Sunday, December 7, 2008




“ တူ.......................တူ.....................တူ................. ဟယ္လို ”

“ ဟုတ္ကဲ့ ၊ သရက္ေတာ္ ( - ) လမ္း ၊ အခန္း ( - ) က ေဒၚ ( - ) ကိုေခၚေပးပါ ခင္ဗ်ာ

“ ဟုတ္ကဲ့ ခဏေလး ကိုင္ထားေပးပါ......ရွင္ ”

“ အေမလား.....”

“ အေမမရွိဘူး ေမာင္ေလး။ ငါပါ...နင့္အမ ”

“ ေအာ္ ”

“ အေမက လိႈင္သာယာက ေစ်းဆိုင္သြားေနတယ္ ”

“ ေအာ္...ေနေကာင္းၾကတယ္ မဟုတ္လား ၊ အဆင္ေျပၾကရဲ႕လား ”

“ ေအးဟယ္ ၊ လူေတြကေတာ့ ေနေကာင္းၾကပါတယ္ ၊ အဆင္ကေတာ့ ဘယ္သူမွ
မေျပၾကဘူး ဟဲ့။ နင္လည္း...သိမွာပါဟာ ။ အင္တာနက္ သံုးေနတာပဲ ”

“ အင္း.......................... ၊ ဘာေတြလုပ္ေနၾကလဲ အခုေရာ ”

“ ဒီလိုပဲေပ့ါဟာ ၊ အရင္ကထက္ အခုဒီနွစ္က ပိုပိုဆိုးလာတယ္ ၊
ဘယ္အရာမွကုိ အဆင္မေျပတာ ၊ အာလံုးလိုလိုပါပဲ ၊ ေျပာျပရင္ နင္လည္း စိတ္ေကာင္းမွာ
မဟုတ္ဘူး ”

“ ငါတို႕လည္း တက္နိင္သေလာက္ေတာ့ ရုန္းကန္ေနရတာပဲ ၊ သိတယ္ မဟုတ္လား ၊
အယဥ္ေက်းဆံုး ေျပာရရင္ေတာ့ ၊ ထမင္းေတာ့ မငတ္ေသးဘူးဟ ၊ ဟဲဟဲ ( အသက္မပါသည့္ ရယ္သံျဖင့္ )
စာၾကိဳးစား ၊ ငါ့ေမာင္ေလးက လိမ္မာတယ္ ”

“ အမ်ိဳးေတြေရာ ၊ ဘာေတြလုပ္ေနၾကသလဲ ”

“ အင္း...သူတို႕လည္း ဒီနွစ္ ကိုင္းက ဘာစိုက္လို႕ ၊ စိုက္ရမွန္းေတာင္ မသိၾကဘူး ၊
ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီး ရွိေနလို႕ ၊ ငါးဖမ္းစားေနတာနဲ႔ အသက္ဆက္ေနၾကတယ္နဲ႔ တူတယ္
ေအာ္..အေဖလာျပီ ၊ အေဖ့ကို ေပးလုိက္မယ္ေနာ္...အေဖနဲ႔ ေျပာလုိက္ဦး ”

“ အေဖ....အေဖလား ”

“ ေအး...သား ၊ အေဖပါကြ ”

“ အေဖ...ေနေကာင္းလား အေဖ ၊ က်န္းမာေရး ၊ အလုပ္အကိုင္ အဆင္ေျပရဲ႕လား ”

“ လူကေတာ့ ေကာင္းတယ္..သား ၊ အလုပ္ကေတာ့ ပါးတယ္ကြ ၊ စက္ရံုကလည္း
အလုပ္လုပ္စရာ မရွိဘူး ၊ တခါတေလ အျပင္ဘက္ေတာ့ လုိက္ျပင္ေပးတယ္
အမ်ားၾကီးေတာ့ မရပါဘူးကြာ ၊ မင္းညီမေလးေတြ မုန္႕ဖိုးေတြနဲ႔ မင္းအေမဆီေတာ့
၂၀၀၀ ၊ ၃၀၀၀ ေထာင္မ်ိဳးေလာက္ပဲ အပ္နိင္ေတာ့တယ္ ”

