ဆိုးသြမ္း

ငါလည္း ထမင္းစားတာပါပဲ
မင္းတို႕လို႕ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ ထားစရာ မာနမရွိေပမယ့္
မီးျခစ္ဆံေခါင္းေလာက္ မာနေလးကို
ဘယ္သူမွ မျမင္ေအာင္ ဖြတ္ထားတာ

ေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ လမ္းမွာ
အားလံုးကို နားလည္ေပးခဲ့တာေၾကာင့္
မီးျခစ္ဆံေခါင္းမာနေလးကို ဘယ္ေတာ့မွ ထုတ္မသံုးျဖစ္ခဲ့ဘူး

“ ေအာ္...နာမွ နာတက္ပါ့မလားလို႕တဲ့ ”
တခ်ိန္တုန္းက...မင္းင့ါကို အဲဒီလုိေျပာဖူးတယ္
မင္းကေတာ့...ဘာရယ္မဟုတ္
ခ်စ္လြန္းလို႕ ေျပာလုိက္တာ....ေနမွာပါလို႕
( ငါ့စိတ္ထဲ ) အမွတ္မထားခဲ့ဘူး

င့ါမာနေတြကလည္း မင္းေရွ႕ေရာက္ရင္
ေက်ာက္စက္ေရေတြလိုပဲ တစ္စက္ခ်င္း တစ္စက္ခ်င္း
................ေအးစက္
မနက္ေစာေစာ ေနေရာင္လာလို႕ ဖယ္ရွားေပးလုိက္ရတဲ့
ျမဴနွင္းေတြလို႕....ေပ်ာက္ဆံုးလုိ႕

မင္းသတင္းေတြ ၊ မင္းအေၾကာင္းေတြ
ေတြးမိရံုနဲ႔တင္ စိတ္က အလိုလုိ
ေပ်ာ့ညံသြားတက္တာ...ဘာနဲ႔မွ ေျဖမရခဲ့ဘူး

င့ါရင္ဘတ္ထဲမွာ မင္းကိုခ်စ္တဲ့ စိတ္ေတြရွိေနသ၍လည္း
ငါဘယ္ေတာ့ မသည္းမကဲြဘူး
( မင္းင့ါကို ခ်စ္တာ ၊ မခ်စ္တာေတာ့ တက႑ေပ့ါေလ )
ဒီလုိပဲ ငါခံယူတယ္

ငါ့ရဲ႕ မီးျခစ္ဆံေခါင္းမာနေလးကို
ဒီတသက္ မင္းအေပၚ ထုတ္သံုးခြင့္ ထာ၀ရပိတ္ပင္လုိက္ပါတယ္
ဘာလဲဆိုေတာ့
မီးျခစ္ဆံေခါင္းေတာ့ မီးျခစ္ဆံေခါင္းပဲ
အဲဒီမာနက အရင္ကတည္းက ယူေရနီယမ္ေတြနဲ႕
ဖဲြ႕တည္ထားတာ

မီးျခစ္ဆံေခါင္ေလး ေပါက္သြားရင္
မင္းကိုလည္း ငါမသိေတာ့ဘူး...ငါ့ကိုငါလည္း မသိေတာ့ဘူး
ငါ့ကိုငါ မသိေတာ့မွာထက္..မင္းကို ခ်စ္ခြင့္မရေတာ့မွာကို မသိတာ
ငါေၾကာက္ေနခဲ့လို႕ပါ.......