ဆိုးသြမ္း

အေရးၾကီး လႈပ္ရွားဖို႕ ကိစၥေတြ မရွိတဲ့ အခါ စခန္းလံုျခံဳေရးအတြက္ ခံစစ္ကို အေကာင္းဆံုး ျပင္ဆင္ရင္း တစ္ေန႕ျပီး တစ္ေန႕ ေရွ႕တန္း ရက္မ်ားကို ေၾကးနန္းပို႕လိုက္ ၊ ခံစစ္ျပင္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရပါတယ္။ တခါတေလ အဘကိုယ္တိုင္ လက္ေအာက္ စခန္းေတြဆီကို သြားေရာက္စစ္ေဆးတဲ့ အခ်ိန္ လိုက္ရတာက လဲြလို႕ က်န္တာ မယ္မယ္ရရ ဘာမွ လုပ္ရတာေတာ့ မရွိပါဘူး။ အနက္မိုးလင္းလွ်င္ သစၥာဆုိ ၊ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္စီတာ၀န္ခဲြ ၊ ေန႕လည္း ထမင္းစား ၁၂ ခဏတန္းျဖဳတ္ ၊ ေန႕လည္ ၁ နာရီ အလုပ္ျပန္စ ၊ ကင္းေစာင့္တဲ့ သူက ေစာင့္ ၊ ထမင္းခ်က္တဲ့ သူကခ်က္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရံုးအလုပ္လည္း လုပ္ ၊ ဖက္ထိတ္ ေပးတာလဲ လုပ္ေပ့ါဗ်ာ။ ဖက္ထိတ္ ဆိုတာက တပ္မေတာ္မွာ အျမဲတမ္း ၾကားေနရတဲ့ စကားေလး တစ္ခြန္းပါ။ အရပ္သားစကားနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အလုပ္လုပ္ရတာေပ့ါ။ စေန ေန႕မနက္တိုင္း သင္တန္းေက်ာင္းေတြမွာ တန္းစီျပီး ဟိုေနရာကို ရွင္း ၊ ဒီပစၥည္းေတြ ဟိုသယ္ ၊ ဟိုပစၥည္းေတြ ဒီပို႕နဲ႔ လုပ္ရတာပါ။ ေႏြရာသီထဲ မေရာက္လာေသးေပမယ့္ ျမန္မာရာသီဥတုက ပူပူနဲ႔ ေနပူပူ ေလပူပူမွာ အလုပ္ေတြ လုပ္လိုက္ ၊ သစ္ပင္ရိပ္မွာ ထိုင္ျပီး ဘာဆက္ျဖစ္မယ္ မသိေသးတဲ့ ဘ၀အေၾကာင္းကို ေတြးၾကည့္လိုက္ ၊ ဌာေနက မိဘညီအစ္ကိုေမာင္နွမေတြနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဒီအခ်ိန္ ဘာလုပ္ေနၾကမလဲ ဆိုတာကို ေတြးလိုက္နဲ႔ တခါတခါ ၀မ္းနည္း သလိုလိုေတာ့ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ဂစ္တာကလည္း အဘက ဆူထားေတာ့ မတီးရဲဘူး။ သူနဲ႔ စခန္းေျပာင္းရတဲ့ အခါမွ အပိုင္တီးမယ္လို႕ေတာ့ ဆံုးျဖက္ထားရင္း တစ္ေန႕ေတာ့......

“ ေဟ့ေကာင္ ဗိုလ္ေၾကာင္ ၊ အခုခ်က္ခ်င္း လူစု ၊ လက္နက္တိုက္ဖြင့္ ၊ ေသနတ္ အကုန္ထုတ္ထား ၊ လက္နက္ၾကီး ေတြကလဲြလို႕ ကိုယ္ပိုင္ လက္နက္ေတြ အကုန္ထုတ္ ၊ ျပီးရင္ တန္းစီထားနွင့္ ငါလာခဲ့မယ့္ ” ဆုိျပီး ေန႕လည္ထမင္းစားခ်ိန္ၾကီး အဘက အေရးေပၚ အမိန္႕ေပးလာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၀ီစီမႈတ္ ၊ ဆရာၾကီးကို ေခၚျပီး တဆင့္ ထပ္မွာ ၊ ကိုယ္တိုင္လည္း Equipment လြယ္ ၊ ပစၥတိုက်ည္စစ္ ျပီး တန္းစီကြင္းကို ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ေရွ႕ၾကည့္ သတိေခၚျပီး တန္းအပ္ဖို႕ အဘကို ေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္။ တေအာင့္ေနေတာ့ အဘက ဗ်ဴဟာက ျပန္လာျပီး စကားေျပာတာက

“ ဘယ္သူေတြ ေနခဲ့ ၊ ဘယ္လူက ဘာလုပ္ထား ၊ စက္သမားက စက္ကုိ ကားေပၚတင္ ၊ ကားဘယ္နွစ္စီးမွာ လူက ဘယ္လို ခဲြလိုက္ရမယ္ ” ဆိုျပီး ဒီေလာက္ပဲ ညႊန္ၾကားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ဘာမွ မေျပာပါဘူး ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူခိုင္းတာပဲ လုပ္ရတာေတာ့တာေပ့ါ။ ကားလာေတာ့ သူ႕အေနာက္က ခံုမွာ ထိုင္ရင္း ကိုယ္လည္း ေသနတ္ကို အဆင္သင့္နဲ႔ ရမ္ဘို နဲ႔ပဲ ယွဥ္ပစ္ရေတာ့မလိုလို စိတ္ဓတ္တက္ၾကြေနတာ။ ကားက အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ ၾကာၾကာကို ေမာင္းရပါတယ္။ လမ္းက ေတာင္ေပၚလမ္းေတြ ျဖစ္တဲ့ အျပင္ စနစ္တက် ေဖာက္လုပ္ထားတာ မဟုတ္ဘဲ ေထာ္လာဂ်ီ ၊ လွည္း တို႕ေလာက္ သြားလုိ႕ရေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ အျပင္ တခါတေလ တဖက္မွာ ေတာင္ ၊ တဖက္မွာ ေခ်ာက္ ၊ လမ္းက ေက်ာက္ခင္းလမ္း ျဖစ္တဲ့ အခါ ျဖစ္နဲ႔ ကားသမားလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို သတိထားေမာင္းေန ရသလို ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ဘုရားစာ ဆိုျပီး လိုက္လာခဲ့ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စစ္သားေတြခ်ည္းပါပဲ။

“ ေဖာင္းဆိုင္ ” ဆိုတဲ စခန္းခဲြ တစ္ခုကိုေရာက္ေတာ့ ရဲစခန္းထဲကို ေမာင္း၀င္သြားျပီး အဘနဲ႔စခန္းမႈး စကားေျပာၾကျပီး အတူ ျပန္ထြက္လာပါတယ္။ ရဲတပ္သား ၅ ေယာက္ေလာက္ကိုလည္း ၀တ္စံုျပည့္ လက္နက္ေတြနဲ႔ ကားေပၚတက္ခိုင္းျပီး ဆက္လက္ ခရီးထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ရဲေတြပါ ပါလာျပီဆိုေတာ့ ဇာတ္လမ္းက ပိုရႈပ္သြားတယ္ဗ်။ ဘာျဖစ္မွန္း မသိဘူး။ တစ္ခု စဥ္းစားမိတာက အင္းအားမေလာက္လို႕ ေခၚတာလား ဆိုတာပါပဲ။ ဒါနဲ႔ ကားတန္းဟာ ဆက္လက္ ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေမာင္းျပီးေတာ့ ရြာတစ္ရြာ အ၀င္လမ္းမွာ ခဏနားျပီး ဗ်ဴဟားမႈးဆီကို စက္နဲ႔ သတင္းပို႕ပါတယ္။ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ၾကာျပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဗ်ဳဟာမႈးကား ေရာက္လာျပီး ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ ရပ္ၾကည့္ေပ့ါ။ ကိုယ့္အဆင့္နဲ႔ ကိုယ္ေလ သိတယ္ မဟုတ္လား။ ဒီလိုနဲ႔ ဗ်ဳဟာမႈးနဲ႔ လံုျခံဳေရး အဖဲြ႕ေတြက တစ္လမ္း ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕က တစ္လမ္း ခဲြသြားရပါတယ္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့မွ အဘက “ ဗ်ဴဟာမႈးတို႕က သစ္ကားမ်ား ျဖက္ေနသည္ဟု သတင္းရေသာေၾကာင့္ ဖမ္းဖို႕ သြားတာ ျဖစ္ျပီး ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ေလာင္းကစား၀ိုင္းတစ္ခု တရုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ သံလြင္ျမစ္ေဘးတြင္ အၾကီးအက်ယ္ က်င္းပေနေၾကာင္း သတင္းရ၍ သြားေရာက္ ဖမ္းဆီးရန္ တာ၀န္ေပးလာေသာေၾကာင့္ ယခု သြားရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ” ေျပာျပျပီး ဟိုေရာက္လွ်င္ ၀င္ဆီးမိတာနဲ႔ စစ္သည္ေတြကို လံုုျခံဳေရးကို ခ်က္ျခင္း တာ၀န္ယူခိုင္းရန္ ၊ မွတ္တမ္းတင္ ဓတ္ပံုရိုက္ရန္ မွာၾကားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရင္တခုန္ခုန္နဲ႔ ဘယ္လိုေတြမ်ား ေတြ႕ရမလဲလို႕ စိတ္၀င္စားေနတာေပ့ါ။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ထပ္ မိနစ္ ၂၅ ေလာက္လဲ ေမာင္းျပီးေရာ သံလြင္ျမစ္ေဘးကို ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီနားမွာ ဆိုင္တန္းလို အစုအေ၀းေလးကို ေတြ႕လိုက္ရတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ကားကို ခ်က္ျခင္း အတင္းေမာင္း၀င္ျပီး ေသနတ္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ ၊ အလစ္၀င္စီးၾကတာေပ့ါ။

အဲဒီနားမွာပဲ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုက တပ္သားတစ္ေယာက္က ေသနတ္နဲ႔ ေဘးခ်ျပီး တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာေနတာကို ေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ လက္ျမန္တဲ့ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္က ခ်က္ျခင္း ေသနတ္ကို ေကာက္သိမ္း ၊ ဒီေကာင့္ကိုဖမ္း ၊ ရုတ္တရက္ဆိုသလို ထေျပးတဲ့ လူေတြက တရုတ္နယ္ထဲ ၀င္ေျပးတာ ေလာင္းကစားသမားေတြ ေတာ္ေတာ္လြတ္သြားတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီနားမွာ တံတားေဆာက္ထားေတာ့ အလြယ္တကူ ၀င္ေျပးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ၀င္ဖမ္းလို႕ မရဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။ တရုတ္က သူ႕နိင္ငံထဲ သူ႕နိင္ငံသားေတြ ၀င္ဖမ္းတယ္ဆို ျပႆနာက ရွည္လာေတာ့မွာေၾကာင့္ ေလာင္းကစား၀ိုင္း ေခါင္းေဆာင္ကိုပဲ လက္ရ ဖမ္းဆီးလိုက္ပါတယ္။ တခုထူးထူး ျခားျခားေတြ႕ရတာက တဖက္တဲတန္းက ေလာင္းကစား၀ိုင္း ၊ ၆ ၀ိုင္းေလာက္ရွိတယ္ ၊ ခံုေတြက တကယ့္အေကာင္းစားေတြ ၊ လုပ္ေနတာလဲ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီ၀ိုင္းေတြေနာက္မွာ ေရပူေရေအး ခ်ိဳးတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းေတြ ရွိျပီး မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ တဲတန္းမွာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္လိုလို ၊ တဲလိုလို ဟာမ်ိဳးေလးေတြ စီတန္းစြာ တည္ရွိေနျပီး တဲေရွ႕က ခံုတန္းေပၚမွာ အသက္ ၅ နွစ္ကေန ၆၀ နွစ္အထိ ကေလး လူၾကီး က်ားမ စံုေနေအာင္ ထိုင္ေနတာ ေတြ႕ရျပီး အ၀တ္အစားေတြကလည္း ေတာထဲ ေခ်ာင္ထဲမွာ ေနလို႕လား မသိဘူး ေတာ္ေတာ္ေလးကို ညစ္ပတ္ စုတ္ျပက္ေနပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ မိန္းခေလးေတြ ပိုမ်ားပါတယ္။ အရြယ္အားျဖင့္ ၁၆ နွစ္ကေန ၂၀ ေလာက္က အဲဒီအထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ပါပါတယ္။ လူတိုင္းနီးပါး စုတ္ျပက္ေနတာ မဟုတ္ေပမယ့္ အဲဒီအရြယ္မိန္းခေလးေတြက ျပင္ထားဆင္ထားၾကတာ ( ကန္႕ေတာ့ပါရဲ႕ - မေကာင္းတဲ့ မိန္းခေလးလို ) ပံုစံမ်ိဳးေတြပါ။ ျမန္မာစကားလည္း တစ္လံုးမွ မတက္ၾကပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေတြ႕ေတာ့ ပုန္းတဲ့ သူက ပုန္း ၊ ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ သူက ၾကည့္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို႕ကို လိုက္ၾကည့္ျပီး စိတ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မေကာင္း ျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာတက္နိင္မွာလဲ ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ကို တာ၀န္ေပးထားတဲ့ အတိုင္း လံုျခံဳးေရးကို တာ၀န္ယူ ၊ မွတ္တမ္းတင္ ဓတ္ပံုရိုက္ ၊ တရားခံ ေစာင့္ၾကည့္နဲ႔ ဒါပဲ ရွိတယ္။