“ သားလည္း...စာၾကိဳးစားကြာ ၊ အေဖ..ယၾတာေတြလည္း လုပ္ထားေပးမယ္ ၊
ေနေကာင္းေအာင္ ဂရုစိုက္ ၊ ကဲ..ဘာမွာဦးမလဲ ၊ မင္းပိုက္ဆံေတြ ကုန္ေနလိမ့္မယ္
မင္းအေမက ေတြ႕ခ်င္ေနတာ...ဖုန္းမဆက္လို႕ စိတ္ပူေနေလရဲ႕ ၊ အခုေတာ့ အေဖေျပာလုိက္မယ္
ဟုတ္ျပီလား ”

“ ဟုတ္ကဲ့..အေဖ ၊ အားလံုးကို သတိရပါတယ္လို႕ ၊ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ၾကဦးေနာ္ ”

“ ေအး...သား ၊ ဒါဆို ခ်လိုက္ေတာ့မယ္ သား ၊ ဘိုင္ ဘိုင္ ”

“ ဂေလာက္.......”


ဖုန္းက ခ်သြားေပမယ့္ လက္ထဲက မိုက္ခရိုဖုန္းကို ဆက္ကိုင္ထားဆဲ ။ အေဖနဲ႔ အစ္မျပန္သြားေပမယ့္ သူတို႕ အားတင္းျပီး ေျပာသြားတဲ့ စကားသံေတြက ရင္ကို လႈပ္ခက္ေနဆဲ။ ေငးတယ္ ၊ ေတြးတယ္ ၊ ျပီးေတာ့ အမ်ိဳးအမည္ မသိတဲ့ ေ၀ဒနာ ခံစားရတယ္ ။ ဒါဟာ မိသားစုအတြက္တင္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကိုယ့္ရင္ထဲ ကိုယ္သိတယ္။ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳး အတြက္ သက္သက္လည္း မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ကုိယ္သိတယ္ ။ တျခားသူေတြေရာ ဘယ္လုိေနမလဲ ၊ ဘာေတြလုပ္ေနၾက မလဲ ။ ၆၀ % မွာ ၄၅ % ေလာက္ ဘ၀ေတြ ခါးေနၾကတယ္။ အိမ္မွာ မီးအျမဲလာေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ ဒါကို ဘယ္ေတာ့မွ သိမွာ မဟုတ္ဘူး။



ဒီလိုေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာလည္း မီးအျမဲလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖေယာင္းတိုင္မီး။



10 comments:

Anonymous said...

အင္းဘဝေတြက ခါးေနၾကတာပါလားေနာ္။ ဘဝခါးခါးကို ေက်ာ္ျဖတ္ဖို႕ ဘယ္လိုအင္အားယူျပီး၊ ဘယ္လိုၾကိဳးစားကာ၊ ဘယ္သူ႕ကို မ်ားေစာင့္ေမွ်ာ္ရပါ့မလဲ??????????????

Anonymous said...

ဒီလိုပါပဲ အစ္ကိုရာ အေ၀းေ၇ာက္သားေတြအတြက္ ဒါမ်ိဳးအျဖစ္ေတြက မဆန္းပါဘူး အစ္မေျပာသြားသလို ငတ္ေတာ့မငတ္ပါဘူး ဆိုတဲ့စကားမ်ိဳး က်ေနာ့္အစ္မေတြလည္းေျပာဖူးသား ဒီမွာ ေကာ္ဖီပူပူေလးနဲ ့ မုန္႔တစ္ခုစားေနရေပမယ့္ ဟိုမွာေတာ့ ထမင္းၾကမ္းေအးေအးကို ငါးေျခာက္ဖုတ္ေလးနဲ႔.........................။

Anonymous said...

