ဆိုးသြမ္း

ကဗ်ာေရးလုိက္ ၊ ေနာက္ေတာ့ သီခ်င္းလိုင္းေရာက္လုိက္ ၊ ရုပ္ရွင္ေၾကာ္ျငာလုိက္ ၊ ဘေလာ့ဂ္ေရးရတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘယ္လုိင္း ေရာက္ေနတယ္ လို႕ေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စာဖတ္သူအတြက္ တခုခုေတာ့ ေပးစြမ္းနိင္မယ္လို႕ ယူဆျပီး တင္ျပခြင့္ကို ၾကိဳးစားေနရတာနဲ႔ပဲ ေၾကနပ္ပါတယ္။ အခုလည္း တရားေတြ နားေထာင္ေနလို႕ တရားရေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေရွးက လူျပက္ေတြေျပာသလို “ နိဗၺာန္ကုိ လာေခၚရင္ေတာင္ ဒကာမေလး မပါေသးလုိ႕ ေနာက္မွ လုိက္ပါမယ္ ဘုရားလို႕ပဲ ” ျပန္ထူးရမွာပဲ။ အကၽြတ္တရား မရေသးတဲ့ ေလာကီလူသား ပီပီ သံသရာကို ခုံမင္ပါတယ္။ တရားသေဘာကို နားလည္သေဘာေပါက္ သလို ထင္ရေပမယ့္ မလုပ္နိင္ေသးပါဘူး။ ဆရာေတာ္ တပါးက ေဟာေျပာဖူးတယ္။ “ သိတယ္ဆိုျပီး မလုပ္ဘဲေနရင္ တကယ္မသိေသးလုိ႕ပဲတဲ့ ” အဲ ေျပာရင္းနဲ႔ ျပန္ရႈပ္လာျပီ။ ေနာက္တခုထဲကလို “ တစ္ဘ၀လံုးစာ အတြက္ တခ်ိန္လံုး စီးပြားရွာ ၊ ပညာရွာ ေနရင္ ၊ တစ္သံသရာ လံုးစာအတြက္ေတာ့ အနည္းငယ္ ၀ိပႆာနာ ရွာသင့္ပါတယ္တဲ့ ” ။ ေျပာခ်င္တာနဲ႔ ေရာေနျပီ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အရပ္ထဲမွာ စကားပံု တခုရွိတယ္။ ဘာတဲ့ “ ဖြတ္မရ ဓါးမဆံုး ” သူ႕ဆိုလိုခ်က္နဲ႔ သူေတာ့ မွန္သလိုလိုေတာ့ ရွိတယ္ေနာ္။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္။ ဖြတ္တစ္ေကာင္ေတြ႕တယ္။ လုိက္တယ္ ။ လမ္းမ ဓါးမက်ေပ်ာက္တယ္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဖြတ္က ေရကန္ေဘးနားေနလို႕ ဓါးနဲ႔ လွမ္းပစ္တာ ဖြတ္မထိပဲ ဓါးေရထဲက်တယ္။ ၾကိဳက္သလိုေပ့ါဗ်ာ။ ဆိုလုိရင္းက “ ဟိုဟာကိုလည္း မရဘူး ၊ ကိုယ့္ဟာလည္း ဆံုးရႈံးတယ္ ” ။ ဒီစကားပံုက အရပ္ထဲက စကားပံု။

တခါတုန္းကလည္း က်န္စစ္မင္းအေၾကာင္း ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက အင္မတန္ေလးစားရတဲ့ က်န္စစ္မင္းၾကီးဟာ ကိုလူမင္းရဲ႕ ရိုက္ခ်က္ေအာက္မွာ အေျခအေနအရ မယားေတြပဲ ယူျပေနရလို႕ နွာဘူးၾကီး လို႕ေတာင္ ထင္ကုန္ၾကပါတယ္။ ယခုလည္း က်န္စစ္မင္းနဲ႔ အေနာ္ရထာ အေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အေနာ္ရထာေပ့ါ။ သမိုင္းမွာထက္ ၊ လူေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ

(၁) - က်န္စစ္သားက သူ႕မယားကိုထိလို႕ လွံနဲ႔ပစ္သတ္ေပမယ့္ က်န္စစ္သား သစၥာတရားကို လွံက သိတာေၾကာင့္ မထိပဲ လဲြေခ်ာ္ခဲ့ရပံု

(၂) - အေနာ္ရထာမင္းၾကီး ကို ထိန္ပင္ေစာင့္နတ္က ဘ၀ေဟာင္းက အေၾကြးေၾကာင့္ ကံနိမ့္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြဲေယာင္ေဆာင္ ခတ္ကာ ေသဆံုးေစပံု

အဲဒီ ၂ ခ်က္ေလး အေၾကာင္း ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ ရွင္းျပထားတာကို ျပန္လည္ ေရးသားေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။ ကၽြဲခက္ေသျခင္းသည္ မွန္ေသာ္လည္း နတ္မ်ားေၾကာင့္ဟု ဆိုျခင္းေၾကာင့္ ေထရ၀ါဒ၏ အစစ္အမွန္ကို လဲြသြားၾကေတာ့သည္။ ေထရ၀ါဒ၌ နတ္မရွိပါ။ ပုဂံရာဇ၀င္မွာ က်န္စစ္သားသည္ တစ္ၾကိမ္သြားျပီး စစ္တိုက္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ က်န္စစ္သားနွင့္ မဏိစႏၵာတို႕ ခ်စ္သူျဖစ္သြားၾကသည္။ သို႕ေသာ္ က်န္စစ္သားသည္ မိမိ၏ ဘုရင့္ဘ႑ာေတာ္ မိဖုရားျဖစ္မည့္ မဏိစႏၵာကို ရိုရိုေသေသပင္ ေလးစားစြာ ဆက္ဆံခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ မဏိစႏၵာသည္ မိမိခ်စ္သူ၏ “ အရွင္မဘုရား ၊ သခင္မ ဘုရား ” ဟု က်န္စစ္သားေခၚတြင္သည္ကို မခံစားနိင္ ၊ မိမိကို ခ်စ္သူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဆက္ဆံေစခ်င္သည္။

တညတြင္ “ မဏိစႏၵာမွ ေျမြ...ေျမြ ဟု မရွိဘဲ ထေအာ္ေသာ အခါ ၊ ရဲမတ္ ၀န္ထမ္းတို႕မွ “ အဘယ္မွာနည္း သခင္မဟု ေမးျမန္းရာ ” မဏိစႏၵာမွ “ အသင္တို႕ ၀န္းထမ္းမ်ား ေပ့ါေလ်ာ့စြာ ေစာင့္ၾကပ္ၾကတယ္ ” အသင္တို႕ ေခါင္းေဆာင္ က်န္စစ္သားကို ေခၚေစ ” ဆိုျပီး မဏိစႏၵာက က်န္စစ္သားကို ေခၚပါတယ္။ ၄င္းေခတ္က က်န္စစ္သားသည္ တကယ့္ စစ္သား ၊ လူရိုးၾကီး ျဖစ္ပါသည္။ သူက စစ္အေၾကာင္းကိုပဲ နားလည္သည္ ။ ထို႕ေၾကာင့္ မဏိစႏၵာ၏ မာယာကို နားမလည္ ။

ထိုအခ်ိန္ မဏိစႏၵာမွ က်န္စစ္သားအား “ အသင္ေမာင္မင္း ၊ ေမာင္မင္း၏ ရဲေဘာ္မ်ားသည္ တာ၀န္မေက် ၊ ၄င္းတို႕အား ငါမယံု ၊ ထို႕ေၾကာင့္ အသင္တစ္ေယာက္တည္းပဲ ကၽြန္ုပ္အား ေစာင့္ၾကပ္ေစခ်င္ပါသည္ ” ဟု အမိန္႕ေတာ္ ေပးေသာအခါ က်န္စစ္သားလည္း မလဲြမေရွာင္သာ လက္ခံလုိက္ရသည္။ မဏိစႏၵာလည္း ရဲမတ္မ်ား မရွိသည္နွင့္ က်န္စစ္သားရင္ခြင္ အတြင္းသို႕ ေျပး၀င္ဖက္တြယ္လုိက္ေလေတာ့သည္။ သြားျပီ။ ဇာတ္လမ္းက အဲဒီမွ စတာပါပဲ။ မိမိ၏ အရွင့္မိဘုရားကို ထိမိခက္မိသူ လူရိုးက်န္စစ္သား အခ်စ္ပရိယာယ္ကို မသိခဲ့။

ထို႕ေနာက္ က်န္စစ္သား ေနျပည္ေတာ္ ျပန္ေရာက္ျပီး အေနာ္ရထာထံ ဆက္သသည္။ အေနာ္ရထာကလည္း က်န္စစ္သားနွင့္ အတူ တျခားသူရဲေကာင္းမ်ားကိုလည္း ဆုလဒ္မ်ား ျပန္လည္ခ်ီးျမင့္ခဲ့သည္။ ၄င္းအခ်ိန္ ေစာလူမင္းက အေနာ္ရထာအား “ အဖ...ခမည္းေတာ္ ၊ ခမည္းေတာ္ကေတာ့ က်န္စစ္သားကို ပုဂံသူရဲေကာင္း ၊ သစၥာရွိ သူရဲေကာင္းၾကီး ဆိုျပီး ခ်ီးျမင့္ေနေသာ္လည္း ၊ ခမည္းေတာ္ သတၱိရွိတယ္ဆိုလွ်င္ ၊ က်န္စစ္သားသည္ တကယ္သစၥာရွိ ၊ မရွိအား ယခုေမးျမန္းနိင္ပါသည္ ” ဟု လူပံုအလယ္တြင္ ေလွ်ာက္တင္လုိက္သည္။

အေနာ္ရထာလည္း က်န္စစ္သားအား “ မိမိအရာေတာ္ အားထိမိပါသလားဟု ” ေမးျမန္းရာ ၊ က်န္စစ္သားမွ ထိမိပါေၾကာင္း ၀န္ခံလိုက္သည္နွင့္ အင္မတန္ စိတ္ဆိုးေတာ္ မူသြားသည္။ တရားခံကလည္း မိမိလုပ္ေၾကာင္း ၀န္ခံသည္ ၊ သားအရင္း ေစာလူမင္းကလည္း စြပ္စဲြထားသည္ ၊ မႈးမတ္ဗိုလ္ပါ အလယ္တြင္လည္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပစ္ဒဏ္စီမံသင့္သည္။ ၄င္းေနာက္ လွံတံကို ေကာက္၍ ထိုးမည္ဟု ေကာက္ကိုင္လိုက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ အေနာ္ရထာ ဤကဲ့သို႕ စဥ္းစားလိုက္ပါသည္။

1. မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ မိမိ၏ သူရဲေကာင္းကို လွံနဲ႔ထိုးသတ္သည့္ အျဖစ္ ပုဂံရာဇ၀င္မွာ မက်န္ရစ္ေစလိုျခင္း ၊
2. ပုဂံရာဇ၀င္ကို တည္ေထာင္ခါစမွာ မိမိတို႕သည္ က်န္စစ္သားကဲ့သို သူရဲေကာင္းလိုသည္။ အကယ္၍ က်န္စစ္သားကို သတ္ခဲ့လွ်င္ က်န္သည့္ ေညာင္ဦးဖီး ၊ ငလံုးလဖယ္ တို႕က ေနမည္မဟုတ္။ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း မသတ္ခ်င္ခဲ့ ၊
3. ငါသား ေစာလူမင္းကိုယ္တုိင္က ေျပာေပမယ့္ ေစာလူမင္း ေပါင္းသင္းသည့္ လူမွာ ငရမန္ကန္း ( အရက္သမားနွင့္ ေပါင္းေဖာ္သည္ ) ၊ က်န္စစ္သား ေပါင္းသင္းသည့္ သူမွာ သူရဲေကာင္းမ်ား ။ ထို႕အျပင္ ေစာလူမင္း ေျပာသည့္အခ်ိန္၌ ၄င္း၏ မ်က္လံုးထဲတြင္ က်န္စစ္သားအေပၚ မနာလိုသည့္ အရိပ္မ်ား ထင္ဟပ္ေနသည္ ထိုေၾကာင့္ ေစာလူမင္းေျပာတာကို မယံု ၊

ထို႕ေၾကာင့္ ပရိယာယ္ျဖင့္ လွံကို ၾကိဳးကို ထိေအာင္ ပစ္လႊတ္လုိက္ေတာ့သည္။ လွံတံသိသည္ မဟုတ္ပါ။ အေနာ္ရထာ သိခ်င္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၄င္းေနာက္ က်န္စစ္သားက “ ငါ၏ သခင္သည္ လွံတံပစ္ရာတြင္ တိက်ေသခ်ာသူ ၊ မည္သည့္အခါမွ လဲြေခ်ာ္ျခင္းမရွိ ၊ ယခု ၾကိဳးကိုသာ ပစ္လုိက္သည္ ၊ အရွင့္ထံတြင္ အၾကံရွိရမည္ ” ဆိုျပီး လွံတံကို ေကာက္ကာ ထြက္ေျပးသြားေတာ့သည္။

ညေရာက္ေသာ အခါ၌ မဏိစႏၵာက “ မိမိနွင့္ က်န္စစ္သားမွာ ဟိုးအရင္ကတည္းက ခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံလိုက္ရာ ” အေနာ္ရထာက “ ၾကိဳတင္ေျပာၾကားသင့္ေၾကာင္း ၊ သို႕လွ်င္ မိမိကိုယ္တုိင္ လက္ထပ္ထိမ္းျမွားေပးဦးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ ယခုေတာ့ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီ ” ဟုဆုိေလတယ္ေပ့ါဗ်ာ။

အဲဒီေတာ့ အေနာ္ရထာရဲ႕ အိမ္တြင္းေရးကလည္း အဆင္မေျပ ၊ က်န္ရွိသည့္ သူရဲေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ၃ ဦးအားလည္း က်န္စစ္သားကို ရွာေဖြရန္ လႊတ္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ သူရဲေကာင္းမ်ား အနားမွာ မရွိသည့္ အခ်ိန္ ၊ ပုဂံတိုင္းအား ဆင္နွင့္ လွည့္လည္ေနစဥ္ မုဆိုးမတစ္ဦးက မိမိလယ္တြင္ ဆင္နီးပါးရွိသည့္ ကၽြဲရိုင္းၾကီးတစ္ေကာင္ လာေရာက္ ေသာင္းက်န္းေနျခင္းေၾကာင့္ အရွင္မင္းၾကီးအား အကူအညီေတာင္းခံအပ္ပါသည္ေပ့ါ။

ထိုအခါ စစ္သူၾကီးတုိ႕က အရွင္မင္းၾကီး ဆက္လက္ လွည့္လည္ပါေပ့ါ။ စကားအေနနဲ႔ေျပာတာပါ။ က်ေနာ္မ်ိဳးတို႕ ၾကည့္ရွင္းလိုက္ပါမယ္လို႕ ဆုိေပမယ့္ အေနာ္ရထာက မိမိသည္ ဘုရင္ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ မိမိအုပ္ခ်ဳပ္သည့္ နယ္ပယ္ ၊ တိုင္းျပည္မွာ ျပည္သူတစ္ဦး ဒုကၡေရာက္လွ်င္ မိမိ၌ တာ၀န္ရွိေၾကာင္း ၊ ထို႕ေၾကာင့္ မိမိကိုယ္တုိင္ ေျဖရွင္းမည္ဟု ဆိုကာ လယ္ကြင္းထဲ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ လယ္ကြင္းထဲ၌ ဆင္ေပၚက အေနာ္ရထာနွင့္ ကၽြဲတို႕ ေတြ႕ၾကျပီ။

