ဆိုးသြမ္း

အထပ္ထပ္ၾကဲခ် ေျခရာမ်ား
နွလံုးသားေပၚ
ျမတ္နိးစြာ သိမ္းမယ္။

ဘာေၾကာင့္ပစ္ပစ္
ဘယ္ေလာက္ပစ္ပစ္
မင္းမ်က္ေစာင္းေတြ အားလံုး
အခ်စ္နဲ႔လဲျပီး သိမ္းမယ္။

ျမင္လိုက္တာနဲ႔
စံပယ္ဖူးလုိ စူသြားတဲ့ မင္းနုတ္ခမ္း
မ်က္၀န္းထဲမွာ သိမ္းမယ္။

ရင္ခုန္သံေတြ အေပၚ
နင္းသြားတဲ့ မင္းေျခေဆာင့္သံ
နားနွစ္ဖက္နဲ႕ သိမ္းမယ္။

အထပ္ထပ္ ၀ါးထားတဲ့
မင္း ပီေကေလး
ေခါင္းထက္မွာ သိမ္းမယ္။

ေတြ႕လုိက္တာနဲ႔
ခ်ာခနဲလွ႕ည္ အထြက္
အကၤ် ီၾကားက မင္း ခါးသားေလး
၀င္းမႊတ္စြာ သိမ္းမယ္။

မင္း ေခၽြးသုတ္ျပီး လႊင့္ပစ္တဲ့
တစ္သွ်ဳးေပၚက အနံ႕ေလး
အိတ္ကပ္ထဲမွာ အျမဲသိမ္းမယ္။

အရမ္းခံစားျပီး ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလး
ေပးဖတ္လုိက္တဲ့ အခါ
အစိတ္စိတ္ အျမႊာျမႊာ ဆုတ္ျဖဲျပီး
ဘာေၾကာင္တာလဲ ဆိုတဲ့
မင္း အသံေလးနဲ႔ပဲ ထုပ္သိမ္းမယ္။

ရည္းစား
တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္အကူး
ထြက္က်တဲ့ မင္းရယ္သံ
နႈတ္ခမ္းထက္မွာ သိမ္းမယ္။

ေန႕ည ေတြးသမွ် အေတြးေတြ အကုန္လံုး
မင္း သိမ္းသြားတဲ့အခါ
အၾကီးက်ယ္ဆံုး အရႈံးတစ္ခု သိမ္းမယ္။

မေတြ႕မျမင္တာ ၾကာလို႕ ေမးတဲ့အခါ
“ ဖ်ားေနတာ ၊ အဖ်ားေတြ တသက္လံုး သိမ္းပ့ါလား ” တဲ့
တံု႕ျပန္စကားလံုးမ်ား
အိမ္မက္ထဲမွာ သိမ္းမယ္။

ရိုက္ေတာ့မယ္လို႕
မာန္ေစာင္ေနတဲ့ မင္းလက္ဖ၀ါးေလး
ပါးျပင္ေပၚမွာ သိမ္းမယ္.......

( ေစာေ၀ )