ဆိုးသြမ္း

တခါတုန္းကလည္း က်န္စစ္မင္းအေၾကာင္း ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက အင္မတန္ေလးစားရတဲ့ က်န္စစ္မင္းၾကီးဟာ ကိုလူမင္းရဲ႕ ရိုက္ခ်က္ေအာက္မွာ အေျခအေနအရ မယားေတြပဲ ယူျပေနရလို႕ နွာဘူးၾကီး လို႕ေတာင္ ထင္ကုန္ၾကပါတယ္။ ယခုလည္း က်န္စစ္မင္းနဲ႔ အေနာ္ရထာ အေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အေနာ္ရထာေပ့ါ။ သမိုင္းမွာထက္ ၊ လူေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ

(၁) - က်န္စစ္သားက သူ႕မယားကိုထိလို႕ လွံနဲ႔ပစ္သတ္ေပမယ့္ က်န္စစ္သား သစၥာတရားကို လွံက သိတာေၾကာင့္ မထိပဲ လဲြေခ်ာ္ခဲ့ရပံု

(၂) - အေနာ္ရထာမင္းၾကီး ကို ထိန္ပင္ေစာင့္နတ္က ဘ၀ေဟာင္းက အေၾကြးေၾကာင့္ ကံနိမ့္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြဲေယာင္ေဆာင္ ခတ္ကာ ေသဆံုးေစပံု

အဲဒီ ၂ ခ်က္ေလး အေၾကာင္း ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ ရွင္းျပထားတာကို ျပန္လည္ ေရးသားေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ ကၽြဲခက္ေသျခင္းသည္ မွန္ေသာ္လည္း နတ္မ်ားေၾကာင့္ဟု ဆိုျခင္းေၾကာင့္ ေထရ၀ါဒ၏ အစစ္အမွန္ကို လဲြသြားၾကေတာ့သည္။ ေထရ၀ါဒ၌ နတ္မရွိပါ။ ပုဂံရာဇ၀င္မွာ က်န္စစ္သားသည္ တစ္ၾကိမ္သြားျပီး စစ္တိုက္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ က်န္စစ္သားနွင့္ မဏိစႏၵာတို႕ ခ်စ္သူျဖစ္သြားၾကသည္။ သို႕ေသာ္ က်န္စစ္သားသည္ မိမိ၏ ဘုရင့္ဘ႑ာေတာ္ မိဖုရားျဖစ္မည့္ မဏိစႏၵာကို ရိုရိုေသေသပင္ ေလးစားစြာ ဆက္ဆံခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ မဏိစႏၵာသည္ မိမိခ်စ္သူ၏ “ အရွင္မဘုရား ၊ သခင္မ ဘုရား ” ဟု က်န္စစ္သားေခၚတြင္သည္ကို မခံစားနိင္ ၊ မိမိကို ခ်စ္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဆက္ဆံေစခ်င္သည္။

တညတြင္ “ မဏိစႏၵာမွ ေျမြ...ေျမြ ဟု မရွိဘဲ ထေအာ္ေသာ အခါ ၊ ရဲမတ္ ၀န္ထမ္းတို႕မွ “ အဘယ္မွာနည္း သခင္မဟု ေမးျမန္းရာ ” မဏိစႏၵာမွ “ အသင္တို႕ ၀န္းထမ္းမ်ား ေပ့ါေလ်ာ့စြာ ေစာင့္ၾကပ္ၾကတယ္ ” အသင္တို႕ ေခါင္းေဆာင္ က်န္စစ္သားကို ေခၚေစ ” ဆိုျပီး မဏိစႏၵာက က်န္စစ္သားကို ေခၚပါတယ္။ ၄င္းေခတ္က က်န္စစ္သားသည္ တကယ့္ စစ္သား ၊ လူရိုးၾကီး ျဖစ္ပါသည္။ သူက စစ္အေၾကာင္းကိုပဲ နားလည္သည္ ။ ထို႕ေၾကာင့္ မဏိစႏၵာ၏ မာယာကို နားမလည္ ။

