Saturday, November 24, 2007

ဇာတ္သိမ္းခန္း

ဘ၀တစ္ခုလံုး ရည္ရြယ္လို႕
ဒီဇာတ္ကို ကခဲ့မိပါတယ္
ဇာတ္ဆိုတဲ့ အတိုင္း
အခ်စ္ အၾကမ္း အလြမ္း အနမ္း ေတြစံုလို႕
ဘ၀ရဲ႕ ပဲြခင္းထဲ ခဏတျဖဳတ္
၀င္လာတဲ့လူ ၊ ျပန္ထြက္သြားတဲ့သူ
မိုးလင္းအထိ ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့ သူေတြနဲ႔
ဇာတ္က အသက္၀င္ေနလိုက္တာ...။
ပရိသတ္ အလိုက် ငိုခဲ့ရတာေတြလည္းရွိတယ္
ဇာတ္ဆရာအလိုက် ၾကမ္းခဲ့ရတာေတြလည္း ရွိတယ္
သီတာရာမ ဇာတ္လို
သံုးနွစ္ သံုးမိုး မကခဲ့ရေပမယ့္
အခ်ိန္ကာလ အတန္ၾကာသည္အထိေတာ့
ဇာတ္ညႊန္းေတြ ေရးခဲ့ရတယ္။
ကိုယ့္ဇာတ္ကို ကိုယ္တိုင္ ၾကိဳးဆဲြကေနတယ္လို
ထင္ထားခဲ့ေပမယ့္
တကယ္တမ္း ပါ၀င္ကျပခဲ့တာက
သူတပါးေရးတဲ့ ဇာတ္က လူၾကမ္းသမားေနရာကေပ့ါ.....။

1 comments:

တာတူး(၀ါ) အေမ့ခံလူတစ္ေယာက္ said...

ျမင္ဘူးသမွ်ေတာ့ လူၾကမ္းဆိုတာ မင္းသမိးကို ထိကပါး ရိကပါးေျပာ
အနည္းဆံုးေတာ့ လက္ဆြဲ ( ဟဲ ဟဲ . . . ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာ ) ။
ဒႆဂီရိလို အရူးအမူးေပမယ့္ ကြဲခ်က္(ကြာတဲ့အခ်က္) က ဒႆလို မ်က္ႏွာ မမ်ားခဲ့ဘူးဖူး ။ သူမွသူဆိုျပီးထိမ္းသိမ္းခဲ့တာက သူေတာ္စင္ေလာက္ နီးနီး ။
ဒါေပမယ့္ . . . . . ဒီအခ်စ္ခရီးမွာေတာ့ က်ေနာ္လည္း လူၾကမ္း ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ ငိုရသူ ။