ဆိုးသြမ္း

လူကုိ အားလံုးမတူ ယူဆေသာ္ လဲြေခ်ာ္ေနပါျပီ။ တူသည္ဟု ပံုေသ ယူဆျပန္ေသာ္ လဲြေခ်ာ္မႈ တစ္မ်ိဳး ထပ္ျဖစ္ျပန္ျပီ။ လူ႕တန္ဖိုးကို သတ္မွတ္ရာတြင္ သေဘာၾကီး နွစ္မ်ိဳးရွိပါသည္။

အေပၚယံ ပကာသနတို႕ကို အေၾကာင္းခံလ်က္ လူ႕တန္ဖိုး သက္မွတ္ျခင္း သေဘာျဖစ္ပါသည္။ လူတစ္ေယာက္ကို ေငြေၾကးၾကြယ္၀ ခ်မ္းသာရံုမွွ်ျဖင့္ ၊ အရွိန္အ၀ါ အေပၚယံ ပကာသန အားေကာင္းရံုမွ်ျဖင့္ တန္းျပီး ဦးညႊတ္ေသာ သေဘာျဖစ္သည္။ ခင္မင္သြားသည္ ၊ အထင္ၾကီးသြားသည္။ ပတ္သက္ ရင္းနွီးခ်င္မိသည္။ ဒီေတာ့ စကားပံုက ဒီလို ထြက္လာသည္။ “ မ်က္နွာၾကီးရာ ဟင္းဖက္ပါ ” တဲ့။ ထိုလူေတြနွင့္ ေပါင္းသင္းမိသည့္ လူမ်ားကိုလည္း အခ်င္းခ်င္းက “ အက်ိဳးလိုလို႕ ေညာင္ေရေလာင္း ” တဲ့။ ထိုအရာေတြ အားနည္းသေလာက္ တန္းျပီး အထင္ေသးေသာ သေဘာျဖစ္သည္။ အနွစ္ကို မၾကည့္ ၊ အကာကိုၾကည့္လ်က္ ေအာက္ေျခလြတ္ေနေသာ စရိုက္ပ်က္ ၊ စရိုက္ဆိုးမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးက




( ၂ ) အနွစ္ကို အေၾကာင္းခံေသာ သတ္မွတ္မႈ


လူတစ္ေယာက္သည္ ကိုယ္က်င့္တရား ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းမြန္သလဲ ၊ ဘ၀တူ လူသားခ်င္း အေပၚ ဘယ္ေလာက္ ေမတၱာထားနိင္သလဲ ( ဆင္းရဲသူ အခ်င္းခ်င္း ၊ ခ်မ္းသာသူ အခ်င္းခ်င္းေပၚ ထားသည့္ စိတ္ဓတ္မဟုတ္ ၊ လူဆိုသည့္ သက္ရွိအခ်င္းခ်င္းအေပၚ ထားသည့္စိတ္ထားကို ဆိုလိုပါသည္ ) ၊ ကိုယ့္နိင္ငံ ကိုယ့္ကမၻာအတြက္ ဘယ္ေလာက္ စြမ္းေဆာင္ ၾကိဳးစားသလဲ ၊ ဘ၀ အျမင္မွန္ကန္မႈ ဘယ္ေလာက္ စြမ္းရည္ရွိသလဲ ၊ ကိုယ္နွင့္ သက္ဆိုင္ရာ ပညာရပ္ကို ဘယ္ေလာက္ ကၽြမ္းက်င္သလဲ ဒီအေပၚ မူတည္လ်က္ လူ႕တန္ဖိုးကို သတ္မွတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသတ္မွတ္မႈ မ်ိဳးသည္ ေမတၱာနွင့္ပညာ ေပါင္းစပ္ေသာ သေဘာျဖစ္သည္။ ျဗဟၼစိုရ္တရားနွင့္ အသိဥာဏ္ အလင္းေပါင္းစပ္ေသာ သေဘာျဖစ္သည္။ ေလာက၏ ေကာင္းမႈကုိ တည္ေထာင္ေသာ ၊ ေ၀ဆာေစေသာ ၊ ေလာက၏ ဆိုးက်ိဳးကို ကာကြယ္ေသာ စရိုက္မ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။