Friday, November 23, 2007

ေနနိင္သူ

အရာအားလံုးကို လက္ေျမွာက္လို႕
ဘ၀ကို အရံႈးေပးလိုက္တယ္
ျမင္ေတြ႕ေနတဲ့ ခပ္မဲ့မဲ့ အျပံဳးေတြ
ၾကားသိေနခဲ့တဲ့ ခပ္ရင့္ရင့္ အသံေတြ
ေရနစ္သူကို ၀ါးကူလို႕ ထိုးေနလိုက္ၾကတာ
အရႈံးေပးပါတယ္ဆိုမွ ခနဲ႔ေနၾကတယ္...။
တကယ္ဆို....ငါ အစဲြအလန္းၾကီးတက္မွန္း
ဘယ္သူမွ မသိခဲ့ပါဘူး....။
မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့ပါဘူး...ေကာင္မေလးရယ္
ေမွ်ာ္လင့္တိုင္း ျဖစ္မလာတက္သလို
ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့တဲ့ ဒီဘ၀ထဲ
ငါ့ အလြမ္းနဲ႔ပဲ ငါ ေနပါရေစေတာ့။

3 comments:

တာတူး(၀ါ) အေမ့ခံလူတစ္ေယာက္ said...

ကဗ်ာေလးက တကယ္ပဲ ရင္ထဲကုိ တည့္တည့္တိုးတာဗိ်ဳ႕ ။က်ေနာ္႔ အေၾကာင္းသိေတြမ်ား ဖတ္မိရင္ က်ေနာ္ေရးထားတယ္ေတာင္ထင္ၾကမယ္ ။ တကယ္ကိုပါပဲ ခံစားရတာ ထပ္တူထပ္မွ်ပါ။ ကိုဆိုိး ေရးလို႔သာ ဒီေလာက္ ျပည့္စံုျပီးေကာင္းတာဗိ်ဳ႕ ။ က်ေနာ္ေတာ့ ခုထိ ကာရံရွာမရေသးလို႔ဗ် ။ ေျပာေတာ့ ေျပာျပခ်င္သား ။

ဆိုးသြမ္း said...

ကိုတာတူး၀ါ အစား ခံစားျပီးေရးေပးထားတာ။ ဘယ္သူမွ
မသိေစနဲ႔။ :)

Anonymous said...

Comments ေရးေပးဆိုလို ့ေရးေပးရမွာ.. ဘာေရးရမွာလဲ။ လြမ္းတာေတြ ကိုေတာ ့မေရးေပးခ်င္ဘူး။ လြမ္းဖို ့ေနရာမက်န္ေတာ့ လို ့ပါ။
ကဗ်ာေရး ဖို ့ သင္ခ်င္ရင္ဘယ္မွာ သင္လို ့ရလဲ..၊၊
ယုယု