ဖတ္မိေတာ့ သက္ျပင္းတစ္ခုကို ဟူးကနဲ မႈတ္ထုတ္လိုက္ခ်င္တယ္ ...
ဒါေပမယ့္ ေအာင့္ထားလုိက္တယ္ ...
ဖေယာင္တိုင္မီးေလးၿငိမ္းသြားမွာ စိုးမိလို႕ ...
ေအာ္ ... ဒါနဲ႕
အခါးေတြက ... ေဆးဖက္ပို၀င္သတဲ့ ... ။

ခင္မင္ေလးစားမႈမ်ားစြာျဖင့္

khin oo may said...

ဖတ္ၿပီးစိတ္မေကာငး္ၿဖစ္ၿပီးက်န္ခဲ႕ပါတယ္.။။ တကယ္ပါ. စိတ္မေကာင္းဘဴး

Anonymous said...

ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဒီလိုပါဘဲ ..တစ္ေန႔ၾကေအာင္ျမင္ရမွာေပါ႔ဗ်ာ..
အားေပးလ်က္ပါ..အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ

ၾကယ္ျပာ said...

အင္း .... ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေသာဘ၀ေတြ ခါးေနၾကတာ ၾကားရပါတယ္ .... ျမင္လဲျမင္ဖူးပါတယ္ ... ကုိယ္တတ္ႏိုင္တာဘာရွိမလဲ စဥ္းစားၿပီး တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ႕ လုပ္ၾကည္႕ေနတာပါပဲ ....

ေမသူပိုင္ said...

ရိုးရွင္းထိမိလြန္းတဲ့ပို႔စ္တစ္ခုပါ
ရသ အစံုအလင္နဲ႔ ခံစားမွုမ်ိဳးစံုကိုေပးသြားတဲ့ပို႔စ္ေလးလို႔လဲျမင္ပါတယ္
အစ္မၾကီးအမိအရာ ဆိုတဲ့အတိုင္းေမာင္ငယ္ကိုႏွစ္သိမ့္အားေပးေနပံုနဲ႔ မိဘေမတၱာေတြကိုခံစားရလိုက္သလို ။
ကိုယ့္နိုင္ငံက ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြ ဘ၀ခါးခါးကေန အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္နိုင္ၾကပါေစ၊
ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္မတင္ေတာ့ပါဘူး (ေျပာလဲ ေမာတာဘဲ အဖတ္တင္တာကိုး)ကိုယ့္နိုင္ငံကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ကိုယ္တတ္နိုင္သေလာက္ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ဘာလုပ္ေပးနိုင္မလဲဆိုတာဘဲေတြးေနမိပါတယ္

ေမသူပိုင္ said...

ရိုးရွင္းထိမိလြန္းတဲ့ပို႔စ္တစ္ခုပါ
ရသ အစံုအလင္နဲ႔ ခံစားမွုမ်ိဳးစံုကိုေပးသြားတဲ့ပို႔စ္ေလးလို႔လဲျမင္ပါတယ္
အစ္မၾကီးအမိအရာ ဆိုတဲ့အတိုင္းေမာင္ငယ္ကိုႏွစ္သိမ့္အားေပးေနပံုနဲ႔ မိဘေမတၱာေတြကိုခံစားရလိုက္သလို ။
ကိုယ့္နိုင္ငံက ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြ ဘ၀ခါးခါးကေန အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္နိုင္ၾကပါေစ၊
ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္မတင္ေတာ့ပါဘူး (ေျပာလဲ ေမာတာဘဲ အဖတ္တင္တာကိုး)ကိုယ့္နိုင္ငံကိုယ့္လူမ်ိဳးအတြက္ကိုယ္တတ္နိုင္သေလာက္ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ဘာလုပ္ေပးနိုင္မလဲဆိုတာဘဲေတြးေနမိပါတယ္

ေနရီႏြယ္ said...

ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ပါ ထိုဖေယာင္းတိုင္မီးအလင္းထဲ
မွာ မိသားစုရဲ့ ခ်စ္ျခင္းနဲ ့နားလည္မွဳ့ေတြ အျပည့္ပါဝင္ ေနပါေစ

Anonymous said...

i lost my words. !_!