ေလာင္းကစား၀ိုင္းဆိုတဲ့ အတိုင္း ပိုက္ဆံေတြကေတာ့ ေသာက္ေသာက္လဲဗ်ာ။ အားလံုးက အနီေရာင္ေတြ ခ်ည္းပဲ ။ အနီေရာင္ဆိုတာ တရုတ္ေငြ ၁၀၀ တန္ပါ။ ျမန္မာေငြဆို ၁ သိန္းေပ့ါဗ်ာ။ အဲဒီမွာ အဘက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေငြေတြ ေရတြက္ သိမ္းဆည္းတဲ့အထဲ မလုပ္ခိုင္းပါဘူး။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ပိုက္ဆံေနာက္ လိုက္သြားမွာ စုိးရိမ္လို႕ ေနမယ္ထင္ပါတယ္။ ပါလာတဲ့ စခန္းမႈးနဲ႔ တပ္ၾကပ္ၾကီးတစ္ေယာက္ကို ေရခိုင္းပါတယ္။ ေလာင္းကစား ၀ိုင္း ဒိုင္ကလည္း ျမန္မာလိုမတက္ပဲ သူ႕သူေဌးဆီကို ဖုန္းဆက္ခ်င္ေၾကာင္း တရုတ္လိုလို တတြင္တြင္ ေျပာေနပါေတ့ာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တရုတ္လို တက္လို႕ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္သက္ရင့္ေနတဲ့ ဆရာၾကီးက ေျပာျပလို႕ သိတာပါ။ ဒါနဲ႔ စခန္းမႈးက သူတို႕ ရဲေတြ လုပ္ေနၾက သက္ေသယူ ၊ မႈခင္းေရး အစရွိတာေတြ လုပ္ေဆာင္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ျပန္လည္ ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျပန္သြားရင္ေတာ့ ဘာေတြ ပြတ္ေလာရိုက္ျပီး က်န္ခဲ့မလဲဆိုတာေတာ့ မေတြးတက္ေတာ့ပါဘူး။ စခန္းေရာက္ေတာ့ ေလာင္းကစားေငြေတြကို ေရတြက္ၾကည့္တာ ( ၁၀၀ ) တန္ အနီေရာင္ အရြက္ခ်ည္းပဲ ၁၅၀၀ ကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ကာလေပါက္ေစ်းနဲ႔ဆို သိန္း ၁၅၀၀ ေက်ာ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ ၅၀ တန္ ၊ ၂၀ တန္ ၊ ၁၀ တန္ ၊ အရြက္ေပါင္းကေတာ့ အေသးစိတ္ မမွတ္မေတာ့ပါဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ရာနဲ႔ ခ်ီတာေတာ့ သတိရပါေသးတယ္။

Khakhu