2 years ago
Friday, March 6, 2009
ဟိုေန႕က အေျခာက္ေတြ အေၾကာင္း ဖတ္မိလုိက္လို႕ ၁၀ တန္းတုန္းက ေမ့ေန႕ခဲ့တာေလး ျပန္သတိရသြားတယ္။ ကြယ္၀ွက္ထားတယ္လုိ႕လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အခုမွ လူစံုတုန္း ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ရွင္းျပတာပါ။
၁၀ တန္းကေပ့ါ။ ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ၁၀ တန္းတုန္းကပါ ။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲက ေလဟာျပင္ေစ်းကို ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုနဲ႔ ပစၥည္းတစ္ခု သြား၀ယ္ၾကတုန္း ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ အဲဒီေန႕က အစ္ကိုနဲ႕ ပစၥည္းတစ္ခု ၀ယ္ျပီးျပန္လာေတာ့ ေစ်းကေန အထြက္ ၊ ကားလမ္းကူးျပီး ေဆးရံုေထာင့္ အနားကို အေရာက္ ( အဲဒီေနရာမွာ ေလးဘက္ေလးလံ ကူးနိင္ရန္ မိုးေပၚတံတား ရွိပါသည္ ) အစ္ကိုက
“ ဟာ ေနဦးကြ ၊ ငါပစၥည္း ေမ့က်န္ခဲ့တယ္ ၊ အေမက.....၀ယ္ခဲ့ပါဆိုလား ( ပစၥည္းအမည္ မသိေတာ့ပါ )
ဆိုျပီး...ညီေလး မင္းဒီက ေစာင့္ ၊ မလုိက္နဲ႔ေတာ့ ျပန္လာခဲ့မယ္ ၊ ခဏပဲ ”
ဆိုျပီး...ညီေလး မင္းဒီက ေစာင့္ ၊ မလုိက္နဲ႔ေတာ့ ျပန္လာခဲ့မယ္ ၊ ခဏပဲ ”
ဆိုျပီး ဆရာသမားက လစ္သြားတယ္။ နီးကလည္း နီးတာကိုး ။ ေစ်းကိုလည္း လွမ္းျမင္ေနရတယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီဘက္ကားလမ္း တံတားအဆင္းနဲ႔ ေဆးရံုေထာင့္ကေန ဟိုဘက္ေငးလုိက္ ၊ ဒီဘက္ေငးလုိက္ နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာေပ့ါ။ အခ်ိန္ကလည္း ၃ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ရွိေနပါျပီ။ ေနကေတာ့ သိတဲ့ အတုိင္းပူသလား မေမးနဲ႔။
အဲဒီမွာ ဇာတ္လမ္းက စတာပဲ။ အစ္ကိုက ျပန္မလာေတာ့ဘူး။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္။ ပစၥည္းမေတြ႕တာလား ၊ ဘာျဖစ္ေနလဲ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တံတားေပၚ ကားေတြတက္ၾကည့္လုိက္ ေအာက္ကို ဆင္းလုိက္နဲ႔ လုပ္ေနတုန္း အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ နည္းနည္း ျပည့္ျပည့္ျဖိဳးျဖိဳး ၊ ဆံပင္ ကုတ္ေထာက္နဲ႔ ဘဲၾကီး တေဗြက ကားလွမ္းကူးလာတယ္ဗ်။ အစက သတိမထားမိပါဘူး။ သူက အေပၚ တံတားေပၚက မကူးဘဲ ေအာက္ကေန ျဖက္ကူးလာတာ။ ဒါနဲ႔ ရဲဖမ္းေတာ့မွာပဲ ဆုိျပီး ၾကည့္ေနလိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိမထားမိလုိက္ဘူး။ သူက ဒီဘက္ျခမ္းလည္း ကူးလာျပီးေရာ ဟိုေလွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္နဲ႔ လမ္းသလား ေနပါတာေပ့ါ။ သေဘာက ညေနေစာင္း အျပင္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ေနသလိုေပ့ါဗ်ာ။ ေအးေအး လူလူပဲ။
ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အစ္ကို႕ကို ေစာင့္ေနရင္း လမ္းေလွ်ာက္ေနတာေပ့ါ။ ေလွ်ာက္ေနတုန္း အေနာက္ကေန ရႊတ္...ရႊတ္ ဆိုေတာ့ လန္႕သြားတယ္။ ဘာ...လဲဟေပ့ါ။ ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ အမယ္..ဆရာသမားက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခၚေနတာဗ်ာ။ လက္ျပျပီး ေခၚေနတာ။ လာပါဦးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာေအာင္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေသးတယ္။ ဘယ္သူလဲေပ့ါ။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ လက္ညႈိးထိုးျပလုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လား ဆိုေတာ့ ဒင္းက ဟုတ္တယ္တဲ့။ အိုေက...ဒါဆို လာျပီေပ့ါ။
အနားေရာက္ေတာ့ ေျပာ..အစ္ကိုၾကီး ကၽြန္ေတာ္ ဘာကူညီရမလဲ ဆိုေတာ့ “ အလာလား...ဆရာသမားက တန္းျပီးေတာ့ကို မ်က္လံုးမွိတ္ျပေတာ့တာပဲ ၊ ျပီးေတာ့
အဲဒီမွာ ဇာတ္လမ္းက စတာပဲ။ အစ္ကိုက ျပန္မလာေတာ့ဘူး။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္။ ပစၥည္းမေတြ႕တာလား ၊ ဘာျဖစ္ေနလဲ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တံတားေပၚ ကားေတြတက္ၾကည့္လုိက္ ေအာက္ကို ဆင္းလုိက္နဲ႔ လုပ္ေနတုန္း အသားျဖဴျဖဴနဲ႔ နည္းနည္း ျပည့္ျပည့္ျဖိဳးျဖိဳး ၊ ဆံပင္ ကုတ္ေထာက္နဲ႔ ဘဲၾကီး တေဗြက ကားလွမ္းကူးလာတယ္ဗ်။ အစက သတိမထားမိပါဘူး။ သူက အေပၚ တံတားေပၚက မကူးဘဲ ေအာက္ကေန ျဖက္ကူးလာတာ။ ဒါနဲ႔ ရဲဖမ္းေတာ့မွာပဲ ဆုိျပီး ၾကည့္ေနလိုက္ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိမထားမိလုိက္ဘူး။ သူက ဒီဘက္ျခမ္းလည္း ကူးလာျပီးေရာ ဟိုေလွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္နဲ႔ လမ္းသလား ေနပါတာေပ့ါ။ သေဘာက ညေနေစာင္း အျပင္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ေနသလိုေပ့ါဗ်ာ။ ေအးေအး လူလူပဲ။
ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အစ္ကို႕ကို ေစာင့္ေနရင္း လမ္းေလွ်ာက္ေနတာေပ့ါ။ ေလွ်ာက္ေနတုန္း အေနာက္ကေန ရႊတ္...ရႊတ္ ဆိုေတာ့ လန္႕သြားတယ္။ ဘာ...လဲဟေပ့ါ။ ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ အမယ္..ဆရာသမားက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခၚေနတာဗ်ာ။ လက္ျပျပီး ေခၚေနတာ။ လာပါဦးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာေအာင္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လုိက္ေသးတယ္။ ဘယ္သူလဲေပ့ါ။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ လက္ညႈိးထိုးျပလုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လား ဆိုေတာ့ ဒင္းက ဟုတ္တယ္တဲ့။ အိုေက...ဒါဆို လာျပီေပ့ါ။
အနားေရာက္ေတာ့ ေျပာ..အစ္ကိုၾကီး ကၽြန္ေတာ္ ဘာကူညီရမလဲ ဆိုေတာ့ “ အလာလား...ဆရာသမားက တန္းျပီးေတာ့ကို မ်က္လံုးမွိတ္ျပေတာ့တာပဲ ၊ ျပီးေတာ့
“ ေမာင္ေလး...ေနရာရွိတယ္ ၊ သိပ္လည္း မေ၀းဘူး ကားလွမ္းကူးျပီးရင္ တိုက္ခန္းရွိတယ္ ၊ လုိက္ခ့ဲပါလား ၊ မုန္႕ဖိုးေပးမယ္ေလ ”တဲ့
