ဆိုးသြမ္း

အသစ္မဟုတ္ဘဲ
ေနေရာင္နဲ႔ ျပန္သထားတဲ့
မနက္ခင္း တစ္ခုမွာပါ....

ကၽြန္ေတာ္ အရူးအမူးျဖစ္ေနတာကေတာ့
အိမ္မက္ထဲက
ေမႊးျမတဲ့ နားရြက္ေလးတစ္ဖက္ပါပဲ။

ေလကလည္း တဟူးဟူး တိုက္ေနရဲ႕
နွလံုးသားေပၚမွာ ခိုကိုးရာမဲ့ က်ီးကန္တစ္ေကာင္က
တစာစာ အာေနေလရဲ႕
အလြမ္းေတြ ဖြာလန္က်ဲလို႕.....

ျမင္မေကာင္းေအာင္ ငိုထားတဲ့
ေတးသြားေလးလိုပဲ သက္ဆင္းခဲ့
သိပ္ေတာ့လည္း မဆန္းပါဘူးကြယ္တဲ့
တခၽြတ္ခၽြတ္ျမည္ေနတဲ့
သစ္ကိုင္းေျခာက္က
မာဂဓဘာသာစကားနဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခၽြးသိပ္ခဲ့တယ္။

နွလံုးသား တရပ္စာသာျမင့္တဲ့
ေမွ်ာ္စင့္တစ္ခုေဆာက္ျပီး
ကမၻာဦးအစကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္.....

မီးကို စတင္ေတြ႕ရွိသူဟာ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ရဲ႕ ။ ။



ေမာင္သိန္းေဇာ္

စာဖတ္ရင္း ဘေလာ့ဂ္လည္း ေရးခ်င္လာတာနဲ႔ စိတ္ထဲရွိတာေလး ခ်ေရးမိလိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ကို စဲြလန္းသြားတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အဓိက တရားခံကေတာ့ ဂူဂယ္ပါပဲ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ အခန္းထဲက သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ အခုမေရးေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ကိုရင္ ေမွာ္ဆရာပါ။ သူတို႕ေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေလာကထဲကုိ ေျခစံုပစ္၀င္လာေပမယ့္ ကိုယ္ကလည္း စာေရးခ်င္စိတ္ကေလးကလည္း ရွိေနတယ္ဆိုေတာ့ ၀င္ျပီးကတည္းက ျပန္ကို မထြက္နိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ျပန္ထြက္မယ္လို႕ စိတ္မကူးေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္က ကၽြမ္းေနျပီကိုး။ မေရးနိင္ေသးတဲ့အခ်ိန္ ရပ္ေနမယ္ ၊ အားသြားတဲ့ အခ်ိန္ေရးမယ္။ အခုလည္း လူပ်ိဳဘ၀ကေန ေရးမယ္။ း) ။ ေနာင္လည္း အိမ္ေထာင္သည္ ျဖစ္လာရင္ ေရးဦးမယ္။ အဘိုးၾကီး ျဖစ္တဲ့ အထိေရးမယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ေသရင္ေတာင္ ဓါတ္ပံုကို သားသမီးေတြ ၊ ဇနီးမယားေတြ ရိုက္ခိုင္းျပီး “ ဘေလာ့ဂ္ဂါ ဆိုးသြမ္း အသက္ ( ၁၀၂ ) နွစ္တြင္ ကြယ္လြန္သည္ ” ဆုိျပီး ဓါတ္ပံုနဲ႔ တင္ဦးမွာပါ။ း) မွတ္ျပီလား။ ဒါေပမယ့္ အင္တာနက္ေလးေတာ့ ရေနဖို႕ လိုတာေပ့ါေနာ္။ ဂူဂယ္ေလးကလည္း ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာေလးကို လုပ္ေပးထားနိင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းရမွာပဲ။ .com ေတြ ၊ ကိုယ္ပိုင္ ၀က္ဘ္ဆိုက္ဒ္ေတြ ၀ယ္ျပီး လုပ္ခ်င္ေပမယ့္ blogspot.com ကိုခဲြရမွာဆိုေတာ့ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ စိတ္ထဲမွာ အဲဒီလုိ လုပ္လိုက္ရင္ ဘေလာ့ဂ္ဂါဆိုတာနဲ႔ မလုိက္ဖက္ေတာ့ သလိုပဲ။ ( ဒါက ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကူးပါ )။

ဒါနဲ႕ပဲ ေရးမိ ၊ တင္မိ ၊ ေျပာမိျပန္တယ္။ ဘေလာ့ဂ္ကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ လက္ေလ်ာ့ခ်င္ခဲ့တာေတြ ၊ စိတ္ညစ္ခဲ့တာေတြ ၊ ဖ်က္ပစ္ခ်င္မိတာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ ဘေလာ့ဂ္ကို လံုး၀ လွည့္ကို မၾကည့္ဘူး။ ဖ်က္ပစ္လိုက္မိမွာ ဆိုးလို႕ပါ။ ျဖစ္နိင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ စာေတြ အမ်ားၾကီး ၊ ကဗ်ာေတြ အမ်ားၾကီး ေရးခ်င္တယ္။ စိတ္ထဲမွာ ရွိတာေတြ ဖြင့္ဟခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မေရးသင့္ ၊ မေရးအပ္တဲ့ အေနအထားေတြ ရွိပါတယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ၾကရင္ေတာ့ ေရးခ်င္ေရးမွာေပ့ါဗ်ာ။ ( ၁၀ ) ခါေကာင္းခဲ့တာေတာင္ (၁) ခါေလာက္ အမွားလုပ္မိရင္ လက္ညိႈးဆိုတာ ရွိလာနိင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ စာေရးရတဲ့ အေနအထားဟာ ဆင္ျခင္ရပါတယ္။ ေျပာရင္းနဲ႔ ရထားေပၚမွာ ေဆးေၾကာ္ျငာေရာင္းသလုိ ျဖစ္ေနျပီ။ အားလံုးအတြက္ စကားလက္ေဆာင္ေလး ရွာၾကံတင္ေပးလိုက္ပါတယ္။

စာေမးပဲြနီးလာတာနဲ႔ ဟုိအရင္လိုေတာ့ စိတ္ေတာ့ သိပ္မလႈပ္ရွားမိေတာ့ပါဘူး။ ဒါဆို စာရေနျပီလား ဆိုေတာ့လည္း စာက ေျဖသာ ေျဖရေတာ့မွာ စာသင္တာက မျပီးေသးပါဘူး။ ဒီနိင္ငံရ႕ဲ ပညာေရးစနစ္ကလည္း သူေမးတာကို ေျဖရံုတင္ မဟုတ္ဘဲ ၊ ဆရာနဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ ရေသးတာဆိုေတာ့ ကိုယ္အေျဖလႊာထဲမွာ အေျဖကို ေရးနိင္ရင္ေတာင္မွ သူေမးတဲ့အခ်ိန္ “ အီး...အီ...အ....အ ” နဲ႔ ုျပာပန္းခက္ေနပါေတာ့တယ္။

လြန္ခဲ့ေသာ္ ၆ လေလာက္တုန္းက စာေမးပဲြေျဖရတဲ့ ဘာသာတစ္ခုမွာ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ စာေမးပဲြ ေျဖၾကတာေပ့ါ။ စေျဖေတာ့ စာရတဲ့ သူေတြကလည္း ထျပီး ဆရာကိုျပ ၊ ဆရာက တခါတည္းေမး ၊ တခါတည္း အေအာင္အရႈံးေပးလုိက္တာ။ အဆင့္ပါ အပါအ၀င္ေပ့ါ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရတာရွိသလို မရတာလည္း ရွိေတာ့ ဟိုလိုလို ဒီလိုလုိနဲ႔။ ( စာမွ သိပ္မၾကည့္တာ ၊ ဘေလာ့ဂ္ပဲ ေရးေနတာကိုးလို႕ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ဆံုးမခဲ့ဘူးပါတယ္ း( ) ဒါနဲ႔ ေဘးနားက ေကာင္မေလးက တပုဒ္မွ မရဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္နာရိပ္ မ်က္နွာကဲနဲ႔ ။ ဒီအပုဒ္သိလားတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူျပတဲ့ ပုဒ္စာကို တခါမွ မျမင္ဘူးပါဘူး။ ဒါနဲ႔ မသိဘူးေပ့ါ။ ဒီေတာ့ ဆရာမက ပါးစပ္က ပြစိပြစိနဲ႔ ( စိတ္ထဲက ဆဲေနလားေတာ့ မသိပါဘူး ) ။

ဒါနဲ႔ ေဘးနားက သူတို႕လူမ်ိဳးတူ တစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္တာေပ့ါ။ မင္းမွာ အဲဒီလုိ ပုဒ္စာမ်ိဳးပါလားဆိုေတာ့ ဟိုကလည္း ဆင္တူေတာ့ ရွိတယ္။ ေမးတာတူမွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ေနာက္ဆံုး အဲဒီေကာင္ေလး ေပးတဲ့ စာရြက္ကို ၾကားထဲကေန ဟိုေကာင္မေလးကို ျပန္ေပးျပီး သူ႕ဟာသူ သိမွာပါေလဆိုျပီး လႊတ္ထားလိုက္တယ္။

အမယ္ တစ္ေအာင့္ေနေတာ့ ဒင္းက အေျဖလႊာေလးကိုင္ျပီး ဆရာဆီကို မရဲတရဲနဲ႔ သြားကပ္တယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဆရာက သူေျဖထားတဲ့ အေျဖကို ခ်ျပီး ေမးတာေပ့ါ။ ဘယ္ဟာက ဘာလဲ ၊ ဘာေတြေရးလာလဲ ၊ ဘာေတြ တြက္လာလဲနဲ႔။ စာပိုဒ္ပိုင္းက ျပႆာနာ မရွိေပမယ့္ အတြက္ပုဒ္စာၾကေတာ့ သူက မတြက္ထားဘူး။ ဒီေတာ့ ဆရာက ေမးလည္း ေမးေရာ။ ျဖဳန္းဆို ဆရာမက ငိုမဲ့ ငိုမဲ့ ထလုပ္ပါေလေရာ။

ကၽြန္ေတာ္လည္း စာမေျဖနိင္အားဘူး။ သူတို႕ကို ထုိင္ၾကည့္ေနတာ။ င့ါအလွည့္ၾကရင္လည္း ဘာေျပာရင္ ေကာင္းမလဲေပ့ါ။ း) ။ ဒါနဲ႔ ဆရာက ဆူပါေလေရာ။ စာမၾကည့္ဘူးလား ၊ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္နဲ႔။ နင့္ကုိ အေအာင္မေပးနိင္ဘူးလည္း ဆိုေရာ မ်က္ရည္က က်လာလိုက္တာ။ ေအာ္....သနားပါဒယ္ေပ့ါ။ ဆရာကလည္း ဆူဖို႕မေကာင္းပါဘူးဆိုျပီး ထင္ေနတုန္း ။ “ ေအး....ေနာက္တခါ စာၾကည့္ထား အခု နင့္ကို ၃ မွတ္ေပးလိုက္မယ္ ” လည္း ဆိုေရာ ခ်က္ခ်င္းအငိုတိတ္ ၊ ေစာနက မ်က္ရည္ေတြၾကေနတာ သူမဟုတ္တဲ့ အတိုင္းပဲ။ ျပီးေတာ့ စာအုပ္မွာ လက္မွတ္လည္း ထုိးျပီးေရာ တေလာက လံုးကို ေအာင္နိင္တဲ့ မ်က္နွာေပးနဲ႔ ထြက္သြားလိုက္တာဗ်ာ။

ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ စာေမးပဲြနားနီးရင္ မိန္းခေလး ျဖစ္သြားခ်င္တယ္လို႕။ ဒါမွ ဆရာက စာလည္း သိပ္မေမး ၊ ေမးရင္လည္း မ်က္ရည္ေလး ၀ဲျပလိုက္ရင္ အနိမ့္ဆံုးေအာင္မွတ္ေတာ့ ရလို႕ေလ။ ဒီလိုေျပာေတာ့ ဆရာေတြကို မေလးစားတာၾကေနမယ္ဆို ကန္ေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စာေမးပဲြနီးရင္ မိန္းခေလးပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ :D

You might be the Best Friends one year ,



Pretty Good Friends the next year ,



Don`t talk that often the next year ,



and Don`t want to talk at all the year after that.


So , i just wanted to say , You are Special to me and you have
made a difference in my life.

Remember , Everyone needs a friend ,




Let Old Friends know , u haven`t forgotten them


Just remember this and take comfort in knowing

ကၽြန္ေတာ္ ဟိုအရင္တုန္းကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္မွာ ကဗ်ာေတြပဲ အဓိကထားျပီး ေရးျဖစ္တယ္။ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္လား ဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတာေလးေတြ ခ်ေရးၾကည့္တာပါ။ အျပင္စာမူတိုက္မွာ ဆိုရင္ေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ၁ ပုဒ္မွ အေရြးခံရမွာ မဟုတ္ဘူး။ း) ေနာက္တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကဗ်ာေတြ ေရးရံုတင္ အားမရပဲ ကိုယ့္ဘ၀အေၾကာင္းေရး ၊ ဘာသာေတြျပန္ေရး ၊ ကိုယ္ေတြး ထားတာေလးေတြေရး ၊ ရုပ္ရွင္အေၾကာင္း ၊ သီခ်င္းအေၾကာင္းေရး ၊ ေရး....ေရး....ေရး နဲ႔ ေနာက္ဆံုး အခု စိတ္ကူးထားတာေလး လုပ္ပါေတာ့မယ္။

အင္တာနက္မွာ စာအုပ္အလကားတင္ထားတဲ့ ဆိုက္ဒ္ေတြမွ အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကလည္း အခ်ိန္အားမွ ဘေလာ့ဂ္ေတာင္ မနည္းေရးေနၾကတာဆိုေတာ့ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္လည္ နိင္ဖို႕ကလည္း အခ်ိန္က နည္းပါးလွတယ္ မဟုတ္လား။ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္က မိတ္ေဆြ အသိုင္းအ၀ိုင္းေလးကိုေတာင္ အခ်ိန္လုျပီး မနည္းလိုက္လည္ေနရတာ ဆိုေတာ့ စာအုပ္တင္တဲ့ ဆိုက္ဒ္ေတြလည္း တစ္ခ်ိဳ႕က သိခ်င္ သိၾကမယ္ ၊ မသိခ်င္ မသိၾကပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ကူး ရွိတာနဲ႔ စာအုပ္ေလးေတြ အခါအားေလ်ာ္စြာ တင္ဖို႕ ဆံုးျဖက္လုိက္ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး အစအေနနဲ႔ ယေန႕ေခတ္လူငယ္မ်ားၾကားမွာ ေနရာယူထားေသာ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဆရာ “ မင္းခိုက္စိုးစန္ ” ရဲ႕ စာအုပ္ေလးေတြ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဖိုင္ဆိုက္ဒ္ေတြကလည္း ေသးတာေၾကာင့္ ေဒါင္းလုပ္ခ်ရာမွာ အဆင္ေျပမယ္လို႕လည္း ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အားလံုးကို ခင္မင္လ်က္.......

ဒီဇာတ္လမ္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့ ဇာတ္လမ္းနာမည္ ဘရိုင္ယန္ အျဖစ္ Liam Neeson က နာမည္ၾကီး မင္းသား မင္းသမီး ၊ အဆိုေတာ္မ်ား ၊ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ႕ သက္ေတာ္ေစာင့္ အျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ထားပါတယ္။ သူ႕မွာ ( ၁၇ ) နွစ္အရြယ္ သမီးတစ္ေယာက္ရွိျပီး ၊ သူ႕သမီးကေတာ့ အေမနဲ႔အတူ ေနထိုင္ပါတယ္။ ဘရိုင္ယန္နဲ႔ ကေလးမေလးရဲ႕ အေမျဖစ္သူတို႕ဟာ ကြာရွင္းျပက္စဲထားၾကေသာ္လည္း သမီးအတြက္နဲ႔ ပတ္သက္၍ ပတ္သက္ ဆက္ႏြယ္ေနပါေသးတယ္။

တစ္ေန႕ေတာ့ သမီးျဖစ္သူက ဥေရာပကို အလည္အပတ္ ထြက္ခ်င္သည့္အတြက္ လိမ္လည္ျပီး အေဖလုပ္သူကို လက္မွတ္ ထိုးခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ ဘရုိင္ယန္ အေနနဲ႔ကလည္း အစက ခြင့္မျပဳခဲ့။ သို႕ေသာ္ သမီးစိတ္ေကာက္တာကို မၾကည့္ရက္တာေၾကာင့္ လက္မွတ္ထိုးေပး ခဲ့ေသာ္လည္း အျဖစ္မွန္ကို ေလယာဥ္ကြင္း အေရာက္မွ သိခဲ့ရပါတယ္။ ကေလးမေလးနွင့္ သူ႕သူငယ္ခ်င္း တို႕ဟာ ေလယာဥ္နဲ႔ ျပင္သစ္ျမိဳ႕သို႕ ထြက္ခြာလာၾကရင္း ၊ ေလဆိပ္အထြက္၌ အေဖာ္မပါသည့္ အမ်ိဳးသမီးမိန္းခေလးငယ္ မ်ားအား ၊ လမ္းတူေၾကာင္း ၊ ဟိုတယ္တူေၾကာင္း အေၾကာင္းျပ၍ ျပန္ေပးဆဲြကာ ၊ ထိုမိန္းခေလးငယ္မ်ားအား မူးယစ္ေဆး၀ါးမ်ား ထိုး၍ ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေစျခင္း ၊ ေမွာင္ခို သူေဌးသူၾကြယ္ၾကီးမ်ား၏ အေပ်ာ္မယားအျဖစ္ ေလလံတင္၍ ေရာင္းခ်ျခင္း ၊ ထုိဂိုဏ္းမွာလည္း အစိုးရ ေထာက္လွမ္းေရး အၾကီးအကဲတစ္ေယာက္နွင့္ ဆက္စပ္ေနျခင္း ၊ သမီးေဇာျဖင့္ မည္သည့္အႏၱရယ္ကိုမွ ဂရုမစိုက္ဘဲ လူဆုိးမ်ားလက္မွ ကယ္တင္ပံုကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ကယ္တင္ပံု တို႕အား ရိုက္ကူးထား၍ ကားေကာင္းတခု အျဖစ္ ဒီတပတ္ တနဂၤေႏြ ရုပ္ရွင္လက္ေဆာင္အျဖစ္ တင္ဆက္လိုက္ပါသည္။

(၁)
စိတ္ကူးအရင့္အမာၾကီးနဲ႔ လြမ္းရတာ
တစ္ကမၻာလံုးကို ထမ္းထားရတာထက္
ပိုေလးတယ္.....

