးေတာ့ ဘာလို႕ခ်ိတ္ပိတ္ထားတာလဲလို႕ ေမးၾကည့္ေတာ့ အစတုန္းက အဲဒီေနရာေတြက တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕အစည္းမ်ား အနားယူ အပန္းေျဖရာ နိက္ကလပ္မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ဇိမ္ခန္း ၊ ျပည့္တန္ဆာ အခန္းမ်ား နွင့္ ဘိန္းရႈခန္းမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း မီလိုက္တဲ့ ဆရာၾကီးေတြက ျပန္ေျပာျပတာကုိ ၾကားရပါတယ္။ အဲဒီလို အိမ္ေတြက တစ္ျမိဳ႕လံုးနီးပါးကို ရွိတာပါ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘိန္းကို ေပၚတင္ ၀ယ္ ၊ ေရာင္း ခြင့္ ရွိေနေတာ့ တိုင္းရင္းသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဲဒီဒဏ္ကို ေတာ္ေတာ္ခံလိုက္ရပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား ခ်ည္းပဲေျပာျပီး ျမန္မာက်ေတာ့ မပါဘူးလားလိုေတာ့ မထင္ေစခ်င္ပါဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ေ၀းလံတဲ့ ေဒသ ၊ နယ္စပ္အစြန္အဖ်ားဆိုေတာ့ ကာ ျမန္မာစကားကို မတက္က် နားမလည္က်တာေၾကာင့္ ဘယ္ျမန္မာ တစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာတဲ့ အထိကို အဲဒီေဒသေတြမွာ ဘိန္းစဲြေနတဲ့ လူေတြကို ေတြ႕ေနရတုန္းပါပဲ။ သူတို႕ဘိန္းကို ဘယ္က ရသလဲေတာ့ မသိပါဘူး။ ပိုက္ဆံကိုေတာ့ ထင္းခုတ္ရင္း ၊ တျခားအလုပ္ေတြ လုပ္ကိုင္ရင္း ရွာေနၾကတာပါပဲ။


ဆက္ေျပာရရင္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက လမ္းေဘးနားမွာကို ဘိန္းမည္း ေတြကို ခ်ေရာင္းေနၾကတယ္တဲ့။ ျပီးေတာ့ ေရာင္းတဲ့ လူေတြကလည္း ေသနတ္ေတြနဲ႔။ အဲဒီတုန္းက အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္မႈလည္း မရွိေသးပါဘူး။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ စီစီ၀မ္တာပန္ တိုက္ပဲြေတြ ျပီးေတာ့မွ အဲဒီဘက္ေတြကို ဆက္လက္ အုပ္ခ်ဳပ္နိင္ခဲ့တာ ေၾကာင့္ပါ။ နာမည္ေက်ာ္ စီစီ၀မ္တာပန္ ေတာင္ကုန္းေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႔ စခန္းနဲ႔ သိပ္မေ၀းပါဘူး။ တရုတ္နယ္စပ္နဲ႔ကလည္း ကပ္ေနတာဆိုေတာ့ အဲဒီနိင္ငံက တရုတ္ေတြက ဒီဘက္ မံုးကိုးျမိဳ႕ထဲမွာ အိမ္ေတြ၀ယ္ျပီး စီးပြားေရး လာလုပ္ၾကတာပါ ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စီးပြားေရး ေတာ္ေတာ္ကို အလုပ္ျဖစ္တယ္နဲ႔ တူပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေတြဆို လန္ပ်ံေနေအာင္ ေဆာက္ထားတာပါ။ အခုေတာ့ ျခံဳေတြေပါက္ ျမက္ေတြရွည္နဲ႔ ေရာင္းခ်င္ေတာ့လည္း လူက ၀ယ္မဲ့သူ မရွိေတာ့ ဒီအတိုင္း ထားခဲ့ျပီး တရုတ္ျပည္ဘက္ကို ျပန္သြားၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ျမိဳ႕က တိတ္ဆက္ ေျခာက္ကပ္ျပီး လူမရွိေလာက္ဘူး ထင္ရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းမွ ေဆးရံု ၊ ေက်ာင္း ၊ ရဲစခန္း ၊ ေစတီ ၊ ထပ္ဆင့္အသံလႊင့္စက္ရံု တည္ရွိခဲ့တာပါ။

