ဆိုးသြမ္း

ရန္ကုန္တိုင္း အေနာက္ပိုင္းခရိုင္ ၾကည့္ျမင္တိုင္ျမိဳ႕နယ္မွာ တည္ရွိတဲ့ “ ဗဟိုစံျပ ငါးေစ်းၾကီး ” ဆိုတာ နာဂစ္ မျဖစ္ခင္တုန္းကေတာ့ သိခ်င္မွ သိၾကပါလိ့မ္မယ္။ ဧရာ၀တီတိုင္း အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က ငါးမ်ိဳးစံုကို ေမာ္ေတာ္အေသးစား ၊ စက္ေလွ ၊ ငွက္ မိ်ဳးစံုနဲ႔ လာသြင္းျပီး ျမန္မာနိင္ငံ အရပ္ရပ္ကို ျဖန္႕ျဖဳးတဲ့ ေနရာတစ္ခုေပ့ါ။ မအူပင္ ၊ ေညာင္တုန္း ၊ ၀ါးခယ္မ ၊ က်ံဳေပ်ာ္ ၊ ငါးသိုင္းေခ်ာင္း စတဲ့ အရပ္ေဒသ မ်ိဳးစံုက လာပို႕ၾကတာပါ။ လိႈင္ျမစ္ကမ္း ေပၚမွာ တည္ရွိျပီးေတာ့ ျမန္မာနိင္ငံရဲ႕ အဓိက က်တဲ့ စား၀တ္ေနေရး ေျဖရွင္းေပးတဲ့ ေနရာၾကီးပါ။

လူရႊင္ေတာ္ အရိုင္းေျပာတာေလး တစ္ခုရွိပါတယ္......



၀တ္ပံုုစားပံုကေတာ့ အလုပ္သေဘာအရ ၀တ္ဆင္ရေပမယ့္ အထင္ေတာ့ မေသးလိုက္ပါနဲ႔။ ငါးဒိုင္မွာ လုပ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေန႕စဥ္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အဆင္ေျပပါတယ္။ သာမာန္ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ ငါးတစ္ေကာင္နဲ႔တင္ ဟင္းစားျဖစ္တာကိုး။ လစာအရ လုပ္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပုတ္ျပက္သေဘာမ်ိဳးပါပဲ။ လစာအရေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕တေလ ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို လုပ္မဲ့သာ လုပ္ေနၾကတာ လက္ထဲမွာ လည္ပင္းမွာ လက္စြပ္ ၊ ဆဲြၾကိဳးနဲ႔။

ဒါ့အျပင္ လမ္းေဘးငါးေစ်းသည္ ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ သူတို႕ကေတာ့ ေစာနကလို အလုပ္သမားေတြက ငါးဒိုင္ေတြက ရလာတက္တဲ့ ငါးေတြ ပုဇြန္ေတြကို တန္းဖိုးနည္းနည္းနဲ႔ ျပန္၀ယ္ျပီး လမ္းမွာ ခ်ေရာင္းၾကတာပါ။ တခါတေလ သူတို႕နဲ႔ အတူပါလာတဲ့ ကေလးေတြကလည္း ေမ်ာက္ရႈံးေအာင္ ေဆာ့တက္ၾကသလို ကမ္းနားက ငါးရွဥ့္ေတြ လိုက္နိႈက္ေနတာကို ေတြ႕ရမွာပါ။




ညဆိုရင္ေတာ္ေတာ္ေလး ဆိတ္ျငိမ္ေအးခ်မ္းပါတယ္။ လိႈင္းခက္သံ ၊ ေလတိုက္သံေလးေတြနဲ႔ တဖက္ကမ္းက မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေလးေတြကိုေငး ၊ ျမစ္ေပၚက ရပ္ထားတဲ့ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာၾကီးေတြက မီးေရာင္ေတြကို ေငးရင္းနဲ႔ ညခင္းအလွကေတာ့ ၾကည္နႈးဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ ခြင့္ျပန္လာတိုင္းလည္း အဲဒီေနရာေလးကို အခ်ိန္ေပးျပီး သြားထိုင္ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႕ေတြရဲ႕ ဘ၀နဲ႔ လုပ္ငန္းအေၾကာင္းကို သိခ်င္တာရယ္နဲ႔ သဘာ၀အလွကို ခံစားၾကည့္ခ်င္လို႕ပါ။ တေလာက နာဂစ္ျဖစ္သြားတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သြားထိုင္တက္တဲ့ ေဘာတံတားၾကီးေတာင္ ပက္လက္ၾကီးကို ျဖစ္လို႕။