Sunday, February 3, 2008

“ ေလာကမွာ ေအာင္ျမင္ခ်င္ရင္ မ်က္နွာေျပာင္တိုက္နိင္မွ ရမယ္တဲ့ ” ဆိုင္လားမဆိုင္လားေတာ့မသိဘူး။ ဟုတ္သလိုလုိေတာ့ ရွိသားဗ်။ လူဆိုတာသိပ္ အတၱၾကီးတယ္ေလ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ထက္ ဘယ္သူမွမခ်စ္ဘူး။ ဒီလိုေျပာေတာ့ အေဖအေမ ေတြကို ခ်စ္တဲ့ သူေတြကိုေတာ့ ေစာ္ကားသလိုမ်ား ျဖစ္ေနရင္...က်ဳပ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ။

ဒါေပမယ့္ ဆရာ လယ္တြင္းသား ေစာခ်စ္ကေျပာတယ္
“ကိုယ့္အေဖအေမေတာင္ သူ႕တို႕အခ်င္းခ်င္း ပိုခ်စ္လို႕ မိဘေတြ စြန္႕ျပီး တစ္အိုးတအိမ္ ထူေထာင္ၾကတာပဲတဲ့”

အဲလိုဆိုေတာ့ ဟုတ္သလိုလို ရွိေပမယ့္ လူ႕သဘာ၀အရ အခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳရမွာပဲ မဟုတ္လား။ ေျပာသာ ေျပာရတယ္ ။ ခင္ဗ်ားလည္း စိတ္ရႈပ္လာျပီ ထင္တယ္။ အမွန္က ဒါေတြ ေျပာေနဖို႕ထက္စာရင္ဆုိက္ကားနင္း ေနတာကမွ ပိုက္ဆံရဦးမယ္။ က်ဳပ္တို႕ေတြက အက်ိဳးေပး မေကာင္းေတာ့လည္း ကိုယ့္ဘ၀ တိုးတက္ဖုိ႕ထက္ ၀မ္း၀ေအာင္ ရွာေနရတာနဲ႔ပဲ လူ႕ဘ၀စည္းစိမ္လည္း ခံစားရမယ္ မထင္ပါဘူးဗ်ာ။ သူမ်ားနိင္ငံေတြ ဖုန္းဆိုတာ နားလည္နိင္တဲ့ အရြယ္ေရာက္ရင္ သံုးနိင္ေနျပီ။ သူတို႕အတြက္ ဖုန္း ၊ ကြန္ပ်ဴတာ ဘာဆန္းလည္းဗ်ာ။ က်ဳပ္တသက္ေတာ့ ကိုင္နိင္ဖို႕ေနေနသာသာေသသြားတဲ့ အေဖအေမတို႕ေတာင္ ဟမ္းဖုန္းဆိုတာ ဘာကိုေခၚတာလည္းလို႕ ေသရြာကေနေခၚျပီး ျပန္ေမးရင္ေတာင္သိမွာ မဟုတ္ဘူး ။

“ ဘာတဲ့...ဘာတဲ့ ဟိုတစ္ခါ သတင္းစာထဲမွာ ဘာၾကီးျပိဳက်တယ ္ဆိုလား လူေပါင္း ေသာင္းခ်ီ ေသတာလား သိန္းခ်ီေသတာလား မသိပါဘူး ” ေအး ေအး အဲဒီဟာ ေ၀ါထရိတ္ ...ေ၀ါထရိတ္စင္တာ ။ အမယ္ ေတာ္ေသးတယ္ဗ်။ အခုလို တစ္ထပ္အိမ္ေလးနဲ႔ ေနရတဲ့ ဘ၀ကိုပဲ ေက်းဇူးတင္ရမယ္။ ေတာ္ၾကာ အသုဘခ်စရာ အေလာင္းေတာင္ ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေက်းဇူးတင္ ထိုက္တဲ့ သူေတြကို ေက်းဇူးတင္ရမယ္။အခုလို မဲြျပာေနလို႕ မေနနိင္တာ။ ဟိုတစ္ေန႕က အေမ့ကို ေဆးခန္းသြားျပေတာ့ ေဆးဖိုးက ၁ သိန္းေလာက္က်မယ္တဲ့ ။ စဥ္စားၾကည့္ဗ်ာ။ ပိုက္ဆံမရွိရင္ ေသမဲ့ဘ၀ၾကီး ။ အေမကေတာ့ ေျပာပါတယ္

“သားတဲ့ အေမက ေသမဲ့သူ ... လုပ္မေနနဲ႔ ” အေမ့ေျမးေတြကို အဲဒီပိုက္ဆံနဲ႔ ရွင္ျပဳေပးလိုက္”
ဒါဆို အေမေက်နပ္တယ္တဲ့ေလ ။ ေအးဗ်ာ ေခတ္ကလည္း ပိုက္ဆံမရွိရင္ ေသမဲ့ေခတ္ ။ ေရာဂါကလည္း ေပါလိုက္တာလြန္ေရာ ။ အမယ္ ဒါေတာင္ တစ္ခ်ိဳ႕ပိုက္ဆံရွိ လူခ်မ္းသာေတြက ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ ေပါလည္း ဆိုေတာ့ နားနားေနေန ေနရေအာင္ ေငြတက္နိင္ရင္ ေပ်ာက္မဲ့ ေရာဂါေလး ရခ်င္တယ္ဆိုပဲ။ ပိုက္ဆံရွိတဲ့ သူေတြက အခုေခတ္မွာ ပိုခ်မ္းသာ ။ ဆင္္းရဲတဲ့သူက်ေတာ့လည္း ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေအာင္ဆင္းရဲ။ အိမ္
ေဘးနားက အရက္သမား ကိုမ်ိဳးျမင့္တို႕က်ေတာ့လည္း တယ္ျငိမ္းခ်မ္းတာကိုးဗ်။ ေန႕ခင္း ဆိုက္ထဲသြား ။ ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ အလုပ္လုပ္္ ။ ေဟာ ညေနဆုိ အရက္ေလး၀ယ္ျပီး အိမ္မွာေသာက္။ ေနာက္ေန႕ အလုပ္ျပန္သြား။ အမယ္ သူ႕ဟာနဲ႔သူေတာ့ တယ္ဇိမ္က်သား။ ဘာမွ တပ္မက္တဲ့စိတ္မရွိဘူး။ ဘ၀ကို ေရစုန္
ေမွ်ာ္ပစ္လိုက္တာ။

“ေမြးေသာ္မွသည္ ေသသည္အထိ အရက္တစ္မ်ိဳးထဲကိုသာ နွစ္ျခိဳက္စြာ ေသာက္သံုးသြား၏”

ဆိုတာမ်ိဳးက အဲဒါကို ေျပာတာျဖစ္ရမယ္။ ေအးဗ်ာ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ အခက္အခဲေတာ့ ရွိၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ က်ဳပ္အခု အေမ့ကို ေဆးကုရမယ္၊ ကေလးေတြ ေက်ာင္းအပ္ရမယ္။ ဒီအတြက္ က်ဳပ္အလုပ္ပိုလုပ္ရေတာ့မယ္ဗိ်ဳ႕။ က်ဳပ္ဘ၀အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ ဘာလုပ္မွာလည္း။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္လာမဲ့ က်ဳပ္ကေလးေတြအတြက္ သူတို႕ဘ၀လွေအာင္ ၾကိဳးစားျပီး ရုန္းကန္ရဦးမယ္။ မေသရံုတမယ္ ၾကိဳးစားရွာေနရတဲ့ ဒီေခတ္ၾကီးမွာ က်ဳပ္ကေတာ့ လႈပ္ရွားလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ။ က်ဳပ္လိုပဲ အဆင္မေျပတဲ့ ၊ က်ဳပ္ထက္လည္း အဆင္ေျပမယ့္ မိသားစုေတြ ေတာ့ရွိၾကမွာေပ့ါ။ သူတို႕လည္း သူတို႕ဘ၀နဲ႔ သူတို႕ ၾကိဳးစားၾက ၊ ရုန္းကန္ၾက ၊ လုပ္ကိုင္ၾကနဲ႔ အျမဲတမ္း အဆင္မေျပနိင္တဲ့ ေလာကၾကီးမွာ အတက္နိင္ဆံုး အဆင္ေျပေအာင္
ၾကိဳးစားေနၾကမွာ ေသခ်ာတယ္လို႕ ေျပာခဲ့ရင္း ... နုတ္ဆက္တယ္ဗ်ာ။ ေနာက္မွေတြ႕ၾကတာေပ့ါ။ အခုေတာ့ေအာ္ဒါေလးရွိလို႕ သြားျပီ ....ေရာင္းရင္းေရ။

1 comments:

Mhaw Sayar said...

ကိုထြန္းေမာင္ တစ္ေယာက္ေန႔တြက္ စီပါေစလို႔ ပဲ ဆုေတာင္းလိုက္ရပါတယ္ဗ်ာ။ :)