အခုေတာ့ ျမန္မာေတြလဲ နည္းနည္းေတာ့ မ်ားလာပါျပီ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ အစိုးရက ၀န္ထမ္းေတြကို ဖြံျဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ သြားေရာက္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခိုင္းတာေၾကာင့္ပါ။ ဒီမံုးကိုးျမိဳ႕က ဘာမွ မထြက္ပါဘူး။ စား၀တ္ေနေရး အတြက္ပဲ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရံု အဆင့္ပဲရွိပါတယ္။ ဒါေတာင္ သူေဌးအျဖစ္ကို ေရာက္မဲ့ စီးပြားေရး လမ္းလည္း မေတြ႕ပါဘူး ။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ဘိန္း ေပ့ါဗ်ာ။ ဘိန္းေမွာင္ခို ကူးေနတာေတြေတာ့ သတင္းေတြရေနတာေပ့ါ။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ေနာက္ပိုင္းမွာ ေျပာျပပ့ါမယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေစ်း၀ယ္ျပီး ဟိုေလွ်ာက္ၾကည့္ ဒီေလွ်ာက္ၾကည့္ေပ့ါ။ ေနာက္ဆံုး စားစရာဆိုလို႕ ကိုယ္ၾကိဳက္တာလဲ တစ္ခုမွ မရွိတာေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနတုန္း ရခိုင္မုန္႕တီ ဆိုလို႕ ၀မ္းသာသြားတာေပ့ါ။ ဒါနဲ႔ အေျပးအလႊား ၀င္လိုက္ေတာ့ သူတို႕က ကုန္သြားျပီတဲ့ ။ ေရာင္းတာကေတာ့ ရခိုင္ေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သိေနေတာ့ အံၾသသလိုေတာ့ ျဖစ္မိပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ ရဲေဘာ္ေတြ ၊ ဆရာၾကီးေတြက အဲဒီဆိုင္မွာ အျမဲလာစား ေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္မွန္း သိခဲ့ရတာပါ။ ဆက္စပ္ေတြးၾကည့္တာေပ့ါ။ ဒါနဲ႔ မုန္႕တီမရွိေတာ့ ရွမ္းေခါက္ဆဲြရွိတယ္တဲ့။ စကားမစပ္ ၾကံဳတုန္းေျပာရဦးမယ္။ ရွမ္းေခါက္ဆဲြဆိုတာၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္ တစက္မွကို စားလို႕မရတာပါ။ ၾကိဳက္တဲ့လူကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေဇာ္ကန္႕လန္႕ လို႕ပဲ ေျပာရမယ္။ စားလို႕ကုိ မရဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ အေမက ငယ္ငယ္က အသုတ္၊မုန္႕ဟင္းခါး၊ဦးနို႕ေခါက္ဆဲြ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ၾကီး ဖြင့္ေတာ့ မနက္ဆို ေခါက္ဆဲြသုတ္ပဲ စားေနရေတာ့ အေမ့လက္ရာကို ဘာလို ေခါက္ဆဲြသုတ္နဲ႕မွ လဲလို႕မရခဲ့ပါဘူး။ စာေရးရင္း နဲ႔ေတာင္ စားခ်င္လာျပီ။ ျပန္မွပဲ အေမ့ကို သုတ္ေကၽြးဖို႕ ပူဆာရမယ္။ ဒါနဲ႔ ဆိုင္ရွင္ေတြကို ရိုးရိုးပဲ ေခါက္ဆဲြကို သုတ္ေပးဖို႕ ျဖစ္နိင္ရင္ သုတ္ေပးပါလို႕ ဆိုေတာ့ ရတယ္ဆိုတာနဲ႔ ဗိုက္၀ခဲ့ရပါတယ္။ “ ရွမ္းျပည္ေရာက္~~~~ ျမန္မာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ~~~~အျဖစ္ဟာ မလြယ္ပါလား ” ဗိုလ္ထီး အမွတ္တရေပ့ါ ။

ဒီလိုနဲ႕ မတ္လကုန္လို႕ ဧျပီလထဲကို ေရာက္လာတဲ့ အခါမွေတာ့ “ အေရးေကာင္းမွ ဒိန္းေဒါင္းဖ်က္ ” ဆိုသလို အဘဆီမွာ ၄ လတာ အနီးကပ္ ဆည္းပူးခဲ့ျပီးေနာက္ေတာ့ က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ( ၂ ) ေယာက္ကိုလဲ သင္ေပးဖို႕ အခ်ိန္က်န္ေသးတာေၾကာင့္ အဘက မယံုရဲ ယံုရဲနဲ႔ စခန္းတစ္ခုကို တာ၀န္ယူဖို႕ လဲြေျပာင္းေပးပါေတာ့တယ္။ ၁ နစ္မွာ ၁၂ လ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ၃ ေယာက္ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္ကို ၄ လစီခဲြ သင္ေပးတာပါ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ဆိုးသြမ္းကုိ သၾကၤန္မွာ ေသာင္းက်န္းမွာ ေၾကာက္လို႕လား မသိဘူး ျမိဳ႕နဲ႔ ( ၁၀ ) မိုင္ေလာက္ ေ၀းတဲ့ ေတာင္ကုန္းကို ေျပာင္းေရႊ႕တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ဖို႕ အမိန္႕ခ်မွတ္ လိုက္ေၾကာင္း သတင္းဆိုး ၾကားရတာပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ယေန႕ကို ကၽြန္ေတာ္ပို႕စ္တင္ဖို႕ ေစာင့္ေနခဲ့တာပါ။

စခန္းသစ္ စခန္းကုန္းသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္း

၂၀၀၄ ခုနွစ္ ဧျပီ ၈ ရက္

သၾကၤန္က်ရင္ ျမိဳ႕ထဲ သြားျပီး သၾကၤန္ကို ဘယ္လိုကဲရမလဲဆိုတာ စဥ္းစားေနတုန္း “ သမၼတ ျဖစ္ခါနီး လုပ္ၾကံခံလိုက္ရ သလိုပဲ ” အဟဲ။ ဗိုလ္ေလာင္းကတည္းက သၾကၤန္ဆို မေပ်ာ္ရတာ အပိုင္ကဲ ပါမယ္ဆိုမွ အခုေတာ့ ေတာင္ထိပ္မွာ ေမာင္အိပ္ရပါေတာ့မယ္ပါေပ့ါလား ။ ေျပာရရင္ ဗိုလ္ေလာင္းကာလ ၃ နွစ္လံုး သၾကၤန္ ဆို မေပ်ာ္ရႊင္ရဘူး။ ခြင့္လည္း မရေတာ့ အထဲမွာပဲ က်င္းပရတယ္။ ေက်ာင္းေတာ့ မတက္ရဘူးေပ့ါဗ်ာ။ အထဲမွာ ေယာက်ၤားေလး အခ်င္းခ်င္း ေရနဲ႔ေလာင္းတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေရခ်ိဳးတဲ့ ကန္ထဲ ပစ္ခ်ၾကတာ။ အဲဒီလို စၾကေနာက္ၾကတာကိုး။ ဒီေတာ့ ေက်ာင္းဆင္း သၾကၤန္ အပိုင္ကဲ ဖို႕ေမွ်ာ္မွန္းထားတာ။ အခုေတာ့ စခန္းေျပာင္းခါနီး အဘက မွာလိုက္ေသးတယ္။ မၾကာခင္ သၾကၤန္လာေတာ့မယ္တဲ့ ။ ဒါေပမယ့္ ဒါေရွ႕တန္းထြက္ေနတာ သၾကၤန္လာက်တာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဒီေတာ့ ငါ ဘာဆိုလိုခ်င္တယ္ဆုိတာက ေပၚတင္ေျပာရရင္ “ ငါ့အမိန္႕မရဘဲ ျမိဳ႕ထဲကို သြားဖို႕ လံုး၀ မစဥ္းစားပါနဲ႔
၊ ငါမသိဘဲ ခိုးသြားမယ္ ခြင့္ျပဳခ်က္ မရဘဲ သြားမယ္ဆိုရင္ မင္းကို တာ၀န္ခ်ိန္မွာ စခန္းကုိ စြန္႕ခြာမႈနဲ႔ အေရးယူပစ္မယ္တဲ့ ” ကဲ မွတ္ေရာ။ ငုတ္တုတ္ လံုးလံုးကို ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေမ့ခဲ့ရပါတယ္။ ၂၀၀၄ ခုနွစ္သၾကၤန္ကို ဘယ္လို ျဖက္ေက်ာ္ရသလဲဆိုေတာ့ကာ ကၽြန္ေတာ့္တို႕ စခန္းက တိုင္းမႈးကိုယ္တိုင္ စစ္ေရးအရ အေရးပါတယ္လို႕ ယူဆတာေၾကာင့္ ဒီစခန္းကို ေဆာက္လုပ္ခဲ့တာပါ။ ေတာင္ေပၚကေန ၾကည့္ရင္ တရုတ္ ေတာင္ကုန္းေတြ ၊ နယ္စပ္ျမိဳ႕ေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ရျပီး ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ မံုးကိုးျမိဳ႕ကိုလည္း ရွင္းလင္း ျပက္သားစြာ ျမင္ရတာေၾကာင့္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာပါ။ ေတာင္ေပၚမွာ အေျမွာက္တပ္စခန္း တစ္ခုလည္း ေဆာက္လုပ္ထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေျပာင္းမဲ့ရက္က ဆန္႕တငင္ငင္နဲ႔ ။ ရြာထဲက ရွမ္းမေလးေတြ လည္း ေရမေလာင္းရေတာ့ပါဘူး။ း) အဟဲ ။ ျပီးေတာ့ ဆရာၾကီးေတြကလည္း ေျပာင္းခါနီး အားေပးလိုက္ေသးတယ္။ ဗိုလ္လံုတဲ့ “ အဲဒီ စခန္းက သရဲတအား ေျခာက္တယ္ေနာ္တဲ့ ” ျမတ္စြာဘုရား !!! ကိုယ္က နဂိုကတည္းကမွ သရဲကားေတာင္ ၾကည့္တာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလို ေျပာလိုက္ေတာ့ ဘယ္ရမလဲ....ဘုရားစာအုပ္ ကိုအရင္ဆံုး အိတ္ထဲ ေကာက္ထည့္ထားလုိက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ပုတီး ၊ ဒါနဲ႔ပဲ ရတနာ သံုးပါးကို အာရုံျပဳလို႕ေတာင္ေပၚကို ခ်ီတက္ခဲ့ရပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ဒီေန႕ပါပဲဗ်ာ။

ဒီလိုနဲ႔ စခန္းရွိရာကို ေျခလ်င္တက္လာရတာပါ။ ေတာင္ေပၚကိုေပ့ါ။ ေတာင္က ေတာ္ေတာ္ေလးလဲ ျမင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း စစ္ေရးအရ အခ်က္အခ်ာ ၾကတာပါ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ေနရမယ့္ တဲကိုၾကည့္ ၊ ျပီးေတာ့ ဆရာၾကီးေတြကို ေခၚ ၊ အဘက လူခ်ိန္းဖို႕ ေျပာလိုက္တာေတြကုိ ခ်ိန္းျပီး ျပန္လႊတ္ ၊ က်န္ခဲ့တဲ့ ဆရာၾကီးေတြကို ေနဖုိ႕ ေနရာေတြ ခ်ေပးနဲ႔ လူလည္း ေတာ္ေတာ္ကို ေမာသြားပါတယ္။ စခန္း ဧရိယာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဘာလံုးကြင္း ၃ ပံု ၁ ပံု ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ပစ္က်င္းေတြ ၊ ဘန္ကာေတြ ၊ အေျမွာက္ပစ္ဖို႕ ေနရာေတြနဲ႔ စခန္းအေျခအေနကို လုိက္ၾကည့္ရင္း ေတြ႕လုိက္ရတာက......လားလား ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္ရမဲ့ တဲေခါင္းရင္း ၃ ေပ အကြာေလာက္မွာက အုတ္ဂူၾကီးဗ်ာ။ ဘယ္တုန္းကတည္းက ရွိခဲ့တာလဲ မသိဘူး။ ေရညိွေတြနဲ႔ မဲလို႕။ ေျပာင္းသလင္းေနတဲ့ ေျမေပၚမွာ ဒင္းက ဘြားဘြားၾကီး ေပၚေနတာ။ ဟ....ေသာက္ပလုတ္တုတ္ ။ စိတ္ထဲမွာလည္း ဆရာၾကီး ေျပာတာ ၾကားေယာင္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က တေစၦ ၊ သရဲ ကို အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရရင္ အယံုအၾကည္ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ လန္႕တာေပ့ါဗ်ာ။ အဲဒီမွာ အုတ္ဂူကို ၾကည့္ျပီး ဆက္ေလွ်ာက္ၾကည့္တာေပ့ါ။ ေနာက္ထပ္ ဘာေတြ လိုက္ရသလဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘက္ျခမ္းနဲ႔ ဟိုဘက္ ျခမ္းကို အလယ္မွာ ျခံစည္းရိုးေလး ခက္ထားတယ္ဗ်။ စခန္း ၁ ခုထဲမွာ ၂ ပိုင္းခဲြထားသလိုပဲ။ ေနာက္ျပီး အဲဒီအပိုင္းဘက္မွာ နတ္ကြန္းေလး တစ္ခုလုပ္ျပီး ပူေဇာ္ထားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာၾကီးကို ဘာလို႕ ဒီလို ျခံစည္းရိုး ခက္ထားတာလဲလို႕ ၊ ျပီးေတာ့ လံုတာလဲ မဟုတ္ဘူး ။ တစ္ခ်က္တြန္းရင္ လွဲေတာ့မယ့္ ပံုၾကီးလို႕ ေျပာလုိကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာၾကီးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ေျပာလုိက္တာက.......

