Monday, November 5, 2007

လမ္းခဲြမွာ


တကယ္တမ္း တို႕ေတြ
ခဲြခြာၾကရျပီ ဆိုေတာ့
အျပန္လမ္း
နုတ္ဆက္ျခင္းရဲ႕
အျပံဳးတစ္ပြင့္ဟာ
မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ စိုခဲ့ရျပီ...။
ခါးသက္တဲ့ ခဲြခြာျခင္းကို
ငါတို႕ ဟန္ေဆာင္ျပံဳးထားလဲ
နွလံုးသား အတြင္းထဲမွာေတာ့
မ်က္ရည္မိုးေတြ ေစြခဲ့ရျပီ...။
ၾကံမၼာရိုင္း တစ္စမွာ
တို႕ေတြရဲ႕
နွလံုးသား တစ္စံု စေတးခံခဲ့ရတာ
ေကာင္းကင္က ၾကယ္တစ္စံုနဲ႔
လမင္းကို သက္ေသျပဳလို႕
ငါတို႕ သိပ္ခ်စ္ခဲ့ရက္နဲ႔
လမ္းခဲြမွာ
အျပံဳးတစ္စနဲ႔ ငိုေနခဲ့ရျပီ...။

1 comments:

Anonymous said...

This poem is very similar for me.
I want to say someone to this but i have no chance. You are the more lucky person than me.