ဆိုးသြမ္း

ကိုယ့္မိသားစု အေပၚမွာထက္ တျခားသူေတြ အေပၚ ကၽြန္ူပ္တို႕ဆက္ဆံေရး ပိုေကာင္းေနတာ ရယ္စရာ မေကာင္းဘူးလား ။

ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုယ့္အေပၚ အေကာင္းျမင္ေစခ်င္ၾကတယ္။ အခိုက္အတန္႕ သိကၽြမ္းရတဲ့ သူေတြရဲ႕ ေျပာစကားကုိ ဂရုတစိုက္ နားေထာင္တယ္။ ကိုယ့္သားသမီးေတြ ဒါမွမဟုတ္ မိဘေတြထက္ သူတို႕ကို အခ်ိန္ပိုေပးတက္ၾကမိတယ္။ကၽြန္ုပ္တို႕အတြက္ မိဘေတြ ေန႕စဥ္အနစ္နာခံေနၾကေပမယ့္ မိဘအတြက္ ေခါင္းထဲမွာ ထည့္မေတြးမိၾကဘူး။ တစ္ဖက္က ၾကည့္ရင္ သူစိမ္းေတြရဲ႕ မေျပာပေလာက္တဲ့ အကူအညီ အေသးအမႊားေလးေတြကို စိတ္ထဲမွာ သံမိႈစဲြသလို စဲြထင္ေနတတ္ၾကတယ္။

ကိုယ္နဲ႔ သိပ္ျပီးရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ျခင္း မရွိတဲ့ သူေတြကို ညစာဖိတ္ေကၽြးဖူးသလား......

အဲဒီလို ေကၽြးေမြးဖို႕အတြက္ ေလးငါးနာရီၾကာ ေစ်း၀ယ္ထြက္ရတယ္။ တစ္ပတ္လံုး ရွာေဖြထားတဲ့ေငြ ေျပာင္ပါေလေရာ။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အေကာင္းဆံုး ပန္းကန္ ၊ ဇြန္း ၊ ခရင္း ေတြနဲ႔ ထမင္းစားပဲြကို တစ္ညေနလံုး ျပင္ဆင္ရတယ္။ ကိုယ့္မွာမလံုေလာက္တဲ့ ဖန္ခြက္လွလွေလးေတြ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြဆီက ငွားရတယ္။ အိမ္သန္႕ရွင္းေရး လုပ္ရတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ထိုသူေတြကို ျပန္ေတြ႕ခ်င္မွ ေတြ႕မယ္ ၊ တခါတေလ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ဘူး။

ေနာက္တပတ္ အေဖနဲ႔အေမ လာလည္ၾကတယ္။ အခ်ိန္မရွိလို ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ တည္ခင္း မေကၽြးလိုက္နိင္ဘူး။ မိဘေတြ အျပန္မွာ သစ္သီးေလာက္သာ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္နဲ႔ ထည့္ေပးလိုက္နိင္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ တခါတေလမွာ အေျခအေနေတြကို တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု ေျပာင္းပစ္သင့္ပါတယ္။ အေဖနဲ႔အေမ အတြက္ ပုဇြန္ထုပ္နဲ႔ ၀က္သားဟင္းေတြကို သိမ္းထားျပီး ၊ သူစိမ္းေတြ ညစာစားဖို႕ လာတဲ့အခါ “ သစ္သီးကို ၾကြပ္ၾကြပ္ အိတ္နဲ႔သာ ထည့္ေပးလိုက္ျပီး ” ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ အရင္အပတ္က ခင္ဗ်ားတို႕ လာလည္ရင္ ေကာင္းမွာ။ အေဖနဲ႔အေမ လာလည္ၾကတယ္ေလ ”

ဒီတခါ ေႏြရာသီဟာ
ခါတိုင္းထက္ ပိုတိတ္ဆိတ္မယ္
ခါတိုင္းထက္လည္း သစ္ရြက္ေတြ ေၾကြပါလိမ့္မယ္
ဒ႑ာရီ

ေလမတိုက္ဘဲလည္း သစ္ရြက္ေတြ
ေၾကြတဲ့ အခါ
ငါ့အလြမ္းေတြလို႕ မွတ္ပါ

မေပ်ာ္ပိုက္တဲ့ အရပ္မွာ
ဂစ္တာအိုနဲ႔ ေပ့ါသီခ်င္းတပုဒ္ကို တီးခက္တိုင္းလည္း
ငါ့မ်က္ရည္ေတြလို႕ သေဘာထားေပးပါ ဒ႑ာရီ

ေႏြရာသီဟာ
ေၾကျငာခမေပးပဲ ငါတို႕ကို ခဲြပစ္ေတာ့မယ္
ေႏြရာသီဟာ
ငါတို႕ အလြမ္းေတြကို ပ်က္ရည္ျပဳေတာ့မယ္
ေႏြရာသီဟာ
ဘ၀ နွစ္ခုရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕ကို အဆံုးသတ္ေပးေတာ့မယ္
ေႏြရာသီဟာ
လက္နွစ္ဖက္ကိုဆန္႕ရင္း အမ်ားၾကီးခ်စ္တာေပ့ါလို႕ ေျပာတဲ့မင္းကို
ေတြ႕ခြင့္မေပးေတာ့ဘူး ဒ႑ာရီ

ဒီတခါ ေႏြရာသီဟာ.........

ပ်က္စီးျခင္း ငါးပါးဆိုက္ေနသူတစ္ဦးနွင့္ လုပ္ငန္းတစ္ခု စပ္တူ လုပ္ကိုင္ရတက္သည္။ ညဦးပိုင္း အခ်ိန္မွန္ အလည္လာေလ့ရွိေသာ မုဆိုးမတစ္ဦးေၾကာင့္ အမ်ား၏ စပ္စုေမးျမန္းျခင္း ခံရတက္သည္။ စင္ျမင့္ေပၚတက္ျပီး သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖေနစဥ္ ေျပာင္းဖူးရိုးျဖင့္ ပစ္ေပါက္အားေပးျခင္း ခံရတက္ျပီး သင္တန္းဆင္းပဲြ၌ ဆုတက္ယူစဥ္ ပုဆုိးကၽြတ္ က်တက္သည္။ အတက္ပညာအားျဖင့္ ေထာင့္မက်ိဳး အခ်ိဳးမက် ေနထိုင္ျပေသာ နည္းလမ္းတရပ္ကို ဖတ္မွတ္ ဆည္းပူးရတက္သည္။ ပ်ိဳရြယ္သူတို႕ အခ်စ္ေရးက႑၌ လိပ္ေခါင္းေရာဂါရွိသူ အဆိုေတာ္ တစ္ဦးနွင့္ ခ်စ္ၾကိဳးသြယ္ရ တတ္သည္။ က်န္းမာေရး ပိုင္းဆိုင္ရာအားျဖင့္ လူထူထူရွိလွ်င္ ေလလည္ခ်င္သည့္ ေရာဂါတစ္ခု ျဖစ္ပြားတက္သည္။

ယၾတာ ။ ။ တနဂၤေႏြေန႕ ညေန ၅ နာရီတိတိတြင္ ေရခဲမုန္႕တစ္ခုကို ငရုတ္သီးမႈန္႕ျဖဴးျပီး ကုန္စင္ေအာင္ စားလုိက္ပါ။


တနလၤာသားသမီးမ်ား

“ လူတစ္ေယာက္ဟာ နိင္ငံကို မခ်စ္ရင္ အမ်ိဳးကိုလည္း အထင္မၾကီးေတာ့ဘူး ၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အမ်ိဳးအႏြယ္ကို
ေစာင့္ေရွာက္ သင့္တယ္ဆုိတာကိုလည္း သတိမရေတာ့ဘူး ၊ ဒီေတာ့ သူ႕ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္ဟာလဲ
ဘယ္စစ္နိင္ေတာ့ မွာလဲ ၊ မ်ိဳးဆက္ဆိုတာဟာ ပ်က္ျပီဆိုရင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
တိမ္ေကာျပီး ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္ ”

ဘ၀အိမ္မက္ ပန္းအိမ္မက္
( မစႏၵာ )

သူငယ္ခ်င္း ( ၁ ) - “ ငါ သူ႕ကို....လမ္းခဲြ ခ်င္ေနျပီဟာ ”

“ သူက တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္တယ္ ၊ ျမာေပြတယ္ ၊ ျပီးေတာ့ ရမ္းကားတက္တဲ့ အက်င့္လည္း ရွိတယ္ဟ ”
အဲဒီေတာ့...ဟာ

သူငယ္ခ်င္း ( ၂ ) - “ အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လည္း ”

သူငယ္ခ်င္း ( ၁ ) - “ နင္က ငါ့သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့ ငါတိုင္ပင္တာပါ....ငါကို ၀ိုင္းစဥ္စားေပးပါဟာ ေနာ္ ”

သူငယ္ခ်င္း ( ၂ ) - “ ဟုတ္ျပီ...ဒီေလာက္ေတာင္ ျဖစ္ေနရင္ ဒီလို ေယာက်ၤားမ်ိဳး တသက္လံုး မေပါင္းနဲ႔ ၊ ျဖတ္ပစ္လိုက္ ၊ ငါလည္း သေဘာမတူဘူး ”

တလေလာက္ေနေတာ့...... ( ကြယ္ရာ ကေန )

ကိုကို..... “ ကိုကိုနဲ႔ ရန္ျဖစ္တုန္းက ျဖတ္ဖို႕ေျပာတာ သူေပ့ါ ”

ခင္ဗ်ား ဒါမ်ိဴး ျဖစ္ဖူးသလား ။ သူငယ္ခ်င္း ရည္စား နွစ္ေယာက္ လမ္းခဲြၾကေတာ့မယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က ခင္ဗ်ားဆီက အၾကံဥာဏ္ေတာင္း ၾကတယ္။ ဒါကို ခင္ဗ်ားကလည္း စိတ္ထဲ ရွိတဲ့ အတိုင္း ေျပာလုိက္တယ္။ အမွန္က ခင္ဗ်ားက သူတို႕ကို ကူညီဖို႕ ၾကိဳးစားေပးတာပါ။ ေနာက္ ၁ ပတ္ ၊ ၁ လ ေလာက္မွာ သူတို႕ ျပန္တည့္ေနၾကျပီး နွစ္ေယာက္စလံုးက ခင္ဗ်ားကို မုန္းသြားနိင္ၾကဖို႕ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

ဒီေနရာမွာ သင္ခန္းစာက....

ရန္ကုန္တိုင္း အေနာက္ပိုင္းခရိုင္ ၾကည့္ျမင္တိုင္ျမိဳ႕နယ္မွာ တည္ရွိတဲ့ “ ဗဟိုစံျပ ငါးေစ်းၾကီး ” ဆိုတာ နာဂစ္ မျဖစ္ခင္တုန္းကေတာ့ သိခ်င္မွ သိၾကပါလိ့မ္မယ္။ ဧရာ၀တီတိုင္း အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က ငါးမ်ိဳးစံုကို ေမာ္ေတာ္အေသးစား ၊ စက္ေလွ ၊ ငွက္ မိ်ဳးစံုနဲ႔ လာသြင္းျပီး ျမန္မာနိင္ငံ အရပ္ရပ္ကို ျဖန္႕ျဖဳးတဲ့ ေနရာတစ္ခုေပ့ါ။ မအူပင္ ၊ ေညာင္တုန္း ၊ ၀ါးခယ္မ ၊ က်ံဳေပ်ာ္ ၊ ငါးသိုင္းေခ်ာင္း စတဲ့ အရပ္ေဒသ မ်ိဳးစံုက လာပို႕ၾကတာပါ။ လိႈင္ျမစ္ကမ္း ေပၚမွာ တည္ရွိျပီးေတာ့ ျမန္မာနိင္ငံရဲ႕ အဓိက က်တဲ့ စား၀တ္ေနေရး ေျဖရွင္းေပးတဲ့ ေနရာၾကီးပါ။

လူရႊင္ေတာ္ အရိုင္းေျပာတာေလး တစ္ခုရွိပါတယ္......



၀တ္ပံုုစားပံုကေတာ့ အလုပ္သေဘာအရ ၀တ္ဆင္ရေပမယ့္ အထင္ေတာ့ မေသးလိုက္ပါနဲ႔။ ငါးဒိုင္မွာ လုပ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေန႕စဥ္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အဆင္ေျပပါတယ္။ သာမာန္ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ ငါးတစ္ေကာင္နဲ႔တင္ ဟင္းစားျဖစ္တာကိုး။ လစာအရ လုပ္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ပုတ္ျပက္သေဘာမ်ိဳးပါပဲ။ လစာအရေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕တေလ ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို လုပ္မဲ့သာ လုပ္ေနၾကတာ လက္ထဲမွာ လည္ပင္းမွာ လက္စြပ္ ၊ ဆဲြၾကိဳးနဲ႔။

ဒါ့အျပင္ လမ္းေဘးငါးေစ်းသည္ ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ သူတို႕ကေတာ့ ေစာနကလို အလုပ္သမားေတြက ငါးဒိုင္ေတြက ရလာတက္တဲ့ ငါးေတြ ပုဇြန္ေတြကို တန္းဖိုးနည္းနည္းနဲ႔ ျပန္၀ယ္ျပီး လမ္းမွာ ခ်ေရာင္းၾကတာပါ။ တခါတေလ သူတို႕နဲ႔ အတူပါလာတဲ့ ကေလးေတြကလည္း ေမ်ာက္ရႈံးေအာင္ ေဆာ့တက္ၾကသလို ကမ္းနားက ငါးရွဥ့္ေတြ လိုက္နိႈက္ေနတာကို ေတြ႕ရမွာပါ။




ညဆိုရင္ေတာ္ေတာ္ေလး ဆိတ္ျငိမ္ေအးခ်မ္းပါတယ္။ လိႈင္းခက္သံ ၊ ေလတိုက္သံေလးေတြနဲ႔ တဖက္ကမ္းက မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေလးေတြကိုေငး ၊ ျမစ္ေပၚက ရပ္ထားတဲ့ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာၾကီးေတြက မီးေရာင္ေတြကို ေငးရင္းနဲ႔ ညခင္းအလွကေတာ့ ၾကည္နႈးဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ ခြင့္ျပန္လာတိုင္းလည္း အဲဒီေနရာေလးကို အခ်ိန္ေပးျပီး သြားထိုင္ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႕ေတြရဲ႕ ဘ၀နဲ႔ လုပ္ငန္းအေၾကာင္းကို သိခ်င္တာရယ္နဲ႔ သဘာ၀အလွကို ခံစားၾကည့္ခ်င္လို႕ပါ။ တေလာက နာဂစ္ျဖစ္သြားတုန္းက ကၽြန္ေတာ္သြားထိုင္တက္တဲ့ ေဘာတံတားၾကီးေတာင္ ပက္လက္ၾကီးကို ျဖစ္လို႕။

အားနည္းခ်က္ ရွိတဲ့ လူေတြနဲ႔ ပက္သက္လို႕ ခင္ဗ်ား သတိထားမိတာ ရွိပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါဘာလည္းဆိုေတာ့ သူတို႕က စိတ္ပ်က္ အားေလွ်ာ့တဲ့ စကားမ်ိဳးပဲ ေျပာတက္ၾကတယ္။ ေနာက္ျပီး “ ၾကိဳးစားၾကည့္မယ္ေလ ” ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳးကို သူတို႕ အသံုးမ်ားၾကတယ္။ ဥပမာ အားျဖင့္ -


