ဆိုးသြမ္း

လက္ခ်င္း ခိုင္ခိုင္တဲြလို႕
မ်က္လံုးခ်င္းက မခဲြနိင္တဲ့ အၾကည့္နဲ႔
တြယ္ျငိေနၾကတယ္....

ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ကိုယ္တို႕ နွလံုးသားမွတ္တမ္း
စခဲ့ၾကတယ္ ....

ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ညဥ့္တညဥ့္မွာေပ့ါ
ေလထဲမွာ
ဒန္းပန္းရနံ႔ေတြ ေမႊးပ်ံေနတယ္
ကိုယ့္တေယာကေလးက
ေျမၾကီးေပၚမွာ
ဘာသိဘာသာ ေလ်ာင္းေနရွာတယ္......

မင့္ပန္းကံုးကလည္း
သီလက္စနဲ႔
မင္းနဲ႔ကိုယ္ နွစ္ဦးသားရဲ႕
ဒီအခ်စ္ဟာ
ေတးတပုဒ္လုိ ရိုးရိုးေလးပါကြယ္.......

မင္းရဲ႕ လိေမၼာ္ေရာင္ ဇာမ်က္နွာဖံုးက
ကိုယ့္မ်က္လံုးေတြကို
ယစ္ေ၀ေစတယ္......

မင္းသီေပးတဲ့ စံပယ္ကံုးက
အေဆာင္အေယာင္ တစ္ခုလို
ကိုယ့္ရင္မွာ အလိႈင္းတၾကီး ျဖစ္ရတယ္.....

ေပးလိုက္ ျပန္ယူလိုက္
ခုထုတ္ျပလိုက္ ေတာ္ၾကာ ၀ွက္ထားလိုက္
လုပ္တမ္း ကစားၾကတယ္......

အျပံဳးအရယ္ေတြ တခ်ိဳ႕
ရွက္ေသြးၾကြယ္တာေလးေတြ တခ်ိဳ႕
ေနာက္ ခ်ိဳႏဲြ႕ျပီး အားမပါတဲ့
အရုန္းအဖယ္ တခ်ိဳ႕နဲ႔ေလ........

မင္းနဲ႔ကိုယ္ နွစ္ဦးသားရဲ႕
ဒီအခ်စ္ဟာ
ေတးတပုဒ္လို ရိုးရိုးေလးပါကြယ္.......

လက္ရွိအေနအထားကို ေက်ာ္ျပီး
အသိခက္ လွ်ိဳ႕၀ွက္တာလည္း မရွိဘူး
မျဖစ္နိင္တာကို
အျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာလည္း မရွိဘူး
ၾကည္နူးမႈရဲ႕ ေနာက္မွာ
အရိပ္လည္း မထိုးဘူး
အေမွာင္ ပိန္းပိန္းမွာ
မ်က္ရမ္း မွန္းဆ ေနစရာလည္း မလိုဘူး.....

မင္းနဲ႔ကိုယ္ နွစ္ဦးသားရဲ႕
ဒီအခ်စ္ဟာ
ေတးတပုဒ္လို ရိုးရိုးေလးပါကြယ္....

ကိုယ္တို႕နွစ္ေယာက္ဟာ
ထာ၀စဥ္ ဆိတ္ျငိမ္ရာမွာ
စကားေတြ
ေတာင္စဥ္ ေရမရ မေျပာၾကဘူး.....

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရဲ႕
အဆံုးစြန္က အရာေတြကို
တမ္းတမ္းတတ လက္တျပျပလည္း
မလုပ္ဘူး.......

ကို္ယ္တို႕အေပးနဲ႔အရ
မွ်တပါတယ္....

အေပ်ာ္ကို မဖ်က္ဆီးဘူး
အေပ်ာ္ထဲကေန
ေ၀ဒနာ အရက္ခ်ိဳထြက္လာေအာင္
အဖံုးကုိ အတင္းလွည့္ျပီး
သြန္မငဲွ႕ခဲ့ၾကဘူး.....

မင္းနဲ႔ကိုယ္ နွစ္ဦးသားၾကားမွာ
ဒီအခ်စ္ဟာ
ေတးတပုဒ္လို ရိုးရိုးေလးပါကြယ္.....။ ။