5 years ago
Sunday, October 14, 2007
ငါအခုထိ နားမလည္ နိင္ေသးဘူး ေကာင္မေလးေရ။
ငါထင္တာက ငါတို႕ေရွ႕ေရးကို ေဆြးေႏြးရေလာက္ေအာင္
ငါတို ့ရဲ႕ ပတ္သက္မႈက နက္ရႈိင္းေနျပီလို႕ေလ။
မင္း တကယ္ကို ထားရစ္ခဲ့ေတာ့မယ္ဆိုရင္လည္း
နားလည္မႈနဲ႔ခံနိင္ရည္ရွိေအာင္ ငါ့ကို အခ်ိန္နည္းနည္းေတာ့ေပးသင့္ပါတယ္။
အခုလို ခဲြရစ္ခဲ့ေတာ့ ငါဘယ္ေလာက္ နာက်င္ခံစားရမယ္ဆိုတာ
ေလးေတာင္ မင္း မေတြးၾကည့္ခဲ့ဘူးလားဟင္။
ငါ့ဘ၀မွာ အခုေလာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ခံစားရေတာ့မွာ
မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာလို႕ ဒီေလာက္ေတာင္ ေအးစက္နိင္ရတာလည္း။
ဒီျဖစ္စဥ္က မင္း အတြက္ သိပ္လြယ္ေနလို႕လားဟင္။ မင္းကိုမေတြ႕ခင္တုန္းက
အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ငါ ဆံုးျဖက္ထားခဲ့တာေတြ အာလံုး မင္းကိုေတြ႕လိုက္တာနဲ႔
အားလံုး ေပ်ာက္ပ်က္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းက ဘာမွမျဖစ္သလိုမ်ား
ေနနိင္ခဲ့ရတာလည္းကြယ္။ ငါ့မွာေတာ့ ဖုန္း ကိုကိုင္ျပီး ျပန္ခ်ထားလိုက္ရတာ
အၾကိမ္ေပါင္း ရာနဲ႔ခ်ီျပီး ရွိတယ္။ ငါ့မ်က္နွာ ၊ ငါ့အသံနဲ႔ ငါ့ကိုေတြ႕ဖို႕ မင္းက
ခက္ခက္ခဲခဲ ၾကိဳးစားေနရခ်ိန္မွာ ငါကေတာ့ စိတ္ဓတ္က်ဆင္းစြာနဲ႔
မင္းရဲ႕အျပံဳးေလးေတြကို ဖတ္တြယ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနမိခဲ့တာ။
မင္းလက္ကေလးရဲ႕ အေႏြးဓတ္ေလးေတြ ၊ မင္းကိုယ္ေလးရဲ႕ အေႏြးဓတ္ေလး
ေတြကိုေတာင္မွ ဖတ္တြယ္ေနခဲ့ေသးတယ္။
တကယ္ေတာ့...မင္းမွာ ငါ့ကို ခ်စ္ဖို႕ စိတ္ကူး မရွိခဲ့ပါဘူး။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
0 comments:
Post a Comment