ျမန္ျမန္အဆံုးသက္နိင္ေအာင္ ၾကိဳးစား ေရးေပးေနပါ့မည္။ ယခုစာတမ္း ဖတ္ပဲြရွိလုိ႕ ေနွာင့္ေနွးေနရျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း ။ အလည္လာသူ ၊ ေကာ္မန္႕ေရးေပးသူ ၊ စီပံုးတြင္ ေအာ္ခဲ့သူ ခ်စ္စြာေသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါ အစ္ကိုညီ အစ္မနွမ မ်ားအား လည္းေကာင္း see here please ဆိုျပီး ေကာ္မန္႕လာလာထားတဲ့ အမည္မသိသူၾကီးအား လည္းေကာင္း လုိက္လွဲစြာ ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။

ဆက္ရန္

ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း အသက္၀င္ ရွင္သန္ဖို႕
ငါက အိမ္အျပန္ လမ္းေပ်ာက္မွာေတာင္ ေၾကာက္ခဲ့သူ
မဟုတ္ပါဘူး.......ခ်စ္သူ

အခ်စ္ဆိုတာကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္
စာလံုးေပါင္း မသိခဲ့တဲ့ ငါ့ကိုမွ
ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္း အတိျပီးတဲ့ အပါးလႊာဆံုး ဓါးနဲ႔မွ
ရင္ကို ေခ်ာ့ျမဴထိုးသြားရက္တယ္

ငါကမၻာလဲျပိဳ တိမ္ေတြလဲ ညိဳလုိ႕
ေလထဲမွာ ေျပာလို႕ ေလထဲမွာပဲ ေမ်ာပစ္လိုက္ရတဲ့ စကားေတြ အတြက္
ဒီရင္မွာ က်န္ခဲ့တာ
အေရာင္မေျပာင္းေတာ့မဲ့ နွလံုးသားပဲ ရွိေတာ့တယ္

နုတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္....အခ်စ္ရယ္

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ သတင္းစကား....မင္းအျမဲ ၾကားရပါေစ
ေအာင္ျမင္ျခင္းရလဒ္....မင္းအျမဲ ရတက္ပါေစ
ဘ၀မွာ ထာ၀ရ...မင္းအျမဲ လွပနိင္ပါေစလို႕
ငါေမွ်ာ္လင့္ရင္း

အခုေတာ့ ငါနုတ္ဆိတ္ေနပါေတာ့မယ္
လမ္းခဲြမွာ ၀မ္းနည္းစြာနဲ႔
ထာ၀ရ နုတ္ဆက္ရင္း ........။ ။

!_! !_! !_! !_! !_! !_! !_! !_! !_! !_! !_! !_! !_! !_! !_!

အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရရင္ ဘာလုပ္ရမွန္းကုိ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တကယ္ မသိပါဘူး။ ေက်ာင္းတုန္းက သင္ေပးလိုက္တာ ေတြေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာေတြက မ်ားတာရယ္ ၊ စာေတြ႕နဲ႔ ယခုလက္ေတြ႕မွာက အေျခအေနရယ္နဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းကို မသိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ဆရာၾကီးေတြ ရွိတယ္ မဟုတ္လား။ တပ္ခဲြ အရာခံဗိုလ္ ( CSM ) ၊ တပ္ခဲြတပ္ၾကပ္ၾကီး တို႕ကို ေမးေပ့ါ။ ဆရာၾကီးတို႕ေရ.... အရင္တုန္းကေရာ ဘာေတြလုပ္ၾကလဲေပ့ါ။ အဘေရာ ဘာေတြခိုင္းသလဲေပ့ါ။ သာမာန္အားျဖင့္ေတာ့ သိပ္ေတာ့ ဘာမွ မခုိင္းပါဘူး။ ကင္းေစာင့္ တာ နဲ႔ ( ၁ ) ပတ္ကို ၂ ခါ ေသနတ္တိုက္တာ ေလာက္ပဲ ခိုင္းပါတယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ဆရာၾကီးပဲ ခဲြေပးလိုက္ပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စက္သြားတက္ လိုက္ဦးမယ္ဆိုျပီ ဆက္သြယ္ေရး ရုံးခန္းကို ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့...အဘနဲ႔ စက္ ေျပာေတာ့

အဘ ။ ေအာင္ထြန္းလား...ေအာင္ထြန္းလား ၊ အသံဘယ္ေလာက္ၾကားလဲ....ဒါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ ။ ေအာင္ထြန္းမွ ေအာင္ေအး....ေအာင္ထြန္းမွ ေအာင္ေအး ၊ အသံ ( ၅ ) ၾကားတယ္..ဒါပဲ။
အဘ ။ အသံ ( ၅ ) ၾကားရင္ ၊ စိုးခိုင္ ေအာင္ခိုင္ေအာင္နိင္ ေပါက္ပါ ။
ကၽြန္ေတာ္ ။ စိုးခိုင္ ေနေကာင္းပါတယ္ ၊ ထူးျခားျဖစ္စဥ္ မရွိပါ ။ ဒါပဲ
အဘ ။ အေျခအေနကို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းပါ။ အုတ္ပံုမဲ့ ရက္ကို ျပန္ေပါက္ေပးမယ္ ဒါပဲ ။
ကၽြန္ေတာ္ ။ ၅၆ ၊ ၉၆ ပါ ေအာင္ေအး ။

တီြ...တူ....ရီႊ @#%^&?.,,“|o

ဒါနဲ႔ စက္တက္ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟိုေလွ်ာက္ၾကည့္ ဒီေလွ်ာက္ၾကည့္ေပါ့။ စခန္းပတ္ပတ္လည္ လိုက္ၾကည့္ရင္း ေရာက္ေရာက္ခ်င္းတုန္းက ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကည့္မိေပမယ့္ အခုလိုက္ၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္တို႕ တာ၀န္ယူရတဲ့ နယ္ေျမက တရုတ္နဲ႔ နယ္နိမိတ္ခ်င္း ကပ္လ်က္ပါ။ ေခ်ာင္းတစ္ခုပဲ ျခားပါတယ္။ တရုတ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာနိင္ငံဘက္ျခမ္း၏ ၾကားထဲမွာေတာ့ ေျမျပန္လို႕ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ထုိေျမျပန္႕မွာ ေခ်ာင္းလဲ ရွိတာေၾကာင့္ တရုတ္နဲ႔ ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြက လယ္ယာလုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ၾကပါတယ္။ စပါးစိုက္ၾကတာပါ။ ေရသြင္းျပီးေတာ့ေပ့ါ။ တစ္ခုထူးျခားတာက တရုတ္နိင္ငံဘက္ျခမ္းမွာ နယ္စပ္ဆိုေပမယ့္ လမ္းေတြ ၊ ဆက္သြယ္ေရးဧရိယာတိုင္ေတြက ေတာင္ေတြၾကားထဲမွာ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ေတြနဲ႔ ေနာက္ျပီး ေတာင္ေတြေပၚက သစ္ပင္ေတြကိုလည္း တရုတ္အစိုးရက ခုတ္ယူခြင့္ မျပဳတာေၾကာင့္ စိမ္းစိမ္းစိုစို နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ စိမ္းလန္းစိုေျပေရးကို အေထာက္အကူ ျပဳတဲ့ အျပင္ စစ္ေရးအရ ၾကည့္မယ္ဆိုလွ်င္လည္း ပံုဖ်က္ ဖံုးကြယ္ ထားသလို ျဖစ္တာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဟဲ....ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာဘက္မွာလား ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာ ဘက္မွာလည္း ေတာင္ေတြရွိတာေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္ ေတာင္ကတုန္းေတြပါ။ ေတာင္ယာ လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ၾကတာ ေၾကာင့္ သစ္ပင္ေတြ ခုတ္ပစ္ရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဒါက နယ္စပ္ေဒသ ဆိုေပမယ့္ အစြန္အဖ်ား ေဒသေတြ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဖြံျဖိဳးတိုးတက္မႈ အရမ္းကို နည္းပါး ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အလုပ္အကိုင္ အေနနဲ႔က ဘာမွ ျဖစ္ျဖစ္ ေျမွာက္ေျမွာက္ လုပ္နိင္ခြင့္ မရတာေၾကာင့္ အမ်ားစုက မိမိ၀မ္းစာ အတြက္ သစ္ပင္ေတြကို ခုတ္ထစ္ျပီး ေစ်းမွာ လာေရာင္းၾကတာေၾကာင့္ လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေရရွည္အတြက္ မေကာင္းေပမယ့္ သူတို႕မွာ အသိပညာ ဗဟုသုတ ဆည္းပူးနိင္ရန္ အခြင့္အလမ္း နည္းပါးတာ ေၾကာင့္လည္း သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးကို မ်ားစြာ ထိခိုက္နိင္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕ၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း စခန္းတြင္း အေျခအေန အကုန္သိတာေၾကာင့္ စခန္းျပင္ အေျခအေနကို ေလ့လာရန္ အလို႕ဌာ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တာေပ့ါ။ အဲဒီမွာ ျမန္မာအသံနွင့္ ရုပ္ျမင္သံၾကား ထပ္ဆင့္ အသံလႊင္ရံုကို တာ၀န္ယူရတဲ့ မိသားစုက လမ္းေဘးမွာ ေစ်းဆိုင္ေလး တည္ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အစ္္မၾကီးကေတာ့ ေရႊျပည္သာက လာတာတဲ့။ ဘယ္လိုက ဘယ္လုိ ရန္ကုန္ ေရႊျပည္သာ ကေန ဒီကို ေရာက္လာမွန္း မသိပါဘူး။ သားတစ္ေယာက္ ၊ ေယာက်ၤားကလည္း ေတာ္ေတာ္ သေဘာေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ဆို စခန္းထဲမွာ ေနတာၾကာလာလို႕ ပ်င္းလာရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီဆိုင္ေလးမွာ သြားျပီး စကားသြားသြား ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ စခန္းနဲ႔က ျမင္ေနရေတာ့ တစ္ခုခု ျဖစ္လည္း ျပန္လာလို႕ ရတာေၾကာင့္ပါ။ သူတို႕ေရာင္းတာက တရုတ္ေဆးလိပ္ေတြ ၊ ဆန္ေတြ ၊ မုန္႕သေရ စာေတြပါ။ ျဖက္သြား ျဖက္လာ ၊ ေစ်းသြားေစ်းလာ ေတြကေတာ့ ( တိုင္းရင္းသားမ်ား ) ၀ယ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီပထမဆံုး သိျပီး ေန႕တုန္းက ညက်လွ်င္ ဆိုင္ေရွ႕မွာ ကြင္းျပင္ၾကီး ( ေဂါက္ကြင္း အစမ္းေလ့က်င့္ရန္ ) နဲ႔ ေညာင္ပင္ အၾကီးၾကီး ရွိတာေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ မီးပံုပဲြ က်င္းပမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ၊ ည ၈ နာရီေလာက္ ထြက္ခဲ့ရန္ ေခၚပါတယ္။ အစကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ျငင္းေပမယ့္ အတန္တန္ ေခၚေနတာေၾကာင့္ရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႕ဘာေတြ လုပ္ၾကမလဲ ဆိုတာ သိခ်င္တာေၾကာင့္ လာခဲ့မယ္လို႕ ကတိေပးလိုက္ပါတယ္။