ဆိုတဲ့ စကားမ်ိဳး ေျပာတဲ့လူကို ေတြ႕ရင္ သူတို႕ဟာ ထက္၀က္ေလာက္ပဲ အေလးအနက္ထားနိင္တာကို သိနိင္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက “ အဲဒီကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားျပီး လာခဲ့မယ္ ” လို႕ေျပာရင္ သူတို႕ ေပၚမလာေတာ့ဘူးဆိုတာ သိလိုက္ရျပီ။

ေတြးေခၚၾကည့္ စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ုပ္တို႕ရဲ႕ စကားလံုးေတြက ကၽြန္ုပ္တို႕ သႏၷိ႒ာန္ဘယ္ေလာက္ ခိုင္မာသလဲဆိုတာ ေဖာ္ျပေနပါတယ္။ “ ၾကိဳးစားျပီး ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနၾက ” ၊ “ ၾကိဳးစားျပီး ေကာင္းေအာင္ေနၾက ” လို႕ သားသမီးေတြကို ေျပာတဲ့ မိဘေတြဟာ အေလးအနက္ သိပ္မရွိၾကပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကေလးေတြက သူတို႕လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္သြားတက္ၾကပါတယ္။

ခင္ဗ်ားရဲ႕ ကေလးေတြ ဒါမွမဟုတ္ ၀န္ထမ္းေတြကို “ မင္းတို႕ ၾကိဳးစားလုပ္ရမယ္ ” လို႕ေျပာမယ့္အစား “ မင္းတို႕ လုပ္ကို လုပ္ရမယ္ ” လို႕ေျပာပါ။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း “ ငါၾကိဳးစားမယ္ ” လုိ႕ေျပာမယ့္အစား “ ငါလုပ္မယ္ ” လို႕ေျပာပါ။

ဒါဟာ စိန္ေခၚမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ ပိုေကာင္းတဲ့ ရလဒ္ေတြ ရလာပါလိမ့္မယ္။ “ ဒါကို ျပီးေအာင္ လုပ္မယ္ ” ၊ “ ငါေပ်ာ္ရႊင္ရမယ္ ” လို႕ပဲ ေတြးပါ ။ ဒီစကား နွစ္ခုဟာ ဘာကို ကြားျခားေစသလဲဆိုေတာ့

“ ငါၾကိဳးစားၾကည့္မယ္ ” လို႕ေျပာတာက “ သိပ္မခက္ရင္ေတာ့ လုပ္မယ္ ” ဆိုတဲ့ သေဘာကို ေဆာင္ျပီးေတာ့ “ ငါလုပ္မယ္ ” လို႕ေျပာတာက “ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခက္ ငါလုပ္မယ္ ” ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ေဆာင္ပါတယ္။ ဒါဟာ လုပ္မယ့္ ကိစၥကို အေလးအနက္ထားတာပါ။

ေပါ့ပ်က္ပ်က္ ေျပာတာနဲ႔ အေလးအနက္ထား ေျပာတာ ကြာျခားခ်က္ရွိသလို ဒီစကား နွစ္လံုးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ေတြက ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ဆံုးရႈံးမႈရဲ႕ ကဲြျပားျခားနားမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြက သင့္အေပၚ ယံုၾကည္မႈ ရွိလာေစခ်င္တယ္ ၊ ေနာက္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ ရွိလာေစခ်င္တယ္ ဆုိရင္ သင္ေျပာတဲ့ စကား ေလးနက္မႈ ရွိပါေစ။

ေရာက္ရွိလို႕ လာပါေတာ့တယ္။ ရမ္ဘိုလို ကာဘိုင္ေသနတ္ကိုကိုင္ ၊ နဖူးမွာ အ၀တ္နီၾကီးစည္း ၊ ကိုယ္ေပၚမွာလည္း က်ည္ဆံေတြ အတဲြလိုက္ ၊ အံၾကီးၾကိတ္ျပီး ေခၽြးေတြ ေသြးေတြနဲ႔ မ်က္လံုးၾကီး ျပဴးျပီးၾကည့္ေနလိုက္တာ သူ႕ေဘးမွာလည္း မင္းသမီးက ေျမေပၚမွာ ဖရုိဖရဲနဲ႔ အေနာက္က ဂ်ပန္ေတြက အုပ္စုလိုက္ၾကီး လိုက္ေနတဲ့ ပိုစတာၾကီးကိုလည္း ေတြ႕ေရာ “ ဟ....ေမာင္ဆိုးသြမ္းတို႕ သိပ္စိတ္၀င္စားသြားတာေပ့ါ ” ။ ဒါနဲ႔ ဘယ္အခ်ိန္ျပမွာလဲ ဆိုတာသြားၾကည့္ရင္း သူငယ္ခ်င္းကိုပါ အေဖာ္စပ္လိုက္တယ္။ ဒီေကာင္ကလည္း လာထားပဲ။ ေဘာကန္လည္း အတူတူ ၊ အရုပ္ပစ္လည္း အတူတူ ၊ ေဂၚလီရိုက္လည္း အတူတူ ဆိုေတာ့ ခ်န္ထားခဲ့လို႕ မရဘူး။

လာပါျပီ....စျပီဆိုတာနဲ႔တင္ ကိုသီဟတင္စုိးၾကီးက “ ငါတို႕ မ်ိဳးခ်စ္တပ္သားေတြဟာ က်ဴးေက်ာ္လာတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ ဖက္ဆစ္ေတြကို...ဘာျဖစ္မယ္ ညာျဖစ္မယ္ နဲ႔ စလိုက္တာ ဆိုးသြမ္းတို႕လည္း ၾကည့္တာေပ့ါ။ က်ဴးေက်ာ္လာတဲ့ ဖက္ဆစ္ေတြကို လူေလး ၅ ေယာက္ ၆ ေယာက္ေလာက္နဲ႔ ဟိုက တပ္ခဲြတစ္ခဲြေလာက္ ရွိတာကို အတင္းတိုက္ ၊ ဒိုင္းနမိုက္နဲ႔ ပစ္ အားလားလား သီဟၾကီးကြ ။ မနိင္ဘူးဆိုတာ မရွိဘူး။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္သူမွ မက်န္ရင္ေတာင္ သူက်န္ခဲ့မွာ သိေနေတာ့ အျပက္အားေပး လိုက္တယ္။ စရုိက္ေလးက အဲဒီကတည္းက ပစ္ခ်င္ခက္ခ်င္ေနတာ။ ဗံုးကို ခဲြလိုက္ရင္ ကားခနဲ႔ ေျမွာက္သြားတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ဖက္ဆစ္ေတြ ၾကည့္ျပီး “ ေသစမ္း ၊ ရြာသားေတြ နွိပ္စက္တဲ့ေကာင္ ၊ မုဒိမ္းက်င့္တဲ့ေကာင္ ၊ ရြာကို ဖ်က္ဆီးတဲ့ေကာင္ ” စသည္ျဖင့္ စိတ္ထဲက ၾကံဳး၀ါးျပီး သူတို႕ေသတာကို ၀မ္းသာေနခဲ့တာ။

ေနာက္ဆို ဘယ္ကားမွ မၾကည့္ေတာ့ဘဲ သီဟတင္စိုးမွ သီဟတင္စိုး။ ေနာက္ဆံုး မွတ္မိတဲ့ တစ္ကားဆို ဖက္ဆစ္ေတြနဲ႔ ေနာက္ဆံုးခန္းမွာ သီဟတင္စိုးနဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တာ။ အဲဒီအခ်ိန္ နယ္ခ်ဲ႕တပ္ၾကီးကလည္း ခ်ီလာျပီ။ စစ္ကူကလည္း မလာေသး။ ဒီတခါေတာ့ ငါ့တို႕ေကာင္ၾကီး ဂိန္ျပီနဲ႔ တူပါတယ္ကြာ ဆိုျပီး ၀မ္းနည္းေနတာ။ အမယ္ ဒါရိုက္တာက ဘယ္လက္ခံမလဲ ။ သီဟတင္စိုးက စစ္သီခ်င္းထဆိုတာ ဘာတဲ့ “ ရင္ဆိုင္မယ္ေလ ရင္ဆိုင္မယ္ေလ....ေရဆန္အတူ ျဖက္မယ္ ဆုိတဲ့မင္း ” မွားလို႕ ဒါက အငဲဆုိတာ။ :P မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး ဘာသီခ်င္းမွန္း။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕နွစ္ေယာက္က အားနဲ႔မာန္နဲ႔ အက်ယ္ၾကီး ေအာ္ဆိုလိုက္တာေၾကာင့္ ဖက္ဆစ္တပ္ေတြက ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္ထင္ျပီး ေနရာယူေနတာ။ မတိုက္ရဲေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ကိုသီဟတို႕လည္း စစ္ကူေတြ လာဖို႕ အခ်ိန္ရသြားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီအခန္းေလးကို စိတ္ထဲမွာ အခုထိ ျမင္ေယာင္ေနတုန္းပါပဲ။

