Monday, October 15, 2007

ေရာဂါ

အဲဒီေန႕က....မေၾကျငာဘဲ
နလံုးသားကို ဗဟိုျပဳ....အေနာက္ေတာင္
မုတ္သုန္ေလ တိုက္ခက္တယ္။

ရလာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကို
ဦးေနွာက္က တင္ျပေတာ့
နွလံုးသား တစ္ခုလံုးနီးပါး ေၾကပ်က္ျပီး
ပင္မေသြးေၾကာ (၅) ခုပ်က္စီးသြားပါတယ္တဲ့။

၀မ္းနည္းျခင္းေတြ ေပါက္ထြက္ ၊ သတိရျခင္းေတြ ယိုစီး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ဆိတ္သုဥ္း ၊ အမုန္းေသြးေတြ တိုးလို႕
ေျဖသိမ့္ျခင္း ကလူးကို႕စ္ေတာင္ အားသြင္းလို႕ မရေတာ့ပါဘူး။

သက္သာလို သက္သာျငား
နာက်င္တဲ့ ေဆးေတြ ေသာက္ခဲ့ေပမဲ့
စိတ္မေကာင္းစရာ.....ေရာဂါက ေနာက္ဆံုးအဆင့္တဲ့ေလ။

ဒါေပမဲ့....ထူးထူးျခားျခား
အသည္နွလံုးမရွိဘဲ....ငါ အသက္ရွင္နိင္တယ္ဆိုတာ
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ေတာင္....မင္း သိမသြားခဲ့ဘူး။

နုတ္ဆက္လိုက္တယ္....ေကာင္မေလးေရ
လူတစ္ေယာက္ ေျပာဘူးသလို...ဒီည ဘ၀မွာ လမသာခဲ့ဘူးဆိုတာ မွားတယ္ကဲြ႕
တကယ္ေတာ့ ဒီညန႔ဲ အတူ....လ ပါပ်က္သုဥ္းသြားခဲ့တာပါ။

2 comments:

Chaos said...

ေအာင္မေလး
စဖတ္တံုးက လန္႔သြားတာပဲ
ဘာေရာဂါမ်ားလဲလို႔....
ေတာ္ပါေသးရဲ႔.............:P

MCT said...

ဖတ္ရတာ ကဗ်ာေလးရဲဲ႔စာလံုးေတြက
လွေပမယ့္ ရင္ဘတ္ထဲက ဟာေတြ
နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ျမင္ရျပန္ေတာ့
ခံစားရတယ္ ကိုဆိုးသြမ္းေရ
လမင္းဆိုတာမ်ိဳးက
ပ်က္သုဥ္းျပီး
ေနာက္လတစင္းလင္းႏိုင္ပါဦးမလား။