5 years ago
Saturday, September 15, 2007
ျပက္ရယ္ျပဳမႈ႕ကို ခံရသည့္အခါ
အားငယ္သြားတက္ေသာ္လည္း
မည္သည့္အခါမွ စိတ္မဆိုးရက္ပါေလ။
အနိင္က်င့္မႈကို ခံရသည့္အခါ
၀မ္းနည္းသြားတက္ေသာ္လည္း
မည္သည့္အခါမွ မနာက်ည္းရက္ပါေလ။
တန္ဖိုးမထားမႈကို ခံရသည့္အခါ
မေက်နပ္မႈကို ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ္လည္း
မည္သည့္အခါမွ မျငိဳျငင္ရက္ပါေလ။
စြန္႔ပစ္သြားျခင္းကို ခံရသည့္အခါ
ကၽြမ္းေျမ့ေလာင္ျမိဳက္စြာ ပူပန္ခဲ့ရေသာ္လည္း
မည္သည့္အခါမွ ေမ့ေလ်ာ့၍ မရနိင္ပါေလ။
စေတြ ့သည္မွ...သူမအား
မာနတရားကို ေပးဆပ္ထားခဲ့ေသာေၾကာင့္တည္း။
Labels: ကဗ်ာ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment