ဆိုးသြမ္း

ျမန္မာ့ စာေပေလာကတြင္ေရာ ၊ ကမာၻစာေပ ေလာကတြင္ပါ စာေရးသားရာ၌ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ေရးသားၾကသည္။ ေဆာင္းပါး ၊ ၀တၱဳတို ၊ ၀တၱဳရွည္ ၊ အခန္းဆက္ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေရးသားရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ အၾကိဳက္ဆံုး နွင့္ ခံစားမႈ အေပးစြမ္းနိင္ဆံုး ၊ ထိထိမိမိ အရွိဆံုးမွာ ၀တၱဳတို ျဖစ္ပါသည္။ ၀တၱဳတုိ ဆိုသည့္အတိုင္း တိုတိုနွင့္ လိုရင္းကို ခံစားသူ ရင္ထဲ ေရာက္သြားေစရန္ အထိမိဆံုး စကားလံုးမ်ား ကိုသံုးစဲြနိင္ဖို႕ အေရးၾကီးေၾကာင္း ထင္ျမင္မိပါသည္။ ၀တၱဳတို တပုဒ္ကို ေလ့လာၾကည့္ရာတြင္ အလြန္ဆံုး စာမ်က္နွာ ငါးမ်က္နွာ ေလာက္သာပါ၀င္သည္။ သို႕ေသာ္ ထို၀တၱဳတိုေရးေသာ စာေရးဆရာမ်ားသည္ ခဏေလး အတြင္းမွာပင္ စာဖတ္သူကို ဆဲြေဆာင္သြားနိင္သည္။

မ်ားေသာ အားျဖင့္ ၀တၱဳတိုေရးေသာ အေၾကာင္းအရာသည္ ဘ၀ဇာတ္ခံုေပၚတြင္ ကျပေနေသာ ဆင္းရဲသား မိသားစုတို႕၏ ျပႆနာမ်ား ကိုဦးစားေပး ေဖာ္ျပေလ့ရွိၾကသည္ဟု ထင္ျမင္မိသည္။ ဒါမွ မဟုတ္ အေတြးတစ္စံုတခုကို ေဖာ္ျပလို၍ လွည့္ကြက္လုိ သေဘာထားကာ ေရးၾကသည္။ မည္သို႕ပင္ ျဖစ္ေစ ၀တၱဳတိုဇာတ္လမ္းမ်ားသည္ ဖတ္ရႈ႕ရာ၍ အခ်ိန္မကုန္ျခင္း ၊ ဆဲြေဆာင္မႈ႕ရွိျခင္း ၊ ဇာတ္ေကာင္နည္းပါးစြာ ပါ၀င္လာေသာ္လည္း ထိထိမိမိ ေရးသားနိင္ျခင္းေၾကာင့္ ၀တၱဳတိုေရးျခင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳက္နွစ္သက္ပါသည္။

သို႕ေသာ္ မည္သူကိစၥမဆို ၾကာၾကာလုပ္လွ်င္ ရိုးသြားတက္သကဲ့သို႕ ၀တၱဳတိုတြင္ အားနည္းခ်က္မွာ ၀တၱဳရွည္ကဲ့သို တပုဒ္ျပီးသည္နွင့္ စဥ္းစားခန္း ၀င္ေနစရာ မရွိေအာင္ အခ်ိန္မရွိပါဟု ထင္ျမင္မိသည္။ ၀တၱဳတို ထုတ္သူမ်ားသည္ တစ္အုပ္ထဲ ဘယ္ေတာ့မွ မထုတ္ၾကေသာေၾကာင့္ စုစည္းမႈမ်ားျဖင့္လာေသာ အခါ ၀တၱဳတိုဖတ္သူသည္ တပုဒ္ျပီး တပုဒ္ဆက္တိုက္ဖတ္ရေသာေၾကာင့္ ပ်င္းရိသြားနိင္ပါသည္။