ဒါက ကေလးဘ၀က ျဖစ္ရပ္ေလးေတြပါ။ ၁၀ တန္းေတြ ဘာေတြေရာက္လာေတာ့ ေဒြးတို႕ ၊ ရဲေအာင္ တို႕ အျပိဳင္အဆိုင္ေပၚလာေတာ့ ေဒြးကို အားေပးတာေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္ ေရႊဘက ေရႊဘပဲ ဆုိသလို႕ ကိုသီဟကားေတြကို ငွားျပီး ၾကည့္မိပါတယ္။ ျမန္မာနိင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရတာ ၁၉၄၈ က ဆိုေပမယ့္ ကိုသီဟတင္စိုးၾကီးကေတာ့ အခုထိ ေတာ္လွန္ေနတုန္းပါပဲ။ ဒါကလည္း သူ႕စတိုင္ေပ့ါေလ။ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက တိုင္းတပါးသားကို မုန္းတဲ့ စိတ္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိေနခဲ့တာပါ။ အသားလြတ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ဴးေက်ာ္လာတဲ့ သူေတြကိုေပ့ါ။

ဒါဟာလည္း စိတ္ထဲမွာ ခဏတာနဲ႔ပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါတယ္။ စာေမးပဲြေျဖျပီး ၁၀ တန္းေအာင္ရင္ တကၠသိုလ္တက္မယ္ေပ့ါ။ ေဒြးက အဲဒီအခ်ိန္ ကင္းေကာင္ ၊ ပိုးျဖဴ ၊ ငွက္ေပ်ာ္ေၾကာ္ ၊ တို႕နဲ႔ တကၠသိုလ္ဟာသ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြ ရိုက္ေနေတာ့ ဒါလားေပ့ါ တကၠသိုလ္။ အိုေက...ၾကိဳက္တယ္။ ေကာင္မေလးေတြကို ဘယ္လို ေၾကာင္မယ္ ၊ ဘယ္လုိဟာသ လုပ္မယ္ ၊ ေက်ာင္းကလုပ္တဲ့ ေဘာလံုးပဲြမွာ ဘယ္လို ေျခစြမ္းျပမယ္ ဘာညာနဲ႔ ၁၆ နွစ္သားဘ၀ စိတ္ကူးယဥ္ ဖဲရိုက္ေနတာေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုသီဟၾကီး ဗီဒီယိုကားေတြေတာ့ ၾကည့္ျဖစ္ေနတုန္း။

လာထား ဆိုးသြမ္းတို႕ ၁၀ တန္းေအာင္ျပီ။ အမွတ္စာရင္းထုတ္ - ၅ ဘာသာ ရမွတ္ ၃၂၀ နဲ႕ ။ အမယ္ မဆိုးဘူးဟ။ ေရေၾကာင္းသိပံၸ ၊ ဂ်ီတီအိုင္ ၊ ဘာညာ ေလွ်ာက္မယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဟုတ္ေသာ္ရွိ မဟုတ္ေသာ္ရွိ ။ စပီကင္ သြားတက္လိုက္မယ္ဆိုျပီး ေတာင္လုပ္ေျမာက္လုပ္နဲ႔ ။

ေနာက္ေတာ့ အိမ္ကိုလာေနတဲ့ အေဒၚက သူ႕သားတက္ေနတဲ့ စစ္တကၠသိုလ္ ကိုတက္ခိုင္းလိုက္တာပါပဲ။ ေသနတ္ေတြ ဗံုးေတြ ပစ္ရတာ လက္ညိဳးေလး ေကြးတက္တာနဲ႔ေတာ့ ပစ္လို႕ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နားေတာ့ ေတာ္ေတာ္အူပါတယ္။ ေအာ္...ကိုသီဟ ကိုသီဟ။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ ပစ္လိုက္တာ ၾကဲလိုက္တာ။ တကယ္လုပ္ၾကည့္မွ မလြယ္ဘူးဗ်။ ေက်ာင္းတက္တုန္းက ပထမဆံုး ဗံုးပစ္သင္ခန္းစာ ၀င္ေတာ့ ဗံုးေတြ ျမင္ျပီး ဒူးတုန္သလိုလုိ ၊ အေပ့ါသြားခ်င္ သလိုလိုနဲ႔။ တကယ္လည္း ပစ္ေရာ ။ သူတို႕သင္ေပးထားသလို လုပ္လိုက္ေတာ့လည္း လြယ္ပါတယ္။ “ ေရာ့ကိုင္ထား ။ ကလစ္ကို မလြတ္နဲ႔ ။ ပင္ျဖဳတ္ ။ ပစ္ ၊ ၀ပ္ ၊ အုန္း ။ ဒါပဲ။ ျမန္လိုက္တဲ့ ပစ္ခ်က္။ ဟဟ။ ”

အဲဒါနဲ႔ပဲ သီဟတင္စိုး ရိုက္ျပခဲ့တဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ေတြကို ေတာ္လွန္တာေတြ ၾကည့္ျပီး စစ္ထဲ ေရာက္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ။ တိုက္ပဲြ မတိုက္ဘူးခ့ဲေပမယ့္ ေတာစီးဖိနပ္ ၊ ေက်ာပိုးအိတ္ နဲ႔ အီကြစ္မန္႕ကို ၀တ္ကာ ေသနတ္ကိုင္ရင္း ေရွ႕တန္း ထြက္ခဲ့ဖူးပါသည္။ လည္ပင္းမွာ အနီပတ္စည္းလိုက္တာနဲ႔ တက္ၾကြေနခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ခဲ့ရာ ေရွ႕တန္းေဒသ တစ္ေလွ်ာက္ အယဥ္ေက်းဆံုး ၊ ေစတနာ ထား၍ ဆက္ဆံခဲ့သည္။ မတရားတာလည္း ဘာမွ မလုပ္ခဲ့။ ထမင္းငတ္လွ်င္ သစ္ခုတ္ျပီး ေရာင္းစားသည္။ ရဲေဘာ္ေတြကို ထမ္းခိုင္း ၊ကိုယ္က လက္ပိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တာ မဟုတ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ လႊ၀င္ဆဲြသည္။ ေခ်ာက္ထဲက သစ္တံုးကို ဆရာၾကီးေတြနဲ႔ အတူတူ ထမ္းတက္ခဲ့သည္။ လူၾကံဳရွိလွ်င္ အိမ္က ပိုက္ဆံမွာသည္။ လူေလး ၆ ေယာက္ေလာက္ ရွိသည့္ စခန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ကင္းေစာင့္ဖူးသည္။ ထမင္းခ်က္တက္သည့္ ဆရာၾကီးမရွိလို႕ ထမင္းငတ္ေနတဲ့ သူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ထမင္းခ်က္ေကၽြးခဲ့ဖူးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း ေကာင္းေၾကာင္း ေတြေျပာေနသည္ဟု ထင္ေနလွ်င္ေတာ့ ေတာင္းပန္ပါသည္။ ဒါစစ္သားဘ၀မွာ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တာေတြ အမွန္အတိုင္း ေျပာျပခ်င္းျဖစ္ပါသည္။

