2 years ago
Sunday, November 9, 2008
ေခတ္ၾကီးကိုက
အရိႈးရာေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔
ေသြးစက္စက္ယို ေနလိုက္တာ
ျပဒါႆား အေဟာင္းေတြပဲ
ဘာလို႕ ခဏခဏ ထပ္လာေနရတာလဲ
ရီေနလည္း သတိထားရတယ္
မဲ့ေနလည္း သတိထားရတယ္
ကိုယ့္ေပါင္ကိုျပန္လွန္ေထာင္း
ျပကၡဒိန္အေဟာင္းေတြမ်ားခဲ့ျပီ
ထင္သလို ျဖစ္မလာ
အရင္လို ေငြရွာထြက္ရဦးမယ္
ေနာက္ဘိတ္ဆံုးမွာ
စာအုပ္စာေပ
လူ႕မိတ္ေဆြဆိုတာ မရွိေတာ့
တလုပ္စားဖူး သူ႕ေက်းဇူးဆိုတာ
ေသေသာသူ ၾကာရင္ေမ့သလို.....ေမ့လာခဲ့တယ္
ကိုဒါသေရ....မဗဒါကို မထားခဲ့ပါနဲ႔
Labels: ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
အိမ္း .. မွန္သမွ် အကိုေရ
မွန္သဗ်။ ေခတ္မေကာင္းရင္ ဘာမွကုိ လုပ္လုိ႔မရေတာ့ဘူး
kom: မွန္တာေတြ ေၿပာေနပါလား။
အခ်ိန္နဲ႕ ဒီေရက လူကို မေစာင့္တဲ့ကာလမွာ
မိုးေကာင္းတုန္းေရခံ၊
လသာတုန္း ဗိုင္းငင္တဲ့ လူေတြကိုေရာ
လူညီ ဤဟာ ကၽြဲျဖစ္တယ္ လို႕
ထပ္ဆင့္ ဆိုလိုက္ပါလား ကိုဆိုးသြမ္းရယ္ ...။
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
Post a Comment