ဆင္သည္ ဦးခ်ိဳကားကားနွင့္ ကၽြဲကို ေၾကာက္လွန္႕သည္။ ၄င္းအခ်က္က အေနာ္ရထာကို တပန္း အေရးစတင္နိမ့္ေစသည္။ ထို႕အျပင္ ကိုင္ေနၾက အရိႏၷမာလွံက မရွိ ၊ အိမ္ေထာင္ေရးမသာယာ ၊ က်န္စစ္သားအားလည္း ျပန္လာေစခ်င္ေသာ ဘုရင္တို႕၏ သူရဲေကာင္းအေပၚ လြမ္းဆြတ္မႈေၾကာင့္ စိတ္ဓတ္က်ေနေသာ အေနာ္ရထာသည္ လွံ ၃ စင္းတိုင္တုိင္ ပစ္လႊတ္ေသာ္လည္း ကၽြဲကို မထိဘဲ မိမိသာလွ်င္ ေသဆံုးသြားခဲ့ရသည္။

မည္သည့္ ထိန္ပင္ေစာင့္နတ္ေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါ။

ပုဂံေခတ္မွသည္ ယေန႕အထိ တသက္လံုး မွားယြင္းလာခဲ့ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားစြာ ရွိေနပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထို တသက္လံုး မွားယြင္းလာခဲ့ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားအား အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ က်ယ္ျပန္႕နိင္ျခင္း မရွိခဲ့လွ်င္ ထိုအမွားမ်ားသည္ ၾကာရွည္လွ်င္ အမွန္ကဲ့သို ျဖစ္သြားတက္ပါသည္။ ဥပမာ -

မူလစာသားက ( ပန္းပဲ တူျငိမ္ - ပန္းတိမ္ေရႊခို - သံျဖဴ မေအး လို ) - ပန္းပဲ ထုလွ်င္ တူကို ျငိမ္ေနေအာင္ ကိုင္နိင္ရသကဲ့သို႕ ၊ ပန္းတိမ္ကၽြမ္းက်င္လွ်င္ ေရႊကို ခိုလုပ္ေပးတက္ျခင္း ၊ သံျဖဴသည္ ေအးလွ်င္ ကဲြတက္သည္ ၊ ဆိုသည့္ စကားကို ( ပန္းပဲ လူလိမ္ ၊ ပန္းတိမ္ေရႊခိုး ၊ သံျဖဴမေအ...) ျဖစ္သြားေတာ့သည္။

ထား၀ယ္ယို ၾကပ္ခိုး ၊ ရွမ္းရိုး လင္ကိုး

( ထား၀ယ္မ်ား ၊ ဘိတ္မ်ားသည္ အသားမည္း၏။ ထား၀ယ္ယိုသည္ ၾကပ္ခိုးေရာင္ကဲ့သို႕ မည္းမည္းသည္းသည္း ျဖစ္ပါသည္ ။ သုိ႕ေသာ္ အရသာေကာင္းသကဲ့သို႕ ထား၀ယ္မ်ား ၊ ဘိတ္မ်ား၏ စိတ္ထားသည္ အလြန္ေကာင္း၏။ သို႕ေသာ္ အလြန္ရိုးသားၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ထိုသို႕ ရိုးသားျခင္းကို ခ်စ္ခင္ေသာ အားျဖင့္ တင္စား၍ ထား၀ယ္ရိုး ၾကပ္ခုိးဟု ေခၚဆိုၾကခ့ဲသည္ ။ ထိုနည္းတူ ရွမ္းမ မ်ားသည္လည္း ရိုးသားက်၏။ မိမိလင္သားအေပၚ ဘုရား ၊ သားကုိ သခင္ကဲ့သို႕ ကိုးကြယ္တက္ၾကသည္ ) ထိုသို႕ အဓိပၸယ္ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ယေန႕ေခတ္တြင္ ထား၀ယ္ရိုးေတာ့ လင္ခိုး ၊ ရွမ္းရိုးေတာ့ ၾကက္ခိုး ဟု စကားလံုးမ်ား ေျပာင္းလဲ လာေတာ့သည္။

မယားေနစ ေခ်ာင္ေသမွ

ယေန႕ေခတ္တြင္ မယားေသစ ေၾကာင္ေသမွဟု ေျပာဆိုလာၾကသည္။ မယားတစ္ေယာက္ စရျပီဆိုလွ်င္ ျပန္မလွန္နိင္ေအာင္ ေၾကာင္ကို ရိုက္သကဲ့သို႕ နွိပ္ကြပ္ထားခိုင္းတက္ၾကသည္။ မူရင္း အမွန္အစစ္မွာ မယားတစ္ေယာက္သည္ လွသည္ ၊ ျပည့္ျဖိဳးသည္ ၊ ဟုတ္ျပီ ၄င္းအခ်က္မ်ားနွင့္ ျပည့္စံုေသာ္လည္း မီးဖိုးေခ်ာင္ မနိင္ ၊ ဘုရားစင္တြင္ ပန္းမရွိ ၊ အိမ္တြင္းမွာ အ၀တ္အစားမ်ား ျပန္႕က်ဲလွ်က္ရွိ ၊ သြားျပီ။ ထိုသို႕မဟုတ္ဘဲ လူမျမင္ရသည့္ ေခ်ာင္ေနရာမ်ား ေတြ၌ ပင္လ်င္ သန္႕ရွင္းစြာ ေသေသသပ္သပ္ ထားနိင္ျခင္း ၊ သိမ္းသိမ္းဆည္းဆည္း ရွိနိင္ျခင္းမ်ား လုပ္နိင္ပါက ၄င္းအမ်ိဳးသမီးသည္ ေတာ္သည္ဟု ခ်ီးမြန္းသင့္သည္ ။ ထိုအေၾကာင္းအရာကို ဆိုလိုခ်င္းျဖစ္၍ မယားေနစ ေခ်ာင္ေသမွ ဟုျမန္မာစာေပးက ညႊန္းပါသည္။


ေဇာက္မွန္းကမ္းမွန္း

ေလွသမားမ်ားသည္ ကမ္းကိုလည္း သိရသည္ ၊ ေဇာက္ကိုလည္း သိရသည္။ ေလွမ်ား ၊ သေဘာၤမ်ားသည္ ကမ္းကပ္ရာတြင္ အလြန္အေရးၾကီးပါသည္။ ကမ္းကို မကပ္ဘဲ ၊ ေဇာက္ကို ( ေခ်ာက္ ) ကပ္မိေသာ္ ေလွ ၊ သေဘၤာနစ္ျခင္းမ်ား ျဖစ္တက္ၾကေသာ္ေၾကာင့္ ေလွသမားမ်ားသည္ ကမ္းကိုပဲ ကမ္းရပါသည္။ ေဇာက္ကို မကပ္ရပါ။ ဆိုရလွ်င္ မည္သည့္ေနရာသည္ အသံုး၀င္သည့္ ေနရာ ၊ မည္သည့္ေနရာသည္ အသံုးမ၀င္သည့္ေနရာ ျဖစ္ေၾကာင္း ကဲြကဲြျပားျပား သိေသာ္သူကို ေဇာက္မွန္းကမ္းမွန္း သိသူဟု ေျပာၾကသည္။ ပဲ့နင္းၾကီးမ်ား စကားမွ အရပ္ထဲ ေရာက္လာေသာ အခါ “ ေစာက္မွန္းကန္းမွန္း ” မသိဘူးဟု သံုးစဲြလာၾကပါေတာ့သည္။


မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဓမၼေစတီဆရာေတာ္ တရားေတာ္မွ ျပန္လည္ေရးသား ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

“ အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြ ၀ယ္ထားရံုနဲ႔ ၊ အဖိုးတန္ ပစၥည္းေတြ သံုးေနရံုနဲ႔
လူ႕အဖိုးတန္ မျဖစ္ဘူး။ လူ႕အဖိုးတန္ ျဖစ္ခ်င္ရင္ လူေတြကို
ေကာင္းက်ိဳးျပဳတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္မွပဲ ရတယ္ ”


“ ဘ၀အတြက္ ျပင္ဆင္ေနရင္းနဲ႔ပဲ ဘ၀ဆိုတာ ကုန္သြားတယ္ ”


“ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ အမွန္အတိုင္း မသိပဲနဲ႔ ၊
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ နားမလည္ပဲနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ေမတၱာ ျဖစ္နိင္ဖို႕
ေတာ္ေတာ္ ခဲယဥ္းပါတယ္ ”


“ အမွားမရွိပါဘူး ၊ သင္ခန္းစာေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ လုပ္ၾကည့္ရင္း မွားမွန္းသိရင္း
ျပင္လုိက္ရင္းနဲ႔ ဥာဏ္ပညာ ၾကီးတဲ့သူ ျဖစ္လာတာပဲ ။ မေအာင္ျမင္တဲ့
စမ္းသပ္မႈဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့ စမ္းသပ္မႈလိုပဲ အသိဥာဏ္ၾကီးပြားမႈကို
အေထာက္အကူ ျပဳပါတယ္ ”


“ ကိုယ့္ရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားမႈဟာ သူမ်ားလက္ထဲမွာ ရွိေနတယ္၊ ကုိယ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကေတာ့
ကိုယ့္လက္ထဲမွာပဲ ရွိတယ္ ၊ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဒုကၡေတြ အမ်ားၾကီး
ၾကံဳရတာ ဘာလို႕တံုး ဆိုေတာ့ မလုပ္သင့္တာေတြကို လုပ္ေနတယ္။
လုပ္သင့္တာကို မလုပ္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒုကၡေတြ မ်ားေနတာ။ မလုပ္သင့္တာေတြကို
မလုပ္ဘဲနဲ႔ လုပ္သင့္တာေတြကို ပုိျပီး လုပ္လာတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလးစားမႈ
ခ်စ္ခင္မႈ တိုးလာတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ တိုးလာတယ္။ ကိုယ့္ဘ၀ ပိုျပီး
အဆင္ေျပလာတယ္ ”


“ သူမ်ားကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လုပ္ျပီးေတာ့ သူမ်ားကိုယ့္ကို ေၾကာက္ျပီး
ပူေဇာ္ပသမွ ေကၽြးမွ ကိုယ့္ဘ၀ ရပ္တည္နိင္တဲ့သူဟာ
အဆင့္ နိမ့္တယ္ ”


“ အျပစ္တင္တက္တဲ့ သူေတြမွာ မိတ္ေဆြရွားတယ္ ”


( ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက၏ တရားစာအုပ္မ်ားမွ )

ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာတိုေတြကို စာအုပ္ေတြ ဖတ္တုိင္း ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဂ်ာနယ္ေတြ ဖတ္တိုင္း သေဘာက်မိရင္ စုစုထားတယ္။ သေဘာကေတာ့ အခ်ိန္မရွိတဲ့သူေတြ စာမဖတ္နိင္တဲ့သူေတြ စာတပုဒ္ရဲ႕ အနွစ္သာရေလးေတြကို ရေစခ်င္လို႕ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္လည္း ပါပါတယ္။ လူဆိုတာ စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတာေၾကာင့္ အခုစုစည္းထားတာေလးေတြကို ၾကိဳက္ရင္လည္း ယူပါ။ မၾကိဳက္ရင္လည္း ထားခဲ့ပါ။ အားလံုးဟာ အမွန္ေတြပဲလို႕ မဆိုလုိပါဘူးလို႕....။ ကၽြန္ေတာ္၏ ညံဖ်င္းမႈေၾကာင့္ စာေရးသားသူအား အမွတ္မထားမိခဲ့ပါ။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္တြင္ ထည့္သြင္းတင္ျပသြားပါမည္ဟု ကတိေပးလ်က္...။

( ၁ )

( ၂ )
( ၃ )


( ၄ )

“ ကမၻာမွာ ဒါန အျပဳဆံုးက ျမန္မာပဲ ၊ ဒါေပမယ့္ အမဲြဆံုးကလည္း
ျမန္မာပဲ ျဖစ္ေနတယ္။
အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သဒၶါအခ်ိဳးမက်လို႕ကြယ့္။ မလွဴသင့္တဲ့ေနရာက်ေတာ့
နင္းကန္လွဴတယ္ ၊ တကယ္ လွဴသင့္တဲ့ေနရာက်ေတာ့ ထိုက္တန္ေအာင္
မလွဴၾကဘူး ”

( ကခ်င္ျပည္နယ္ ၊ နမၼားဆရာေတာ္ အရွင္ ညဏဆရာေတာ္ၾကီး )

Where the heart lies. let the brain lie also. ( Robert Browning )

ႏွလုံးသားတည္ရာမွာ ဦးေႏွာက္ကိုလည္း တည္ရွိပါေစ။


If you ran after two hares, you will catch neither. (Thomas Fuller)

မင္းယုန္ႏွစ္ေကာင္ တစ္ျပိဳင္နက္ဖမ္းရင္ေတာ့ တစ္ေကာင္မွ မိမွာ မဟုတ္ဘူး။

Kind words can be shart and easy to speak, but their echoes are truly endless.

( Mother Teresa )

အၾကင္နာ စကားလုံးကေလးမ်ားဟာ တိုတိုေတာင္းေတာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေျပာရဆိုရတာလည္း လြယ္ကူလွတယ္။ ဒါေပမယ့္ အၾကင္နာစကားလုံးေတြရဲ႕ပဲ့ တင္သံကေတာ့ တကယ္ပဲ အဆုံးအစမရွိ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

( Gandi ၏ အဆိုအမိန္႕မ်ား )

Literary education is of no value, if it not able to build up a sound character.

တည္ၾကည္ခိုင္မာတဲ ့စာရတိၱ မပိ်ဳးေထာင္ႏိုင္သမွ် စာေပပညာမိ်ဳးဟာလည္း တန္ဖိုးရွိႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

An eye for an eye only ends up making the whole world blind.

မုန္းမာန္ပြားတဲ ့မ်က္စိခ်င္းယွဥ္ျပိဳင္တိုက္ခိုက္ေနသေရြ ့ေတာ့ ကမ ၻာေလာကၾကီး စုံလုံးကန္းမွု အဆုံးသတ္မွာပါပဲ။

Hatred kills, Love never dies. Such is the vast difference between the two.

အမုန္းတရားဟာ သတ္ျဖတ္ဖ်က္ဆီးတတ္တယ္။ေမတၱာတရားကေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေပ်ာက္ကြယ္ရတယ္လို ့မရွိပါ။ ေမတၱာနဲ ့အမုန္းၾကားမွာ ၾကီးမားတဲ့ ျခားနားခ်က္ကေတာ့ ဒါပါပဲ။

To forgive is not to forget.

ခြင့္လြတ္ဖို ့ဆိုတာ ေမ့လိုက္ဖို ့မဟုတ္ပါ။

ဒုကၡဟူသည္ အေကာင္းမဟုတ္ ၊ ကိေလသာလည္း မဟုတ္ ၊ တဏွာရာဂလည္း မဟုတ္
အစိုင္အခဲ ၊ အခိုးအေငြ႕လည္း မဟုတ္ ။ ဤသို႕ဆိုလွ်င္ အဘယ္နည္း။

ဒုကၡသည္ အယူအဆတစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသည္။

မိမိ၏ ေတြ႕ၾကံလာမႈ အျဖစ္အပ်က္အား ဒုကၡဟု ခံယူလိုက္ျခင္းျဖင့္
ဒုကၡဟု အမည္သတ္မွတ္ရာ ေရာက္သြားသလို ၊ ေတြ႕ၾကံဳလာေသာ အျဖစ္အပ်က္အား ေက်နပ္ပါက
သုခဟု ခံယူလိုက္ျခင္းျဖင့္ သုချဖစ္လာေတာ့သည္။

ညၾကီးမင္းၾကီး အိမ္ကခိုင္းေသာ္ေၾကာင့္ အျပင္သြားရသည္။ အလုပ္လုပ္ရသည္ ဆိုပါစို႕။
ထိုသူငယ္အတြက္ ထုိအျခင္းအရာသည္ ဒုကၡဟု ခံယူေပေတာ့မည္။ သူတပါး အိပ္ခ်ိန္
အနားယူေနခ်ိန္တြင္ မိမိထိုကဲ့သို မလုပ္နိင္။ ဆူပူသည္။ ျပစ္တင္မိသည္။
ဒုကၡပါပဲကြာဟု ေျပာဆိုတက္ၾကသည္။

