5 years ago
Sunday, November 18, 2007
မိုးေတြသည္းလို႕
ကိုယ္ ကမၻာပ်က္တဲ့ ညေပ့ါ
တသက္တာ ထာ၀ရ
ရင္နင့္ေအာင္ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ နင့္ကို
အျပီးအပိုင္ ဆံုးရႈံး
ေမ့မုန္းလိုက္ရတဲ့ ညေလ
မ..........ေရ
တစ္ပါးသူ ရင္ခြင္မွာ ခိုလႈံလို႕
နင္ထားခဲ့တဲ့ညေပ့ါ......။
Labels: ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
တိတ္ဆိတ္တဲ့ ညပါ
မိုးေတြသည္းလို႕
ကိုယ္ ကမၻာပ်က္တဲ့ ညေပ့ါ
တသက္တာ ထာ၀ရ
ရင္နင့္ေအာင္ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ နင့္ကို
အျပီးအပိုင္ ဆံုးရႈံး
ေမ့မုန္းလိုက္ရတဲ့ ညေလ
မ..........ေရ
တစ္ပါးသူ ရင္ခြင္မွာ ခိုလႈံလို႕
နင္ထားခဲ့တဲ့ညေပ့ါ......။
ကာရန္မညီေသာ ကဗ်ာတပုဒ္ပါ... နင္ နဲ ့မ က ေရာေနတယ္.။ ဒီတခါေရးတဲ ့ကဗ်ာ အညံ့ဆံုးပဲ.....။ အားနာပါတယ္.. အခုလို ေၿပာလိုက္ရတဲ ့အတြက္...
ေ၀ဖန္ေပးတာ...ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ anonymous
ေရ။ ဒါေပမယ့္ နာက်ည္းသံေတြ...ပါေနတယ္ဗ်။ ဒီကဗ်ာ
မွာ နားက်ည္းသံေတြပါေနတယ္ေလ။ ဒီတခ်က္ကိုေတာ့
ေမ့ေနခဲ့တယ္နဲ႔တူတယ္။
နာက်ည္းတယ္ဆိုတာ လူကိုပင္ပန္းေစတယ္ တဲ့ ကိုဆိုးသြမ္းရဲ ့။ အဒီေတာ့.. မနာက်ည္းပါနဲ ့ေနာ္။ ပင္ပန္းမွာ စိုးလို ့ပါ...။ anonym ရဲ ့ေစတနာကို နားလည္မယ္လို ့ေတာ ့ထင္ပါတယ္။ တခါတေလ အထင္လြဲတာလဲ ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္တတ္ပါတယ္။.. အခုေရာ မိုးရြာေနေသးလား????
Do u worry for him ??
Have you umbrella???, please borrow to him, can u do it??
Post a Comment