ထိုအခ်ိန္ မဏိစႏၵာမွ က်န္စစ္သားအား “ အသင္ေမာင္မင္း ၊ ေမာင္မင္း၏ ရဲေဘာ္မ်ားသည္ တာ၀န္မေက် ၊ ၄င္းတို႕အား ငါမယံု ၊ ထို႕ေၾကာင့္ အသင္တစ္ေယာက္တည္းပဲ ကၽြန္ုပ္အား ေစာင့္ၾကပ္ေစခ်င္ပါသည္ ” ဟု အမိန္႕ေတာ္ ေပးေသာအခါ က်န္စစ္သားလည္း မလဲြမေရွာင္သာ လက္ခံလုိက္ရသည္။ မဏိစႏၵာလည္း ရဲမတ္မ်ား မရွိသည္နွင့္ က်န္စစ္သားရင္ခြင္ အတြင္းသို႕ ေျပး၀င္ဖက္တြယ္လုိက္ေလေတာ့သည္။ သြားျပီ။ ဇာတ္လမ္းက အဲဒီမွ စတာပါပဲ။ မိမိ၏ အရွင့္မိဘုရားကို ထိမိခက္မိသူ လူရိုးက်န္စစ္သား အခ်စ္ပရိယာယ္ကို မသိခဲ့။

ထို႕ေနာက္ က်န္စစ္သား ေနျပည္ေတာ္ ျပန္ေရာက္ျပီး အေနာ္ရထာထံ ဆက္သသည္။ အေနာ္ရထာကလည္း က်န္စစ္သားနွင့္ အတူ တျခားသူရဲေကာင္းမ်ားကိုလည္း ဆုလဒ္မ်ား ျပန္လည္ခ်ီးျမင့္ခဲ့သည္။ ၄င္းအခ်ိန္ ေစာလူမင္းက အေနာ္ရထာအား “ အဖ...ခမည္းေတာ္ ၊ ခမည္းေတာ္ကေတာ့ က်န္စစ္သားကို ပုဂံသူရဲေကာင္း ၊ သစၥာရွိ သူရဲေကာင္းၾကီး ဆိုျပီး ခ်ီးျမင့္ေနေသာ္လည္း ၊ ခမည္းေတာ္ သတၱိရွိတယ္ဆိုလွ်င္ ၊ က်န္စစ္သားသည္ တကယ္သစၥာရွိ ၊ မရွိအား ယခုေမးျမန္းနိင္ပါသည္ ” ဟု လူပံုအလယ္တြင္ ေလွ်ာက္တင္လုိက္သည္။

အေနာ္ရထာလည္း က်န္စစ္သားအား “ မိမိအရာေတာ္ အားထိမိပါသလားဟု ” ေမးျမန္းရာ ၊ က်န္စစ္သားမွ ထိမိပါေၾကာင္း ၀န္ခံလိုက္သည္နွင့္ အင္မတန္ စိတ္ဆိုးေတာ္ မူသြားသည္။ တရားခံကလည္း မိမိလုပ္ေၾကာင္း ၀န္ခံသည္ ၊ သားအရင္း ေစာလူမင္းကလည္း စြပ္စဲြထားသည္ ၊ မႈးမတ္ဗိုလ္ပါ အလယ္တြင္လည္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပစ္ဒဏ္စီမံသင့္သည္။ ၄င္းေနာက္ လွံတံကို ေကာက္၍ ထိုးမည္ဟု ေကာက္ကိုင္လိုက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ အေနာ္ရထာ ဤကဲ့သို႕ စဥ္းစားလိုက္ပါသည္။

1. မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ မိမိ၏ သူရဲေကာင္းကို လွံနဲ႔ထိုးသတ္သည့္ အျဖစ္ ပုဂံရာဇ၀င္မွာ မက်န္ရစ္ေစလိုျခင္း ၊
2. ပုဂံရာဇ၀င္ကို တည္ေထာင္ခါစမွာ မိမိတို႕သည္ က်န္စစ္သားကဲ့သို သူရဲေကာင္းလိုသည္။ အကယ္၍ က်န္စစ္သားကို သတ္ခဲ့လွ်င္ က်န္သည့္ ေညာင္ဦးဖီး ၊ ငလံုးလဖယ္ တို႕က ေနမည္မဟုတ္။ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း မသတ္ခ်င္ခဲ့ ၊
3. ငါသား ေစာလူမင္းကိုယ္တုိင္က ေျပာေပမယ့္ ေစာလူမင္း ေပါင္းသင္းသည့္ လူမွာ ငရမန္ကန္း ( အရက္သမားနွင့္ ေပါင္းေဖာ္သည္ ) ၊ က်န္စစ္သား ေပါင္းသင္းသည့္ သူမွာ သူရဲေကာင္းမ်ား ။ ထို႕အျပင္ ေစာလူမင္း ေျပာသည့္အခ်ိန္၌ ၄င္း၏ မ်က္လံုးထဲတြင္ က်န္စစ္သားအေပၚ မနာလိုသည့္ အရိပ္မ်ား ထင္ဟပ္ေနသည္ ထိုေၾကာင့္ ေစာလူမင္းေျပာတာကို မယံု ၊

ထို႕ေၾကာင့္ ပရိယာယ္ျဖင့္ လွံကို ၾကိဳးကို ထိေအာင္ ပစ္လႊတ္လုိက္ေတာ့သည္။ လွံတံသိသည္ မဟုတ္ပါ။ အေနာ္ရထာ သိခ်င္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းေနာက္ က်န္စစ္သားက “ ငါ၏ သခင္သည္ လွံတံပစ္ရာတြင္ တိက်ေသခ်ာသူ ၊ မည္သည့္အခါမွ လဲြေခ်ာ္ျခင္းမရွိ ၊ ယခု ၾကိဳးကိုသာ ပစ္လုိက္သည္ ၊ အရွင့္ထံတြင္ အၾကံရွိရမည္ ” ဆိုျပီး လွံတံကို ေကာက္ကာ ထြက္ေျပးသြားေတာ့သည္။

ညေရာက္ေသာ အခါ၌ မဏိစႏၵာက “ မိမိနွင့္ က်န္စစ္သားမွာ ဟိုးအရင္ကတည္းက ခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံလိုက္ရာ ” အေနာ္ရထာက “ ၾကိဳတင္ေျပာၾကားသင့္ေၾကာင္း ၊ သို႕လွ်င္ မိမိကိုယ္တုိင္ လက္ထပ္ထိမ္းျမွားေပးဦးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ယခုေတာ့ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီ ” ဟုဆုိေလတယ္ေပ့ါဗ်ာ။

အဲဒီေတာ့ အေနာ္ရထာရဲ႕ အိမ္တြင္းေရးကလည္း အဆင္မေျပ ၊ က်န္ရွိသည့္ သူရဲေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ၃ ဦးအားလည္း က်န္စစ္သားကို ရွာေဖြရန္ လႊတ္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ သူရဲေကာင္းမ်ား အနားမွာ မရွိသည့္ အခ်ိန္ ၊ ပုဂံတိုင္းအား ဆင္နွင့္ လွည့္လည္ေနစဥ္ မုဆိုးမတစ္ဦးက မိမိလယ္တြင္ ဆင္နီးပါးရွိသည့္ ကၽြဲရိုင္းၾကီးတစ္ေကာင္ လာေရာက္ ေသာင္းက်န္းေနျခင္းေၾကာင့္ အရွင္မင္းၾကီးအား အကူအညီေတာင္းခံအပ္ပါသည္ေပ့ါ။

ထိုအခါ စစ္သူၾကီးတုိ႕က အရွင္မင္းၾကီး ဆက္လက္ လွည့္လည္ပါေပ့ါ။ စကားအေနနဲ႔ေျပာတာပါ။ က်ေနာ္မ်ိဳးတို႕ ၾကည့္ရွင္းလိုက္ပါမယ္လို႕ ဆုိေပမယ့္ အေနာ္ရထာက မိမိသည္ ဘုရင္ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ မိမိအုပ္ခ်ဳပ္သည့္ နယ္ပယ္ ၊ တိုင္းျပည္မွာ ျပည္သူတစ္ဦး ဒုကၡေရာက္လွ်င္ မိမိ၌ တာ၀န္ရွိေၾကာင္း ၊ ထို႕ေၾကာင့္ မိမိကိုယ္တုိင္ ေျဖရွင္းမည္ဟု ဆိုကာ လယ္ကြင္းထဲ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ လယ္ကြင္းထဲ၌ ဆင္ေပၚက အေနာ္ရထာနွင့္ ကၽြဲတို႕ ေတြ႕ၾကျပီ။

ဆင္သည္ ဦးခ်ိဳကားကားနွင့္ ကၽြဲကို ေၾကာက္လွန္႕သည္။ ၄င္းအခ်က္က အေနာ္ရထာကို တပန္း အေရးစတင္နိမ့္ေစသည္။ ထို႕အျပင္ ကိုင္ေနၾက အရိႏၷမာလွံက မရွိ ၊ အိမ္ေထာင္ေရးမသာယာ ၊ က်န္စစ္သားအားလည္း ျပန္လာေစခ်င္ေသာ ဘုရင္တို႕၏ သူရဲေကာင္းအေပၚ လြမ္းဆြတ္မႈေၾကာင့္ စိတ္ဓတ္က်ေနေသာ အေနာ္ရထာသည္ လွံ ၃ စင္းတိုင္တုိင္ ပစ္လႊတ္ေသာ္လည္း ကၽြဲကို မထိဘဲ မိမိသာလွ်င္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရသည္။

မည္သည့္ ထိန္ပင္ေစာင့္နတ္ေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါ။