5 years ago
Friday, June 6, 2008
ႏြမ္းခဲ့ရလည္း....နမ္းႏိုင္ရက္ပါတယ္
မ်က္ရည္မုန္တိုင္းၾကားက ခ်စ္ရသူမင္းကို
အေမွာင္ေတြေအာက္က ဖယ္ထုတ္ ဒီလက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္အၾကား
ၾကင္နာေႏြးေထြးျခင္းေတြနဲ. ယုယ.....လႊမ္းမိုးအုပ္စိုးထားနိင္ပါတယ္
ခေရဆိုတာမ်ိဳးဟာ ႏြမ္းေနေပမယ့္
ရနံျပယ္ရိုးမွ မဟုတ္ရတာလို. တိုးတိတ္ညည္းတြားရင္း ျပိဳလဲ
အိမ္ျပန္အလာကို ၾကိဳလင့္...ရင္ဘက္ဟင္းလင္းဖြင့္ကာ ၾကိဳေနေလသူ...
Labels: ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment