Wednesday, September 2, 2009

ခ်စ္ျခင္းရဲ႕ ဘဝ


အနားနားမွာ ခပ္တိုးတိုး
ခ်စ္ေရးဆိုရမွာ....ရွက္လိုက္တာ

စကားတခြန္းအတြက္
အေဆာင္အေယာင္ေတြမရွိ
ကတၱရာလမ္းနဲ႔ ေပသားက်ေနတဲ့ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔

“ ကၽြန္ေတာ္ဟာ “......” ကို တသက္လံုး
ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္တဲ့ လူပါလို႕ ” လည္းေျပာလုိက္ေရာ
တဆက္ဆက္ တုန္လာတဲ့ နွလံုးသား
ရင္ခုန္တာလား.....အားနာတာလား
ေၾကာက္ရြံတာ....သိမ္ငယ္တာလား ဆိုတာေတာင္
ျပန္ေ၀ခဲြမရ

စီးထားတဲ့ ရာဘာသေရၾကိဳး ဖိနပ္ေလးမွာ
ခ်စ္ျခင္းေတြ က်ဆံုးခဲ့ရ ၊ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ပ်က္သုဥ္းခဲ့ရနဲ႔
ေၾသာ္...ခ်စ္သူရယ္... နားလည္ပါ့မလား...

ဒီရင္မွာ ခ်စ္တတ္တဲ့ နွလံုးသားကလြဲ..
ဘာဆိုဘာမွ မရွိဘူး...
မင္းကိုခ်စ္တယ္လို႕ေျပာလိုက္တိုင္း...
ငါ့ဘဝကို ငါ အားနာလိုက္တာ..

ငါ့လက္က ကဗ်ာကလဲြ..
ဘာဓနဂုဏ္မွ မရွိဘဲ...
"......"ကို တသက္လံုး ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္ပါတယ္လို႕
မဝံ့မရဲေပမဲ့...
ေျပာပါရေစေနာ္..သက္ဆံုးထိ...။


4 comments:

Unknown said...

ဘာဓနဂုဏ္မွမရွိပဲ
ရိုးရိုးသားသား
ခ်စ္တတ္တဲ႔ေမာင္ေလး

ေမာင္ေလးခ်စ္တဲ႔သူရဲ႕
နားလည္မႈေတြကို
အၿမန္ဆံုးရရွိပါေစ

လင္းဒီပ said...

လုပ္သြားျပန္ျပီတစ္ေယာက္ သနားေအာင္..
ေမာင္ဆိုးသြမ္းတို႕မ်ား ႏုပ.. ႏုပ...

flowerpoem said...

ကိုဆိုးသြမ္းေရ စိတ္ခ်င္းတူပါတယ္..

Apprenticeship said...

လိုဘူးေလ... အမကပိုက္ပိုက္ေတြ မမက္၀ူးတဲ့။ ပိုက္ဆံက အေၾကာင္းတစ္ရားေတြ အမ်ားႀကီးတဲ့ အရာတစ္ခုေလာက္ပါ။ ဆိုးသြမ္းလို ျမတ္၂ႏိုး၂ တန္ဖိုးထားခ်စ္ေနသူရဲ႕ ရင္ခြင္မွာ ဆိုးသြမ္းခ်စ္သူေလ လံုၿခံဳေႏြးေထြးေနမွာပါ။။။ ေလးစားတယ္။ ဆက္ခ်စ္ :)