Monday, November 26, 2007

ပန္းတစ္ပြင့္

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕
မခင္သစ္ပင္...။

အခ်စ္ဆိုတာ ပဲြလမ္းသဘင္ျဖစ္ရင္
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ မခင္သစ္ပင္ရဲ႕ ဇာတ္မွာ
ဘယ္သူကန္႕လန္႕ကာလဲ
ေတာေတာင္လွ်ိေျမာင္ပိတ္ကားေရွ႕
ကၽြန္ေတာ္ေအာ္ေခၚေနတာ
အနွစ္သံုးဆယ္ ။

မခင္သစ္ပင္.....
ဇာတ္လမ္းအရ ငိုခ်င္လည္း ငိုရမယ္
ေပ်ာ္ခ်င္လည္း ေပ်ာ္ရမယ္
ကၽြန္ေတာ္ တေယာမထိုးတက္ဘူး
ေရာမျမိဳ႕ၾကီး မီးေလာင္ရင္လည္း
ၾကည့္မေနနိင္ဘူး
ကၽြန္ေတာ္ဟာ သာမန္လူျဖစ္ျပီး
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ခ်စ္တက္လို႕ ။

မခင္သစ္ပင္
ကၽြန္ေတာ္တို႕နွစ္ေယာက္ၾကား
ဘာေၾကာင့္ ဘာသာျပန္တစ္ေယာက္ ေခၚထားသလဲ
ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို
အမွီအခို ကင္းခ်င္တယ္
ခင္ဗ်ားက ရင္ခုန္သံကို ေစ်းၾကီးၾကီးရခ်င္တယ္
မုဆိုးတစ္ပိုင္း မိန္းမရိုင္းေတြ ဘာေတြလဲ
ေခတ္မရွိေတာ့
အင္ၾကင္းပင္ကလည္း ရွာရခက္တယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မခင္သစ္ပင္
မခင္သစ္ပင္ ပြင့္ျပမွာလား
ကၽြန္ေတာ္ ခုတ္ပစ္ရမွာလား
ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားမွာ လွဴမလား......
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ခင္ဗ်ားၾကားမွာ
ပန္းတစ္ပြင့္ ျခားေနတယ္........................။

၀င္းျမင့္

3 comments:

ထြန္း said...

လႊယူမလားဗိ်ဳ ့ငွားမယ္..

တာတူး(၀ါ) အေမ့ခံလူတစ္ေယာက္ said...

ဘာသာမွ မတူရင္ေတာ့ ေမ့ပစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားပါဆရာ ။ သူက ေငြကို ကိုးကြယ္၊ ကိုက ခံစားမွဴ႕၀ါဒီ ။ အင္း စကတည္းကလြဲေနျပီဗ် ။ ခုတ္သာပစ္ေပေရာ့

Kaung Kin Ko said...

ခုတ္ေတာ့ မပစ္ပါနဲ ့ကိုဝင္းျမင့္ရယ္။ သနားပါတယ္။