ျပီးေတာ့ မနက္ျဖန္ဆို အဘက ျပန္လာေတာ့မွာ ။ အဲဒီအခါ ထြက္လို႕ရ ခ်င္မွ ရမွာ မဟုတ္လား။ အဟဲ...စပ္စုခ်င္တာလည္း ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ဟိုတစ္ေယာက္က တိုးတိုး...နဲ႔ ကပ္ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ “ လာစမ္းပါ...ဗိုလ္လံုရာ ၊ ရွမ္းမေလးေတြ အမ်ားၾကီးလာၾကမွာတဲ့ ” ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေယာက်ၤားေလးပဲ...ဘယ္ရမလဲ လာမယ္လို႕ ကတိေပးလိုက္တာေပ့ါ။ သူတို႕ရိုးရာ ဓေလ့ကို ေလ့လာခ်င္တာ ေၾကာင့္ပါ။ အထင္ေတာ့ မလဲြပါနဲ႔ း) ။ ညေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း တာ၀န္အတူေပးခဲ့တဲ့ ဆရာၾကီးကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပီ သြားခဲ့ပါတယ္။ တပ္ရင္းမႈး အဘက ကၽြန္ေတာ္က ငယ္ေသးတာေၾကာင့္ တလဲြေတြ လုပ္ေနရင္ ထိန္းေပးနိင္ေအာင္လုိ႕ ဆရာၾကီးကို ပါေခၚျပီး အတူတာ၀န္ ေပးထားတာပါ။ ဆရာၾကီးနာမည္က ေအာင္ျမင့္ၾကည္ပါ။ မ်က္နွာက ေမာ့စ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ တူပါတယ္။ နုတ္ခမ္းေမႊးထားတာက အစ။ သေဘာအရမ္း ေကာင္းသလို အလိုက္လဲ အရမ္းသိတဲ့ ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္ပါ။ သူက လည္း သြားပါ ဗိုလ္လံု ။ စိတ္ခ်ပါ ဆိုတာ နဲ႔ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သြားမွာက အေ၀းၾကီးမွ မဟုတ္တာ ။ စခန္းနဲ႔ ေျခလွမ္း ၂၀ ေလာက္ေ၀းတာ ဆုိေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ကေတာင္ ကေနၾကပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္လာေတာ့ ေစ်းဆိုင္က အစ္ကိုၾကီးက လာေခၚပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကေနတဲ့ အထဲက ေခါင္းေဆာင္ကို ေခၚလာျပီး အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ဗိုလ္လံု ဆိုျပီး မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သိတဲ့ အတိုင္း ဟိုကလဲ...၀မ္းသာအားရ လက္ဆဲြနုတ္ဆက္ျပီး လက္ထဲက ေခါင္ရည္ကို ေသာက္ဖို႕ ထိုးေပးပါတယ္။ နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာ္ျငာ ၀င္လိုက္ပါဦးမယ္။ သည္းခံျပီး..ဖတ္ေပးၾကပါ။ အဟဲဟဲ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာက အလက္ဂ်စ္ ရိွေတာ့ အရက္ေသစာလိုမ်ိဳး ဟာေတြ ေသာက္ရင္ ကိုယ္ယားတာေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွ ေသာက္လို႕မရပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းမူးတာကို အေသအလဲ ေၾကာက္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေလာင္းမွာတုန္းကလဲ ေခါင္းမူးတဲ့ အျပစ္ေပးနည္းေတြဆို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းမုန္းပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္း မသိဘူး။ ေသာက္တာကလဲ မေသာက္ခ်င္ ၊ မေသာက္ရင္လည္း မခင္တြယ္ရာ ၾကမယ္ ဆိုေတာ့ ဟိုအစ္ကိုၾကီးကလဲ ေနာက္ဆံုး မ်က္စိတဖက္ မိွတ္ျပျပီး ပါးစပ္ထဲ ငံုထားလိုက္ ျပီးမွ ေထြးထုတ္ ဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလို လုိက္လုပ္ လိုက္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႕ မီးပံုးပဲြကို ပတ္ကၾကပါတယ္။ ကပံုကနည္းက သိပ္ေတာ့ မမွတ္မိပါဘူး။ ေရွ႕ကို ၁ လွမ္းတိုး ၊ ေနာက္ ၂ လွမ္းဆုတ္ ၊ အေပၚကို ၁ လွမ္း ၊ ေအာက္ကို ၁ လွမ္း လားေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။ လက္ခ်င္း တဲြျပီး ေယာက်ၤား မိန္းမ တစ္ေယာက္ျခားစီ ကေနတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္နားက ေကာင္မေလး ေခ်ာေခ်ာေလးမ်ား ရွိမလဲဆိုျပီး လုိက္ရွာတာေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္ တကယ္လည္း ကေရာ ေယာက်ၤားေတြခ်ည္းပဲ ။ ကိုယ့္ေဘးနားမွာ။ အဟားဟား ။ ဆိုးတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ မယံုမရွိနဲ႔ ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပဲြက ေယာက်ၤားေလးေတြနဲ႔ ေသာင္းက်န္းရတာ ပိုေကာင္းတယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ယူဆမိပါတယ္။ တစ္ေအာင့္ေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာျပီး ၊ နုတ္ဆက္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

၂၀၀၄ ခုနွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂

ေန႕မွာေတာ့ တရုတ္နွစ္ကူးလဲ ျပီး ၊ လႈပ္ရွား သြားေနတဲ့ အဘတို႕ စစ္ေၾကာင္းလဲ ျပန္၀င္လာပါတယ္။ ဒါန႔ဲ အဘကို သြားၾကိဳ ၊ စားဖို႕ေသာက္ဖို႕ စီစဥ္ေပးရင္း အေတြ႕အၾကံဳေတြ သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ကို ေမးၾကည့္တာေပ့ါ။ ဟို၂ ေယာက္ကလဲ စုတ္ျပတ္ေနတာပဲ။ ေရမခ်ိဳး ၊ အစာလဲ ဗိုက္၀ေအာင္ စားခဲ့ရမဲ့ ရုပ္ေတြလဲ မေပါက္ဘူး ဆိုျပီး စေတာ့ လိုက္ထိုးပါေလေရာ။ ဒါနဲ႔ သူတို႕ ၂ ေယာက္ကို ၾကိဳ၀ယ္ထားတဲ့ အေအးဘူးေတြ ထုတ္တိုက္ ၊ ထမင္းစားဖို႕ ျပင္ေပးျပီးေတာ့ ညေရာက္ေတာ့ ေမးတာေပ့ါ။ သူတုိ႕က ေတာင္ေတြ တက္ရတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ၊ ရြာေတြကို မျဖက္ဘဲ ပတ္သြားေနရတယ္ ဆိုတာေတြ ၊ ေတာထဲ ထမင္းခ်က္စားေတာ့ ဟင္းမရွိလို႕ ငပိဗူးနဲ႔ပဲ ကစ္လိုက္ရတယ္ ဆိုတာေတြ ေျပာျပပါတယ္။ ရန္သူရယ္လို႕လဲ ျဖစ္ျဖစ္ေျမွာက္ေျမွာက္ မေတြ႕ပါဘူးတဲ့ ။ ကိုယ့္ေက်ာပိုးအိတ္ ကိုယ္ထမ္းျပီး တက္ရတယ္ေပ့ါ။ အျပင္မွာ ရဲေဘာ္က ထမ္းေပးတယ္ ဆုိတာက မဟုတ္ပါဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ရဲေဘာ္လည္း သူ႕ေက်ာပိုးအိတ္ ၊ သူ႕ရိကၡာ ၊ က်ည္ဆန္ နဲ႔ ဘယ္နဲ႔ ကိုယ့္ေက်ာပိုးအိတ္ပါ ထမ္းခိုင္းရမွာတုန္း ။ အဆင္မသင့္လို႕ရွိရင္ ကိုယ္ကေတာင္ ျပန္ထမ္းေပးရမွာ မဟုတ္လား ။ မင္းက ကံေကာင္းတယ္ ၊ ငါတို႕ဆို စုတ္ျပက္ေနတာပဲတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေအးပါကြာ။ ငါေနမေကာင္းျဖစ္လိုက္လို႕ပါ။ အမွန္ဆို ငါက အေတြ႕အၾကံဳရွိေအာင္ လုိက္ခ်င္တာ ။ အခုက မလိုက္ရတာ နာတာေပ့ါလို႕ ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္လည္း လိုအပ္တယ္ မဟုတ္လား ။ စစ္ဥပေဒသမွာ စကားတခြန္းရွိပါတယ္ “ ေျမပိုင္မွ စစ္နိင္မယ္တဲ့ ” အဓိပါယ္ကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ ေျမျပင္ အေျခအေနကို ေကာင္းမြန္စြာ စစ္ေရးအရ သံုးသပ္နိင္ ၊ ကၽြမ္းက်င္နိင္ရင္ တိုက္ပဲြ ေအာင္မယ္ဆိုတဲ့ စကားပါ။ တကယ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ လိုက္သြားခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။

မနက္ျဖန္ ေရာက္ေတာ့ အဘက အသစ္ထပ္ေရာက္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၃ ေယာက္နဲ႔ သူစခန္း ေျပာင္းထားခ်င္တဲ့ ဆရာၾကီးေတြကို ေခၚပါတယ္ ။ တျခားစခန္းေတြမွာက အရာရွိ မရွိတာေၾကာင့္ အရာခံဗိုလ္ေတြကို စခန္းမႈးအျဖစ္ ေခတၱ တာ၀န္ယူခိုင္းထားတာပါ။ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရာက္လာေတာ့ အဲဒီစခန္းေတြကို ေျပာင္းဖို႕ ေခၚတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၃ ေယာက္ကိုလည္း အတူတူ မထားပါဘူး ။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ စခန္း ပ်က္မွာ စိုးလုိ႕ပါ။ ၃ ေယာက္ေပါင္း ေလာင္းေက်ာ္ ျဖစ္မွာ ေၾကာက္တယ္နဲ႔ တူပါတယ္ ။ ျပီးေတာ့ ၃ ေယာက္လံုး ထားလဲ အပိုပဲ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ၃ ေယာက္တည္းက ကၽြန္ေတာ္ ရန္ကုန္သားက နည္းနည္းလည္ေတာ့ အဘက သူ႕နားကို ေခၚထားပါတယ္။ ၁ ေယာက္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ပင္မစခန္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ေ၀းတဲ့ တပ္စဲြထားတဲ့ ေနရာ ေျပာင္းဖို႕ ညႊန္ၾကားပါတယ္။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ပင္မ စခန္းက ၾကည့္ရင္ လွမ္းျမင္နိင္တဲ့ ေတာင္ေပၚမွာ ေနဖို႕ အမိန္႕ေပးပါတယ္။ ၂ လ တစ္ခါ စခန္းေတြကို အလွည့္ၾက ခ်ိန္းေပးမယ္လို႕ လည္း မွာၾကားပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ ဟို ၂ ေယာက္ကလည္း စခန္းေျပာင္းဖို႕ ပစၥည္းေတြ ျပန္သိမ္း ၊ ျပီးေတာ့ ကားအလာကို တစ္ေယာက္က ေစာင့္ ၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ စခန္းနဲ႔ နီးတာေၾကာင့္ လမ္းေလွ်ာက္ျပီး ခ်ီတက္သြားေလရဲ႕။ အစကေတာ့ ၃ ေယာက္ေနရမယ္ မွတ္တာ။ ေအာ္....ေနာက္ေတာ့ ျပန္စဥ္းစားမိတာက ဒါက ေက်ာင္းမွ စာသင္ေနတာမွ မဟုတ္တာ။ ေပ်ာ္ပဲြစား ထြက္ေနတာလဲ မဟုတ္တာေၾကာင့္ ကိုယ့္တာ၀န္ ကိုယ္ထမ္းေဆာင္ရတာပဲလို႕ စဥ္းစားမိပါေသးတယ္ ။

၂၀၀၄ ခုနစ္ မတ္လ ၂၃

စစ္ေၾကာင္းမွာ လူအင္အားတိုးလာတာ၍ နဂုိကတည္းက စခန္း လံုုျခံဳေရးကို တပ္ရင္းမႈး ( အဘ )က တုိးျမွင့္ခ်င္တာေၾကာင့္ စျပီး ခိုင္းပါေတာ့တယ္။ အဘက တစ္ကယ့္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပါ ။ စစ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လာလွ်င္ ထိုးထြင္းဥာဏ္လဲ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကို ေက်ာင္းမွာ လူမ်ားစြာနဲ႔ သင္ခဲ့လို႕ သိရံုပဲ သိျပီး မတက္ခဲ့ရင္ေတာင္ လက္ေတြ႕နယ္ပယ္မွာ တကယ္တက္သိ နားလည္ နိင္ေအာင္ ေျမပံုဖတ္ ၊ ၀ွက္စာ ေရး/ေဖာ္နည္း ၊ ေၾကးနန္းေရးနည္း ၊ ရွင္းလင္းတင္ျပနည္း ၊ ေတြကို စာနဲ႔တဖံု ျခံစည္းရိုးကာ ၊ ပစ္က်င္း ၊ ကတုတ္က်င္း တူးနည္း ၊ တပ္စု အသင့္ ေနရာယူပံု ၊ တပ္ျဖန္႕ပံု ၊ လူ လက္နက္ ဘယ္လို ေရြးခ်ယ္ရမယ္ ဆိုတာက အစ ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ေပးပါတယ္။ ဒါေတြက လက္ေတြ႕လုပ္မွ နားလည္မွာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဦးေဆာင္ျပီး ဆရာၾကီး ၊ စစ္သည္ေတြနဲ႔ အတူတူ အစအဆံုး က်င္းတူး ၊ ျခံစည္းရိုးခက္ ၊ ေညွာင့္ေထာင္ ျမက္ရွင္း ၊ အစအဆံုး လုပ္ခိုင္းတာပါ။ ေနကလည္းပူ ၊ ေခၽြးကလဲ ထြက္နဲ႔ မ်က္နွာေတာင္ ကုလားျဖစ္သြားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အဘက စစ္သည္ေတြ ထမင္းစား တန္းျဖဳက္ခိုင္းျပီး ကၽြန္ေတာ္ကို ဆက္လုပ္ေစပါတယ္။ မနက္ ၇ နာရီ ကတည္းက ေန႕လည္ ၁၂ ထိုးေနျပီ ဗိုက္က ထမင္းၾကမ္းေလး စားထားတာ ဘယ္ခံနိင္ပါ့မလဲ ခင္ဗ်ာ။ ဒီေတာ့ အဘနဲ႔က သူ႕သားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က အသက္တူဆိုေတာ့ နည္းနည္း ခၽြဲရတာေပ့ါ။ ဗိုက္ဆာတယ္ ဘာညာနဲ႔ အပူကပ္ေတာ့ အဘက “ ေဟ့ေကာင္ ၊ အရာရွိေကာင္းဆုိတာ အလုပ္ကို ကိုယ့္လက္ေအာက္က ရဲေဘာ္ေတြထက္ ပိုၾကိဳးစားရတယ္ ၊ ပိုလုပ္ျပရတယ္ ကိုယ္တိုင္ အပင္ပန္းခံရတယ္ကြ ၊ ဒါေတာင္ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႕ပဲ ရွိေသးတယ္ ” ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘယ္ရမလဲ တခြန္းပဲ ေျပာလုိက္တယ္ “ ဟုတ္ ” ။

ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ရဲေဘာ္ေလးရယ္ သံဆူးၾကိဳးေတြနဲ႔ တိုင္ေတြကို လိုက္ရိုက္ေနရပါတယ္။ ေနကပူ ၊ ေခၽြးကထြက္ ၊ ဗိုက္ကဆာ ၊ ဒီၾကားထဲ သံဆူးၾကိဳးေတြ ကိုင္ထားျပီး သတိနဲ႔ လုပ္ေနရေတာ့ စိတ္က တိုခ်င္လာျပီ။ ဒါနဲ႔ ဘယ္သူ႕ကို တိုရမွန္း မသိေတာ့ ၊ အတူတူ လုပ္ေနတဲ့ ေဘးနားက ရဲေဘာ္ကို အဘလည္း ဟိုဘက္ လိုက္ၾကည့္ေနေရာ “ ေဟ့ေကာင္ ၊ နားလည္လား ” ဆိုျပီး ရုပ္တည္နဲ႔ ပိတ္ေဟာက္လုိက္တယ္။ ဒီေကာင္လည္း အစက ရီရီျပံဳး၂ နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္ေတာ့ ေၾကာင္သြားတာေပ့ါ။ ဘယ္ရမလဲ ကိုယ္လည္း ရုပ္တည္နဲ႔ နိင္ရာကို တဆင့္ ျပန္လည္ ေပါက္ကဲြလိုက္တာ။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ရဲေဘာ္ကလည္း ဘယ္ေခပါ့မလဲ “ ဒုန္း ” ဆို သံကို ေဆာင့္ရိုက္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေအာ္...နိင္ ရာ နိင္ရာ ။ ခဏၾကာေတာ့ အဘက ေခၚျပီး ထမင္သြားစားဖို႕ ေျပာပါတယ္။ မစားခင္ ဆရာၾကီးေတြ စားတာ လိုက္ၾကည့္ေပး ၊ လိုတာရွိရင္ ညႊန္ၾကားဖို႕ေျပာ ၊ အားလံုးျပီးမွ မင္းစားရမယ္တဲ့ ။ အဘက တကယ္ကို ေတာ္တဲ့ ဆရာေကာင္းပါ။ သူ႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ကို ရဲေဘာ္ေတြ ခ်စ္လာတဲ့ အျပင္ ၊ အသိပညာေတြလည္း တိုးပြားလာခဲ့ရပါတယ္။ အဘနာမည္ကေတာ့ ဗိုလ္မႈးခင္ေမာင္ေအး ပါ။ အခုေတာ့ အျငိမ္းစား ယူသြားပါျပီ ။ ကၽြန္ေတာ္ဒီကို မလာခင္ကပါ။ ဒါနဲ႔ အဘက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေရွ႕တန္းမွာ ေခၚတဲ့ နာမည္တစ္လံုး ရွိတယ္ဗ်။ မလ်ိဳ၀ွက္ေတာ့ပါဘူး ။ ေျပာျပေတာ့မယ္ ။ ဘာလည္းဆိုေတာ့ “ ဗိုလ္ေၾကာင္ ” တဲ့ ။

ဘာေၾကာင့္ ဒီနာမည္ တြင္လာလဲ ဆိုေတာ့ကာ......

စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ေမွ်ာ္ ဖတ္ရႈသူမ်ား ၊ ေကာ္မန္႕ေရးေပးတဲ့ သူမ်ား ၊ ခဏတျဖဳက္ အလည္လာသြားသူမ်ား အားလံုးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာ ေက်းွဇူးတင္ရွိပါသည္။

ဆက္ရန္ ။