(၂)
ေကာင္မေလးရယ္.....
ေနာက္က်ခဲ့တာက
တစ္စံုတစ္ရာကို ခ်စ္ဖုိ႕.....
ငါတို႕.....
ဘာမွ အဆင္သင့္ မျဖစ္ခဲ့ၾကတာ တစ္ခုပါပဲ။

(၃)

“ ေခါင္းကေလး ၀င္ပါရေစ ”

(၄)

“ လက္ကေလး ၀င္ပါရေစ ”

(၅)

“ ေျခေထာက္ကေလး ၀င္ပါရေစ ”

(၆)
အခ်စ္ဟာ ကုလားအုတ္တစ္ေကာင္ပါပဲ။
ငါ့ရင္ဘတ္ရြက္ထည္ထဲမွာ လာမိုးခို
ငါကေတာ့.....
စြန္႕လႊတ္ဖို႕ အတြက္ သက္သက္ပဲ ၾကိဳခဲ့တယ္။
“ ၀င္ခဲ့ေလကြယ္.....”

(၇)
ျပီးေတာ့.....
အဲဒီ ကုလားအုတ္ရဲ႕ ေျခဖမိုးကို နမ္းရႈပ္....
ရက္ထည္တဲရဲ႕ အျပင္ဘက္ကို
( ငါ့ဘာသာငါ ) သံုးရာသီလံုးလံုး ေနာက္ဆုတ္ျပီး ထြက္ခဲ့တယ္။
ၾကည့္စမ္း.......
ငါဟာ ပိုးစိုးပက္စက္ ျမင့္ျမတ္ေနလိုက္ပံုမ်ား

(၈)
ေကာင္မေလးေရ....
တို႕ေတြ နားလည္လိုက္ရေအာင္
မင္းနဲ႕ငါ တကယ္နားလည္သြားသလိုပံုမ်ိဳးနဲ႔
နားလည္ ပစ္လိုက္ၾကရေအာင္ေလ.....................။


မင္းခိုက္စိုးစန္

မင္းအေပၚ ထားတဲ့အခ်စ္ကို
အေသြးအသားနဲ႔ .....ထပ္တူျပဳ က်ိန္ဆို၀င့္ပါတယ္ “ ဒ႑ာရီ ”

“ ရွင္ရတဲ့ လခေလးနဲ႔
ဒီေခတ္ၾကီးမွာ ထမင္းမငတ္ေအာင္ေတာ့
စားလို႕ရတာေပ့ါလို႕ ” မင္းေျပာေတာ့

ငါ့လက္ထဲက ျခစ္ကုတ္၀ယ္ထားတဲ့
နွစ္ပဲတျပားတန္ လက္ေဆာင္ေလးက
တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ င့ါကို ေမာ့ၾကည့္တယ္

ေမြးကတည္းက စဲြကပ္ခဲ့တဲ့
ဆင္းရဲသား ကင္ဆာေရာဂါကို
ဒီေခတ္ၾကီးမွာ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ကုခ်င္ေပမယ့္လည္း......

“ ခ်စ္တာတခုတည္းနဲ႔ ထမင္းတလုပ္စားလို႕ရလားတဲ့ ”
မိုက္ခနဲ႔ ေတြေ၀သြားတဲ့ အသိကို
အတန္တန္ ထိန္းရင္း
မင္းနုတ္ခမ္းေတြကို လူေသတစ္ေယာက္လို
ေငးေမာမိတယ္

ဘ၀ကို “ ရွင္ ” ပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ
ဆက္လွမ္းရမွာပဲလို႕ ေျပာေတာ့
မ်က္ရည္၀ဲရင္း ျပံဳးမိတယ္

ျပဳမိတဲ့ အျပံဳးက
ငါခ်စ္တဲ့မင္းဟာ သိပ္ကို စိတ္ဓတ္မာတဲ့ မိန္းခေလးမွန္း သိလိုက္ရလို႕
၀ဲမိတဲ့ မ်က္ရည္က
ငါမပါဘဲ မင္းအနာဂတ္ေတြ လွပနိင္မွန္းလည္း မွန္းဆမိလို႕


အားလံုးမွန္တယ္ “ ဒ႑ာရီ ”
ဘ၀ဟာ အခ်စ္တခုတည္းနဲ႕ မျပည့္စံုဘူး
ဒီၾကားထဲမွာ ဆင္းရဲတဲ့ ငါက မင္းဘ၀အတြကိ ပိုမျပည့္စံုဘူး
မငတ္ေအာင္ပဲ ထားနိင္တဲ့ ဘ၀ကိုလည္း
ဘယ္သူမွ မလိုခ်င္ၾကဘူး မဟုတ္လား

“ ခိုးမည့္သူ ရွိေနသမွ်....ခိုးစရာလည္း ရွိေနမွာပဲ ”

“ တခ်ိဳ႕ေသာ ပိတ္ပင္တားျမစ္ခ်က္ေတြဟာ ျပႆာနာကို မေျဖရွင္းနိင္ေသးဘူး ဆိုတဲ့
အခ်က္ကိုပဲ ေဖာ္ညႊန္းတယ္ ”

( စြမ္ဘားေတာ့ ၊ ရုရွားစာေရးဆရာ )

“ သူရဲေကာင္းေတြ လုိေနတယ္ဆိုရင္ အဲဒီနိင္ငံဟာ ကံမေကာင္းတဲ့ နိင္ငံပဲ ”

( ဘရက္ခ္ ၊ ဂ်ာမန္စာေရးဆရာ )

“ ကုိယ့္ရန္သူေတြကို ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့နဲ႔ ”

( ကေနဒီ ၊ အေမရိကန္ သမၼတ )

“ ျပည္သူ႕ေမတၱာက လဲြလို႕ အရာခပ္သိမ္းကို ၀ယ္လို႕ရတယ္ ”

( မယ္ရီမယ္ ၊ ျပင္သစ္စာေရးဆရာ )

“ အတိတ္ကို ျပန္ၾကည့္တဲ့လူဟာ အနာဂတ္နဲ႔ မတန္ဘူး ”

( ေအာ္စကာ၀ိုင္းလ္ )

“ ဥပေဒေရွ႕ေမွာက္မွာ အခြင့္အေရး မရွိသူေတြပဲ တန္းတူျဖစ္ၾကတယ္ ”

( ကရူတီယဲ )

ငယ္ငယ္ကတည္းက ပတ္သက္ခဲ့တယ္
ဒါေပမယ့္ အခုထိေၾကာက္တုန္း

စိတ္နာလို႕ အေတြးထဲက အၾကိမ္ၾကိမ္ေမာင္းထုတ္ခဲ့ေပမယ့္
အခ်ိန္တန္ေတာ့ သူမ ကၽြန္ေတာ္ဆီ ျပန္လာခဲ့တာပါပဲ

မေခၚမေျပာလုိ႕လည္း မျဖစ္
မိဘသေဘာတူလို႕ ေပးစားတဲ့ မိန္းမလို
မခ်စ္ေပမယ့္ ေအာင့္ကာ နမ္းေနရတဲ့ဘ၀

ဒါေပမယ့္ သူမန႔ဲ ေရွ႕ေရာက္ရင္
အခ်ိန္တုိင္း ရင္က အျမဲတမ္းခုန္ေနခဲ့တယ္
ကာလ အတန္ၾကာ မေပးနိင္တဲ့ အေၾကြးရွင္ကိုေတြ႕သလိုမ်ိဳး
ဒူးမတုန္ေလာက္ေပမယ့္ ရင္ခုန္ရင္း ေသေလာက္တယ္

သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႕တိုင္း
ခပ္ေအးေအးပဲ
သူေျပာခ်င္တဲ့ စကားေတြေျပာမယ္
ျပီးရင္ သူေမးသမွ် ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေျဖဖို႕ အလွည့္ပဲ

ေနာက္ျပီးရင္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို
သူဆံုးျဖက္ေတာ့တာပဲ
သူနဲ႔ေတြ႕ဖို႕ ေနာက္ထပ္ ၂ ခါပဲ က်န္ေတာ့တယ္

