ဆိုးသြမ္း

တစ္ညေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မနက္ျဖန္ ရုံးျပန္တက္ရမွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ရံုးတက္ဖို႕ အ၀တ္အစားေတြ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက နာရီက ည(၁၁) ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ထင္တယ္။ ညကလည္း ညနက္ေနျပီ ။ မီးကလဲမရွိေတာ့ ၊ ေနေတာ့လည္း ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ စိတ္မေျခာက္ျခားေအာင္ ဖေရာင္းတိုင္ မီးေတြ ထိန္ေနေအာင္ ထြန္းရင္း တစ္ေယာက္တည္း သီခ်င္းေလး တညည္းညည္းနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနမိပါတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ေလေတြ ေတာ္ေတာ္တိုက္လာတာေၾကာင့္ အျပင္မွာ ထြန္းထားတဲ့ ဖေရာင္းတိုင္ မီးေတြ ျငိမ္းကုန္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အခန္းတံခါးပိတ္ျပီး အခန္းထဲမွာပဲ ဖေရာင္းတိုင္ ၃ တိုင္ေလာက္ ထြန္းထား လိုက္တယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခန္းေတြ အားလံုးက လိုက္ကာ ၊ ေစာင္ ၊ ေခါင္းအံုး ၊ ျခင္ေထာင္ ၊ အိပ္ရာခင္း ၊ သဘက္ အကုန္အကုန္လံုး အျဖဴေရာင္ေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ ေလကလည္း ဘယ္ကေန ဘယ္လို စိမ့္ျပီး တိုက္ေနလဲ မသိပါဘူး။ ခန္းဆီး စေတြက လႈပ္လႈပ္သြားတယ္။ ဒီေတာ့ နဂိုကတည္းက တစ္ေယာက္တည္း ေနရလို႕ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္ ဆိုမွ အေတြးေတြက ေလွွ်ာက္ေတြးေတာ့ တာေပ့ါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာဆို တစ္စံုတစ္ေယာက္ကပဲ ျပတင္းေပါက္ အျပင္ဘက္ကေန ကိုယ့္ကို ၾကည့္ေနသလုိလို ခံစားမိလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ရွင္းသြားေအာင္ ဖေရာင္းတိုင္မီး ယူျပီး အျပင္ကို ထြက္ၾကည့္ လိုက္ေပမယ့္ ဘာမွ မရွိပါဘူး။ ဘာရွိမွာလဲ ကိုယ္က ေၾကာက္ေနတာကိုး။

ဒါနဲ႔ ဖိနပ္တိုက္ ၊ ခါးပတ္တိုက္ ၊ ေနာက္ဆံုး အားလံုးျပင္ဆင္ျပီးေတာ့ အက်ီကို တုိင္မွာ ခ်ိတ္အျပီး ေျခလက္မ်က္နွာ သစ္ဖို႕ တံခါးကို ဖြင့္မယ္ အလုပ္မွာ “ ဟင္းးးးးးးးးး ” ဆိုျပီး ညည္းသံကို ေပၚတင္ၾကီး ၾကားလိုက္ရတယ္ဗ်။ ေပၚတင္ၾကီးဆိုတာက ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ သေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေပ့ါ။ တိုးတိုးေလး မဟုတ္ဘူး။ အက်ယ္ၾကီး ၾကားလိုက္ရတာကို ေျပာတာပါ။ ျပန္ေတြးမိရင္ ေရးရင္းနဲ႔ေတာင္ ၾကက္သီးထမိပါရဲ႕။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ ေၾကာင္သြားတယ္။ ဟ....