အဲဒီလို နွစ္ကိုယ္ၾကားလည္း ကပ္ေျပာလုိက္ေရာ အေမာင္ဆိုးသြမ္းတို႕ ၾကက္သီးေတာင္ ထသြားတယ္။ ျပီးေတာ့ ကမန္းကတန္း အာ...လူမွားေနျပီဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒါေတြ စိတ္မ၀င္စားဘူး။ ဟာဗ်ာ...ခင္ဗ်ား ဘာေတြလာေျပာေနတာတုန္းဆိုျပီး ေအာ္မိေအာ္ရာ ေအာ္လုိက္ေတာ့ ဘဲၾကီး ရွက္သြားလား မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေၾကာက္လန္႕ျပီး အတင္းကားဂိတ္ဘက္ ေျပးေတာ့တာပဲ။ ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ လူေတြကလည္း ရွိေတာ့ ဒီဘဲၾကီး လုိက္မလာေတာ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ မေတြ႕မိေတာ့ဘူး ။ သူလဲ အေျခအေန မေကာင္းလို႕ ေျပးျပီထင္ပါတယ္။
ခဏေနေတာ့ အစ္ကုိက ျပန္ေရာက္လာတယ္။ သူေရာက္လာေတာ့ သူ႕ကို ျပန္ေျပာျပလိုက္ေသးတယ္။ ဆရာက ဘယ္ေကာင္လဲ ၊ လုိက္ျပ ၊ ငါရွင္းမယ္ လုပ္ေနလို႕ ။ လာစမ္းပါ အစ္ကိုရာ။ လူလိုေနတာ မင္းပါ ဟိုက ေခၚသြားဦးမယ္။ ဟီးဟီး။ ဆုိျပီး ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တနံု႕နံု႕နဲ႔ ။ ဒီဘဲၾကီး ဘာေတြမ်ား ၾကည့္ျပီး ငါ့ကို ဒီစကားမ်ိဳး လာေျပာလဲေပ့ါ။
အဲဒီလို ျဖစ္စဥ္ေတြ ကားေပၚမွာလည္း ရွိပါတယ္ ၊ လမ္းေပၚေတြမွာလည္း ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမိဳ႕ထဲဘက္ ညေနေစာင္းခ်ိန္ဆို သူတို႕ေတြကို ေတြ႕ရျပီေပ့ါ။ သတိထားၾကဦးဗ်ိဳ႕....။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
ခဏေနေတာ့ အစ္ကုိက ျပန္ေရာက္လာတယ္။ သူေရာက္လာေတာ့ သူ႕ကို ျပန္ေျပာျပလိုက္ေသးတယ္။ ဆရာက ဘယ္ေကာင္လဲ ၊ လုိက္ျပ ၊ ငါရွင္းမယ္ လုပ္ေနလို႕ ။ လာစမ္းပါ အစ္ကိုရာ။ လူလိုေနတာ မင္းပါ ဟိုက ေခၚသြားဦးမယ္။ ဟီးဟီး။ ဆုိျပီး ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ တနံု႕နံု႕နဲ႔ ။ ဒီဘဲၾကီး ဘာေတြမ်ား ၾကည့္ျပီး ငါ့ကို ဒီစကားမ်ိဳး လာေျပာလဲေပ့ါ။
အဲဒီလို ျဖစ္စဥ္ေတြ ကားေပၚမွာလည္း ရွိပါတယ္ ၊ လမ္းေပၚေတြမွာလည္း ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမိဳ႕ထဲဘက္ ညေနေစာင္းခ်ိန္ဆို သူတို႕ေတြကို ေတြ႕ရျပီေပ့ါ။ သတိထားၾကဦးဗ်ိဳ႕....။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
Labels: ဘ၀အပိုင္းအစမ်ား
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
19 comments:
6 Mar 09, 23:29
kom: http://soethawn.blogspot.com/2009/03/blog-post_06.html ဘယ္သူမ်ားလမ္းေလ််ာက္ထြက္ခ်င္မလဲလို႕
ဟားဟားဟားဟား
ေတာ္ေတာ္ရယ္သြားတယ္
ေတာ္ေသးတာေပါ့ဆရာသမားရယ္ ေရတိမ္နစ္ေတာ့မလို ့
ဒါမယ့္မုန္ ့ဖိုးေတာင္ ေပးဦးမယ္ဆိုဘဲ
အဟိ
း)
ငါဟဲ့ေယာက်ာၤး
အဟားဟား
ရယ္လို ့ေတာင္မႏိုင္ဘူး
း)
http://degolar.blogspot.com/
စီပံဳကုိ ရွူပါ။ အဲဒီမွာ ပိရိတ္သတ္မ်ားတယ္ေလ။
အားး...အဲ့လိုၾကီွးလား ေတာ္ျပီး ဒီမွာ အခုဆိုင္ကယ္တက္ခါစမို႔ ညတိုင္းလိုက္စီးၾကည့္ေနတာ ေပါတဲ့အရပ္ဆိုေတာ့ပိုေရွာင္မွ း)
ေက်းဇူးပါ မခင္ဦးေမေရ။ ေက်းဇူးပါ။
ထားလုိက္ပါ အစ္မေရ ၊ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္ ေရးခ်င္တာကို ေရးခြင့္ရေနရင္ကိုပဲ
ေက်နပ္ပါတယ္။
အဆင္ေျပပါေစ...အစ္မေရ။
အစ္ကို႕ရဲ႕ ပါကိုခံစားၿပီး ေၾကြသြားလို႕ေနမွာေပါ့.။ ပါေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ စတိုင္ေၾကာင့္ဆိုတာ ေတာ့ေသခ်ာတယ္.။ သိတယ္မလား ရန္ကုန္သားေလ :P
haa...
U Never ask Your' Big Brother where he been..?
haa..
may be
He was there for 15 min...!!!
အေမာင္စိုးသြန္း.. ၾကည့္ရတာ.. အေတာ္စြဲ မက္စရာေကာင္းလို႕ ေနမွာေပါ့..း)
ေတာ္ပါေသး ရဲ႕.. ေမာင္စိုးသြန္းေလး ..ေရတိမ္ မနစ္ရွာတာ..း)...
ဒါမ်ိဳးက လူေရြးေသးတယ္ညီေလးေရ...သူတို႕က ေယာက္်ားပီပီသသ ပံုစံမွ သေဘာက်ျပီးခ်ည္းကပ္တာ..
ဟားဟား..က်န္ဖန္ ဂုဏ္ယူလိုက္..:P
အို.... ရုပ္ရွိလို႕ ေခၚတာေပါ့ေအ....။ အဟိ
ထြက္ေျပးေတာ့ ဟိုက "ေမာင္ေႏွး..ေမာင္ေႏွး..ေရွာင္မေျပးပါနဲ႔လားတြယ္.. ဆိုျပီး လိုက္မလာတာ ကံေကာင္း"
ေတာ္ေသးတယ္ အဲဒီတံုးကပါသြားရင္ ကိုဆိုးသြမး္ ဘေလာ့ေပၚေရာက္မလာေတ့ာ ဘူး ဟီး၂...
ခုေတာ့ သတိရစရာေလးေတြျဖစ္ေနၿပီေပါ့ ဟုတ္လား။ ဟားဟား။ တို ့ေတြသာထူးဆန္းေနၾကတာပါ။ ထိုင္းမွာေတာ့ အဲဒါမထူးဆန္းေတာ့ဘူးေလ။ ထိုင္းေတာနယ္ဖက္က ေက်ာင္းသားငယ္ေလးေတြဆိုရင္ နိုင္ငံျခားသားေတြဆီက အဲလိုမုန္ ့ဖိုးေလးေတြနဲ ့တကၠသိုလ္ဆက္တက္ေနၾကတာေတြေတာင္ရိုးေနၿပီတဲ့။
ကံေကာင္းလို႔ေပါ့ အေမာင္ဆိုးသြမ္းရယ္ ...
အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာေပါ့ အသြားမေတာ္တစ္လွမ္း၊ အစားမေတာ္ တစ္လုတ္ဆိုတာ :P
ဆိုးသြမ္းတုိ႕မ်ား...
ကံေကာင္းေပတယ္ေနာ္။ လူခ်စ္လူခင္ ေပါခ်က္မ်ား... ငယ္ငယ္ေလးနဲ႕ ေရတိမ္နစ္ေတာ့မလို႕ အဟား...
ဟီးးးးးး။
ဟားဟားဟားဟားဟား
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းတက္တုန္းကဆို မႏၱေလးမွာ
ပိုဆိုးတာေပါ႔ဗ်ာ ေက်ာက္ေတာ္ႀကီဘုရားပြဲဆို
ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႔ ခနခန ကြိဳင္စားတာ အေျခာက္ေတြ
ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတာဗ်ာ
ခုထိျမင္ရင္တင္ေနတုန္းဘဲ
အဲဒါ သိမ္ၾကီးေစ်း တံတားျဖစ္ပါတယ္..
တံတားက ေလးေထာင့္ပံုစံျဖစ္ျပီး ..
ဆူးေလဘက္အျခမ္းမွာ တစ္ခု ရွိပါတယ္။
ဆူးေလဘက္အျခမ္းက for girl ျဖစ္ျပီး
ကိုဆိုးသြမ္း တတ္တဲ့ တံတား က for boy ျဖစ္ပါတယ္.။
အဲဒါ အရင္ကတည္းက အဲလိုမ်ိဳးေတြ က်က္စားတဲ့ေနရာ
ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ..။
:D
mhar phat mi p... out ka nay apaw phat ya mar apaw ka nay out phat dot dote kha yout p apaw mhar bal lo phat ya ma lae yay htar pay par oo... kyote lo bae zat thein ka sa kyi ta lo pyit nay oo mal... anyway phat lo kg par tal kyote tot moe lin twar p,,,,
Post a Comment