သို႕ေသာ္ ညၾကီးမင္းၾကီး ရည္စားနွင့္ ခ်ိန္းထားေသာ္ေၾကာင့္
ေျမြပါးကင္းပါးမေၾကာက္ သြားသည္လာသည္။ လူငယ္သဘာ၀ ရင္ခုန္ရမႈကို နွစ္သက္သည္။
သို႕ေသာ္ ထိုအရာကို မိမိက ေက်နပ္သည္။ ထိုအခါ ဒုကၡလို႕ မည္သူမွ် မညည္း။

ထို႕ေၾကာင့္

“ ဒုကၡ နွင့္ သုခ သည္ မိမိစိတ္၏ ခံယူမႈ စည္းမ်ဥ္းေၾကာင္းေလးေပၚတြင္သာ တည္ရွိပါသည္။
ကဲ....စာဖတ္သူေရာ ေတြ႕ၾကံဳလာတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တိုင္းကို ဒုကၡ ၊ သုခဟု ညည္းညဴဦးမွာလား။

ပညာသင္တယ္ဆိုတာ အမွားအမွန္ ၊ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားတက္ေအာင္
စဥ္းစားေတြးေခၚ တက္တဲ့ အသိဥာဏ္ေတြ ရင့္သန္လာေအာင္ သင္တာ

ေတာ္ပါျပီ ၊ တန္ပါျပီ။ မင္းတို႕ရဲ႕ “ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ” ဆိုတဲ့ အေျပာမ်ိဳးေတြနဲ႔
“ ဘာထူးဦးမွာမို႕လို႕လဲ ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြက နားထဲကို ဆာလဖ်ဴရစ္ အက္ဆစ္ျပင္းေတြ
ဂါလံလိုက္ ေလာင္းခ်ေနသလိုပါပဲ။

ေရႊသမင္ေလးေတြေရ...အဲဒါ တံလွ်ပ္ထက္ ဆိုးတဲ့ အရာေတြပါ။ အဆံုးမျမင္သာတဲ့
တစ္လမ္းသြား တြင္းနက္ၾကီးပါကြယ္။ မာယာလြင္ျပင္ထဲက ျပန္လမ္းမဲ့
ေခ်ာက္ကမ္းပါးၾကီးထဲကို ဘာလို႕မ်ား ခုန္ဆင္းခ်င္ၾကတာလဲ။

မင္းတို႕အတြက္ ေရြးေလွ်ာက္စရာ လမ္းေတြ အမ်ားၾကီးပါကြာ။ ေလွ်ာက္လုိက္ၾကစမ္းပါဦး။
ခရီးမိုင္ေတြ ေထာင္ေသာင္းမက အသၤေခ် အနႏၱ ေရာက္ေအာင္
ေလွ်ာက္ျပလိုက္စမ္းပါ။

“ အခုေတာ့ ဒါဟာ မင္းတို႕ေရြးခ်ယ္နိင္သမွ် အေကာင္းဆံုး လမ္းတဲ့လား ”

ေလာကတြင္ ကိုင္းကၽြန္းမွီ ကၽြန္းကိုင္းမွီေလ့ရွိသည္ဟု လူအမ်ား သံုးနႈန္း၏။
သို႕ေသာ္ ထိုသူတို႕သည္ အရိပ္အာ၀ါသ ၾကီးသူျခင္းသာ ျဖစ္ေနတက္ၾကသည္။

မတရားျပဳမႈ ခံရျခင္းသည္ အခ်ိန္ၾကာလာသည္နွင့္အမွ် ဆူပူအံုၾကြမႈ ျဖစ္လာတက္သည္။

လူတစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္ခ်င္ပါသလား....?
ထိုသူလုပ္သမွ် ၊ ဆိုသမွ်အား ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ေနေန ေျမွာက္ပင့္ေျပာဆိုေပးပါ။

အမွန္တရားကို ေျပာဆုိျခင္းသည္ လူမုန္းခံရဆံုး ျဖစ္သည္။
လမ္းမွားေရာက္ေနလွ်င္ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီျခင္း မရွိ။
လူမုန္းမခံ။ နာမည္ပ်က္မခံ။ ထိုသို႕ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္
အမွန္တရားသည္ တခါတရံ အမွားတရံ ျဖစ္သြားတက္သည္။


ဆုိးသြမ္း

ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာေလးကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေပးလို႕ရပါတယ္။ သူ႕ကိုေမးလ္ပို႕ေတာ့လည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္မေျပာဘူး။ သူကိုယ္တိုင္ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲက ရိုက္တက္ထားပါတယ္ဆိုလား။ ဘေလာ့ဂ္ေတြက မ်ားေတာ့လည္း အကုန္ လိုက္ရွာဖို႕က မျဖစ္နိင္ေသာေၾကာင့္ အကယ္၍ ဘေလာ့ဂ္ဂါ တစ္ေယာက္ေယာက္က တင္ထားလွ်င္ ေတာင္းပန္ပါေၾကာင္း ပန္ၾကားအပ္ပါသည္။

“ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ စုေနလုိက္ၾကတာ ရာသက္ပန္ ေနၾကရေတာ့မယ့္ အတိုင္း ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ
သံုးျဖဳန္းေနလိုက္ၾကတာ မနက္ျဖန္ပဲ ေသၾကရေတာ့မယ့္ အတိုင္း ”