ေပၚတင္ၾကီးပါလားေပ့ါ ။ ျပီးေတာ့ ဒီအခန္းေတြ မွာလည္း လူေရာက္ေနတယ္ လို႕လည္း မၾကားမိပါဘူးေပ့ါ။ ဒါနဲ႔ အသံကေတာ့ ေပၚတင္ၾကီး ၾကားလိုက္ေပမယ့္ ငါနားၾကားလဲြတာ ျဖစ္မွာပါေလ ဆိုျပီး မ်က္နွာသစ္ဖို႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို၀င္ ကိစၥျပီးေတာ့ အခန္းျပန္အထြက္ ေနာက္တစ္ခါ “ ဟင္းးးးးးးးးးးး ” ဆိုတဲ့ အသံၾကီးကို ထပ္ၾကားလိုက္ပါတယ္။ အင္း..ပထမက နားၾကားလဲြလို႕ ။ ဒုတိယတစ္ခါကေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ျငိမ္ေနတာေပ့ါ။ သရဲေျခာက္တာ ဆိုရင္ေတာ့ ငါ ေနာက္တစ္ခါ ေသခ်ာေပါက္ၾကား ရဦးမွာ ဆိုျပီး ျငိမ္ေနလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ သိပ္မၾကာပါဘူး ေနာက္တစ္ခါ “ ဟင္းးး ” ဆိုတဲ့ အသံလဲ ၾကားေရာ ကၽြန္ေတာ္လည္း တခါတည္း ထြက္ေျပးတာ အခန္းတံခါးေတာင္ မပိတ္ခဲ့ဘူး။

သူခိုးသာဆို ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္မဲ့ အေျခအေနမွာ ရိွေလာက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တခ်ိဳးတည္း ဆရာၾကီး အိပ္ေနတဲ့ အေဆာင္ကို ေျပးသြားျပီး ဆရာၾကီးကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပတာေပ့ါ။ ဒီလို ဒီလိုပဲ အသံၾကားတယ္လို႕ ဆရာၾကီးလိုက္ခဲ့စမ္းပါလို႕ ေျပာျပီး ၂ ေယာက္သား ဓတ္မီးနဲ႔ အေဆာင္ကို ပတ္ရွာၾကတာေပ့ါ။ လူလား သရဲလားဆိုတာ သိေအာင္လို႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ လူေတာ့ မေတြ႕ပါဘူး။ လူမေတြ႕မွာေတာ့ သရဲလို႕ပဲ ေျပာရမလားျဖစ္ေနျပီ မဟုတ္လား။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာၾကီးကို အခန္းထဲမွာ ဟိုဘက္ကုတင္မွာ အိပ္ခိုင္းျပီး တစ္ညကုန္လြန္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႕က စျပီး ဗဟိုကင္းမွာပဲ သြားအိပ္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ဗဟိုကင္းမွာက ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ညဆို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သီခ်င္းဆို ၊ စကားေျပာ နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္တာလည္း ျမန္တာကိုး။ ဒီလိုနဲ႔ မနက္ဆို ေလးလပတ္ အစည္းအေ၀းမွာ ျပသဖို႕ တပ္ရဲ႕ စီးပြားေရး အေျခအေနျပဇယား ၊ တပ္တြင္း သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး ဇယား ၊ တပ္တြင္း က်န္းမာေရးဇယား စတဲ့ ဇယားေတြ ကားခ်ပ္ေတြနဲ႔ ဆဲြလိုက္ ၊ဖ်က္လိုက္ မိတၱဴကူးလုိက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေခါင္းေနာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ညေနဘက္ ၅ နာရီေလာက္ ရံုးဆင္းမွ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ျခင္းခက္ ၊ ေဘာလံုးကန္နဲ႔ ကြတ္ခိုင္မွာ ရွိတဲ့ ရက္ေတြကို အခ်ိန္ျဖဴန္းလိုက္တယ္။

ကြတ္ခိုင္ျမိဳ႕

ျမိဳ႕က သိပ္ေတာ့ အက်ယ္ၾကီးမဟုတ္ပါဘူး။ ျမိဳ႕ထဲကို ၀င္လာရင္ ၾကိဳဆိုပါ၏ဆိုတဲ့ မုဒ္ဦးေတြ႕ရမယ္။ ျပီးေတာ့ ကားလမ္းက အလည္ေခါင္က်က် တစ္လမ္းထဲ ရွိျပီးေတာ့ ေဘးဘယ္ညာမွာ အိမ္ေတြ ၊ ထမင္းဆိုင္ေတြ၊ စားေသာက္ဆုိင္ ၊ ကုန္စံုဆိုင္ ေတြ ေဆာက္လုပ္ထားတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ေဆးရံု ၊ ေက်ာင္း ၊ ေစ်း ၊ စာတိုက္ ၊ ေတာင္္ေပၚေစတီ ၊ ကစားကြင္း စသည္ျဖင့္ ျမိဳ႕အဂၤါနဲ႔ ေလ်ာညီစြာ ေဆာက္လုပ္ထားတာ ကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ က်မ္းစာေက်ာင္းလည္း တည္ရွိပါတယ္။ ပထ၀ီဘာသာ စကားနဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ရြာတန္းရွည္သေဘာမ်ိဳးေပ့ါ ၊ ျမိဳ႕ဆိုေတာ့ ျမိဳ႕တန္းရွည္ေပ့ါ။ လမ္းခဲြတစ္ခုရွိျပီးေတာ့ နာမည္က “ တာမိုးညဲ ” လမ္းခဲြပါ။ လက္ဖက္ေျခာက္မွာ တားမိုးညဲ လက္ဖက္ေျခာက္က ေတာ္ေတာ္ေလး နာမည္ၾကီးသလို ေသာက္လို႕လဲ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ဧရိယာ အက်ယ္အ၀န္းက ရန္ကုန္က ျမိဳ႕နယ္ တစ္ခုစာ ေလာက္ပဲရွိပါတယ္။ ဒါေတာင္ ေတာ္ေတာ္က်ယ္တဲ့ ျမိဳ႕နယ္ေတြေလာက္ဆို မရွိေလာက္ပါဘူး။

လူဦးေရ - အားလံုးေပါင္းမွာ ၂ ေသာင္းေလာက္ေတာင္ ျပည့္ပါ့မလား မသိပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေလး နည္းပါးပါတယ္။ ဒီထက္မကလဲ ရွိခ်င္ ရွိနိင္ပါတယ္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ျမိဳ႕ျဖစ္တာေၾကာင့္ တျခားျမိဳ႕ေတြမွာ အလုပ္သြားလုပ္တာေၾကာင့္လည္း ျမိဳ႕မွာ လူသိပ္မရွိတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္နိင္ပါတယ္။

စီးပြားေရး - ေစ်းထဲမွာေတာ့ အ၀တ္အထည္ ၊ လူအသံုးအေဆာင္ ပစၥည္း ၊ အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းေတြ ေရာင္းပါတယ္။ က်န္တာကေတာ့ ျဖစ္ျဖစ္ေျမွာက္ေျမွာက္ရယ္လုိ႕ မေတြ႕ရပါဘူး။ မႏၱေလး - မူဆယ္ လမ္းမွာ ေခတၱနားရာ ျမိဳ႕တစ္ခုျဖစ္တာေၾကာင့္ ျဖက္သြား ျဖက္လာ ခရီးသြားေတြေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။

ရာသီဥတု - ကြတ္ခိိုင္က ျမန္မာနိင္ငံရာသီဥတုနဲ႔ ဆုိရင္ေတာ့ အေတာ္ေအးတယ္လို႕ ဆိုရမွာပါပဲ။ တစ္ေန႕လံုး ေရခ်ိဳးတိုင္ကီကို ေနပူထဲမွာ ထားတာေတာင္ တိုင္ကီတစ္ခုမွ အရစ္ ၂ ရစ္နဲ႔ အပိုင္း ၃ ပိုင္းပါတာေတာင္ အေပၚဆံုးအပိုင္းပဲ ေႏြးေလာက္ေအာင္ ေအးပါတယ္။ တစ္ခါတေလ အုတ္ေရကန္ ထဲမွာထည့္ထားရင္ မနက္ဆို အေပၚယံေရေလးေတြက ခဲေနတက္ပါတယ္။ မိုးသီးေတြလည္း ခဏခဏ ေၾကြက်တက္ပါတယ္။

တစ္ေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပ်င္းတာနဲ႔ ညေန ၇ နာရီေလာက္ ျမိဳ႕ထဲကို ဆရာၾကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ မၾကည့္တာ အေတာ္ၾကာျပီ ျဖစ္တဲ့ ခ်ဲလ္ဆီး ေဘာလံုးပဲြလည္း ၾကည့္ရင္း ၊ ျမိဳ႕ရဲ႕ ညဘက္ အေျခအေနေလးကိုလည္း သိခ်င္တာေၾကာင့္ပါ။ ရာသီဥတုကလည္း ေအးေတာ့ ေဘာလံုးပဲြ မၾကည့္ခင္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္း ျမိဳံ႕ေနလူထုရဲ႕ အေျခအေနကို အကဲခက္မိေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ေနတာ ၁၀ ေယာက္မွာ ၆ ေယာက္ေလာက္က မိန္းခေလးေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ လမ္းမေပၚၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတာက မိန္းခေလး အုပ္စုလိုက္ေတြခ်ည္းပဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္တာလားေတာ့ မေျပာတက္ပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ အံၾသသင့္သြားတယ္။ ေအာက္ျမန္မာျပည္မွာက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တာက ေယာက်ၤားေလးေတြပဲကိုး။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနလိုက္တယ္။ ဘယ္မွေတာ့ သိပ္ထူးျခားတာ မေတြ႕ရပါဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ ပါပဲ။ တစ္ခုရွိတာက ကၽြန္ေတာ္ မသိေသးတာလဲ ပါမယ့္ထင္ပါတယ္။ ေလာင္းကစားရံုေတြ ရွိတယ္လို႕ေတာ့ သတင္းသဲ့သဲ့ၾကားမိပါတယ္။ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ ဒိုင္လ်ိဳေလးေတြေပ့ါဗ်ာ။

မနက္ျဖန္ ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လားရိႈးကုိ ဆင္းရေတာ့မွာေၾကာင့္ ဒီေန႕ညမွာ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ အကုန္လံုးကို စုထားျပီး ညအိပ္ရာ ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ လားရိႈးေရာက္ရင္ေတာ့ ပိုက္ဆံလည္း မရွိေတာ့တာေၾကာင့္ အိမ္ကို မွာဖို႕လည္း အဆင္ေျပ ၊ မစားရတာေတြလည္း အတိုးခ် စားမယ္ဆိုျပီး ေပ်ာ္ေနတာေပ့ါ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ မွန္းခ်က္နဲ႕ နွမ္းထြက္ လံုး၀ကုိ လဲြေတာ့တာပါပဲ။ တပ္က လန္ဂ်န္း ကားေပၚမွာ အဘရယ္ ၊ အဘကေတာ္ရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ၊ ေထာက္လွမ္းေရး တပ္ၾကပ္ၾကီးနဲ႔တပ္ၾကပ္ရယ္ ၊ အဘရဲ႕ရဲေဘာ္ရယ္ ၊ ရံုးစာေရး ၃ ေယာက္ရယ္ ၊ ေက်ာက္ခဲတစ္လံုးရယ္ အားလံုးေပါင္း ၁၀ ေယာက္ဆင္းလာခဲ့ပါတယ္။ လမ္းမွာ ျမိဳ႕ျပင္ ထြက္ထြက္ခ်င္း ျပႆာနာနဲ႔ စတိုးတာက ကုန္တင္ကား ေမာင္းသမားတစ္ေယာက္နဲ႔ အန္တီၾကီး တစ္ေယာက္ စကားမ်ား ေအာ္ဟစ္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီ အေဒၚၾကီးက သူ႕သမီးကို ကားတိုက္သြားလို႕ ဆုိလား ကားလမ္းမေပၚမွာ ေအာ္ျပီး ငုိေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ကားကိုရပ္ျပီး အေျခအေန ဘာျဖစ္တယ္ ဆိုတာ ဆင္းေမးရတာေပ့ါ။ ကားကေတာ့ ၁၀ ဘီးကာ ကုန္တင္ကားၾကီးပါ။ အေဒၚၾကီးက လမ္းမွာ သူ႕သမီးကို ကားနဲ႔တိုက္သြားျပီး ထြက္ေျပးသြားတာလို႕ ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း “ ဟာ ဒါဆုိရင္ ရဲကိုေခၚမွ ျဖစ္မွာေပ့ါ ” ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ရဲေခၚ ၊ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေတြလည္း ေရာက္လာျပီးေတာ့ ေျဖရွင္းေနၾကပါတယ္။ ဒါေတာင္ ကားသမားက ရဲစခန္းေခၚတာကို မလိုက္ဘူးခ်ည္း ျငင္းျပီး ရွင္းလွ်င္ ဒီေနရာမွာ ရွင္းဟု ဆုိတာေၾကာင့္ မတက္သာတဲ့ အဆံုးဖမ္းေခၚသြားတာကို ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ ေအာ္..ဒုကၡ ဒုကၡ ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ လားရိႈးျ့မိဳ႕ကို ေရာက္ေတာ့ တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္က စီစဥ္ေပးတဲ့ ေဂဟာမွာ ေနရပါတယ္။ တပ္ရင္းမႈးေတြ အတြက္ ေဂဟာေတြပါ ။ ပါလာတဲ့ စစ္သည္ေတြကို က်ေတာ့ ခန္းမေဆာင္ေပးထားပါတယ္။ ေဟာ သေဘာမ်ိဳးေပ့ါ။ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္မွာ ရွိတဲ့ တပ္အားလံုးဆိုေတာ့ လူကလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ျပႆာနာရွိတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕လို အေပၚမေရာက္ ေအာက္မေရာက္ေတြပါ။ အဘနဲ႔ အတူေနဖို႕လည္း မရ ၊ ေအာက္က တပ္ေပါင္းစံုက ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔လည္း အတူမအိပ္ခ်င္ တာရယ္နဲ႔ ညေရာက္မွာကို ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ေနမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း စစ္သားဆိုေတာ့ နုမေနေတာ့ပါဘူး။ ေဒါင္က်က် ျပားက်က် မဟုတ္လား။ ျပီးေတာ့ မနက္မွာ ကိုယ့္တပ္ရင္းမႈး ေဆြေႏြးပဲြမွာ အဆင္ေျပစြာ ေျပာနိင္ေအာင္ စာရိုက္ရ ၊ စီရ နဲ႔ ညဘက္ေတြဆို ၃ နာရီေလာက္မွအိပ္ ၊ မနက္ဆို ( ၅ ) နာရီေလာက္ ျပန္ထနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ေလးကို အိပ္ေရးပ်က္ခဲ့ရပါတယ္။ တခါတေလ က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မနိးဘူးဗ်။ ပင္ပန္းေတာ့ မရေတာ့ဘူး။ တရက္ဆို အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ၉ နာရီေလာက္မွ နိးလာေတာ့ လန္႕သြားတယ္။ “ ဟာ ကနဲ႔ တစ္ခြန္းေအာ္ျပီး မ်က္နွစ္သစ္ျပီး အဘဆီကို ေျပးသြားေတာ့ အဘက မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေဆြးေႏြးပဲြက စေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ကို သနားလို႕ မနိးဘဲ ထားခဲ့တာတဲ့ ။ အိုင္ဆာဂ်င္ကို ကၽြန္ေတာ့္အစား ေခၚသြားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း အ၀တ္လဲျပီး တိုင္းရုံးကို လိုက္သြားျပီး ျပန္ထြက္အလာကို ေစာင့္ေနခဲ့ပါတယ္။ အထဲမွာေတာ့ တိုင္းမႈးအပါအ၀င္ တပ္ရင္းမႈးေတြ ေဆြးေႏြး ေနၾကတာေပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ေစာင့္ေနတဲ့ ေက်ာင္းဆင္းဘက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီလို ေဆြးေႏြးတာ အားလံုးေပါင္း ၅ ရက္ေလာက္ၾကာပါတယ္။ တနလၤာေန႕ကေန စလိုက္တာ ေသာၾကာေန႕မွာ ျပီးဆံုးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ စေနေန႕မွာ အဘကေတာ္က ေစ်း၀ယ္ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႔ လားရိႈးေစ်း၀င္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ကြတ္ခိုင္ကို ျပန္တက္လာခဲ့ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ကြတ္ခိုင္ကို ျပန္တက္ ၊ ဟိုေရာက္ေတာ့ ၁ ရက္နား ၊ တနလၤာေန႕က်ေတာ့ ေရွ႕တန္း မံုးကိုးကုိ ျပန္ထြက္လာခဲ့ရပါတယ္။ ဒီတစ္ခါ တက္တာေတာ့ တပ္ရင္းမႈးပါတာေၾကာင့္ရယ္ ၊ ရိကၡာပို႕ဖို႕ကလည္း ရွိတာေၾကာင့္ ေဖာကား နဲ႔ ျပန္တက္ရပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္က ေျမြေပြးလုပ္ေတာ့တာပဲ။ အဘမသိေအာင္ တပ္မွာေနတုန္းက ပ်င္းလို႕ တီးတဲ့ ဂစ္တာၾကီး ယူလာခဲ့တယ္။ ဂစ္တာ ယူလာတယ္ ဆိုလို႕ သိပ္ေတာ့ အထင္မၾကီးပါနဲ႔ ဆိုလို႕ရတယ္ဆိုတဲ့ အေနအထားေလာက္ပဲ တတ္တာပါ။ ပိုဆိုးခ်င္ေတာ့ အရပ္သား တစ္ေယာက္လည္း ပါလာပါတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ္တို႕တပ္က ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေယာက္ဖဆိုလား ၊ သူေနတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရွ႕တန္းထြက္တဲ့ ေနရာနဲ႔ သိပ္မေ၀းေတာ့ လမ္းၾကံဳလိုက္လာတာပါ။ သူကလည္း ဂစ္တာၾကီး ပါေတာ့ ဂစ္တာက ၂ လံုးေတာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ခုအေျခအေနေကာင္းတာက အဘက ေရွ႕ခန္းမွာ ထိုင္ေတာ့ မသိပါဘူး။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး စားလုိက္ေသာက္လိုက္ ၊ ဂစ္တာတီးလိုက္နဲ႔ အဆင္ကိုေျပလို႕။ ေရွ႕တန္းေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဘမသိေအာင္ ၀ွက္ထားရတာေပ့ါ။ ဒါေပမယ့္ အခန္းက က်ဥ္းက်ဥ္းေလးရယ္။ ဘယ္ၾကာရွာ၀ွက္နိင္မွာတုန္း ။ ျပီးေတာ့ ညဆို ကၽြန္ေတာ္က တီးေသးတာ ဆိုေတာ့ အဘက သိေပမယ့္ မေျပာပါဘူး။

တစ္ရက္ေတာ့ ညဘက္ၾကီး ကၽြန္ေတာ္လည္း အိပ္မေပ်ာ္တာနဲ႔ ေရဘူးရယ္ ၊ မီးျခစ္ရယ္ ၊ ေသနတ္ရယ္ ၊ ဂစ္တာရယ္ ယူျပီး ဆက္သြယ္ေရး ဆရာၾကီးကိုေခၚ ၊ ေနာက္ ဂစ္တာတီးေကာင္းတဲ့ ခ်င္းရဲေဘာ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ၃ ေယာက္သား ကြင္းျပင္အလယ္မွာ ဂစ္တာတီးျပီး သီခ်င္း ေအာ္ဆိုၾကတာေပ့ါ။ ဂစ္တာက ၂ လက္ ၊ လူက ၃ ေယာက္ ၊ ကၽြန္ေတာ့္က အဆိုေတာ္ ၊ အသံျပဲျပဲၾကီးနဲ႔ အငဲသီခ်င္းကို ဟစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ၊ ေနရာက ဘိုးေတာ္ အိပ္ေနတာနဲ႔ ျခံစည္းရုိးပဲ ျခားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုက္ ၅၀ ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ကြင္းျပင္ၾကီးမွာ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ၊ ညဘက္ၾကီးလည္း ျဖစ္တာေၾကာင့္ အဘက နိးလာပါေလေရာ။ ဒီေတာ့ ကင္းသမားကို ေခၚျပီး ထြက္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ “ ေဟ့ ဘယ္သူေတြလဲကြ ၊ စခန္းနားလာျပီ သီခ်င္းေအာ္ဆိုေနတာ ၊ ၀တၱရားေနွာင့္ယွက္မႈ႕နဲ႔ အေရးယူပစ္လိုက္ရမလား ၊ အခုသြား ” ဆုျိပီး လွမ္းေအာ္ေျပာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၃ ေယာက္လည္း သုတ္ေခ်တင္ျပီး ေျပးလိုက္ၾကတာ ၊ ေျပးတယ္ဆိုတာ စခန္းအေနာက္ဘက္ကေန ပတ္ျပီး ျပန္၀င္တာပါ။ ဂစ္တာနဲ႔ ျခံစည္းရိုး ေက်ာ္လို႕ေက်ာ္ ၊ ဆက္သြယ္ေရး ေျမာင္းထဲ ျပဳတ္က်လို႕က်နဲ႔ လူလည္းေတာ္ေတာ္ေလးကို စုတ္ျပတ္သက္သြားပါတယ္။ မနက္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ပန္းပင္ေတြ ေရေလာင္းေနတုန္း အဘနိးလာျပီး “ ေဟ့ေကာင္ ဗိုလ္ေၾကာင္ ၊ ဟုတ္ကဲ့ အဘ ” “ ေအး ၊ ညက ဂစ္တာတီးတဲ့ ေကာင္ေတြ စံုစမ္းစမ္းကြာ။ ျပီးေတာ့ င့ါဘက္စ္မင္း ရဲ ေသနတ္ကိုလည္း တိုက္ခိုင္းထားလိုက္ ၊ ဒီတစ္ည လာဆိုဦးမယ္ ငါကိုယ္တိုင္ပစ္မယ္တဲ့ ” ေအးေရာ။ ဘယ္နွယ့္ ကၽြန္ေတာ္မွန္းသိလို႕ တမင္လာေျပာေနတာေလ။ ကၽြန္ေတာ့္အသံသူ မွတ္မိတာေပ့ါ။ ဒါေၾကာင့္ အဘက ရုပ္တည္နဲ႕ ေျခာက္သလိုလို စသလိုလို လာေျပာေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အသာေလး ျငိမ္ေနလုိက္တယ္။ ပါးစပ္ကေတာ့ ဟုတ္ကဲ့အဘ။ ကၽြန္ေတာ္ ေသနတ္တိုက္ခိုင္းထားလိုက္ပါ့မယ္ဆိုျပီး လွည့္ေျပးလာခဲ့ရတယ္။ မလြယ္ပါလားေနာ္......။

ဆက္ရန္