2 years ago
Tuesday, September 9, 2008
စက္တင္ဘာသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕နွင့္ အနည္းငယ္ စိတ္မခ်မ္းေျမ့မႈ႕ ကိုအျမဲတမ္း ယူေဆာင္ လာတက္သည္။ စိတ္မခ်မ္းေျမ့မႈ ဆိုသည္မွာ ေက်ာင္းစတင္တက္ရျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူ တို႕၏ ျဖစ္ေနၾက ထံုးစံအတိုင္း အလြန္ပ်င္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုခံစားမႈသည္ ငယ္စဥ္တုန္းက မရွိခဲ့။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာနိင္ငံမွာ ေက်ာင္းတက္ေနရစဥ္ အတြင္း မည္သူမွ် ေက်ာင္းတက္ရမွာကို ပ်င္းလိမ့္မည္ဟု မထင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္လွ်င္ ကာလအခိုက္အတန္႕ ခဲြခြာခဲ့ရေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္ ျပန္လည္ဆံုေတြ ရေတာ့မည္။ သြားသြားလာလာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္ ျပန္လည္ ျပဳလုပ္နိင္ေတာ့မည္ မဟုတ္လား။ ဒါက ျမန္မာမွာ ေက်ာင္းတက္ရေသာ စိတ္ခံစားမႈ။
နိင္ငံျခား တိုင္းျပည္တခုမွာ ေက်ာင္းတက္ရလွ်င္ေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္လွ်င္လည္း ဘာမွမထူး။ သူငယ္ခ်င္းလည္း မရွိ။ ဆရာနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ဖို႕သာ ရွိသည္။ ေႏြရာသီတုန္းက အိပ္ထားတာက ေနျမင့္တာေတာင္ မထခ်င္။ အခုေတာ့ အေစာၾကီး ထေနရသည္။ ေက်ာင္းမွာလည္း ေနာက္ဆက္တဲြ အဆိုင္းမန္႕ ၊ ပရက္တီကယ္ေတြနွင့္ ရြာလည္ေတာ့မည္။ ေက်ာင္းသား စာသင္ဖို႕ တာ၀န္ရွိေပမယ့္ ေက်ာင္းတက္ရမွာေတာ့ ပ်င္းသည္။ း) တခါတခါ မိုးရြာသည္။ ေနာက္ေတာ့ နွင္းက်မည္။ အိပ္ရတာ မ၀ေတာ့။ ၀ူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ( ပညာေတြ တက္ဦးမည္ ) :P
စက္တင္ဘာရဲ႕ ေပ်ာ္စရာတခုကေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္ခါနီးလွ်င္ ျမန္မာနိင္ငံမွ အစားအေသာက္မ်ား အနည္းနွင့္ အမ်ားေတာ့ စားရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုလေရာက္လွ်င္ ေနာက္ထပ္ေရာက္လာၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားဆီမွ သက္ဆိုင္ရာ ၊ ခင္မင္ရာ မိသားစု ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွ ထည့္ေပးလုိက္ေသာ စားစရာမ်ား ပါလာတက္ၾကသည္။ ကြမ္း ၊ ေဆးလိပ္ ၊ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ ၊ သရက္သီးသနပ္ ၊ ဒညင္းသီး ၊ ငါးပိရည္က်ိဳ ၊ ငါးက်ည္းေျခာက္ေၾကာ္ ၊ ပုန္းရည္ၾကီး စသည္ရွိသည္ျဖင့္ စားရေသာေၾကာင့္ ေၾကနပ္မိသည္။ ျပင္ပနိင္ငံေတြမွာ ေနထိုင္ရင္း ေက်ာင္းတက္ ၊ အလုပ္လုပ္ေနေသာ သူမ်ားအဖို႕ အတြက္ကေတာ့ ပိုက္ဆံရွိလွ်င္ အလြယ္တကူ ၀ယ္စားနိင္ေပမည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ထိုလူၾကံဳမ်ားကိုသာ ေမွ်ာ္မွန္းရသည္။
တစ္နွစ္တခါသာရေသာ လက္ေဆာင္တစ္ခုလို မိသားစု ၊ သူငယ္ခ်င္း ၊ သက္ဆိုင္သူမ်ားက ထည့္ေပးေသာ ထိုစားစရာေလးမ်ားကို တန္းဖိုးထားဆဲ။ မိမိအထုပ္အပိုးသာ မက လူၾကံဳထည့္ေပးလုိက္ေသာ ပစၥည္းမ်ားကို အေလးခံျပီး ေစတနာ အျပည့္ျဖင့္ တက္နိင္သေလာက္ ယူေဆာင္လာေပးၾကေသာ ညီငယ္မ်ားကို ဒီပို႕စ္ေလးျဖင့္ ေက်းဇူးတင္မိသည္။ သူတို႕ေၾကာင့္ ဒီလို စားရေသာက္ရျခင္း မဟုတ္လား။ မိမိတုန္းကလည္း အစ္ကိုမ်ား အတြက္ ယူေဆာင္လာခဲ့ေပးဘူးသည္ ။
နိင္ငံျခား တိုင္းျပည္တခုမွာ ေက်ာင္းတက္ရလွ်င္ေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္လွ်င္လည္း ဘာမွမထူး။ သူငယ္ခ်င္းလည္း မရွိ။ ဆရာနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ဖို႕သာ ရွိသည္။ ေႏြရာသီတုန္းက အိပ္ထားတာက ေနျမင့္တာေတာင္ မထခ်င္။ အခုေတာ့ အေစာၾကီး ထေနရသည္။ ေက်ာင္းမွာလည္း ေနာက္ဆက္တဲြ အဆိုင္းမန္႕ ၊ ပရက္တီကယ္ေတြနွင့္ ရြာလည္ေတာ့မည္။ ေက်ာင္းသား စာသင္ဖို႕ တာ၀န္ရွိေပမယ့္ ေက်ာင္းတက္ရမွာေတာ့ ပ်င္းသည္။ း) တခါတခါ မိုးရြာသည္။ ေနာက္ေတာ့ နွင္းက်မည္။ အိပ္ရတာ မ၀ေတာ့။ ၀ူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ( ပညာေတြ တက္ဦးမည္ ) :P
စက္တင္ဘာရဲ႕ ေပ်ာ္စရာတခုကေတာ့ ေက်ာင္းဖြင့္ခါနီးလွ်င္ ျမန္မာနိင္ငံမွ အစားအေသာက္မ်ား အနည္းနွင့္ အမ်ားေတာ့ စားရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုလေရာက္လွ်င္ ေနာက္ထပ္ေရာက္လာၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားဆီမွ သက္ဆိုင္ရာ ၊ ခင္မင္ရာ မိသားစု ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွ ထည့္ေပးလုိက္ေသာ စားစရာမ်ား ပါလာတက္ၾကသည္။ ကြမ္း ၊ ေဆးလိပ္ ၊ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ ၊ သရက္သီးသနပ္ ၊ ဒညင္းသီး ၊ ငါးပိရည္က်ိဳ ၊ ငါးက်ည္းေျခာက္ေၾကာ္ ၊ ပုန္းရည္ၾကီး စသည္ရွိသည္ျဖင့္ စားရေသာေၾကာင့္ ေၾကနပ္မိသည္။ ျပင္ပနိင္ငံေတြမွာ ေနထိုင္ရင္း ေက်ာင္းတက္ ၊ အလုပ္လုပ္ေနေသာ သူမ်ားအဖို႕ အတြက္ကေတာ့ ပိုက္ဆံရွိလွ်င္ အလြယ္တကူ ၀ယ္စားနိင္ေပမည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ထိုလူၾကံဳမ်ားကိုသာ ေမွ်ာ္မွန္းရသည္။
တစ္နွစ္တခါသာရေသာ လက္ေဆာင္တစ္ခုလို မိသားစု ၊ သူငယ္ခ်င္း ၊ သက္ဆိုင္သူမ်ားက ထည့္ေပးေသာ ထိုစားစရာေလးမ်ားကို တန္းဖိုးထားဆဲ။ မိမိအထုပ္အပိုးသာ မက လူၾကံဳထည့္ေပးလုိက္ေသာ ပစၥည္းမ်ားကို အေလးခံျပီး ေစတနာ အျပည့္ျဖင့္ တက္နိင္သေလာက္ ယူေဆာင္လာေပးၾကေသာ ညီငယ္မ်ားကို ဒီပို႕စ္ေလးျဖင့္ ေက်းဇူးတင္မိသည္။ သူတို႕ေၾကာင့္ ဒီလို စားရေသာက္ရျခင္း မဟုတ္လား။ မိမိတုန္းကလည္း အစ္ကိုမ်ား အတြက္ ယူေဆာင္လာခဲ့ေပးဘူးသည္ ။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Posts
2 comments:
ညီမေလးကေတာ႔ ၀ယ္စားလို႔ရေပမဲ႔..အိမ္ကထည္႔ေပးတဲ႔ စားစရာကိုပဲစားခ်င္တယ္...
ဝယ္ဘဲစားရစားရ၊ ပို႕ေပးတာဘဲစားရ စားရ တို႕ကေတာ့ စားမွာဘဲစားမွာဘဲ၊ မိုးလင္းကတည္းကစဥ္းစားမိတာ စားဖို႕ပါဘဲေပါ့၊ ဟေကာင္ငါ့ေတာ့ မေကၽြးနဲ႕ေပါ့ေနာ္။
Post a Comment