နိင္ငံေရးကို ၀င္မေျပာလို ၊ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္နိင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ေကာင္းစားေနတာ ကၽြန္ေတာ္လိုလားပါသည္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ဒုကၡေရာက္တာ ကၽြန္ေတာ္ မၾကည့္ရက္။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အနွိမ္ခံေနရတဲ့ ၊ ျပႆာနာေတြ တန္းစီတက္ေနတဲ့ နိင္ငံရပ္ျခားက ကၽြန္ေတာ့္ေသြးရင္း ၊ ျမန္မာေတြ အေၾကာင္းကို ဖတ္ရတိုင္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ေကာင္းျပီ.....စိတ္မေကာင္းရင္ မင္းေရာ ဘာလုပ္နိင္သလဲ မင္းလုပ္နိင္တာ လုပ္ေပးလိုက္ ေစတနာပါပါေစ လို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးမသည္။ စာဖတ္သူလည္း ကိုယ္တက္နိင္တာ ကိုယ္လုပ္ေပးေစခ်င္ပါသည္။


လို႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာျပခ်င္ပါသည္။ သီဟတင္စိုး ရိုက္ခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရး ကားေတြေၾကာင့္ နယ္ခ်ဲ႕ေတြ က်ဴးေက်ာ္မွာကို တြန္းလွန္ခ်င္တာနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္စစ္တပ္ထဲ ေရာက္လာခဲ့ရသည္။ အာဏာမလို ၊ အသျပာေၾကာင့္မဟုတ္ခဲ့ ။ အဲဒီလို လူေတြ ရွိေနပါလိ့မ္မည္။ သို႕ေသာ္ သူတို႕လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ နည္းတူ အဆဲခံ ၊ အစြပ္စဲြ ခံေနရပါဦးမည္။ ဒါေတြ ကၽြန္ေတာ္ မခံစားခဲ့ပါ။ စာဖတ္သူရဲ႕ လက္တဖက္ကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ပါသည္။

ကဲ....ေရာ့ ။ ဒါက ကၽြန္ေတာ္ ကမ္းတဲ့ လက္တဖက္ပါ။

ေလးစားျခင္းျဖင့္

အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ့္အသက္ ၄ နွစ္။ အေရးအခင္းဆိုတာ ဘာမွန္းလည္းမသိလိုက္ဘူး။ ၀ိုးတိုး၀ါးတားနဲ႔ “ အိမ္ထဲမွာ ေနၾက အိမ္ထဲက အျပင္မထြက္နဲ႔ ” ဆိုတဲ့ ဦးေလးအၾကီးဆံုး ၊ အေဖအေမ အစ္ကိုေတြ အမေတြရဲ႕ စကားသံကိုပဲ ၾကားေနရတယ္။ တခါတခါ ဂိုေဒါင္ေဖာက္တယ္ ဆိုတာၾကားရတယ္။ ဦးေလးယူလာတဲ့ ခ်ည္ထည္ အၾကမ္းထည္ ေတြကို ေမာင္နွမေတြ ေဘာင္းဘီခ်ဳပ္၀တ္ဖို႕ အေမက လုပ္ေပးတယ္။ ေပ်ာ္လိုက္တာဗ်ာ။ အ၀တ္အသစ္ေတြ ၀တ္ရတာကိုး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေနတာက စမ္းေခ်ာင္း ( အရင္ ဂ်ီဘီအို ၂ ) လမ္းလို႕ ေခၚတာေပ့ါ။ ၾကံေတာ သုႆန္ၾကီးနဲ႔ ကပ္လ်က္ေလ။ ကားလမ္းပဲ ျခားတယ္။ ညညဆို အဲဒီ သုႆန္ထဲက ညေမႊးပန္း အပင္ၾကီးက ေမႊးလိုက္တာ တစ္ရပ္ကြက္လံုး ေခါင္းေတာင္ မူးရတယ္။ ေနာက္ျပီး အဲဒီအပင္ၾကီးက တပင္တည္း ထီးထီးၾကီးရယ္။ ညညဆို လမ္းေပၚကၾကည့္ရင္ ျမင္ေနရတာေပ့ါဗ်ာ။

ဒီလိုနဲ႔ အေရးအခင္းျပီးသြားေတာ့ ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္ေတာ့ ေက်ာင္းျပန္တက္ရေတာ့တာေပ့ါ။ စာဖတ္သူတို႕ မသိေသးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ၾကီးကို ေျပာျပမယ္။ စစ္တပ္ထဲ ဘာလို႕ ေရာက္လာတာလဲ မေမးနဲ႔ ။ ပထမဦးဆံုးကေတာ့ သီဟတင္စိုး လုပ္လို႕ စစ္ထဲ ၀င္ခဲ့တာပါ။ အျမင္မွာေတာ့ ရယ္စရာၾကီး ေပ့ါဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေၾကာင္းဆိုတာ ရွိတယ္ေလ။ အေရးအခင္းျဖစ္ျပီး စစ္တပ္အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မသိပါဘူး။ အရြယ္က ကေလးကိုး ။ အေမေပးတဲ့ ထမင္းခ်ိဳင့္နဲ႔ စားမယ္။ ေက်ာင္းက ေရအိုးစင္ထဲက ေရေသာက္မယ္။ ျပန္လာရင္ ေဆာ့မယ္။ ညက်ရင္ အိပ္မယ္။ ဒါပဲ ရွိပါတယ္။

ျပႆာနာက အဲဒီမွာ စတာ။ ကၽြန္ေတာ္ ၄ တန္းေလာက္ ေရာက္လာေတာ့ ဗီဒီယိုေတြ ေခတ္စားလာျခင္းပါ။ တီဗီြဆိုတာက အဲဒီတုန္းက ပိုက္ဆံရွိ လူလတ္တန္းစားေလာက္မွ စသံုးဖို႕ ၾကံစည္ၾကတာ မဟုတ္လား။ ( နိင္ငံျခားမွာေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာ ကို အဲဒီအခ်ိန္ ေကာင္းေကာင္း သံုးေနေလာက္ျပီ ထင္တယ္ ) ဒါနဲ႔ ညဆိုေတာ့ ပ်င္းတာေပ့ါ။ ကေလးသဘာ၀ တူတူပုန္းတမ္း ကစားဖို႕က မျဖစ္ ( ဘာတဲ့ နတ္ဖြပ္တယ္ဆိုလား ) ေၾကာက္ကလည္း ေၾကာက္ေသးတယ္။ အေဖေပးတဲ့ မုန္႕ဖိုး ( ၂ ) က်ပ္ကို ေမာင္နွမေတြ အတူတူ ဓါးျပ တိုက္ေတာင္းရင္း ၄ အိမ္ေက်ာ္က ဗီဒီယို ရံုကို ေျပးပါေရာလား။ အဲဒီတုန္းက ရာဇ၀င္ကားေတြ ျပေနတဲ့ အခ်ိန္ေပ့ါ။

ဟဟ ။ ဆိုးသြမ္းတို႕ အၾကိဳက္ကေတာ့ ထြန္းလံုရွိန္ ပဲ။ နန္း၀တ္နန္းစားနဲ႔ ဖိုက္လိုက္တာလဲ သူ႕ကို မနိင္ဘူး။ ဒါမ်ိဳးမွ ၾကည့္တာ။ အခုထိ ( သူရဲကားဆို - ေမွာ္ဆရာ မပါရင္ မၾကည့္ဘူး။ သူရဲကို မနိင္ရင္ မၾကိဳက္လုိ႕ ) ။ တခါ ဘယ္သူ႕ဘေလာ့ဂ္လည္း မသိဘူး။ တင္ထားတာက


ဟဲဟဲ။ အဲဒီလုိ ျဖစ္ေနျပီ။ ဒါေတာင္ မၾကည့္လိုက္ရတဲ့ ေရႊဘကားေတြ ၾကည့္ခ်င္ေနတာ။ ကေလးပီပီေပ့ါဗ်ာ ရုပ္တိရွိတာေတြ မရွိတာေတြ မစဥ္းစားနိင္ဘူး။ မင္းသားထိုးလိုက္လုိ႕ နိင္ေနရင္ လက္ခုပ္တီးဖို႕ က အသင့္ေပ့ါ။ အဲဒီမွာ စျပီး ဗီဒီယို စျပီး စဲြလန္းမိတာ။ ဗ်ာ...ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့။ ေျဖးေျဖးေပ့ါဗ်ာ။ ေျပာမွာေပ့ါ။ ခဏေလး စိတ္ရွည္ပါဦး။ ဒါနဲ႔ ညေနတိုင္း ညေနတိုင္း ကစားျပီးတာနဲ႔ ဗီဒီယို ရံုတန္းသြားေတာ့တာပဲ။ တဖက္တလမ္းကလည္း အားက်မခံ ကာတြန္းဖတ္တယ္ ၊ တီဗီဂိမ္းနွိပ္တယ္။ အဲဒီလို ကေလးဘ၀ကတည္းက အလုပ္မ်ားတာ။ ျပန္လာျပီဆို ဗီဒီယိုရံုမွာ ဘာကားတင္ထားလဲ ဆိုတာ ၾကည့္ရတာ ေမာင္ဆိုးသြမ္းတို႕ အလုပ္ေပ့ါ။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို စစ္ထဲ ၀င္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ကိုသီဟတင္စိုးၾကီးဟာ တီဗီဖန္သားျပင္ေပၚမွာ.......

လွ်ာကို မေတာ္တဆ ကိုက္မိတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ နာက်င္တဲ့ ခံစားမႈကို ေကာင္းတဲ့အျမင္နဲ႔ လက္ခံဖို႕ ခက္ခဲပါတယ္။ ျမန္မာ အယူအဆနဲ႔ဆိုရင္ “ အင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ င့ါအေၾကာင္း အတင္းေျပာ ေနေလာက္ျပီ ” စသည္ျဖင့္ သူတို႕ ေတြးၾကပါေတာ့မယ္။ ဒီအတိုင္းပဲ ေျခမမွာ အနာျဖစ္တဲ့အခါ ေထာ့နဲ႔ ေထာ့နဲ႔ သြားခ်င္ပါ့မလား။

နာက်င္မႈေတြ မရွိတဲ့အခါ ဘာျဖစ္မလဲ ၊ ဂရုမစိုက္ပဲ လုပ္လာမယ္ ၊ နာက်င္မႈကုိ ခံစားရေတာ့မွ သတိထား ဆင္ျခင္လာမယ္ ။ ေနာက္ေနာင္ လွ်ာမကိုက္မိေအာင္ ဒါမွမဟုတ္ ေရခ်ိဳးတဲ့အခါ ေက်ာမွာ ေရေႏြးပူ မေလာင္ေအာင္ သတိထားလာမယ္။ သို႕ေသာ္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နာက်င္ခံစားမႈ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္မျဖစ္ရေအာင္ ကာကြယ္ေပးဖို႕ အသိဥာဏ္ ဦးေနွာက္ ရွိပါတယ္။ “ ဒါမ်ိဳးလုပ္ရင္ ဒီလိုျဖစ္မယ္ ၊ ေနာက္ဒါမ်ိဳး မလုပ္နဲ႔ ”

စိတ္ဆိုးတယ္ ဒါမွမဟုတ္ မနာလို ျဖစ္တယ္ ဒါမွမဟုတ္ မခံခ်င္စိတ္ကို နည္းနည္းျဖစ္တယ္။ ဒါေတြဟာ သာမန္ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ေတြပါ။ ယာယီအခိုက္အတန္႕ သာျဖစ္တာပါ။ ဒီခံစားခ်က္ေတြ အတြက္ ရင္ထဲမွာ ထာ၀ရ သိမ္းထားစရာ မလိုပါဘူး။ သိမ္းထားမယ္ဆုိရင္လည္း ဒါဟာ ဦးေနွာက္ကို အနာျဖစ္ေစတာပါ။ စိတ္ဓတ္အနာေပ့ါ ။ ဒါေၾကာင့္


အရင္က အတိုင္းပဲ အေတြးအေခၚေတြ ရွိေနဦးမယ္ဆိုရင္ အရင္အတိုင္းပဲ ဆက္ျပီး ခံစားေနရဦးမွာပါပဲ။ ေျခမမွာ အနာျဖစ္တာ ဖိနပ္ေျပာင္းစီးဖို႕ သတိေပးတာပါ။ သတိေပး သတင္းစကားမ်ားကေတာ့ မ်ားေသာ အားျဖင့္ သင့္ရဲ႕ အေတြးကုိ ေျပာင္းလဲပစ္လုိက္ပါ။

“ ရုပ္ပိုင္းန႔ဲစိတ္ပိုင္း နွစ္မ်ိဳးစလံုးမွာ ဒီအတိုင္း မေျပာင္းလဲဘဲ ဆက္လုပ္ေနရင္ နာက်င္မႈေတြ ဆက္ခံစားေနရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္ ”

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခပ္ေ၀းေ၀းမွာ လူတစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနၾကသည္။ စူးစမ္းလုိစိတ္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ စိုက္ၾကည့္မိေတာ့ ေအာ္ ျမန္မာေတြကိုး ။ ဟုတ္တယ္ ဒါျမန္မာေတြ ။ ျမန္မာစကားေျပာတယ္ ၊ ဆန္စားတယ္ ၊ ဘာသာတရား ကိုင္းရိႈင္းတယ္ ၊ ယဥ္ေက်းသိမ့္ေမြ႕တယ္ ၊ ကူညီတက္တယ္ ၊ အားနာတက္တယ္ ။ ေပးကမ္းစြန္႕က်ဲ တဲ့စိတ္ရွိတယ္ ၊ မဟုတ္မခံတက္တဲ့ ဟန္ပန္ရွိတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ သူတို႕ရပ္ေနရာ ေဒသနွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေ၀းကြာေပမယ့္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးျခင္း ခင္မင္ရင္းနွီးေသာ စိတ္အေျခခံျဖင့္ ရင္းနွီးခင္မင္စြာ နုတ္ဆက္ျဖစ္ခဲ့သည္။

အျပန္အလွန္ အားျဖင့္၄င္း ၊ မတက္သာေသာ အားျဖင့္၄င္း ျပန္လည္နုတ္ဆက္ၾကသလို တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိလွ်င္ မတူမတန္ သလို အားျဖင့္၄င္း တံုျပန္ေျပာဆိုတက္ၾကသည္။ ထားေတာ့ လူတစ္ကို စိတ္တစ္မ်ိဳး ဆိုၾကသည့္အတိုင္း အထူးတလွယ္ မခံယူလိုက္။ တစ္ေယာက္နွင့္ တစ္ေယာက္ ခယေနဖို႕ မလို ၊ ေအာက္က်ိဳ႕ေနဖို႕ မလို ၊ သို႕ေသာ္ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈ ရွိေနသင့္ၾကသည္။

လူတစ္ေယာက္၏ စိတ္ဓတ္အမွန္ကို သိနိင္ဖို႕ မလြယ္ကူေပမယ့္ သူ၏ လုပ္ရပ္မ်ားက စိတ္ဓတ္ကို ေဖာ္ျပေနတက္ၾကသည္။ လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နွင့္ကိုယ္ ၊ ကိုယ့္ယံုၾကည္မႈနွင့္ ကိုယ္ ရွိသည္။ လြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္နိင္သည္။ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုလုပ္ကိုင္ နိင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ စကားေျပာတက္ဖို႕ လိုအပ္သည္။ “ အသံုးမက်ဘူး ” ဟုေျပာမည့္အစား “ လုပ္ပံုကိုင္ပံုမွားေနတယ္ဟု ” ေထာက္ျပေပးသင့္သည္။

လူဆိုးတစ္ေယာက္သည္ လူေကာင္းျဖစ္ရန္ အလားအလာရွိသည္။ သို႕ေသာ္ နဂိုေကာင္းေနသည့္လူ လူဆိုးျဖစ္သြားလွ်င္ လူေကာင္းျပန္ျဖစ္ရန္ လြယ္ကူမည္မဟုတ္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္ျမင္မိသည္။ အဓိက ျပႆာနာက ဘာလဲ ဆိုတာ မသိဘဲနွင့္ လူေတြအား မေကာင္းမေျပာသင့္ေၾကာင္း ေတြးထင္မိပါသည္။

ေယာက်ၤားတို႕ တပ္အပ္တဲ့ အ႒ရသ (၁၈) ရပ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႕ လူတိုင္းကို လုိက္ေမး ၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မသိၾကပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိပါဘူး။ သာမန္အားျဖင့္ေတာ့ ဂဏန္းသခ်ၤာတြက္ခ်က္ျခင္း ၊ ျမွားပစ္ေလးပစ္ အတက္ တက္ကၽြမ္းျခင္း ဒါေတြကို ဇာတ္ေတာ္ေတြထဲက စာဖတ္သူ ဖတ္ဖူးပါလိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ရႈရင္း ေတြ႕ခဲ့မိတာေၾကာင့္ ဗဟုသုတ အလို႕ငွာ ျပန္လည္ ေ၀မွ် ေပးလိုက္ပါတယ္။

1. အၾကားအျမင္ အတက္ ( သုတိ )
2. ဓမၼသတ္ အတက္ ( သမၼဳတိ )
3. အေရအတြက္နွင့္ ဆိုင္ေသာ ဂဏန္းအတက္ ( သခ်ၤာ )
4. တံစဥ္ စူးေဆာက္ စေသာ အတက္ ( ေယာဂါ )
5. လူတို႕အား ဆိုဆံုးမရာေသာ နီတိက်မ္းအတက္ ( နီတိ )
6. ယာယီ ယၾတာစေသာ ဗ်ာကရိုဏ္းအတက္ ( ၀ိေသသကာ )
7. ေစာင္းျငင္းကဗ်ာ လကၤာအတက္ ( ဂႏၵဗၺာ )
8. လက္ဆစ္ခ်ိဳး၍ ေရတြက္ေသာ အတက္ ( ဂဏိကာ )
9. ဒူးေလး လင္းေလး အတက္ ( ဓနုေဘဒါ )
10. စကားေဟာင္း အတက္ ( ပုရာဏာ )
11. ေဆးအတက္ ( တိကိစာၦ )
12. ရယ္ရႊင္မႈ အတက္ ( ဣတိဟႆ )
13. ေဗဒင္ အတက္ ( ေဇာတိ )
14. လွည့္ပတ္တက္ေသာ အတက္ ( မာယာ )
15. ဆန္းက်မ္း အတက္ ( ဆႏၵာတိ )
16. သံတမန္ အတက္ ( ေကတု )
17. မႏၱန္အတက္ ( မႏၱာ )
18. သဒၵါအတက္ ( သဒၵါ )

တို႕ပဲ ျဖစ္ပါသည္။

ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ေသာၾကာေန႕ ညေနခင္း ျဖစ္ၾကပါေစ။

“ ငါ့ရဲ႕ မ်က္နွာက ဒါမ်ိဳးမဟုတ္ရင္ ၊ ကိုယ္လံုးက ဒါမ်ိဳးမဟုတ္ရင္ ၊ နွာေခါင္းက ဒါမ်ိဳးမဟုတ္ရင္ ေကာင္းမွာပဲ ” ကိုယ့္ဘ၀ကို ျပန္ေတြးျပီး သင္ဒီလို ေျပာခဲ့ဖူးသလား ။


“ ဘာေၾကာင့္မ်ား တျခားသူေတြ သိပ္ျပီးေတာ့ ပါရီမီထူးေနၾက ၊ ဥာဏ္ရည္ေတြ ထက္ျမက္ေနၾကရတာလဲ ” ငါကေရာ ဘာေၾကာင့္ သူတို႕လဲ မျဖစ္ရတာလဲ ” ဆိုတဲ့ အေတြး ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြးျဖစ္ၾကပါလိမ့္မည္။

ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ အလြန္အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္က -

ပင္ကို အရည္အခ်င္းရွိတာ ၊ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာတာ အလြန္အသံုးက်ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ဥာဏ္ေကာင္းသူေတြ ၊ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာသူေတြ ကမၻာေပၚမွာ အမ်ားၾကီးပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလူေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားက်ေနဖို႕ မလိုပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ေသာ ဥာဏ္ေကာင္းသူ ၊ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာသူေတြဟာ စိတ္ကသိကေအာက္ ျဖစ္စရာေတာင္ ေကာင္းပါေသးတယ္။

ေအဘရာဟမ္ လင္ကြန္း ၊ မာသာ ထရီဇာနဲ႔ မဟတၱမ ဂႏီၶ တို႕လို႕ သမိုင္းမွာ လူၾကည္ညိဳ ေလးစားခံရသူေတြဟာ ရုပ္ရည္လည္း မေခ်ာၾကပါဘူး။ ဥာဏ္လည္း အထူးေကာင္းသူေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ ရုပ္ရည္ေခ်ာတာ ၊ ဥာဏ္ေကာင္းတာေတြထက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တန္ဖိုးအထားဆံုး အရည္အခ်င္းကေတာ့ ရိုးသားျခင္း ၊ သတိၱရိွျခင္း ၊ ဇဲြရွိျခင္း ၊ စိတ္ထားမြန္ျမတ္ျခင္း နွင့္ မိမိကိုယ္ မိမိ နွိမ့္ခ်ျခင္းတို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအရည္အခ်င္းေတြကို ၾကည့္လိုက္ရင္ သင္ဟာ ဒီအခ်က္ေတြနဲ႕ ျပည့္စံုျပီး ေမြးဖြားလာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီအရည္အခ်င္းေတြကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ယူရပါမယ္။

ကိုယ္ပိုင္ ရိုးသားမႈ ၊ ဆံုးျဖက္နိင္မႈ ၊ စိတ္ထားမြန္ျမက္မႈ ၊ နွိမ့္ခ်ဆက္ဆံတက္မႈ ၊ သတိၱရွိမႈတို႕ကို ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ဖို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

“ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ဘယ္လိုခံစားမိသလဲဆိုတာ ကိုယ့္လက္ထဲမွာပဲ ရွိတယ္ ”

သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ဂ်ီေတာ့္ခ္မွာ တင္ထားတဲ့ ပံုေလးကို ၾကည့္ရင္း စိတ္၀င္စားလို႕ လင့္ခ္ေတာင္း ၾကည့္မိပါတယ္။ အေကာင့္ေဖာက္ျပီးေတာ့ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ပံုေလးေတြမွာ ကိုယ္ပံုေလးေတြ သူငယ္ခ်င္းပံုေလးေတြ ေလွ်ာက္ထည့္ၾကည့္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ အနည္းနွင့္အမ်ားေတာ့ ရၾကသည္။ ေနာက္ခံ Frame ေလးေတြကလည္း လွလွပပေလးေတြ ဆိုေတာ့ ခ်စ္သူ ရည္စားကို ေပးဖို႕ကေတာ့ ေကာင္ေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေကာင္မေလးေတြ အတြက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အမွတ္ေတာ့ ရနိင္မည္ထင္တာေၾကာင့္ ေစတနာ အက်ိဳးေမွ်ာ္၍ ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်မိလိုက္ပါသည္။

ပထမ လုပ္စရာရွိတာကို အရင္လုပ္ ၊ စိတ္ပူစရာကို ရက္အကန္႕အသက္မရွိ ေရႊ႕ဆိုင္းပစ္လုိက္ပါ။ ဒါဟာ ဘ၀မွာ အက်ိးရွိေအာင္ ေနတက္တဲ့ လူေတြရဲ႕နည္းပါပဲ။ စိတ္ပူေနတယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ဘာသာ ေမးခြန္းထုတ္ၾကည့္။ အခုျပႆာက ဘာလဲ။ ဒါဆိုရင္ သင္ဘာကို ေတြ႕ရမလဲဆိုေတာ့ အသက္ကို ျခိမ္းေျခာက္နိင္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးက လဲြလို႕ သင့္မွာ ဘာျပႆာနာမွ မရွိေတာ့ဘူး။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ ဒုကၡ သုကၡေတြ ျဖစ္တက္ပါတယ္ ၊ ေနထိုင္မေကာင္း ဖ်ားနာတာလည္း ျဖစ္တက္ပါတယ္ ၊ ေငြေၾကး အခက္အခဲလည္း ၾကံဳတက္ပါတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိ အခက္အခဲေတြ ၾကားမွာ တုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားေနတဲ့ ယုန္တစ္ေကာင္လို ျဖစ္ေနဖို႕ အေၾကာင္း မရွိသင့္ပါဘူး။

အဲဒီလို အခက္အခဲေတြက အခ်ိန္ပိုင္းေလး အတြင္းမွာ တစ္ခုျပီးမွ တခု ေျဖရွင္းနိင္ပါတယ္။ ေရွ႕ဘာေတြ ျဖစ္မလဲလို႕ ကိုယ့္စိတ္က ၾကိဳေတြး ပူပန္တာကသာ ကိုယ့္ကို ဒုကၡေပးတာပါ။ ကိုယ့္စိတ္ကလည္း ေရွ႕ေလွ်ာက္ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတဲ့ အေတြးဆီကို ေရာက္သြားတက္တယ္။

ပစၥဳပန္မွာပဲ ေန ၊ ဒီေန႕ ကိုယ္လုပ္နိင္တာကို လုပ္ ၊ ပူပန္စရာေတြကို ေခါင္းထဲက ထုတ္ပစ္လုိက္။

ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ျပန္ၾကည့္။ ကေန႕အထိ အသက္ရွင္ေနလို႕ မရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ရွိခဲ့ဖူးလား။ ေသခ်ာတယ္ မရွိခဲ့ပါဘူး။ မ်က္ေမွာက္ကာလ အခ်ိန္မွာ ေျဖရွင္းနိင္ပါတယ္။ ဒါဆို ဘာလဲဆိုေတာ့ ေရွ႕ကို ၾကိဳတင္ပူပန္တာက ဒုကၡေပးတာပါ။

“ တစ္ေယာက္ေယာက္က သင့္ကိုေမးမယ္ ။ “ ဒီကိစၥအတြက္ စိတ္မပူဘူးလား ” ၊ သူတို႕ကို ေျပာလိုက္ပါ “ စိတ္ပူခ်င္တာေပ့ါ ၊ ဒါေပမယ့္ ပူစရာကို မၾကံဖူးေသးဘူး လို႕ ”

ဂ်င္မ္ ဆိုတဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ သိခဲ့ဖူးတယ္။ ဂ်င္မ္ဟာ သူ႕ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး ၾကိဳးစားလာခဲ့တဲ့လူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သူဟာ ေဒၚလာ သန္းနဲ႔ခ်ီျပီး ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာ လာခဲ့ပါသည္။

သူ႕ဘ၀မွာ ေကာင္းေကာင္း ေနရတယ္။ ခရီးေတြ အမ်ားၾကီး သြားဖူးခဲ့တယ္ ။ အစားအေသာက္ အေကာင္းစားေတြ စားတယ္ ၊ ၀ိုင္အေကာင္းစားေတြ ေသာက္တယ္ ။ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြကို ဧည့္ခံေကၽြးေမြးရတာ ၀ါသနာပါတယ္။ သည္းခံစိတ္ရွည္တက္သူ ၊ စိတ္ထားေကာင္းျပီး ရက္ေရာသူ တစ္ေယာက္ အျဖစ္ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြမ်ားၾကားမွာ ထင္ရွားပါတယ္။

အဲ....မၾကာေသးခင္က ဂ်င္မ္က သူ႕သူငယ္ခ်င္း တက္ဒ္အေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ တက္ဒ္ဟာ အျမဲလိုလို ဘိုင္က်ေနတက္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံ မရွိေပမယ့္ တက္ဒ္ကို ခင္ပါတယ္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္မွာ သူမၾကာခဏ လာလာေနတက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလပ္ရက္ ခရီးထြက္တဲ့အခါ တက္ဒ္ကို ေခၚသြားေလ့ ရွိတဲ့အျပင္ နာမည္ၾကီး စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာလည္း အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၀ယ္ေကၽြးခဲ့ပါတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ ျဖစ္ေစတာကေတာ့ အေပါင္းအသင္း ျဖစ္လာတဲ့ ဆယ္နွစ္အတြင္းမွာ သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို တခါမွ ၀ယ္မေကၽြးပါဘူး။ ဟမ္ဘာဂါတစ္လံုး ဒါမွမဟုတ္ ေကာ္ဖီတခြက္ေတာင္မွ မတိုက္ဖူးခဲ့ပါဘူးတဲ့။

ဒီအတြက္ ဂ်င္မ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့တာက သူ႕သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားပါ။ ဒါကို သူက သိပ္ကို အေလးထားခဲ့ပါတယ္။ “ ပိုက္ဆံမရွိေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းက ေစတနာရွိတယ္ ” ဆိုတဲ့ စိတ္ထားကို သူက လိုခ်င္ခဲ့တာပါ။ ဒီအတြက္ မၾကာခင္ တက္ဒ္မွာ ၀မ္းနည္းစရာ သူငယ္ခ်င္း ဆံုးရႈံးခဲ့ရတာပါပဲ။

ထုိျဖစ္ရပ္ကဲ့သို႕ပင္ ေလာကမွာ လူသားမ်ားစြာသည္ ၾကံဳေတြ႕ေနရမွာပါပဲ။ ကိုယ့္အေျခအေနကို အေၾကာင္းျပျပီး သူတပါးရဲ႕ လိုက္ေလ်ာမႈ႕ကို အခြင့္အေရးယူ ၊ ျပန္လည္ အသိအမွတ္ မျပဳတက္သူဟာ တက္ဒ္ကဲ့သို႕ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမ်ားစြာ ၊ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားစြာ ဆံုးရႈံးျခင္းနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳရမွာပါ။

“ သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ ဘယ္သူ ပိုက္ဆံအိတ္ကို လက္အရင္ဆံုး ေရာက္တယ္ ၊ ဘယ္သူ ပိုက္ဆံအိတ္ကို လက္ေနာက္မွ ေရာက္တယ္ ၊ ဘယ္သူ ပိုက္ဆံအိတ္ယူလာဖို႕ အျမဲေမ့ေလ်ာ့တက္တယ္ဆိုတာ သင္သိျပီးသား ျဖစ္မွာပါ ”

ေနာက္ျပီး သင္သတိထားဖို႕က သင့္သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း သင္ဘယ္လို လူမ်ိဳးလည္း ဆိုတာ တြက္ဆ စဥ္းစားၾကမယ္ ဆိုတာပါပဲ။

“ သင့္သူငယ္ခ်င္းေတြက သင့္ထက္ ပိုခ်မ္းသာမယ္ ဆိုပါစို႕ ၊ သင့္မွာ သံုးစရာ အပုိ တစ္ေဒၚလာပဲ ရွိမယ္ဆိုရင္ အဲဒီ တစ္ေဒၚလာကို သံုးလိုက္ပါ ”

Andrew Matthews ၏ Happiness Now စာအုပ္မွ ဘာသာျပန္ဆိုပါသည္။

ကိုဂ်ဴလိုင္ေျပာတဲ့ ဂ်ပန္ရိုးရာ ေဗဒင္ေလးကို သြားကလိလိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ့္က ေျမၾကီးအဖြဲ႕ ၀င္ေပ့ါ။ ဘာေျပာထားလဲ ဆိုေတာ့....