အဲဒီ ၂ ခါအတြင္း သူကၽြန္ေတာ့္ကို ထားသြားမွာလား
ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ေအာင္ျမင္တဲ့အျပံဳးနဲ႔ နုတ္ဆက္နိင္မလားဆိုတာ
မၾကာမီလာေတာ့မယ္



“ စာေမးပဲြ ”

တေယာပညာရွင္ၾကီး ဖရစ္ဇ္ ခရစ္စလာရဲ႕ ေဖ်ာ္ေျဖတင္ဆက္မႈ ျပီးတဲ့အခါ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက သူ႕ဆီ ခ်ဥ္းကပ္ျပီး “ မစၥတာ ခရစ္စလာ ၊ ရွင္တေယာ ထိုးတက္သလို ကၽြန္မထုိးတက္မယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္မရဲ႕ ဘ၀ကို ေပးဆပ္ပ့ါမယ္ ” လို႕ ေျပာလုိက္တဲ့အခါ တေယာပညာရွင္ၾကီးက လွည့္ျပီး ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႔ ေျပာလုိက္ပံုက

“ ဟုတ္တယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကိုလည္း ေပးဆပ္ခဲ့ရတယ္ ” တဲ့။



ကၽြန္ေတာ္တို႕ တခုခုမွာ ေတာ္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး ေလ့က်င့္ဖို႕ လုိအပ္ေကာင္း လုိအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ ဆယ္နွစ္ ၊ ဒါမွ မဟုတ္ အနည္းဆံုး ၆ လေပ့ါ။ ဒါကို လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ကလည္း သိျပီးသား ျဖစ္မွာပါ။ ဘယ္အရာမဆို ေအာင္ျမင္ဖို႕အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခ်ိန္ေပးဖို႕ လိုအပ္တယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကေတာ့ ဥံဳဖြ ခ်က္ခ်က္း ျဖစ္ခ်င္ၾကတယ္။ ကိုယ္ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ ၊ ဘာျဖစ္ခ်င္သလဲ ။ ျဖစ္ခ်င္တာကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ လုပ္ခ်င္တာကိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္ဖို႕အတြက္ ၊ ကၽြမ္းက်င္ဖို႕ အတြက္ ရည္ရြယ္ရင္ သူ႕အတြက္ ေန႕စဥ္ အခ်ိန္ေပးပါ။ ဒါေပမယ့္ ေန႕တိုင္း တုိးတက္မႈ ရွိလိမ့္မယ္လို႕ေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႔။

- ကိုယ္လံုးပိန္ေအာင္
- ဘာသာစကားတစ္ခု တက္ေျမာက္ေအာင္
- ဂစ္တာတီးပိုကၽြမ္းက်င္ေအာင္္

အစရွိသည္ျဖင့္ေပ့ါ။ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းတစ္ခု စတယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္လံုေလာက္စြာ ေပးပါ။ ေန႕စဥ္လုပ္မယ့္ အစီအစဥ္ ဇယားဆဲြျပီး တိုးတက္ေအာင္ အခ်ိန္ေပး ေလ့က်င့္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး

စကားလံုး မရွိဘူး
ခံစားမႈအတြက္ ေငးငိုင္ေနတယ္
နားလည္ေပမယ့္
ပိုနားလည္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ဆံုးမလည္း.....

ခဏခဏ ေတြးတယ္
ကံဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ၊ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵ
အရိုးသားဆံုးနဲ႔ အသက္ထက္ဆံုး ျမတ္နိးခဲ့
ဘိလပ္ေျမနည္းတဲ့ တိုက္ေတြလို
ဘယ္အခ်ိန္ ျပိဳက်မလဲ မေတြး၀ံ

ေနတက္ရင္ ေက်နပ္စရာေကာင္းတဲ့ဘ၀မွာ
မေနတက္လို႕ အဆဲခံရ
ဒီတခါ သိမ္းထားခဲ့တဲ့ အခ်စ္မွာ
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြပါတယ္ ၊ ၀မ္းနည္းမႈေတြ ေရာတယ္
မတူညီတဲ့ ခံစားမႈေတြ ရွိတယ္ ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ထပ္တူက်တယ္

ကိုမိုးလိႈင္ကဗ်ာထဲကလို
“ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ သစၥာရွိရံုနဲ႔....မျပည့္စံုေတာ့တဲ့ေနာက္ ”
အနာဂတ္ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြ ေ၀းေ၀းလာခဲ့တယ္

အခုတေလာ တကုိယ္ေတာ္ စီးရီးထြက္လာတဲ့ အဆိုေတာ္ ဟန္ထြန္းရဲ႕ သီခ်င္းေခြကို နားေထာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာမွာလည္း စီးရီးေအာင္ျမင္တယ္လို႕ ၾကားမိတယ္။ သူရဲ႕ ေတးစီးရီးေခြထဲက ျဖစ္တဲ့ သီခ်င္းေတြအားလံုးထဲမွာ “ ရင္နာတယ္ ဧပရယ္ နဲ႔ ရင္ခုန္ဘတ္ မွတ္တမ္း ” သီခ်င္း ၂ ပုဒ္ကိုေတာ့ အၾကိဳက္ဆံုးပါပဲ။ သရုပ္ေဆာင္ အဆိုေတာ္ စိုင္းစိုင္းနဲ႔ VCD ရိုက္ကူးထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့့္ ခ်စ္ေသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါ မ်ားကိုလည္း နားေထာင္ခ်င္လွ်င္ နားေထာင္ နိင္ေအာင္ VCD မူရင္း ၂ ပုဒ္ကို တင္ေပးလုိက္တာပါ။ အဆိုေတာ္ ဟန္ထြန္း သိရင္ေတာ့ ေကာ္ပီရိုက္နဲ႔ ညိွနိင္ပါတယ္။ း) ။ ေအာ္ အင္တာနက္ေခတ္ၾကီးဆိုေတာ့လည္း ေျပာရခက္သား။ ေၾကျငာေပးတာပါ။ ဒါမွ တရားမစဲြမွာ။ ကဲ နားေထာင္ၾကရေအာင္။

ဒီပံုေတြ ျမင္ေတာ့ ဦးေက်ာ္ရင္ကို သတိရမိတယ္။ သူ႕ေခတ္ကို မမွီလိုက္ေပမယ့္ သူမ်ားလို ဓတ္ေငြ႕မဟုတ္ဘဲ မိႈင္းတိုက္ျပီး တက္ရတဲ့ဘ၀မွာ ျပန္အက်ကို ဘယ္လိုမ်ား က်မလဲဆိုတာ ကေလးဘ၀တုန္းက ခဏခဏ ေတြးတိုင္း ေက်ားခ်မ္းရပါေကာ ။ ယခုေခတ္ကို မွီေသးရင္ ဦးေက်ာ္ရင္နွင့္ ေတြ႕ခ်င္မိသည္။ သူဘာေတြ ေျပာမလဲ ၊ သူဘယ္လို သံုးသပ္မလဲဆိုတာကိုေပ့ါ။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ တခ်ိန္တုန္းက ဦးေက်ာ္ရင္ဟာ သူရဲေကာင္း တစ္ေယာက္ေပ့ါ.....

လြယ္လြန္းတယ္ အေမ
တခုခုကို တခုခုျပဳလိုက္နိင္တယ္ဆိုတာ
အဲဒီေလာက္ေတာင္ လြယ္လြန္းသလား

တကယ္ဆို မလြယ္တာေတြကမ်ားျပီး
လြယ္တာက တခုပဲရွိတယ္
ဒါေပမယ့္ အဲဒီလြယ္တာၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္

လုပ္ခ်င္တာေတြ မလုပ္လိုက္နိင္မွာ
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္လိုက္ရမွာ
သိခ်င္တာေတြ မသိလိုက္ရမွာ
ေျပာခ်င္တာေတြ မေျပာလိုက္ရမွာ


မွန္တယ္ထင္ျပီး မွားေနေလရဲ႕
မွားတယ္လို႕ ထင္လည္း ဆက္မွားေနေလရဲ႕
အမွားေတြမ်ားေလ ဘ၀ေတြခါးေလပါပဲလား.......အေမ
အမွားေတြမ်ားေလ ဘ၀ေတြခါးေလပါပဲလား.......အေမ
အမွားေတြမ်ားေလ ဘ၀ေတြခါးေလပါပဲလား.......အေမ

စိတ္ပါ၀င္စားသူမ်ား ဖိတ္ေခၚပါတယ္။ တရုတ္လား ၊ ဂ်ပန္လားေတာ့ ကိုယ္က မဖတ္တက္ေတာ့ မသိဘူး။ း) ကားေပၚမွာ အဆင္ေျပေနၾကျပီ။ ေတာ္ေတာ္လည္း ၾကံၾကံဖန္ဖန္ လုပ္တဲ့သူေတြပဲလုိ ဒီဓတ္ပံုကိုၾကည့္ျပီး စဥ္းစားမိတယ္ဗ်ာ။

အေဖလား ။ သူ႕နာမည္က ဦးထြန္း၀င္းတဲ့။ စိတ္ဆက္တာကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔။ အေဖ့မ်က္နွာ သုန္မႈန္ေနျပီဆို ကၽြန္ေတာ္ ဆိုးသြမ္းတို႕ ဘယ္ေခ်ာင္ကပ္ေနရမွန္း မသိဘူး။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေဒါသၾကီးသလဲဆိုရင္ သူ႕အေမ ( ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဘြားေပ့ါ ) ေနမေကာင္းတုန္းက အိမ္ေရွ႕မွာ ကုလားက “ ဒယ္အိုးဒန္ခြက္ေတြ ၀ယ္တယ္ ၊ သတင္းစာ စကၠဴေတြ၀ယ္တယ္ ” လို႕ဆိုျပီး ေအာ္သြားတာ။ ဟိုကုလားကေတာ့ သူ႕ဟာသူ ေအာ္သြားတာပါ။ ဒါကို အေဖက သူ႕အေမ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနလို႕ အိပ္ေနတာကို ေနွာင့္ယွက္ရမလားဆုိျပီး ကုလားကို လုိက္ရိုက္တာ။ ရပ္ကြက္က ၀ိုင္းဆဲြလို႕ ကုလားလဲ ေခါင္းမကဲြ ၊ အေဖလည္း ရပ္ကြက္ရံုးမေရာက္တယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကလည္း ၉ တန္းေအာင္ျပီး ၁၀ တန္းဆက္တက္မယ္လုပ္ေတာ့ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးက လက္မခံဘူး။ အဘိုး ( သူ႕အေဖကလည္း ဆံုးပါး ) မရွိေတာ့ အဘြားကလည္း ေျပာမနိင္ဘူး။ အေဖကဆိုးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မဟုတ္မခံစိတ္ပ်င္းတာပါ။ ဒါနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲက ဥကၠဌက အာမခံပါတယ္ဆိုမွ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးက လက္ခံေတာ့တယ္။ အေဖတို႕မ်ား အဲဒီေလာက္ထိ နာမည္ၾကီးတယ္။

သူအလုပ္က ပင္ပန္းလာလို႕မ်ား အိမ္ေရာက္လို႕ အေနမတက္ အထိုင္မတက္တာ မေတြ႕လိုက္နဲ႔ လာထား ။ ဗုန္းတခ်က္ပဲ။ အိမ္မွာ တုတ္မထားဘူး။ အလုပ္ရႈပ္တယ္တဲ့။ သူက လက္သီးေတြ ၊ ပတ္တံေတာင္ေတြပဲ ထားတာ။ တခါတေလ ကံမေကာင္းတဲ့ အခ်ိန္ဆို မ်ိဳးလိႈင္၀င္း ကန္ခ်က္ေတြလည္း ရနိင္ပါေသးတယ္။ :(



အေဖက သူျပန္လာရင္ ေခါင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေခါင္းမွာ အံုးဆီ ၊ သနပ္ခါး မရွိရင္ အေမ့ကို အရင္ဆူတယ္။ သူ႕မိန္းမ သူဆူလုိ႕ ဟိုက “ က်မက လုပ္ေပးထားတယ္ ၊ ရွင့္သားသမီးေတြကိုက ကျမင္းလြန္းလို႕ ပ်က္ကုန္တာ ” လုိ႕မ်ား ေျပာလိုက္လို႕ကေတာ့ ဆိုးသြမ္းတို႕ ေျပးရင္ေျပး ၊ မေျပးရင္ အနားမွာ ရွိတဲ့ ပစၥည္းေတြက အကုန္သူ႕လက္နက္ေတြ ခ်ည္းပဲ။ နီးရင္ ေခၚထိုးတယ္ ၊ မနီးရင္ ေကာက္ေပါက္တယ္။ အဲဒီလို အက်င့္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းမွာ အခုအသက္ ၂၅ နွစ္ထိ အုန္းဆီရွိတုန္း ၊ အိမ္ျပန္ရင္ မ်က္နွာကို သနပ္ခါးပြတ္ေနတုန္း။ အေဖေပးတဲ့ လက္တေလာ အေမြေတြေပ့ါ။

ငယ္ငယ္တုန္းက သူမ်ား စက္ဘီးကို ေနပူထဲ ေနာက္ကေန လုိက္တြန္းေပးေနတုန္း အေဖအလုပ္က ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ သြားတိုးတာ ဆိုးသြမ္းတို႕ ရပ္ကြက္ပတ္ျပီး ေျပးလိုက္ရတာ ၊ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွ မလြတ္ေတာ့ ဦးေလး အိမ္ေအာက္ထဲကို ၀င္ပုန္းေနမွ လြတ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပန္လာေတာ့ ဗ်င္းခံရတာပါပဲ။ အေမက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ငယ္ငယ္တုန္းက အသုပ္ဆိုင္ေလးလုပ္ေရာင္းတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္က မနက္ဆုိ ေခါက္ဆဲြသြားယူ ေပးေနၾက ။ ဒီၾကားထဲ ေရာင္းေနရင္း ေခါက္ဆဲြကုန္သြားလို႕မ်ား ( ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အဲဒီအခ်ိန္ ေဆာ့လို႕ေကာင္း ) ေနတဲ့အခ်ိန္ “ သားေလးေရ အေမ့ကို ေစ်းမွာ ေခါက္ဆဲြ ၅၀သားေလာက္ သြားယူ ေပးပါဦးဆို ” ဆိုးသြမ္းတို႕ မ်က္နွာက ရႈံတြေနျပီ ။ အဲဒီေလာက္ အားကိုးရတာ။ ဒါကိုအေမက ျမင္ေတာ့ “ ကိုထြန္း၀င္းေရ ရွင့္သားက က်မ ေခါက္ဆဲြယူခိုင္းတာကို .....” လွမ္းတိုင္ေနတုန္း ရွိေသးတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ေစ်းေရာက္ေနျပီ။ အဲဒီေလာက္ ေၾကာက္တာ။

အေဖလိုက္ရိုက္လို႕ အိမ္ေပၚထပ္တက္ေျပးရင္း အေျပးလြန္လို႕ ေလွကားထိပ္ကေန ျပဳတ္က်တာ ေထာင္ထားတဲ့ သံျပားအေဟာင္းနဲ႔ ေက်ာကုန္းျခစ္မိတာ အခုထိ ေက်ာကုန္းမွာ ေသရာပါ အမာရြတ္ၾကီး ရွိတုန္း။ အဲဒါကို မနာနိင္ဘူး။ အေဖမိသြားမွာ ဆိုးလုိ႕ ထေျပးတာ ေသြးေတြျမင္မွ “ သားေလးလာ ၊ ျပန္လာခဲ့ ” ဆိုျပီး ေလသံေပ်ာ့သြားတယ္။ အဲဒီလိုလည္း ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္။ အဲဒီတုန္းကလည္း အမ ၁ ေယာက္ ၊ ညီမ ၂ ေယာက္ဆိုေတာ့ ေယာက်ၤားေလးဆိုလုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ ၁ ေယာက္ပါတယ္။

တခါတုန္းကလည္း ၇ တန္းစာေမးပဲြကို မနက္ျဖန္ ျမန္မာစာေျဖမယ္ဆုိ စာအကုန္ရေနေတာ့ ဘာအလုပ္မွ မရွိတာနဲ႔ အိမ္ေအာက္မွာ အရုပ္ဆင္းပစ္ေနတာ။ အေဖအလုပ္က ျပန္လာတာနဲ႔ တိုးေတာ့ ေျခေထာက္ကေန ဆဲြမျပီး ေနာက္ေဖးကို လွမ္းပစ္လုိက္တာ ၃ မိနစ္ေလာက္ ေမ့သြားတယ္။ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ပံုပံုေလး။ တဦးတည္းေသာ သားဆိုေတာ့ ခ်စ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ပဲဟင္းကို မၾကိဳက္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သီးစံုကုလားပဲဟင္းၾကေတာ့ ၾကိဳက္တယ္။ အိမ္မွာ တခါပဲဟင္းနဲ႔ တျခားဟာေတြ ခ်က္ေတာ့ အေဖက သူ႕သားေလး အေကာင္းမ်ားၾကီးမလား ၊ အရပ္ေတြမ်ား ရွည္လာမလားလို႕ ဦးဆံုး “ သားေလးလာ ” ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္တဲ့ပဲဟင္းေတြ ပန္းကန္ထဲ ေလာင္းထည့္လုိက္တာေပ့ါ။ အဲဒီအခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္လည္း “ ဟာဗ်ာ ဒီပဲဟင္းက ဘာလုပ္ရမွာဒုန္း ....မၾကိဳက္ဘူးေျပာျပီး ပန္းကန္ကို ေရွ႕ကို ေဆာင့္တိုးလိုက္တာ ၊ အဲဒီအခ်ိန္ အေဖ့လက္ကလည္း ျမန္တယ္ ၊ ေရႊဓူ၀ံရႈံးေလာက္တယ္ ။ ပဲဟင္းထည့္ထားတဲ့ စတီးပန္းကန္ကို ယူျပီး ေခါင္းကို ပိတ္ရိုက္လိုက္တာ ကိုယ္ေပၚမွာ ထမင္းလံုးေတြ ၊ ပဲဟင္းေတြ ၊ ၾကာဇံဖတ္ေတြနဲ႔ ျဖစ္သြားပါေလေရာ။ ကဲ.....ကၽြန္ေတာ္ မေျပာဘူးလား ကၽြန္ေတာ့္အေဖ စိတ္တိုတက္ပါတယ္လို႕ ။

၁၀ တုန္းကလည္း က်ဴရွင္ဖိုးေတြကုိ ဆရာ့ဆီမေပးဘဲ ေဘာလံုးခ်ိန္းကန္ပစ္လို႕ သြားတစ္ေခ်ာင္းက်ိဳးေအာင္ ထိုးခဲ့ဘူးေလရဲ႕။ ေအာ္...အေဖ အေဖ ။ ျပန္ေတြးၾကည့္မွ ပိုေတာင္ေၾကာက္လာတယ္။ “ ေျပာင္ခ်က္က ေယာင္ထြက္သြားမယ္....လက္သံကို ေျပာတာပါ ။ း) အဲဒီလို ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့အေဖ။

အခုေတာ့လည္း လိမ္မာသြားပါျပီ။ အေဖလိမ္မာတာလား ကၽြန္ေတာ္လိမ္မာတာလား မသိဘူး။ အရင္လုိ မဆံုးမေတာ့ဘူး။ သူကလည္း သာမာန္အျမင္မေတာ္တာေလာက္ မေျပာေတာ့ဘူး။ တခါတခါ သူက ထၾကံဳး၀ါးေသးတယ္ ။ ထြန္း၀င္း “ စေနသားကြ ၊ ေနတက္ေရတက္မွာ ေမြးတာ ” တဲ့။ ဘယ္ေရတက္တုန္း ေနတက္တုန္းလည္းေတာ့ မသိဘူး။ ဟိတ္ေကာင္.....ေက်ာ္....ထြန္း ( စိတ္တိုလြန္းလို႕ အလယ္က လင္း ေပ်ာက္သြားတာ ) ေခၚလိုက္တာနဲ႔ ျငိမ္ပဲ။ မျငိမ္ရင္ အေဖ့လက္သံက ေျပာင္ေနတုန္းပဲကိုး။

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ.......

ေျပာမယံု ၾကံဳဖူးမွ သိလိမ့္မယ္။ ေျမာက္ကၽြန္းသူေတြ တကယ္လွတယ္ဆိုတာ။ ဥေရာပသူေတြထဲမွာ ရုရွားသူေတြက အလွဆံုးလို႕ ထင္မိတယ္ဗ်ာ။ ( အဲဒီလို ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ကမၻာပတ္ေနသလိုလိုနဲ႔ း) ) ဆိုးသြမ္းတို႕ ဘယ္နားသြားသြား “ သမင္လွည္ျပန္ဆိုတာ မရွိဘူး ” ေရွ႕သို႕....ေရွ႕သို႕ပဲ။ ဒီေကာင္မေလး ေခ်ာတယ္ ၊ ၀တ္ထားတာ လွတယ္ ၊ မိုက္တယ္ ၊ လန္းတယ္ ဆိုျပီးမ်ား လိုက္ၾကည့္မေနနဲ႔။ သူ႕ကိုလိုက္ၾကည့္ေနလို႕မ်ား ေနာက္ကုိ ျပန္ေငးေနရင္ အေရွ႕က လာတဲ့သူကို လြတ္သြားမွာ ဆိုးလို႕ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ရုရွားမွာ သမင္လည္ျပန္ မရွိဘူးတဲ့ ။ ဒါက တက႑ာ ။ အခုေျပာခ်င္တာက ရုရွားသီခ်င္းေကာင္းေလး တစ္ခုပါ။ လူေတြကလည္း လွတယ္။ သီခ်င္းကလည္း ျမဴးတယ္။ သီခ်င္းက အဂၤလိပ္လို ဆိုထားတာပါ။ နားေထာင္ၾကည့္ပါဦး။ သီခ်င္းနာမည္က stop.....stop.....stop

ေခတ္ၾကီးကိုက
အရိႈးရာေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔
ေသြးစက္စက္ယို ေနလိုက္တာ

ျပဒါႆား အေဟာင္းေတြပဲ
ဘာလို႕ ခဏခဏ ထပ္လာေနရတာလဲ
ရီေနလည္း သတိထားရတယ္
မဲ့ေနလည္း သတိထားရတယ္

ကိုယ့္ေပါင္ကိုျပန္လွန္ေထာင္း
ျပကၡဒိန္အေဟာင္းေတြမ်ားခဲ့ျပီ
ထင္သလို ျဖစ္မလာ
အရင္လို ေငြရွာထြက္ရဦးမယ္

ေနာက္ဘိတ္ဆံုးမွာ
စာအုပ္စာေပ
လူ႕မိတ္ေဆြဆိုတာ မရွိေတာ့
တလုပ္စားဖူး သူ႕ေက်းဇူးဆိုတာ
ေသေသာသူ ၾကာရင္ေမ့သလို.....ေမ့လာခဲ့တယ္

ကိုဒါသေရ....မဗဒါကို မထားခဲ့ပါနဲ႔

ဂၽြန္ေဖာ့ဖ္ဆိုတဲ့ သူဟာ ေမြးကတည္းက လက္နွစ္ဖက္ ပါမလာဘူးတဲ့။ ဒါေပမယ့္ သူက “ ငါ့မွာ ဘာေၾကာင့္ လက္နွစ္ဖက္ မပါရတာလဲ ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳး မေမးခဲ့ဘူး ။ သူေမးတာက

ေမာပန္းေနတဲ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား အတြက္ ရီစရာေတြ သယ္လာျပီဗ်ာ။ ဖတ္ျပီးသာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ ၊ မဖတ္ရေသးတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဒီဟာသေတြကို တင္ထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ ရွိခ်င္လည္း ရွိမယ္ ၊ မရွိခ်င္လည္း မရွိနိင္ဘူး။ ဟာသဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္ထုတ္ဖို႕ ခဲယဥ္းတယ္မဟုတ္လား။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရီရေအာင္ ယူခဲ့တာ။ တုိက္ဆိုင္မႈ႕မ်ား ရွိခဲ့ရင္ ေတာင္းပန္ပါေၾကာင္း။ ကဲ....စျပီး ရီရေအာင္

(၁) ေသျပီဆရာ

ရြာတစ္ရြာမွာရွိတဲ့ ဦးေလးၾကီး လင္မယား ( ၂ ) ေယာက္မွာ သမီး ( ၇ )ေယာက္ရွိတယ္တဲ့။
အခ်ိန္တန္ေတာ့ သမီးေတြကို အိမ္ေထာင္ခ်ေပးေတာ့

ပထမဆံုးသမီးက ထန္းတစ္ပင္ ရြာသားနဲ႔ အိမ္ေထာင္ၾကတယ္။
ကေလး တစ္ေယာက္ေမြးတယ္။

ဒုတိယသမီးက ေညာင္္နွစ္ပင္ ရြာသားနဲ႔ အိမ္ေထာင္ၾကတယ္။
သူက ကေလး နွစ္ေယာက္ေမြးတယ္။


တတိယသမီးက သံုးဂြ ရြာသားနဲ႔ အိမ္ေထာင္ၾကတယ္။
ကေလး သံုးေယာက္ေမြးတယ္။


ေလးေယာက္ေျမာက္ သမီးက ေလးမ်က္နွာ ဘုရားဘက္က ရြာသားနဲ႔ အိမ္ေထာင္ၾကတယ္။
ကေလး ေလးေယာက္ေမြးတယ္။


ငါးေယာက္ေျမာက္ ငါးဇြန္ဘက္က ရြာသားနဲ႔ အိမ္ေထာင္ၾကတယ္။
သူတို႕ၾကေတာ့ ကေလး ငါးေယာက္ေမြးတယ္။


ေျခာက္ေယာက္ေျမာက္ ေခ်ာက္ ( ေျခာက္ ) ရြာသားနဲ႔ အိမ္ေထာင္ၾကတယ္။
သူတို႕က ကေလး ေျခာက္ေယာက္ေမြးတယ္။

ဒါနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ခုနွစ္ေယာက္ေျမာက္ သမီးေလးက သူ႕အေဖကိုေျပာတယ္ ။ အေဖ...သမီးမွာ ရည္းစား ရွိေနျပီတဲ့။ သမီးလက္ထပ္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ ၊ အေဖက သူ႕သားမက္ကို အိမ္ကို ေခၚခဲ့ပါဦး သူၾကည့္ရေအာင္တဲ့။ ဒါနဲ႔ သမီးလည္း ေခၚလာခဲ့ပါတယ္။ ေခၚလာတဲ့ အခါ သူ႕အေဖက မင္းက ငါ့သမီးကို လက္ထပ္ခ်င္တာကေတာ့ ဟုတ္ပါျပီ။ မင္းက ဘယ္နယ္ကလဲကြဆိုေတာ့ သားမက္ေလာင္း ေျပာလုိက္တာက

ကၽြန္ေတာ္က “ သံုးဆယ္ ” ကပါလည္းဆိုေရာ ေကာင္မေလးအေဖ ပါးစပ္က ေဟ....................

( ၂) မလဲြေသာအမွား

အလုပ္တစ္ေနရာအတြက္ လူေတြ႕စစ္ေဆးရာ လူငယ္တစ္ဦးအလွည့္သို႕ေရာက္လာ၏။

ေရြးခ်ယ္သူ ။ မင္းနာမည္
လူငယ္ ။ ေမာင္လွ
ေရြးခ်ယ္သူ ။ အထက္လူၾကီးက ေမးရင္ “ ဆရာ ” ထည့္ေျဖရတယ္ကြ။ ျပန္ေျပာ
လူငယ္ ။ ဟုတ္ကဲ့ “ ဆရာေမာင္လွ ”


( ၃ ) ျဖစ္ရမယ္

မ်က္နွာမသာမယာျဖင့္ ကိုခ်ဴခ်ာ အိမ္ျပန္ေရာက္လာသည္။

ဦးေလးျဖစ္သူက ။ ဘာျဖစ္လာတာလဲ ခ်ဴခ်ာ

ခ်ဴခ်ာ ။ ေရးကူးသင္တန္းက ထုတ္ခံရလို႕ဗ်

ဦးေလး ။ ဘာျဖစ္လို႕လဲကြ

ခ်ဴခ်ာ ။ ေရကန္ထဲ ရႈးေပါက္မိလို႕ဗ်

ဦးေလး ။ ေဟ...သူမ်ားေတြလည္း ဒီလုိပဲ မသိမသာေလး ေပါက္ေနၾကတာေလ

ခ်ဴခ်ာ ။ အဟီး......ကၽြန္ေတာ္က ဒိုင္ဗင္စင္ေပၚကေန တက္ေပါက္မိလို႕ပါ


( ၄ ) ပါေတာ့ ပါသြားတယ္

ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ ေနာက္က်မွ ေက်ာင္းသို႕ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာ၏။ ထိုအခါ အလြန္စိုးရိမ္
တက္ေသာ ဆရာက

ဆရာ ။ ဘာျဖစ္လို႕ေက်ာင္းေနာက္က်တာလဲ
ေက်ာင္းသား ။ လမ္းမွာ ရိုက္လုတာ ခံရလို႕ပါ ဆရာ
ဆရာ ။ ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလကြာ.....ဒါနဲ႔ ဘာေတြမ်ား ပါသြားေသးလဲ
ေက်ာင္းသား ။ ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္စာေတြေတာ့ ပါသြားတယ္္ ဆရာ

( ၅ ) မွတ္သားေလာက္တယ္

သူငယ္ခ်င္း မင္း.....ဘယ္ျမိဳ႕ကမယ္ ၊ ဘယ္တိုင္းကမယ္ ၊ မယ္ဗမာ ၊ မယ္ကမၻာတို႕ ၾကားဖူးတယ္ မဟုတ္လား

ေအး...ၾကားဖူးတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲ

ငါမေန႕က လမ္းမွာ ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာေတြ႕လို႕ စကားလိုက္ေျပာရင္းနဲ႔ နာမည္ေမးလုိက္ေတာ့
သူဘာမယ္ဆိုတာ ေျပာျပတယ္ကြ။ မင္း..သိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဟုတ္လားကြ....“ ဘာမယ္တဲ့တုန္း ”

“ ပါးက်ိဳးမယ္ ” တဲ့

( ၆ ) မျဖစ္နိင္ဘူး

စာအုပ္ဆိုင္ အတြင္းသို႕ လူငယ္တစ္ေယာက္ ၀င္လာျပီး အေရာင္း၀န္ထမ္းအား ေမးသည္။

လူငယ္ ။ စာအုပ္လိုခ်င္လို႕ဗ်ာ
၀န္ထမ္း ။ ဟုတ္ကဲ့....ဘာစာအုပ္မ်ားလဲ ရွင္
လူငယ္ ။ နာမည္ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ စာအုပ္ေရးတဲ့ အေၾကာင္းအရာက “ ေယာက်ၤားေတြဟာ မိန္းမ
ေတြအေပၚ ဘယ္လုိ လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ထားသလဲ ” ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းပါ
၀န္ထမ္း ။ ဒါဆို ညာဘက္တန္းက “ စိတ္ကူးယဥ္ စာေပမ်ား ” ဆိုတဲ့ စင္မွာ ရွာၾကည့္ပါရွင္


ရယ္ေမာျခင္းျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ......ခင္ဗ်ာ

ကၽြန္ေတာ္ ဒီအေၾကာင္းကုိ ေရးခ်င္ေနတာေတာ့ ၾကာပါျပီ။ ဒါကို ေရးရင္ ပ်ားအံုကုိ ဒုတ္နဲ႔ထိုးသလို ျဖစ္ေနမလား ၊ ဒုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ လူတကာ လိုက္ရမ္းသလို ျဖစ္ေနမလားဆိုတာ စဥ္းစားမိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေရးဘဲနဲ႔လည္း မေနနိင္ျပန္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အခု စီးဆင္းေနတဲ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေလာကၾကီးမွာ ေရးေနၾကတဲ့ သူေတြရဲ႕ ပံုစံစတိုင္ စာရင္းကို ျပဳစုၾကည့္တာပါ။ တျခားဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မပါတာကိုေတာ့ ေသခ်ာစြာ ေျပာရဲပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အခုလို ဒုကၡခံျပီး စာရင္းျပဳစုေတာ့ စာဖတ္သူလည္း သိရတာ လြယ္ကူသြားတာေပ့ါ။ ကဲ စလုိက္ရေအာင္ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါ ျမစ္ထဲက သူတို႕ရဲ႕ စီးဆင္းပံုအေၾကာင္း

စာဖတ္သူေတာ့ မသိဘူး ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း သီခ်င္းဆိုတဲ့ အသံနဲ႔ သူ႕အမႈအရာ ကိုၾကိဳက္တယ္ ခင္ဗ်။ အရင္တုန္းက ကတံုးဆံပင္နဲ႔ အခုေတာ့ ရွည္လာေတာ့ နည္းနည္းေလးေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းေနေသးတယ္။ ထူးျခားတာက သူ႕အသံနဲ႔ ဆိုဟန္ပါ။ တျခားမိန္းခေလး အဆိုေတာ္ေတြနဲ႔ မတူပဲ ဆဲြေဆာင္မႈ ရွိေနသလုိပါပဲ။ အသံက ခပ္မာမာ နဲ႔ စတိုင္ကလည္း ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ အလန္ၾကီးေပ့ါ ။ :P သူ႕သီခ်င္း အားလံုးကို မၾကိဳက္ေပမယ့္ အခု CityFM 6 မွာ ျပန္သီဆိုထားတဲ့ သီခ်င္းေဟာင္းေလးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ နားေထာင္ေကာင္းတယ္လို႕ ယူဆတာေၾကာင့္ ျပန္လည္ေ၀မွ်လိုက္တာပါ။ သီခ်င္းေလးက

Hello...Everybody !!! My name is Soethawn :)

စာဖတ္သူ......

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကိုယ့္အေပၚကိုယ္ ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ၾကည့္ ပါစို႕။ ငါစဲြကင္းနိင္တဲ့သူလား ။ အဲဒီေလာက္ မေျပာပါနဲ႔ လူသားတိုင္း တစ္ေနရာနဲ႔ တစ္ေနရာေတာ့ ငါစဲြကင္းနိင္ၾကမွာ မဟုတ္လို႕ပါ။ ဒီလိုေျပာေတာ့ ငါစဲြ ကင္းနိင္မွ႕ေတာ့ ေတာထြက္ျပီး ဘုန္းၾကီး ၀တ္ေတာ့မွာေပ့ါလို႕ ထင္ေနၾကပါဦးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း မကင္းပါဘူး။ ဒါကို ဂုဏ္ယူလို႕ ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္။ း) ဆိုလိုခ်င္တာက မကင္းနိင္တဲ့ အစဲြေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတက္နိင္ဆံုး ေလွ်ာ့ခ်ဖို႕ေတာ့ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ လူတစ္ေယာက္ ေတာ္တယ္ တက္တယ္။ ဒါဆိုရင္ မွန္တယ္ ဒီလူကို ေကာင္းခ်ီးေပးရမယ္ ၊ ဒီလူကို သူေတာ္တဲ့အလုပ္ ၊ သူတက္တဲ့ အလုပ္ နယ္ပယ္ပိုင္းမွာ ပိုျပီးတက္လာေအာင္ သိလာေအာင္ ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာေအာင္ ခ်ီးမြမ္းေပးရမယ္။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလူ ဘာပဲလုပ္လုပ္ စာဖတ္သူ သူ႕ဘက္က လိုက္ျပီး သူလုပ္သမွ် ေကာင္းေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ မ်က္စိမွိတ္ယံု ေနလို႕မရပါဘူး။

အမွန္တရား ။ ဟုတ္ပါတယ္ အမွန္တရားပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူမ်ိဳးေတြဟာ အားနာတက္တယ္ ၊ ရိုင္းပင္းကူညီ တက္တယ္ ၊ ေလးစားေဖာ္ေရြမႈ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ေကာင္းတဲ့ အေလ့အထေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ကို ခင္ရံု ၊ သိေနရံုနဲ႔ ဒီလူဟာ ေကာင္းတယ္ ၊ ေတာ္တယ္လို႕ ေျပာလုိ႕ ၊ ဒီလူ႕ဘက္က လုိက္ေျပာလို႕ မရနိင္ပါဘူး။ ဒီလူက ကိုယ့္အတြက္ပဲ ေကာင္းေနတာလား ၊ ကိုယ့္ဆီက ဘာလိုခ်င္လို႕ ကိုယ့္အေပၚ ေကာင္းေနတာလဲ ။ ဒါေတြကို ျပန္လည္ သံုးသပ္ေစခ်င္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ သတိထား မိသေလာက္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လူနွစ္ေယာက္ယွဥ္လို႕ ကိုယ့္လူက ပညာအရည္အခ်င္း နိမ့္က်တယ္ပဲ ထားဦး အလုပ္ခန္႕ေတာ့ ကိုယ့္လူကိုပဲ ကိုယ္ခန္႕တယ္ ။ ကိုယ့္လူကိုပဲ ကိုယ္ေရြးတက္ၾကပါတယ္။ ပညာအရည္အခ်င္းဆိုတာ ဘဲြ႕ေတြ ဂုဏ္ထူးေတြ ေနာက္ထား လုပ္ငန္းခြင္မွာ ဒီလူ ဘယ္ေလာက္ လုပ္နိင္တယ္ဆိုတာကိုပဲ သံုးသပ္ၾကည့္ခ်င္းပါ။ ဒီေတာ့ ေလာကမွာ ဒီလို ဖိတ္ခ်င္းဖိတ္ ကိုယ့္အိတ္ထဲဖိတ္တဲ့လူေတြ မ်ားလာေလေလ တကယ္အရည္အခ်င္း ျပည့္မွီတဲ့သူေတြ ေဘးကို ေရာက္ေလပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ သူတို႕ေတြ အတြက္ တကယ္ တက္ ၊သိရဲ႕ သားနဲ႔ အမ်ားၾကီး နစ္နာပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တဖက္က ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ သူ႕ေဆြမ်ိဳးသူ အလုပ္ေပးတာ ၊ သူ႕ေဆြမ်ိဳးသူေရြးတာ “ ဒါဟာ ေဆြမ်ိဳးကို ေစာင့္ေရွာက္တာေပ့ါ ” အဲဒီလိုလား။ တျခားသူ ခန္႕မည့္အစား ၊ တျခားသူ ေခၚမယ့္အစား ကိုယ္အမ်ိဳး ကိုယ္ေခၚေတာ့ ကိုယ့္အမ်ိဳးေတြအတြက္ ေကာင္းေပမယ့္ တဖက္က အသိပညာရွင္ ၊ အတက္ပညာရွင္ ေတြဟာ ေဘးကို ေရာက္ေရာက္သြားတက္သလိုပါပဲ။

ဒီလူဟာ ဒီနယ္ပယ္မွာ တကယ္ေတာ္လား ၊ သိလား ။ သူရဲ႕ အရည္အခ်င္းကိုပဲ ဆံုးျဖက္ပါ။ လူမႈေရးေတြ မပါပါေစနဲ႔။ အမွန္တရားကို ခ်စ္ပါ။ သူမ်ားေတြ မခ်စ္နိင္ဖို႕မလိုပါဘူး။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ခ်စ္နိင္ဖို႕ပဲလိုပါတယ္။ ငါနဲ႔ သိတဲ့လူက ပိုေတာ္တယ္ ၊ ငါနဲ႔ ခင္တဲလူက ပိုတက္တယ္ မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ဒီလူတကယ္ ေတာ္မွ ေတာ္တယ္ ၊ တက္မွ တက္တယ္ ဆိုတာကို ငါစဲြကင္းစြာ ေျပာၾကားဖို႕ သင့္တယ္လို႕ ေတြးမိပါတယ္။ အဲဒီလို ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တျဖည္းျဖည္း အမွန္တရားကို က်င့္သံုးလာျပီေပ့ါ။

ခင္မင္ေလးစားလ်က္........

မေတြ႕ရတာေတာင္ ၾကာျပီ...ဒ႑ာရီ
မုသားေတြ မ်ားတဲ့ေလာကမွာ
အဆင္မွ ေျပရဲ႕လား
ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ၾကည့္သူမ်ားဇာတ္ကားမွာ
ပါ၀င္ သရုပ္ေဆာင္ေနတက္ျပီလား

အခု ငါ့အသက္ ( ၂၅ )
ေခတ္အေၾကာင္းကို ရိုးတိုးရိပ္တိတ္ေလာက္ပဲ
သိေသးတယ္
ေနာင္ အနွစ္ ( ၅၀ ) ၊ ( ၇၅ )
ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြကို ေမွ်ာ္မွန္းၾကည့္ခ်င္မိေပမယ့္
ျဖစ္ေနတာေတြကို ေတြးလုိက္ရင္
ငါ့အသက္ ( ၂၅ ) ကေန ( ၅၀ ) ေလာက္ ျဖစ္သြားတယ္

ကန္႕သတ္ခ်က္ဆိုတာ လူကလုပ္တာတဲ့
မသိရင္ မွတ္ထားဦး “ ဒ႑ာရီ ”
ငါတို႕ဟာ အျဖဴအမည္းကို ကဲြခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတယ္
ပီပီသသေျပာတာကို ၀ိုးတ၀ါးျဖစ္ေအာင္ နားေထာင္ေနၾကတယ္

ေရးခ်င္တယ္....ေရးခြင့္မရွိဘူး
ေတြးခ်င္တယ္....ေခါင္းပိုပိုေနွာက္လာတယ္
ကံေကာင္းလို႕ တခုေတာ့ ပိုင္ဆုိင္ထားေလရဲ႕
အဲဒီ ေငးၾကည့္ခြင့္ေလးနဲ႔
အားလံုးကို မွ်တေအာင္ ၾကည့္မယ္
မွ်တေအာင္ ေတြးမယ္ “ ဒ႑ာရီ ”

လူမႈေရး ကိစၥေလးေတြ ရွိတာနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေလးကိုေတာင္ ပစ္ထားမိသလို ျဖစ္ေနမိတဲ့အတြက္ လမ္းၾကံဳလို႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ တမင္တကာ ရည္ရြယ္ျပီးလို႕လာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ အမွတ္မထင္ ေရာက္လာတဲ့ သူပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးကို ဒီေနရာကေန သိသိမသိသိ ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ စာေရးဆရာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖက္ခ်က္နဲ႔ စာေတြ အျမဲမတင္နိင္တာကို ၀န္ခံပါတယ္။ လူဆိုတ့ဲ အတုိင္း ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ေလးကို အျမဲအသက္၀င္ေန ေစခ်င္ေတာ့ ကိုယ့္စာမဟုတ္ေပမယ့္ စာေကာင္းေပမြန္ေလးေတြ ေ၀မွ်နိင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ပတ္သတ္လို႕ ဘယ္အရာကိုမွ မေမွ်ာ္လင့္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ေရာက္လာရင္ ရသ ျဖစ္ျဖစ္ ဗဟုသုတ ျဖစ္ျဖစ္ တခုခုရရွိေအာင္ ေပးလိုက္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵကေတာ့ ရင္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္ေနခဲ့ျပီးသားပါ။ အဲဒီလို ေပးရတာကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ပါတယ္ ၊ ေက်နပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ပို႕စ္ေတြတင္နိင္ ၊ ေရးနိင္တဲ့ အစ္ကိုအစ္မ ညီငယ္ ညီမငယ္ေတြကိုလည္း ေလးစား အားက်ပါေၾကာင္း။

အခုကေတာ့ ယခုေခတ္လူငယ္ေတြ မသိသေလာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ အိမ္မက္ေတြကို ဓတ္ပံုနွင့္တကြ တင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ ဒီအိမ္မက္ထဲက ျဖစ္စဥ္ေတြဟာ ယေန႕ေခတ္ေလာကမွာလည္း ျဖစ္ပ်က္ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒါေတြ ျဖစ္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာေတာ့ ေငြေရာင္ပိတ္ကားေပၚမွာပဲ ေစာင့္ေမွ်ာ္ၾကည့္ရႈၾကတာေပ့ါဗ်ာ။ :)