( အရစၥတိုတယ္လ္ - ဂရိေတြးေခၚရွင္ )


“ ဥပေဒေတြကို ေရးဆဲြျပဌာန္းဖို႕ လူေတြ ရာနဲ႔ခ်ီျပီး စဥ္းစားၾကရတယ္ ။ အဲ ဥပေဒေတြကုိ
ဘယ္လို ေရွာင္ရမလဲဆိုတာေတာ့ လူေတြ သန္းနဲ႔ခ်ီျပီး စဥ္းစားေနၾကတာကလား ”

( ပူတင္ - ရုရွား၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ )


“ ေငြရွိရင္ ဘာမဆို လုပ္လို႕ရတယ္လို႕ ယူဆတဲ့လူဟာ ေငြအတြက္ဆိုရင္
ဘာမဆိုလုပ္ဖို႕ ၀န္မေလးတဲ့သူ ျဖစ္နိင္တယ္ ”

( ဘင္ဂ်မင္ ဖရန္႕ကလင္ )

“ ေယာက်ၤားေတြ သူမကို ဂရုစိုက္ေၾကာင္း ခဏခဏ ေျပာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးဟာ
အဲဒီဂရုစိုက္မႈကို အမ်ားဆံုး လုိအပ္ေနတဲ့သူ ”

( မဲလ္နီေကာ့ဗာ )

“ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမယူပါ။ မိန္းမေကာင္းကို ရရင္ျခြင္းခ်က္ျဖစ္မယ္။ ဆိုးတဲ့ မိန္းမကိုရရင္
ေတြးေခၚရွင္ ျဖစ္မယ္ ”

( ဆုိကေရးတီးစ္ )

(1) Fine : This is the word women use to end an argument when they are right and you need to shut up.

“ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ခ်မ္းသာတယ္ဆိုတာ မိန္းမတစ္ေယာက္
လွတယ္ ဆိုတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ ”

( အနီတာလုစ္ - အေမရိကန္စာေရးဆရာမ )


“ ကၽြန္မကို ကၽြန္မအေမ အျမဲတမ္းေျပာတယ္ ။ ကိုယ့္ေယာက်ၤားကိုယ္
ယံုၾကည္အားကိုးပါ။ ခ်စ္ခင္ေလးစားပါ ။ ပိုင္ဆိုင္မႈပစၥည္း အမ်ားစုကို ကိုယ့္နာမည္နဲ႔ပဲ
ထားပါတဲ့ ”

( ဂ်ံဳးရီးဗားစ္ - အေမရိကန္ဟာသမင္းသမီး )


“ ပေဟ႗ိဆန္တဲ့ မိန္းမမရွိဘူး ၊ အကင္းမပါးတဲ့ ေယာက်ၤားပဲ ရွိတယ္ ”

( ဆန္မာဇဗန္းညက္စ္ - ပိုလန္စာေရးဆရာမ )

“ နိး...ဆုိတဲ့ စကားကို ေယာက်ၤားေတြထက္ မိန္းမေတြ ပိုေျပာတက္တယ္ ”

( မာဂရက္သက္ခ်ာ - ျဗိတိသွ်၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း )

“ အယံုလြယ္တဲ့ မိန္းမထက္ ၊ အယုံလြယ္တဲ့ ေယာက်ၤားပိုမ်ားတယ္ ”

( အဲနာ အက္ရွင္ဘက္ - ၾသစထရီးယားစာေရး ဆရာမ )

“ ကၽြန္မ စဥ္းစားသည္ ။ ထိုေၾကာင့္ ကၽြန္မ ေယာက်ၤားမရွိပါ ”

( အဲလီဇဘတ္ ၀င္စတန္ )

“ ခိုးမည့္သူ ရွိေနသမွ်....ခိုးစရာလည္း ရွိေနမွာပဲ ”

“ တခ်ိဳ႕ေသာ ပိတ္ပင္တားျမစ္ခ်က္ေတြဟာ ျပႆာနာကို မေျဖရွင္းနိင္ေသးဘူး ဆိုတဲ့
အခ်က္ကိုပဲ ေဖာ္ညႊန္းတယ္ ”

( စြမ္ဘားေတာ့ ၊ ရုရွားစာေရးဆရာ )

“ သူရဲေကာင္းေတြ လုိေနတယ္ဆိုရင္ အဲဒီနိင္ငံဟာ ကံမေကာင္းတဲ့ နိင္ငံပဲ ”

( ဘရက္ခ္ ၊ ဂ်ာမန္စာေရးဆရာ )

“ ကုိယ့္ရန္သူေတြကို ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နဲ႔ ”

( ကေနဒီ ၊ အေမရိကန္ သမၼတ )

“ ျပည္သူ႕ေမတၱာက လဲြလို႕ အရာခပ္သိမ္းကို ၀ယ္လို႕ရတယ္ ”

( မယ္ရီမယ္ ၊ ျပင္သစ္စာေရးဆရာ )

“ အတိတ္ကို ျပန္ၾကည့္တဲ့လူဟာ အနာဂတ္နဲ႔ မတန္ဘူး ”

( ေအာ္စကာ၀ိုင္းလ္ )

“ ဥပေဒေရွ႕ေမွာက္မွာ အခြင့္အေရး မရွိသူေတြပဲ တန္းတူျဖစ္ၾကတယ္ ”

( ကရူတီယဲ )