Wednesday, October 10, 2007



ကုိယ္ေျပာလုိက္မယ္ ျမတ္သင္းၾကည္...
ကုိယ့္အမိေျမကုိ ခ်စ္တတ္သူဟာ
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေတာင္ မခ်စ္တတ္ဘူးကြယ့္...
အမ်ားရဲ႕အက်ိဳးကုိ သိတတ္သူဟာ
ကုိယ့္ကုိယ္က်ိဳးကုိ မၾကည့္တတ္ဘူးကြယ့္။

မင္းနဲ႔ ႏွစ္ကုိယ္တူ ေနနုိင္ဖုိ႔အတြက္
ငါ့အလုပ္ေတြကုိ မစြန္႔ႏုိင္ပါဘူး။
မင္းအသုိင္းအ၀ုိင္းေတြ ၾကည္ျဖဴဖုိ႔အတြက္
ရန္သူကုိ ငါ ဒူးမေထာက္ႏုိင္ဘူး။
ငါ့ခံယူခ်က္ ယံုၾကည္ခ်က္ကုိ
မင္းတားျမစ္လုိ႔ မပ်က္ႏုိင္ပါဘူး။
ထားရစ္ခဲ့ပါ ျမတ္သင္းၾကည္...
မင္း ၾကိဳက္သလုိသာ ဆံုးျဖတ္ပါေတာ့...

ကုိယ္ ေျပာလုိက္မယ္ ျမတ္သင္းၾကည္...
ဆန္ဆံုရင္စား၊ ကံကုန္ သြား...တဲ့
ၾကင္သူဆုိတာ အသြင္မတူခဲ့ရင္
အျပန္အလွန္ ပါရမီမျဖည့္ႏုိင္တာမုိ႔
အတၱၾကီးသူ မင္းလုိလူထက္
မျပီးဆံုးေသး ေတာ္လွန္ေရးကုိ
ငါကစြဲမက္ ပုိခ်စ္တယ္။

ကုိယ္ ေျပာလုိက္မယ္ ျမတ္သင္းၾကည္...
သစ္စိမ္းခ်ိဳးသလုိ ခ်ိဳး႐ံုမကလုိ႔
လက္ျပလမ္းခြဲ မင္းမခ်စ္ရဲလဲ
ငါ့အသည္းနွလံုးဟာ မကြဲႏုိင္ေပမယ့္
အတိတ္အေၾကာင္းဆုိတာ မေမ့ေကာင္းစရာမုိ႔
ရာသီေတြေျပာင္း ႏွစ္ေတြေဟာင္းေတာင္
ေအာက္ေမ့အမွတ္တရ ရွိေနမွာပါ။

ကဲ...
ေျပာလုိက္မယ္ ျမတ္သင္းၾကည္ေရ...
ဂုဏ္ပကာသနလဲ ငါ မလုိခ်င္ဘူး...
တဏွာရာဂလဲ ငါ မခံုမင္ဘူး...
ငါ လုိခ်င္တာ တကယ့္ေမတၱာ

သစၥာတရားသာ ကုိးကြယ္ရာမုိ႔
ေလာကၾကီးမွာ ငါေနတတ္လုိ႔
အရာအားလံုး ေက်နပ္တယ္။

(ဟစ္တိုင္မဂၢဇင္း မွ ျပန္လည္ေကာက္နုတ္ေဖာ္ျပသည္)


နွစ္သက္မိတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ အနာဂတ္အတြက္ ခ်စ္သူ ကိုေတာင္ စြန္႕လႊတ္၀င့္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ခိုင္မာတယ္ ဆိုတာ ခံစားမိေစပါတယ္။ အသြင္မတူေပမဲ့လည္း...အိမ္သူေတာ့ျဖစ္နိင္ ေစခ်င္ပါတယ္။ ခ်စ္လာရင္ မျမင္ၾကေတာ့ဘူးေလ။


0 comments: